|
Er is in mijn huis zonet eentje naar bed gegaan. Een CouchSurfer. Een Turk. Uit Istamboel, geboren in Anatolië. Hij stond hier na het avondlijk poetsen van zijn tanden nog een beetje te drentelen in zijn pijamabroek en zijn marcelleken. Hij bedankte mij wel 3 keer omdat ik hem meegenomen had naar het Aalsters parkconcert. Drentel, drentel. Volgens mijn persoonlijke en diepe overtuiging, moet er opgepast worden met moslims in pijamabroeken. Die zo een beetje in je buurt staan te drentelen. Ik heb zo beleefd mogelijk NIET thuis gegeven. En zo obstinaat mogelijk mijn blik naar de TV gericht...
Toen ik naar boven ging, om mijn pijamaatje aan te doen, na een veilige marge van 30 minuten (na zijn verdwijnen) , bleken de beide deuren van de logeerkamer (de zijne dus!) helemaal wijd open te staan. Ik heb ze redelijk kwaad toegedaan. 'Do not you leave your doors open!'
Feitelijk voel ik me niet 100 procentig veilig. Het is de eerste keer dat een CouchSurfer mij een onbehaaglijk gevoel geeft. Zou ik hem morgen op hotel sturen?
Ik heb nochtans inlichtingen ingewonnen bij zijn vorige gastheer/vrouw. Volgens deze mensen was hij betrouwbaar en een aangename persoon. In feite was hij sinds zijn aankomst niet echt bij de les. Het is immers Ramadan. Zijn laatste maaltijd had hij gehad om 4u vanmorgen.
Om 21u30, vanavond, mocht hij pas OPNIEUW eten: 2 pakjes fritten (tijdens dat Aalsters parkconcert) met 2 cola's en een flesje water. Hoe? En moet gij daar nu mee inzitten? Ba ja! Ten eerste heb ik hier thuis om 19u, een beetje profijtig mijn eigen bokes zitten opeten. Eten is niet plezant als de persoon aan de overkant van de tafel NIET mag mee-eten. En het is nog erger als die mens overduidelijk slap is van de honger.
En ten tweede. Al eens een lege maag geroken? Ik kan u verzekeren dat dat conversatiegewijs alleen maar stinkende zinnen geeft...
Maar bon, morgen is zijn ramadam gedaan. Hij gaat er een dagje vroeger mee stoppen, zegt hij. Morgen moet hij immers bij de les blijven. Hij moet de werking van een nieuwe machine gaan bestuderen op het Aalsters Industrieterrein in de zaak van Dagmar Robbe (mijn voormalige Citroen concessiehouder) . Ik heb beloofd dat ik hem om 9uur naar dat rendez-vous zou brengen.
Alez,
Tomorrow is an other day. ;-)
|
