zaterdag 12 februari 2011: Hanane is ziek/ Mag ik u fotograferen?
Hanane is ziek. Ze stond vanmorgen op, zo hees als een top. Stem kwijt. Koorts heeft ze niet. Gisternacht heeft ze nog tot 4u aan een 'paper' zitten werken (voor haar baas in Stockholm), lees ik op een papier dat ze voor de computer heeft gedropt. Hees of niet, ze wil me absoluut op restaurant uitnodigen. Liever niet, ik heb al kip meegebracht van de markt. Waar ik vree goesting op heb. En daarbij, we kunnen alle twee onze centen goed gebruiken. Weet ge wat? ge moogt morgen onze couchsurf-brunch betalen in Gent (6 euro x 2!). En als ge perse wilt, moogt ge iets achterlaten in mijn reis-enveloppe. We doen nog haar was en de mijne. Ik hoop dat ze morgen, zondag, genezen is. Maandag gaat ze naar huis. Ze is hier dan een week geweest. It was a pleasure! Morgen vertel ik nog iets over die brunch. Ah, en a propos: ik ben beginnen mensen te fotograferen, met zo een onozel Canon pocket toestelletje. Mensen van alle slag, Ordinary People. Mensen die al min of meer stralend door het leven gaan, poseren graag, stel ik zo vast. Mag ik u fotograferen?' Ba ja, jong, doe maar. Simpel hé ;-) Ge kunt ze zien op de fotosite, onder Ordinary People.
vrijdag 11 februari 2011: een schoon kleedje van 38 jaar oud
Vrijdagavond. We praten over financien. Ze zegt dat ze bijna al haar kledij tweedehands koopt. Weet je wat? Zou ik je dan plezier doen met een kleed, dat mijn moeder 38 jaar geleden voor mij heeft gemaakt? Lang kleed, blote rug, seventies print, groentinten. Voor mijn dochter is het veel te klein en voor mijn schoondochter in spe ook. Ze past het. Het zit gegoten, alsof het voor haar was gemaakt. Wacht, ik maak een fotoken. Of 8. Allemaal goed gelukt. Arab looks: big eyes, beautiful curly hair. Fotogeniek. Wacht, ik zoek even op zolder de sjaal die bij het kleed hoort. En nog een etnisch kleedje en nog een rokje.
Ondertussen ontdek ik dat ze ook perfect Italiaans spreekt. Jonge Couchsurfsters. Ze zijn slim en ze zijn mooi en ze zijn charmant. Oude trouwens ook ;-).
Dattum? Diepgaande gesprekken. Hanane heeft geen taboes. Alles is bespreekbaar. Opvoeding, religie, het werk (en de verhouding tot de 'bazen'), sex. Plezant, zo leer ik ook nog eens wat. Wat leer je dan? Wel, bijvoorbeeld dat de 'pornogeneratie' eigenlijk heel preuts is. Er wordt nog altijd gevreeën in het teken van een relatie. Zo maar wat 'rond vrijen', one night stands, gebeurt niet, of nauwelijks. Dus liever 10 maanden zonder een lief, dan zich behelpen met een 'losse scharrel'. Ze vertelt me ook een verhaal over een couchsurf-gastheer, die absoluut wou dat ze in zijn bed ging liggen 'Voor de gezelligheid'. Dat heb ik ook al beleefd. We hebben ons bijna doodgelachen met het kwasi parrallel lopend verhaal. Nu kunnen we er mee lachen, maar toen, toen er een aanslag werd gepleegd op onze integriteit, nee, toen niet echt. Er ons toen alletwee met een grote mond uitgepraat. Zij 's anderendaags als de wiedeweerga weg. Ik gebleven en nog eens met handen en voeten uitgelegd dat zulke toestanden werkelijk NIET kunnen. Excuses gekregen. Die dingen kunnen gebeuren hé. Neemt niet weg, dat ik nog bevriend ben met de 'mijnheer-die-over-de-schreef-ging, maar-er-nadien-oprecht-spijt-van-had'. Mensen, ze maken nu eenmaal fouten. C'est la vie! Ik vraag of ze zondag mee gaat naar de opera. Ken je daar iets van? Bah, neen, enkel het fragment uit de film Philadelphia, van Maria Callas. Ze toont het me op Youtube. Vervolgens toon ik haar operafragmentjes waar ik zot van ben. ...Op den duur zitten we hier met betraande ogen voor het scherm. Opera, het kan schoooon zijn! We proeven eau de vie, die ik die dag gekregen heb: poire Williams, Prune, Stroh van 80 graden, genever van 42 graden, Curacao Picon. In kleine glaasjes van 3 cl. Heerlijke geuren en smaken... Het is wel een beetje zwijmelend naar bed, hé.
Hanane: gemakkelijk te onthouden: Banane, maar met een H. Tenminste zo heb ik het gedaan. En dat betekent niet 'Geen respect' het is alleen een ezelsbrugje...Die vreemde namen, hé. Het is geen Marie, of Bernadette of Odile, noch Ann, Kathleen of Elisabeth, noch Gretchen, Birgit of Irmgard, noch Anna, Conchita of Dulcea...het is Hanane ...en dat is Tunesisch. Hanane is hemels mooi en daarbij nog wonderbaarlijk intelligent. Ze is een doctoraatsstudente, die haar studies doet in Stockholm, maar hier in de contreien van Aalst een korte opleiding volgt. Bij Becton & Dickinson in Erembodegem. Ze is geboren in Tunesie, haar ouders zijn verhuisd naar Evian toen ze 4 was. Zij is op haar 18de van Evian, weg van de ouders, naar Lyon verhuisd. Ze heeft daar een licentie in Biologie gehaald, volledig zelfbetaald. Tunesische ouders zijn zo niet voor 'opleiding' voor dochters. Daarna naar Londen voor een doctoraatsstudie en vandaar naar Stockholm voor een voortzetting. Ze spreekt perfect Engels en Frans. Ze arriveerde om 19u. Ze eet spagetti. We drinken Belgisch bier en Spaanse wijn. We vertellen veeeeel. Het is zo een van die mensen, waarvan je ziet dat ze veel beleefd hebben. En waarvan je ondervindt, na 25 minuten beleefdheden, dat ze veeeeeeeel meeeeer beleefd heeft dan je al kon vermoeden. Een sterk meisje. Ze dompelt me onder in een ontroerend levensverhaal. Tot middernacht. Een Sterk Meisje. EEN. STERK. MEISJE. Hoed af. Waw!