19/07/18-20/07/18

Goed geslapen, vannacht muisstil in het dorpje. Na een matig ontbijt vertrekken we rond half negen met een temperatuur van 27 graden.

Er valt over deze rit weinig te vermelden, slechte wegen, druk verkeer, en totaal niets te zien in deze streek. We zijn dan ook blij als we na 130 km de Dolomieten in zicht krijgen. Er hangen dreigende wolken boven het majestueuze gebergte maar we komen ervan af met een paar regendruppels.

Om 15u zijn we in San Martino di Castrozza een dorpje dat op een hoogte van 1.500 m ligt waar we deze nacht verblijven. Het is hier ook nog 27 graden maar de warmte is niet zo drukkend. Douchen, blog bijwerken en rusten dat is zowat het enige wat we hier gaan doen.
S’ avonds koelt het goed af en het is dan ook een verademing om eens te kunnen slapen zonder de koude lucht van een airco. Vroeg naar bed en fantastische geslapen. Gewekt worden door de koebellen is eens iets anders. We hebben afgesproken om morgen rond negen uur te gaan ontbijten, vroeg vertrekken is absoluut niet noodzakelijk.

Het is fris als we naar het ontbijt gaan en er hangt wat mist ronde de bergtoppen. Er is regen voorspeld voor vandaag maar zo ziet het er voorlopig nog niet naar uit. De kamers moeten om tien uur vrij zijn, we zullen hier dus rond kwart over tien vertrekken.
We rijden heel de dag door de bergen naar Innsbruck, daar moeten we rond 19u aankomen om onze motors op de autoslaaptrein naar Düsseldorf te zetten. DE afstand naar Innsbruck is 220 km.
Na een nacht op de trein is het over de autostrade naar huis. Theo 150 km, Kees 250 km.

Ook deze reis zit er dan weer op. Ik ga toch eens moeten nadenken of ik dit soort reizen nog ga blijven doen. Zeker niet meer op deze manier, het schema was te strak met te weinig rustdagen. Volgens mij moet je om de zeven dagen minstens twee overnachtingen hebben zodat je de motor een dag kunt laten staan.

Ik zal wel zien wat het volgend jaar wordt. Maar een zekerheid is dat ik wel blijf rijden.(zolang de gezondheid het toelaat)