|
Ons leven lijkt wel één groot afsprakenboek. Elke dag moet er wel iemand naar de kine, de mutualiteit, een specialist, de huisarts enz. Om echt te leven blijft er weinig tijd over en de momenten dat je denkt : nu kunnen we even buiten, begint het te regenen. Met het openbaar vervoer ergens heen gaan blijft tot half september quasi onmogelijk want dan pas zal de laatste vernieuwde roltrap in ons metrostation in gebruik genomen worden.
Gisteren moest Carina voor de zoveelste keer in de MRI scanner en nu moeten we wachten tot volgende week voor meer uitleg maar op het eerste zicht ziet alles er goed uit.
Vandaag was het aan mij om de witte jassen op te zoeken maar bij de afdeling vasculaire en thoracale heelkunde konden ze niks bedreigend vinden, ook al was er eerst een vermoeden van aderverkalking in mijn hals.
|
