Vandaag de laatste dag, mijn vliegtuig is pas om 17u20. Dus, ruim de tijd om naar de markt te gaan. Een gigantische markt. Het is hoofdzakelijk een textielmarkt. Iets gekocht? Ja, een echt Oostenrijkse gilet. 100 procent wol. Schattig traditioneel. Ik wou dat al jaren. Spijtig dat Francesca geen auto heeft. Ik had graag eens het huis van Verdi gezien, in het dorp Busseto, dat is richting Parma. Helaas te omslachtig om met de trein te doen van hier uit. Het is immers met de auto al een uur rijden. En ik ben nu niet bepaald een trein/tram/bus-held. In dat verband is het wel gemakkelijk als je een gastheer hebt met een auto gelijk als Pierluigi uit Genua ;-). Geen Busseto, het zal voor een volgende keer zijn. Ik wil Milaan ook nog eens zien hé. Even terug naar die zaterdagse markt in Bologna. Op markten lopen, kerkhoven bezoeken en op historische plaatsen iets drinken, het zijn mijn favoriete 'op reis' bezigheden. Over drinken gesproken. Gisteravond had Francesca me toch dik liggen. Ze sprak al 4 dagen van 'uitgaan/iets gaan drinken'. Nu dacht de dees dat dat in een van die mooie illustere bars zou zijn 'in town'. Wat blijkt? Helaas gaat het over hetzelfde bescheiden cafeetje als waar we de eerste dag al onze whisky dronken (op 50 meter van haar deur) ;-(. Veel was er daar niet te beleven. Behalve een plaatselijke Beau van 25 jaar, die in ruil voor een vuurtje een kus vroeg. Ikke, zuinig: Bedoelt ge een tongkus, Maximiliano? Feitelijk wel, Danielle, maar een gewone is ook goed ;-). Verder was er efkes nog een vriendin, Carmen, een jaar gescheiden en de liefde herontdekkend. Zeer geestige madam. Energiek! Interessant. Moest rap weg, moest om 6 uur 's morgens al op haar werk zijn. We hebben dan nog een beetje zitten praten onder ons twee. Over het leven, boedhisme en een aantal praktische zaken. Oh ja, for the record. Ik heb mijn eerste boedhistische seance meegemaakt hier in Bologna, in het optrekje van Franscesca: 6 mensen zegden 30 minuten Mandala's op. Dat zijn Meerstemmig ritmisch herhaalde woorden. Waarna 20 minuten discussie / filosofie rond een bepaald thema. En dan opnieuw Mandala's. Schoon, jong! Francesca bleek rap moe te zijn in dat cafeetje. 'Ik voel me niet zo goed, het duizelt een beetje in mijn hoofd'. Tja..... Francesca. Ze behoort tot die mensen die Virtueel Een Zeer Interessant Leven Leiden. In het echt, is het, stel ik zo vast, na 4 dagen, toch eerder een beetje Lijden ipv Leiden. ;-(
12 en 13 januari 2012, Bologna: de Potjesman Morandi / verliefd op een engel
Wat doen we op dag 3? Het Morandi museum bezoeken. Morandi is een wereldberoemd Bolognees schilder van kleine stillevens, bestaande uit potjes in klei. Zijn specialtiteit: vuile kleuren en zinderend licht. Schitterend!!!Beetje een zonderling. Leefde eerst bij de mama tot ze ophielt te bestaan en vervolgens bij de zussen. Gestorven in 1964. En voor de rest: alle kerken van het toeristenboekje binnen gegaan. Eerlijk gezegd, als je de kerken van Genua zag, moet je die van Bologna niet meer bekijken. Ze verzinken in het niets! Veel van de 42 km galerie afgelopen. Winkelwaar bekeken. Duur! Een paar design-sandalen kosten 500 euro. Een handtas 1600 euro. Wie zou dat kopen, vraag ik me af. In de zon gezeten. Binnenpleintjes bezocht. Interieurs van winkels/bars/patisseries bekeken. Wat hebben Italianen toch gevoel voor design! Ik doe alles te voet. Uren! Maar dat vind ik juist plezant. s'Avonds met een rood gezicht van zon en wind en vermoeide benen op bed vallen en half soezend nagenieten van de opgedane indrukken. Heerlijk! Ik koop fruit, sla, toespijs en wijn. Francesca kookt NOOIT. Ze gaat zelfs 's morgens haar koffie in een patisserie drinken. Dat gebeurt hier veel onder singles. Koken zou trouwens een probleem zijn, want haar kookvuur is duidelijk in geen maanden gebruikt. Het deksel staat er op. Op dat deksel wordt elke millimeter ingenomen door onnodige zaken. Serieus bestoft, dan nog. Ze leeft op zijn Amerikaans, Francesca: eten en drinken staat gelijk aan 'buiten huis'. Af en toe wordt er iets in de microgolfoven gestoken. En voor de rest gaat ze bij vrienden eten, zegt ze. Zoals, morgen, vrijdag. We zijn geinviteerd bij Christina. Christina is 35 jaar, slank, mooi en een foodie. Ze kookt, als hobby, ongeveer 5 keer per maand een culinaire maaltijd voor haar vrienden/kenissen. Voor een zeer bescheiden bijdrage. We hebben daar een ...godenmaaltijd gekregen. Lékker! 3 soorten aperitiefkoekjes, zelf gemaakt. Lasagne met zelfgemaakte 'bladeren'. Een soortement frikandon, met spinazie. Een Sachertorte, eigen bak. Kaas. Koffie. Christina woont in een ruime loft. Heel geestig ingericht, mengeling van antiek en design. Maar donker dat het er is! Wat hebben Italianen toch met 'leven in het donker'. Bij Pierluigi in Genua, was het donker, bij Francesca idem, en bij Christina, die duidelijk beter bij kas zit dan de vorige twee, ook ! Allicht moeten ze 7 zomermaanden de zon buiten houden en leven ze in de winter dan maar verder op hetzelfde donkere elan ;-). En wat is dat nu van die Engel? Wel, je weet dat ik overal in de steden die ik bezoek, de kerkhoven bekijk. Het kerkhof van Genua trouwens, is een van de mooiste van Europa. Een echte Waw-ervaring. Sensuele droefeniskunst waar je niet goed van wordt. Sexi engelen!!! Zou dat kerkhof van Bologna ook de moeite waard zijn? Wel, zo mooi als Genua is het niet. Ze zijn hier in Bologna niet zo voor kerkhofachtige sensualiteit als in Genua. Integendeel. Je ziet hier op de tombes voornamelijk bustes van de overledene (zijnde besnorde mannen en dames op leeftijd) of strijdvaardige Grieks aandoende mythologische figuren. Godzijdank heb ik toch een paar engelen gevonden. Ze waren bereid met veel geduld fotogniek te poseren. ;-) Ik heb ze schoon in beeld gebracht, vind ik. Kijk maar eens hieronder.
