02/07/18
Verschrikkelijk slecht geslapen wegens het gesnurk van drie Duitsers die in de cabine naast mij liggen.
Om 07 uur vraag ik mijn ontbijt, en wordt het bed omgebouwd naar een zitplaats. Het is prachtig weer en de trein rijdt door een mooi landschap vervelen doe ik me zeker niet.

Om 10 uur komen we in Innsbruck aan, geduldig staan we allemaal te wachten tot we onze motors van de wagon kunnen rijden het is halfelf als we er aan kunnen beginnen. Ondanks dat het al redelijk warm is gebruik ik mijn koelvest niet. Het grote nadeel van dit vest is dat je bij deze temperatuur om het uur het vest terug nat moet maken. Als het nat is, is het werkelijk ijskoud (eigenlijk te koud aan je lijf) en na een uur wordt het te warm met het vast aan. De koeling is eigenlijk te kort en in het begin is het veel te koud.

We rijden Innsbruck uit met een gps die geen mondelinge aanwijzingen geeft, wat ongelooflijk vervelend is. Ik begrijp niet wat er aan de hand is bij de instellingen van de gps wordt aangegeven dat alles verbonden is maar ik krijg geen enkele mondeling aanwijzing door. Als er iemand van de lezers een oplossing heeft voor dit probleem zou ik die heel dankbaar zijn om mij de oplossing te bezorgen.
Aangezien dat we afgesproken hebben dat we geen tolwegen gaan rijden is heel de rit vandaag over binnen wegen. Regelmatig zien we de bekende autosnelweg liggen van de Brennerpas. Als we door het mooie Stubaidal gereden zijn komen we in de Dolomieten en rijden we voorbij de drie Zinzen, de bekende drie bergtoppen van de Dolomieten.

Maar de Kees met een motor en vakantie dat is gewoonweg onmogelijk zonder regen. Als we aan de laatste 100 km beginnen Klettert de regen met bakken naar beneden. Het is echt ongelooflijk, in heel Europa is het prachtig weer ook in Oostenrijk temperaturen tot 28 graden en volop zon. Juist in het dal waar wij rijden is het gietende regen en de temperatuur zakt naar een graadje of zestien. Niet echt aangenaam in een zomerjas waar de wind dwars doorwaait. Regenjas aan en rijden maar. Nog geen kilometer met de regenjas aan gereden en er is geen druppel meer gevallen.
Al bij al is 295 km door de bergen toch redelijk zwaar, de middagpauze is dan ook kort want we hebben onze tijd hard nodig om op een fatsoenlijk uur op onze plaats van bestemming aan te komen.

Na een dag van hard labeur komen we rond 18 uur in Udine aan, het hotel valt goed mee en na een heerlijke douche en een goed diner vinden we allebei dat we een geslaagde dag achter de rug hebben.

Morgen een rit van 245 km, we nemen dan onze eerste ferry van deze reis en slapen op het Kroatische eiland Cres.