Dattum? Diepgaande gesprekken. Hanane heeft geen taboes. Alles is bespreekbaar. Opvoeding, religie, het werk (en de verhouding tot de 'bazen'), sex. Plezant, zo leer ik ook nog eens wat. Wat leer je dan? Wel, bijvoorbeeld dat de 'pornogeneratie' eigenlijk heel preuts is. Er wordt nog altijd gevreeën in het teken van een relatie. Zo maar wat 'rond vrijen', one night stands, gebeurt niet, of nauwelijks. Dus liever 10 maanden zonder een lief, dan zich behelpen met een 'losse scharrel'. Ze vertelt me ook een verhaal over een couchsurf-gastheer, die absoluut wou dat ze in zijn bed ging liggen 'Voor de gezelligheid'. Dat heb ik ook al beleefd. We hebben ons bijna doodgelachen met het kwasi parrallel lopend verhaal. Nu kunnen we er mee lachen, maar toen, toen er een aanslag werd gepleegd op onze integriteit, nee, toen niet echt. Er ons toen alletwee met een grote mond uitgepraat. Zij 's anderendaags als de wiedeweerga weg. Ik gebleven en nog eens met handen en voeten uitgelegd dat zulke toestanden werkelijk NIET kunnen. Excuses gekregen. Die dingen kunnen gebeuren hé. Neemt niet weg, dat ik nog bevriend ben met de 'mijnheer-die-over-de-schreef-ging, maar-er-nadien-oprecht-spijt-van-had'. Mensen, ze maken nu eenmaal fouten. C'est la vie! Ik vraag of ze zondag mee gaat naar de opera. Ken je daar iets van? Bah, neen, enkel het fragment uit de film Philadelphia, van Maria Callas. Ze toont het me op Youtube. Vervolgens toon ik haar operafragmentjes waar ik zot van ben. ...Op den duur zitten we hier met betraande ogen voor het scherm. Opera, het kan schoooon zijn! We proeven eau de vie, die ik die dag gekregen heb: poire Williams, Prune, Stroh van 80 graden, genever van 42 graden, Curacao Picon. In kleine glaasjes van 3 cl. Heerlijke geuren en smaken... Het is wel een beetje zwijmelend naar bed, hé.
Hanane: gemakkelijk te onthouden: Banane, maar met een H. Tenminste zo heb ik het gedaan. En dat betekent niet 'Geen respect' het is alleen een ezelsbrugje...Die vreemde namen, hé. Het is geen Marie, of Bernadette of Odile, noch Ann, Kathleen of Elisabeth, noch Gretchen, Birgit of Irmgard, noch Anna, Conchita of Dulcea...het is Hanane ...en dat is Tunesisch. Hanane is hemels mooi en daarbij nog wonderbaarlijk intelligent. Ze is een doctoraatsstudente, die haar studies doet in Stockholm, maar hier in de contreien van Aalst een korte opleiding volgt. Bij Becton & Dickinson in Erembodegem. Ze is geboren in Tunesie, haar ouders zijn verhuisd naar Evian toen ze 4 was. Zij is op haar 18de van Evian, weg van de ouders, naar Lyon verhuisd. Ze heeft daar een licentie in Biologie gehaald, volledig zelfbetaald. Tunesische ouders zijn zo niet voor 'opleiding' voor dochters. Daarna naar Londen voor een doctoraatsstudie en vandaar naar Stockholm voor een voortzetting. Ze spreekt perfect Engels en Frans. Ze arriveerde om 19u. Ze eet spagetti. We drinken Belgisch bier en Spaanse wijn. We vertellen veeeeel. Het is zo een van die mensen, waarvan je ziet dat ze veel beleefd hebben. En waarvan je ondervindt, na 25 minuten beleefdheden, dat ze veeeeeeeel meeeeer beleefd heeft dan je al kon vermoeden. Een sterk meisje. Ze dompelt me onder in een ontroerend levensverhaal. Tot middernacht. Een Sterk Meisje. EEN. STERK. MEISJE. Hoed af. Waw!
vrijdag tot maandag 7 tot 10 januari 2011: bij de zigeuners in Parijs
Bij de zigeuners geweest? Ja, naar het circus. Hoe, moet ge daarvoor naar Parijs? Ba nee, er zijn hier in de omstreken allicht ook nog 'artisanale' circusjes. Maar ja... ik had van Henri een gratis invitatie gekregen. En hij liep heeeeel hoog op met dat fameus circus. Zodanig dat ik dacht dat ik de kans van mijn leven zou ontlopen als ik het NIET zag. Maar ge kent me, ik ben zo nuchter als wat ...en vertrek bovendien liever goed geïnformeerd op reis. Zodat ik op voorhand over dat persoonlijk circusmirakel van vriend Henri toch al het een en het ander wist: kleine tent (150 man?), life orkestje van 6 man, 1 familie (nl. de familie Romanès), en de franse TV die zich lovend uitlaat.... Vrijdag vertrokken rond 17u30. Ben om 21u30 in Ay, in de Champagne, aan het apartement van Henri. Voor de verandering eens de weg genomen -zonder payages- over Charleroi, Phillipeville, Rethel. Je doet 60 km profijt. En je ziet eens iets anders. Maar dan moet het wel klaar zijn en mag er geen mist hangen ;-). Henri speelt gastheer met van alle borrelhapjes, een fles Champagne een fles rode wijn en veel verhalen. Morgen moeten we om 7u op, want het is zowat 2u30 rijden tot Parijs. We gaan eten in de Marais in een klein restaurantje aan de Marche Rouge (zo een overdekt marktplaatsje van de vorige eeuw), vertelt hij me. Heel goed geregeld van hem, want ik wil de Place des Vosges nog eens zien, en die is vlakbij. Vervolgens zullen we ons met de auto verplaatsen naar dat circus. En daarna zien we wel. Het eten was lekker. Niet duur: voor 14 euro had je een plat. En dan: Place des Vosges. Helemaal mijn ding. Gezet door Henri IV, mijn favoriet. Renaissance-stijl. 39 identieke huizen van rode steen rond dat perfect vierkant Vosges-plein. Gaanderijen. De benedenverdiepingen zijn bijna allemaal sfeervolle bistrots of kunstgalerijen. Schoooooon! Dan door de parijse verkeersgruwel naar het circus. Bijna overgegeven van stress. Ja wadde. Getoeter. Gescheld. En het gaat nauwelijks een meter vooruit. 1u10 minuten voor 8 kilometer! Het circusje begint om 16u. Heel veel gezinnetjes met super kleine kindjes. Die vrije loop hebben (als ze willen) op de scene. Toffe zigeunermuziek. Alle acts zijn life begeleid. Viool, cello, trompet, arcordeon, sax...in de handen van buikige zigeuners die de ambience in de keet houden. Zingen. En kreten: hup hei, aija, hupla...Iedereen van de familie Romanes doet mee. Is het niet in het orkest, dan als artiest. Ook het kleinste meisje van een jaar of 4: buikdans voor beginners. Schattig. Er zijn mooie acts. Ik moet het toegeven. Koorddansen. Trapeze. Jongleren met ballen en kegels. Originele clownerieen. Je zit zo dicht op de scene dat je het zweet en de concentratie kan zien op de gezichten van de artiesten. En neen, de trapeze hangt geen 15 hoog, gelijk als in Cirque du Soleil. En ja, de koord van de koorddanseres hangt maar 1,80 meter boven de grond. En geeft dat dan? ba neen. Als ze op het touw 'ligt' en haar lang haar hangt in een gordijn naar beneden.... Er gaat poezie van uit. Mijn favoriet: de trapeze act. Mooi meisje. Is getrouwd met mijn andere favoriete act: een jongleur. Op het einde van zijn act, doet hij wel 5 minuten zijn gatspieren shaken, gelijk een buikdanseres haar hips. Op orientaalse muziek. Het moet niet altijd voor de kindjes zijn hé ;-). Nu nog effe naar Montmartre. Daar was ik laatst toen ik 18 was. Bier gedronken boven op de Mont in een bistro. Belgisch bier. 33 euro voor 4 biertjes. Hoe prijzen kunnen verschillen in Parijs! Het regent inmiddels oude wijven. Maar het is wel 14 graden. Singing in the rain! Nu naar huis. Weeral verkeer dat geen meter opschiet. Thuis om 23u. We drinken de meegebrachte Duvel. Henri is grote fan. Hij heeft er zelfs een werkwoord van gemaakt: Duveliser. Seg, Henri, wilt ge uw planten eens niet groeperen? Watte? Awel, als ge dingen groepeert krijgt ge 'aantrekkingspunten' in uw interieur. Rustpunten. Sterktepunten. En voor ik het weet ben ik bezig over vertikalen en horizontalen, gulden snede, herhalingen van kleuren, structuren en vormen, en vergroten van ruimtes. Ik krijg hem mee in mijn betoog. Resultaat: morgen moet hij de zieke mama bezoeken en ondertussen mag ik mijn goesting doen met meubels, sierstukken en tapijten. Olé. Pistolé. Ik kan bijkans niet slapen van de 'creativ burst'. Wat zeg ik? Ik kan helemaal NIET slapen. Dat heb ik nu dikwijls, zie, dat creatieve ideeën mij 's nachts bezig houden. Had het mijn eigen kot geweest, ik had er direct aan begonnen... Awel. We hebben er aan gewerkt van 11u tot 18u. Mannen van 60! Ik verschiet er van dat die al 'oude peetjes' manieren hebben, soms. Gelijk: dingen laten vallen, beginnen zweten, vloeken, afstanden meten en niet meer weten, zagen, hun hart vasthouden, beven. Ochere! Enfin, het resultaat is volgens Henri, spectaculair veel beter. De initiele saaiheid is weg. Ge kunt nu zien, dat het een optrekje is van een fotograaf. Hoe? Simpel.. nu hangen er tenminste op strategische plaatsen schoon fotokes ...en de lichtverdeling is beter. Spijtig dat ik geen voor en na foto's heb genomen ;-(( En nu gaan we 'Duveliser'. En dan koken. Trots haalt hij niertjes in ajuinsaus boven. Oejejoei, als dat maar goed gaat! Het enige niertje dat ik tot hier toe at, zat stevig gecamoefleerd in een vlaamse stoverij. Niertjes. Ze rieken een beetje naar pis, meneer. Maar bon, dat kan feitelijk geen argument zijn om niet te eten. De kaas, Chaumes, riekt bijvoorbeeld naar reet. Wat niet belet dat het een goede kaas is... De niertjes zijn lekker. Gemaakt met assistentie van zijn zus. Het is zowat de eerste plat in 10 jaar dat hij zelf bijeen kookt. Hoe ouderwets! Mannen van 60! Liever niet in huis halen! Tenzij ge zelf 70 zijt. Of tenzij ze Gerard Van den Eede heten. Toch lief van hem om zo te koken. Ah ja, dat doet er me aan denken dat ik dat kookinitiatief van hem, mailsgewijs nog eens stevig moet aanmoedigen. Leven van kaas en charcuterie alleen, zoals hij al maanden doet, kan NIET gezond zijn. Ik ben daar serieus bezorgd over. Mijn vriend Henri uit Ay. Ik wil hem nog een beetje houden ;-) Het nieuwe interieur blijkt ineens lichtgewijs over een 'coin magique' te beschikken. Ik fotografeer hem in dat hoekje. Met zijn toestel. Hij ziet er op de fotos heel rustig uit. Content. En de dees ook. Eens kijken op de fotosite?
31 december tot 2 januari: van oud naar nieuw met Henri
De avond van 31 december is voor mij een soort persoonlijke 'thanksgiving'. Ik bedank dan persoonlijk de hemel voor het afgelopen jaar. In mijn eentje. Met Natuurproducten. ;-) Platte oesters (die nootsmaak, hmmmm). Daarna een verrukking uit het diepste der zee. Zelf klaargemaakt. Niks geen sausen. Puur. Vanilleijs. Zelf klaargemaakt. En Het Pure van het Pure: Champagne. Een fles. Vestimentair: ook een ritueel. Enkel intimi zijn daarvan op de hoogte. Ik doe dit al 8 jaar en geloof me, het is een gezond ritueel. Niks geen hoofdpijn de volgende dag. Maar dit jaar anders. Ik wou en zou op 1 januari 2011 naar het Nieuwjaarsconcert gaan in Gent. Maar dat wou en zou ik niet alleen doen. Dus had ik in september in Epernay aan Henri gevraagd of die meeging. Graag. Eh voila. 31 december 18h30. Henri arriveert in mijn straatje alsof hij mijn Geliefde is. God beware! Verkleed in een Italiaans artiest, met een bloem in de hand. Kaarsjes aan mijn voordeur. En vanuit zijn auto vollen bak 'Funiculi, Funicula'. Een baise-main. Alle buren staan buiten (Er zijn godzijdank maar 6 huizen in mijn straatje...). Beetje genant. Vooral voor de Echte Geliefde. Op het menu: Hapjes van inktvisringen in 2 sausjes. Platte oesters. Slaatje met coquilles. Vissoepje. Kreeft. 3 soorten zelfgemaakt ijs. Piper Heidsick (van het jaar 2004) en 2 flessen 'gewone' champagne. Al vertellend is het ineens 1u s' nachts. Wat heeft die mens toch altijd charmante verhalen. 'Minuit' is gepasseerd zonder dat we er erg in hadden. En zonder kussen. Ferm gemakkelijk!... Zo een grote fan als ik ben van zijn 'psysche', zo een kleine ben ik van zijn 'fysiek'. Henri wil nog eens naar 't stad. Hij heeft zijn fotoaparaat mee. In een klein cafeetje-waarvan-ik-de-naam-niet-meer-weet, ons gek geamuseerd. Iedereen wil op de foto. Alle vrouwen zijn 'Belle comme le jour', ook de zatte, die al scheef tegen de toog hangen, en de lelijke. Fransen! Onverbeterlijke versierders! We zijn om 5u thuis Om 10u op. De mama afhalen. Om 11u30 brunch in de opera in Gent en aansluitend Nieuwjaarsconcert. Ik ben blij dat ze een miniapotheekje hebben in de opera, want ik ben zo misselijk als wat. Hoe? Is champagne niet 'gezond'. Ja, maar 3 flessen met 2 man. En dan nog eens elk 3 duvels. Dat is er over hé. Maar tegen dat het concert begint, ben ik zo fris als wat. Dat concert! DAT CONCERT!!! Klasse. Grandioos. Subliem. Niks geen platgetreden paden met overjaarse walsjes op zijn 'Weens'. Onze nieuwe VLOSdirigent Vladimir Jurowski gaat voor originaliteit: Tsjaikowski, Katsjatoerian, Sjostokovitsj en ook beetje Strauss en Lehar. En een sopraan die mijn lijfliedje zingt: Meine Lippen die küssen so....Op het einde, vanop het vijfde balkon, worden paarlemoeren, zilveren en gouden balonnen neer gelaten. Niemand zit nog neer. Wat een staande ovatie! Volgend jaar breng ik rozen mee om naar de dirigent te gooien en een megafoon om hem mijn liefde te verklaren. Love you, Dimitri! ;-) Ons mama, die negentig is, straalt alsof de laatste 0 van haar leeftijd is weggevallen. Een kind, die net een heeeel mooi kado heeft gekregen. Daarna naar Aalst bij de zus, waar gans de familie al op oma zit te wachten. Voor Henri, is zo iets familiaals heel ontroerend. Hij heeft enkel nog contact met zijn dochter, niet meer met de zoons. Zijn ma is zwaar ziek en de pa leeft niet meer. Ge houdt het niet voor mogelijk, maar het is weeral 3u als we gaan slapen. Waar haalt hij toch al die verhalen? Ik neem aan dat ze waar zijn. Maar dat geeft eigenlijk niet. Si non e vero, e ben trovato! Zondag 2 januari, maak ik konijn op zijn vlaams en een chinese soep. Terwijl ik de soep maak, zitten Henri en ons moe, wortels, ajuin en appels te snijden. En mekaar te 'amballeren', stel ik zo vast vanuit mijn ooghoeken. Ons moeder was gisteren, tijdens de operabrunch, al blij dat ze haar Frans kon ophalen en is het vandaag precies nog meer. 'Azu nen oangenaomen mensj'. Nog wel dat hij er was, gisteren om met verve onze moeder te 'entertainen'. Terwijl ik zelf, om 'gezondsheidredenen';-), van 12u tot 14u45, bezig was met de 'va et viens' voor het toilet van de opera. Na het eten, die zondag, vertrekt hij naar huis, maar niet zonder me eerst een 'verrassing' onder de neus geschoven te hebben: Cirque in Parijs bij zigeuners. Olé!
Bij de zigeuners geweest? Ja, naar het circus. Hoe, moet ge daarvoor naar Parijs? Ba nee, er zijn hier in de omstreken allicht ook nog 'artisanale' circusjes. Maar ja... ik had van Henri een gratis invitatie gekregen. En hij liep heeeeel hoog op met dat fameus circus. Zodanig dat ik dacht dat ik de kans van mijn leven zou ontlopen als ik het NIET zag. Maar ge kent me, ik ben zo nuchter als wat ...en vertrek bovendien liever goed geïnformeerd op reis. Zodat ik op voorhand over dat persoonlijk circusmirakel van vriend Henri toch al het een en het ander wist: kleine tent (150 man?), life orkestje van 6 man, 1 familie (nl. de familie Romanès), en de franse TV die zich lovend uitlaat....
De avond van 31 december is voor mij een soort persoonlijke 'thanksgiving'. Ik bedank dan persoonlijk de hemel voor het afgelopen jaar. In mijn eentje. Met Natuurproducten. ;-) Platte oesters (die nootsmaak, hmmmm). Daarna een verrukking uit het diepste der zee. Zelf klaargemaakt. Niks geen sausen. Puur. Vanilleijs. Zelf klaargemaakt. En Het Pure van het Pure: Champagne. Een fles. 
