Vanmorgen rond 9 uur bij Maija vertrokken. Ze heeft me nog een taxi besteld en de taxichauffeur, rap en strict orders gegeven. Ze kan dat goed, Maija, streng en kordaat! Op 25 minuten sta ik aan de luchthaven. Hij vraagt 5 lats, ik geef er hem 7. Dat is omgerekend 10.50 euro. Blij dat die mens was! En nu zit ik hier te genieten van mijn huis(je), waar ik altijd super graag naar terug kom. Als je mij vergelijkt met het leven van een gewone Riganees, zoals Maija, ben ik rijk. Mijn behuizing is beduidend groter, mijn comfort hoger. Mijn levensstandaard rijkelijker. Maija is secretaresse in een gereputeerd vervoersbedrijf en klust bij als vertaler van Franse kinderboeken naar het Lets. Ze werkt van 9 tot 18u. Ze heeft 14 dagen vakantie (geen werkdagen hé, gewoon, 2 weken). Als ik bedenk in welke omstandigheden dat ander koppel uit Kauguri, toch ook 2 mensen met een universitair dioploma, woonde.... Onze politiekers zouden beter eerst eens gaan kijken wat de levensstandaard is van een gewone Let, vooraleer ze deze mensen in de europese (monetairre) unie opnemen. Prins Albert van Monaco, die ik zag op woensdag in Riga, zou vermoedelijk maar 1 pas ver geraken in dat afschuwelijke sovjetblok in Kauguri. Hij zou niet meer verder mogen van zijn bodyguards 'Om veiligheidsredenen'. ;-). %%%FOTO%%%
vrijdag 3 juni 2011: museumken meepikken, doden bezoeken
Ik heb me zelf vandaag 'cultureel ge-educeerd' in de Schone (schilder)kunsten! Hoe? Awel, gelijk de echte: met een audioguide in de hand gans het museum afgedweild. Het aanbod is niet zoooo groot. Dat wil zeggen dat je op 4 uur een mooi historisch overzicht hebt van alle kunststromingen in de schilderkunst. Te beginnen met brave religueze 17e eeuwse schilderkunst, daarna 18e eeuwse portretkunst en dan wordt het interessant: impressionisme, expressionisme, symbolisme, fauvisme, kubisme, constructivisme. Moderner gaan ze niet. Voor mij genoeg. Thuis bij Maija iets gegeten en dan samen naar het kerkhof. Sinds ik in Budapest het prachtige kerkhof heb gezien is mijn nieuwsgierigheid gewekt. Nu wil ik absoluut weten hoe ze overal elders hun doden soigneren ;-). Wel, ze liggen zeer ruim, de doden, in een prachtig bos (alles is 'bos' in Letland). Maar de grafstenen zijn wel heel saai. Niet vergeten dat de Letten Luthers zijn. En die zijn niet zo voor uitbundige grafmonumenten, gelijk de Katholieken. Hier geen marmeren wenende madonna's, of engels, putti's of mini kapellen. Opstaande stenen met ingegraveerde portretten is het maximum wat je kan krijgen, tenzij je een figuur bent van nationaal belang gelijk bijvoorbeeld de dichter Janis Reinis. In dat geval heb je recht op een gepast standbeeld. Er is wel een indrukwekkende gemeenschappelijk grafmonument voor de doden van WOI en WOII. En vandaar naar Mezaparks, dat is de residentiele wijk van Riga. Een keertje kijken hoe de rijken wonen. Hoe? Awel, gelijk bij ons in Sint Martens Latem.... Het is ondertussen al 22u30 en nog klaar. Binnen een half uur is het donker en dat blijft dan zo tot 4u. Dan is het opnieuw klaar. Korte nachten! Morgen naar huis. Ik heb goesting op mijn eigen huis. Ik verlang naar mijn eigen bed. Mijn eigen potje te koken. Mijn eigen Oiljsterse taal. En ik heb dodelijk goesting om een balleken te kloppen! dada
donderdag 2 juni 2011: het Bokrijk van Letland. Prins Albert van Monaco
He! Ik ben iets vergeten te vertellen! Gisteren, woensdag, heb ik Albert van Monaco gezien. Hij was, samen met de president van Letland op een protocolair rendez-vous aan het vrijheidsbeeld van Letland. Ik heb foto's genomen. De president en Albert alletwee in 'houding' onder dat vrijheidsbeeld. Helaas kun je van Albert op mijn foto's niet veel zien. De bodygards staan er te veel rond. Zeer lekkere stukken overigens, die bodygards. Ik zou er niet kwaad voor zijn als ik er eentje kado kreeg ;-). Het lief van Albert was er niet bij. En op een manier is het een historische fotoshoot, want de persident van Letland is vandaag niet herkozen. Albert van Monaco, en ik zelf hebben de president dus meegemaakt op zijn laatste officiele werkdag!!! Maar pas op. Niet getreurd, deze mens blijft aan tot een andere is verkozen. Dat kan lang duren, kijk maar naar ons Belgenland ;-) Ik ben ook naar het Bokrijk van Letland geweest vandaag. Heeeeel mooi. Aangeraden door een Zwitser, die ik had ontmoet op het concert van maandagavond in de Dom. Deze mens had al 70 landen bezocht en vond dat etnografisch museum toch wel de moeite. Het was inderdaad, ronduit schitterend, dat etnogrfisch museum, gigantisch bos rond een fotogeniek meer. Er wordt getoond hoe de Letten leefden in het verleden. Ik liep er bijna alleen rond, met uitzondering van 2 Vlamingen uit Denderbelle en een 1ste jaar (meisjes)kunstklas uit Riga. Met de Vlamingen was het super om een gesprek te voeren in het 'Oilsjsters' en naar de meisjes was het plezant om kijken.... en naar hun aquarellen eveneens. Het weer was uitstekend, ergens rond de 23 graden. Om 18u, Maija, mijn gastvrouw op haar werk gaan halen, thuis bij haar, rap iets gegeten, en dan hup, naar een concert, opnieuw in de Dom, gelijk maandagavond. Een concert van 'nieuwerwetse' klassieke muziek, door een Letse componist, die Peteris Vaskis heet. Door het Lets Nationaal Symphonisch Orkest en het 'State Academic Choir'. Internationaal zeer hoog gewaardeerd. Wij waren er naar toe gegaan met een zekere skepsisch, zo van 'Nieuwerwets klassieke muziek, dat zal weer iets zijn'..., maar het was HEMELS, BUITENGEWOON. Heel romantisch, zeer gevoelig, enorm evocatief (je kon je zo voorstellen dat er ergens licht door een wolk brak, of dat je een waterval hoorde, of de wind die zachtjes ruist ) Super! Daarna een whisky gaan drinken in een middeleeuwse kelder. De kelners en de kelnerinnen lopen er rond in 16e eeuwse klederdracht, er is enkel kaarsverlichting en de muziek is nogal gotisch. Zeer stemmig! Dan op 1 van de 3 marktjes van de binnenstad jazz beluisterd, weeral van hoge kwaliteit. Tegen middernacht naar huis. Wat een mooie dag en een mooie avond! Ondertussen ken ik de stad steeds beter en beter en kan ik me, je gaat het niet geloven, al behoorlijk orienteren. Als je een stad doorhebt. is het eigenlijk simpel. Riga: je loopt tot je 'het park' tegenkomt en dat moet je ofwel in de lengterichting door , ofwel in de breedterichting. De hoge Domtoren is je orientatiepunt: daar is de oude stad. Iemand met orientatie zou dat in 1 oogopslag zien, maar de dees doet daar 3 dagen over! Maar het is, zoals alle dingen, heel plezant als je het inzicht EINDELIJK hebt! Morgen nog naar het Lets Museum voor Schone Kunsten, op aanraden van de mensen uit Denderbelle, en voor de rest lanterfanten in de cafés of in de parken... Riga is een mooie, heerlijke, gezellige, levende stad. Tof dat ik hier ben. Je kan er zeer verzorgd eten voor weinig geld. Cultuur is alom. En met de gastvouw, Maija, heb ik het zeer getroffen. Ze is verstandig, weet veel en spreekt behalve Engels ook zeer goed Frans. Een aangename dame. Zo eentje waar je direct vertrouwen in hebt. Ik denk dat ik volgend jaar eventueel ga terugkomen, wanneer het operafestival is. Dat is in de tweede week van juni. Alle dagen een ander stuk, 10 dagen lang. Opera van internationaal niveau tegen 10 euro per stuk, wat een luxe!
Ik heb om 12 u een afspraak met mijn gastvrouw Maija, om efkes tijdens de middagpauze kennis te maken en mijn bagage af te geven. Wat een sympathieke madam!!! Om 18u zal ik opnieuw aan haar kantoor staan (ze is directiesecretaresse en tolk) om samen te voet naar haar flat te trekken. Ik doe vandaag een heel andere kant van de stad. Ik ga veel winkels binnen, niet om iets te kopen, maar vooral voor de koelte. Het is 27 graden!!! Het aanbod aan kledij en schoenen is ronduit lelijk. Op zijn Russich: het moet spannen en het moet blinken! In het park is het een ganse middag kinderoptreden in een openluchttheater. Ze zingen en dansen met overgave, om de eerste vakantiedag te vieren. Ze hebben 3 maand vakantie. Er is ook, in datzelfde park, een schaaktornooi aan gang. Maija en ik doen inkopen en eten samen. Ze heeft een gezellige en zeer nette flat. Ik heb een logeerkamer voor mij alleen, ferm gemakkelijk ;-) Na dat avondeten doen we Riga 'vanuit de hoogte': 11ste verdiep van het Albert Hotel. Prachtig zicht. Het dak van de Riga Galeria, 7 verdiepen hoog. Nog maar net open. Openlucht. Design parasols en zetels. 3 themabars. Een whiskietje drinken. Onder een dekentje, genieten van het uitzicht. Fantastisch!
Vandaag mijn Art Nouveau wandeling. 3 km, een routte, volgens een plannetje dat de meest markante gebouwen bekommentarieert. Ik zeg de meest markante, want overal waar je kijkt in Riga is het 'Art Nouveau'. 800 gebouwen, dat is niet niks! De gebouwen zijn heel kleurrijk en overdadig versierd met plantenmotieven, met mannen- en vrouwenfiguren, met dierfiguren. De architect Michael Eisenstein breekt alle 'versiersel rekords' Als ge wilt kunt ge een vol uur naar 1 gevel staren en steeds iets nieuws ontdekken. Ik bezoek ook het Art Nouveau museum. Dat is in feite een appartement van 12 kamers, waar vroeger een Art Nouveau architect woonde, helemaal zoals het was in 1903. Commentaar? Ja. Geef mij maar de Wiener Sezession, met hun soberheid en functionaliteit. Maar de straat waar dat museum zich bevindt, is pure waanzin. Een hele straat AN huizen, vindt dat maar eens elders in Europa. (In Praag misschien?). 'Huizen' is feitelijk een verkeerde term. Het zijn stuk voor stuk, apartementsgebouwen van 20 meter aan de straat en 5 verdiepen hoog. In pasteltinten. soms in 2 tinten. Die Michael Eisenstein van daarstraks heeft een voorliefde voor witte onrnamenten op een hemelsblauwe achtergrond. Waanzin! Riga is een heel gezellige stad. Het leeft! Het heeft ook prachtige parken, waar de mensen op deze eerste warme lentedag flaneren in zo minimaal mogelijk kledij. Minijurkjes en hotpants om van te duizelen! Men legt zich ook ongegeneerd op de graspleinen te bruinen. In ondergoed of bikini. Het is 26 graden. Kinderen spelen IN de fontein in hun ondergoed. Geestig! Vanavond bij Gutenbergs iets gaan eten. Dat is een restaurant op een dakterras, 5 verdiepen hoog. Men heeft er een heerlijk zicht op de pleinen, de dom en de daken... De prijzen zijn hier europees. Er zit dan ook geen enkele Let, enkel toeristen, Op de 3 pleinen van de oude binnenstad zijn er weer optredens. Is dat om een bepaalde reden? Bah neen, dat gaat hier zo de hele zomer door. 3 maanden lang , tot eind augustus, alle dagen! Riganezen zijn grootstedelingen en "gezelligheidsbeesten". Ze moeten 's avonds buiten. Alhoewel ik eerlijk moet toegeven dat je weinig mensen aantreft boven de 40. Hoe goedkoop het hier ook is voor ons, voor oudere Riganesen is het blijkbaar duur! dada
By the way: het bericht van gisteren werd ingetypt in de businessroom van het hotel Riga, waar ik gisteren om 14u mijn wel zeer blijde intrede kon maken ;-). Properheid! Ik ben fan! OK, maar eerst meer over de geheimmenissen van stinkende trappen, over de stad Turkums, en over de kostprijs van een treintraject van 50 minuten. Waarom stinkt het trappenhuis van het mistroostig sovjetgebouw van het vriendelijk koppel, in Kauguri, waar ik gisteren één nacht verbleef? Omdat er een zogenaamde "afvalkoker" naast de trappen loopt. Simpel idee. Je gooit je afval in de koker. Vervolgerns wordt het in de kelder opgevangen in een container. Afval van 10 flats per koker. 80 flats per blok. Ik weet niet na hoeveel jaar zo iets begint te stinken. Maar stinken zal het, zelfs een idioot kan dat begrijpen. Turkums, waarom gaan we daar naar toe? Wel, omdat ik er mij maar bleef over verwonderen dat de stad Jurmala zo groen en zo open is. Maar Jurmala een uitzondering , wegens residentieel. Dus, nu eens een gewone stad bekeken. Hoe ziet een gewone Letse stad van 20.000 inwoners er uit? Even denken. Zoals een dorp bij ons toen ik kind was, laat ons dus zeggen 50 jaar geleden. Groen, landelijk. Behalve dat er in het centrum een paar appartements gebouwen staan. Maar aan de periferie zijn de huizen in feite veredelde boerenhoven met boomgaarden, blaffende honden en verwaarloosde katten. Als je een filmregisseur bent en je hebt een dorpskern nodig van 50 jaar geleden, kom je naar hier, zegt R. Inderdaad, zeer fotogeniek. We bezoeken het kerkhof. Ligt in een bos (alles is bos in Letland!) op een heuvel. Er zijn 3 stukken, 1 voor mensen van Duitse origine, 1 voor mensen van Russische origine en 1 voor de Letten. ???? Verschil tot in de dood? Jep, R maakt OOK voortdurend het onderscheid tussen wie een Let is en een Rus. Ze hebben hier 40procent Russen. Geimporteerde, of vrijwillig gekomen tijdens de 200 jaar tsaristisch Letland of de 50 jaar sovjet Letland. Volgens R., mijn gastheer, zouden ze ruwer en meer ongemanierd zijn. Nog ongemanierder? Het stadscentrum van Turkums stelt niks voor. Het is een plein met een supermarkt. Zonder ziel. Iets drinken op een terras is niet mogelijk. Ik zie geen horeca. Na een bezoek van 2 uur kan ik in een piepklein patisserietje een koffie krijgen, water in een flesje kopen en een rubarbercake eten. Ik mag er ook eens naar het toilet. Per uitzondering. Waar zijn de klanten die iets consumeren aan de barstoeltjes, verondersteld te pissen? Nergens. Ik ben blij dat ik de stad gezien heb. Je leert veel. Meer dan ik hier schrijf. R vertelt van alles over de geschiedenis van zijn land. Het is een heel serieuze man, met "de last des levens" op zijn schouders, vind ik zo. Zo anders is zijn vrouw, die de ganse tijd vrolijk lacht. Het is een heel goede pedagoge. Gisteren zag ik het dochtertje heel zorgzaam de kleedje opvouwen. Voor een kind van 6 een hele prestatie. Waarom doet ze dat zo goed, Ieva? Wel, elke morgen houden het zoontje en het dochtertje een wedstrijdje '"Wie is het snelste gekleed" Ik heb haar geleerd dat je het rapste je kleren aan hebt als je ze de avond ter voren netjes gevouwen weglegt. Zulke speelse manier van leren moet hier dringend ingang vinden, en wil dat nu net haar beroep zijn. De sovjets vonden dat allemaal maar "trut". Maar nu waait er een nieuwe wind in de pedagogie. In een dorp waarvan ik de naam niet meer weet, zet R me af aan de trein naar Riga. Ik haal die nog net. Ik geef hem 30euro, dat hoeft niet en is ook niet gangbaar onder couchsurfers, maar hij heeft tijd en benzine in mij geinvesteerd. Het eerste is gratis, maar het tweede niet. Ik denk dat de Letten het lastig hebben. Ze krijgen Letse lonen (gemiddeld loon: 300 euro) maar hebben europese prijzen! In de trein naar Riga mag ik naast een vriendelijke madam zitten van zo oud als ik. Ze heeft een slecht gebit en een adem die naar vis riekt. De kaartjesknipster is van hetzelfde bedje ziek. Tanden? Neeje! Eerder kraters. Het kost 1euro 70 voor een uur treinzitten. Omnibus. Ik weet niet of je het kan opmaken uit wat ik schrijf, maar ik ben nog altijd in een soortement shock. Armoede, lelijkheid, slechte gezondheid. Als je dat bij ons al zou willen zien, moet je naar speciale stadsdelen. Hier in Kauguri en in Turkums, kijk je rond. Het is overal. Maar nu: Riga! Heerlijk aankomen! Heerlijk uitstappen. Op naar het Riga hotel, met zicht op een park en op de opera. 50 euro voor een single kamer. Een heldere, klare kamer op de zesde verdieping. Ik zit een volledig uur in een super heet bad. Mijn haar wassen, welk een luxe! Witte lakens. De geur van gesteven goed. Wat een luxe! Proper. Wat een luxe! Kasten met deuren. Wat een luxe! Ik heb doorgaans een bloedhekel aan hotels, maar nu ben verdomd blij. En nu mijn eerste wandeling in Riga. Ik ga eerst naar de markt, achter het station. Markten zijn vrolijk, vind ik. Groenten en fruit. Aardbeien (aangevoerd uit Spanje) op tooooorens. Ik eet mijn eerste kersen van het jaar. Koop 4 bananen, waar ik het tot vanavond moet mee doen. Loop winkels in en uit. Kledingsgewijs houdt men hier, net zoals in Budapest, van kitsch. Het moet blinken, het moet spannen. Schoengewijs, loop je plat of op torenhoge hoerenschoenen. Als je iets smaakvols wilt, moet je europese merken kopen en die kosten meer dan bij ons. Ik zal wel een rasechte snob zijn, maar ik geloof dat ik vandaag dat winkelen van mij gebruik als "geruststelling", mijzelf overtuigen dat alles "normaal" is. Enneugh, hoe is Riga verder? Super! Heel kleurrijke architectuur. Heel fantasierijk. Art Nouveau, overal waar je kijkt. Veel pleinen met terrassen. Er spelen bands. Zou het een feestdag zijn of zo? We zijn toch maandag? Precies om 1 mimuut voor 19u ben ik in de dom van Riga. Er treed een bekend Russich gemengd koor op. De dom heeft veruit het grootste orgel ter wereld. Misschien wordt er op gespeeld? Neeje. Het is a capella zingen. Maar schooooooon. Een uur en 30 minuten religeuze muziek. Laat komen jongens, hoe meer jullie zingen, hoe verliefder ik word op God en zijn Geliefden ;-). En ontroerd. Moet er bijna van schreien. Ik ben emotioneel nog niet in orde. Dat beeld van die donkere, stinkende trap, en alles waar het voor staat (onwetendheid, verdrukking, armoede, ongezondheid) wanneer krijg ik dat van mijn harde schijf af? Ik heb van de pastor (of hoe heet de pastoor van een Lutherse kerk?) een gratis ticket gekregen. Samen met nog een paar andere mensen. Ik zit achter een pilaar, maar dat geeft niet. We krijgen, na het religieuze gedeelte, nog een 1 uur en 15 minuten wereldse muziek. Moderne. Als de Letten en de Russen ergens verstand van hebben dan is het van zingen en van volksdansen. En nu avondeten (om 10 uur 'avonds). Een whisky om op te warmen van die koude kerk, een eetsoep om dezelfde reden. Een salade. Nog een whisky omdat de eerste zo goed smaakte. 18 euro. Heerlijk toch? En nu naar bed. Morgen de eerste Art Nouveau wandeling. dada
Voor wie al ongerust was. Ik leef nog. ;-). Een beetje ;-) Hoe? Een beetje,??? Dat zijn we van jou niet gewoon. Is er iets? Awel ja: een cultuurschok. Een grote. Armoede gezien. Wij kunnen daar niet zo goed tegen, he. Zestigers in rolstoelen met maar 1 been of erger, geen benen, mensen met kraters ipv. tanden, een oude madam met snor en baard, een man met een gezicht met 'uitwassen' geen tanden en een gescheurde broek, stinkende trotoirs, mistroostige sovjetapartementsblokken... Armoede en .....stank! In Riga? Neeje! In de gemeente Kauguri, waar ik verondersteld was van 3 nachten te verblijven, om, oh ambitieus plan, ook het 'landelijke Letland' te verkennen. En om Jurmala te zien, het Knokke van Letland. Maar laat ons beginnen met het begin, gisteren, zondag, dus, 12u: Reinis, de mannelijke helft van het koppel waar ik de eerste 3 dagen zal couchsurfen komt me halen aan de luchthaven van Riga. Heel lief van hem. Zeer vriendelijk. Hij is psycholoog. Doceert bedrijfspsychologie aan 2 technische hogescholen. Zijn vrouw is pedagoge. Ze hebben 2 kindjes, 7 en 5 jaar. Dit en nog een paar andere zaken kom ik te weten in de rit van de luchthaven naar hun flat. Een rit van 30 km. In geen al te propere auto, maar bon, dat had ik ook niet echt verwacht. Psychologen zijn doorgaans meer bezig met het HOOFD (tussen aanhalingstekens) ipv. met aardse zaken zoals kuisen, opruimen en 'it mijn haar goed en ben ik goed gekleed'. Ik wist dat Letland groen is, maar zo groen en zo bebost en zo weinig behuisd, dat had ik niet verwacht. Zijn gemeente kondigt zich dan ook ineens verrassend aan. Ineens, staan er in de bossen gigantische sovjetappartementsblokken. 5 verdiepen hoog 50 m lang. Allemaal identiek. Zeer mistroostig. Om van te schreien of schrik van te krijgen. Sovjetblokken. Ge moet weten dat Letland van 1945 tot 1991 'sovjets' was. En die gebouwen zijn natuurlijk niet gesloopt omdat het in 1991 'af ' was met de sovjets. Er woonden en wonen immers mensen in. En hoe! Je doet 1 van de 8 voordeuren open van zo een blok. Om vervolgens in een donker hol te sjoempelen, dat bij ons de hal zou heten. Daarna volgt een tweede deur, die toegang geeft tot een trappenhuis. Dat trappenhuis krijgt nauwelijks licht. Het stinkt er! Onmenselijk! Naar pis, naar verrotting. Moeilijk te definieren. Al eens een lijk in ontbinding geroken? Ikke niet, maar ik stel me voor dat de geur in de buurt komt. Wordt het er ooit gepoetst? Ik ben blij dat we de dubbele deur van zijn appartement achter ons dicht trekken, weg van de stank, want ik moet bijna overgeven. OK, het apartement is ook op zijn sovjets: weinig venster, kleine kamers, allemaal dezelfde grootte, in te delen volgens 'behoefte' in slaap- of woonvertrek. Er is een keuken, te herkennen aan een frigo en een kookvuur ;-). Een WC en en badkamertje. De meubels die er in staan, bestaan bij ons al lang niet meer: ze zijn van voor WOII (en daarmee bedoel ik niet dat ze antiek zijn, laat ons daar duidelijk in wezen.) Het is er slordig. De deuren, die allemaal open staan (logisch, het is er klein om ze te sluiten), zijn in geen 30 jaar afgewassen of geverfd. Er staat een ongebruikte TV op de grond, die een functie heeft gekregen als bijzettafel. In een kast staan wel dertig lege flessen. Allicht zullen die eens opgevuld geraken met zelfgemaakt bessensap. Ergens in de nabije toekomst. Ik geef pralines af en geef de dame des huizes een nepjuweeltje. Fout kado, denk ik later, ze is een en al natuur, juweelloos. Voor de kindjes heb ik niks mee. Niemand vraagt of ik iets wil drinken of eten. Men veronschuldigt zich voor de wanorde. Geeft niet. Heb ik al gezien, in de keuken van de flat van Arpad, bijvoorbeeld, in Budapest. Ik kan er tegen. Als men mij zoals Arpad, een glas wijn inschenkt of een borrel en een leuk gesprek met mij voert is alles OK. Dat gesprek zal er mischien vanavond komen en de borrel ook? Maar eerst gaat Reinis met mij sighsee-en, in (zoals gepland) het natuurpark Kemeri en in Jurmala, het Knokke van Letland. Ik ben zeer nieuwsgierig. En ben blij dat hij gids wil spelen. Zijn vrouw leent me een paar botten, want ik heb alleen sandalen mee. En dat hebben de muggen zeer graag ;-). Dat er veel muggen zijn wist ik. Ik heb speciale muggenbandjes mee. Dingen die zo uitbundig naar citronelle ruiken dat je voor de muggen een even grote stankbom bent ...als dat trappenhuis voor mij. En nu op weg, maar onderweg eerst iets eten. Ik neem gegrilde zalm met een sla en gebakken patatjes, hij neemt Griekse salade met rijst. Hij drinkt thee en ik een biertje. Prijs: voor twee, omgerekend 18 euro. Het is hier al zo goedkoop als in Budapest. Dat natuurpark van Kemeri is voor mij, helaas, wat saai: dennebomen en nog eens dennebomen. Het is eigenlijk meer bedoeld voor birdwatchers en natuurobservators, niet voor wandelaars die verrassende vergezichten hopen te zien. Op een seconde heb je 10 muggen op je. Dat komt door de moerassige ondergrond. Je loopt op een plankenhouten wandelpad. Door de moerasbodem zou je doorzakken, vandaar. Verder bezoeken we een gigantisch sanatorium im restauratie, niet meer als sanatorium in gebruik. Zal een congrescentrum-hotel worden. Schoon gebouw. Lopen in de parktuin met ...zwavelbronnen. Bekijken er de Russiche kapel. Er is nog onvoorstelbaar veel restauratiewerk te doen aan wandelpaden, standbeelden, bloementuinen.. Kunnen we de zee zien, Reinis? Ba ja, een klein ritje met de wagen. Een eindje te voet door het dennebos. et voila: het strand. Zeer mooi hagelwit zand, groene dennen, blauwe zee. De baai van Riga. Wandelingsken langs het strand. Ik heb dorst. Kunnen we in Jurmala iets drinken? Jurmala is mooi. Sommige houten huizen van de jaren 1900 zijn al hersteld. Andere staan in verval. Er is houten nieuwbouw in dezelfde stijl als in de jaren 1900. Ook nieuwbouw in Rijke Russen-stijl. Dat is te zeggen: kitscherige gebouwen met Dallas alures. Heel lelijk. In Jurmala loopt volk. Het is tenslotte zondag en goed weer. De jonge meisjes dragen allemaal een skinny jeans. Of ze daar nu de benen voor hebben of niet. Allemaal een ceintuur met veel blingbling, balerina s, en bijna allemaal een zwarte jekker in (nep)leer. Niet bepaald een schoon volk. Boven de 40 is men dik. We gaan op de terugweg nog even langs grootmoeder rond. Reinis moet er een grasmaaier afgeven. Grootmoeder (86) heeft wit snorhaar van 2 cm lang en ook ietwat baard. Ik weet niet waar kijken van verlegenheid. We zijn rond 20h terug op de flat. Ik krijg een lekkere plat van pasta met paddestoelensaus en tomatensalade. Reinis en Ieva zijn vegetarier. Bessensap om te drinken. Ik zeg aan Reinis dat ik alles al gezien heb wat ik wou zien, en dat ik vroeger naar Riga wil. Dat is enerzijds de waarheid, maar anderszijds is me de goesting vergaan om telkens door dat walgelijk trappenhuis te moeten. Hij is, denk ik, teleurgesteld. Weet je wat, Danielle? We zullen de stad Turkums nog bezoeken, dan heb je een idee hoe een Letse stad van 20.000 inwoners er uit ziet. Je kan dan daarna de trein nemen naar Riga. Ja, super! Komt goed uit, denk ik zo. Nog 1 keer naar beneden door die stinkende trappen. Met mijn koffertje in de hand. en daarna nooit meer. Oef! Propere lakens. Ik kruip rond 21 u al in bed, en hoor Ieva in de kinderkamer er naast aan haar kindjes verhaaltjes vertellen. Ze weet het niet, maar we leest me mee in slaap. Hoe die stad Tukums was, waar de stank vandaan komt en hoe de eerste indrukken van Riga zijn vertel ik morgen. Ik voel me een beetje schuldig. Begrijp me niet verkeerd. Ik wil absoluut niet dat er met disrespect over mijn gastheer zou gedacht worden. Delen wat je hebt is veel meer dan wat de meeste mensen doen. En als gastheer zo lang en geduldig gids spelen is voor de gaste een godsgeschenk. Bedankt Reinis.
