22 september: Gembloux, bij onze Waalse Medeburgers
Je hebt zo van die warmhartige mensen. Welnu, gastheer en gastvrouw Olivier en Emmanuelle uit Gembloux....ze hebben het! De warmte, de vrolijkheid, de geborgenheid. Echte schatten! Ze verwenden me als een prinses. Olivier had gekookt. En je gaat het niet geloven maar bijna de ganse maaltijd bestond uit producten van de eigen tuin. Als apero: kerstomaatjes in oranje en rood met gruyere kaas. En een campari orange, hmmmmm. Pompoensoep. Courgette in de oven met gehakt op oosterse wijze, rijst met zelfgemaakte chutney, kastanjes. Perentaart met frambozencoulis en slagroom. De Chileense wijn had ik meegebracht en ook nog een klein doosje pralines. Het was een godenmaaltijd! En gezellig. Olivier deed aandoenlijk zijn best om Nederlands te praten. En veronschuldigde zich er voor dat zijn Vlaams bijlange zo goed niet is als mijn Frans. Zo hoort het zie: beide talen op gelijke voet!. Heel goed geslapen in een ouderwets bed met een nieuwerwetse lattoflex. Toen ik donderdagmorgen opstond waren ze beide al naar hun werk vertrokken. Er lag een vriendelijk briefje bij mijn ontbijtbord, samen met een potje van hun zelfgemaakte chutney. Politiekers, wilt ge aub het land NIET splitsen? I love my Walloon Brothers ;-)
