Eergisteren kreeg ik een CS-mail uit eindhoven: 'Mag ik overnachten bij jou? Ik ben per fiets op weg naar Santiago.' 'Ba ja, jong, kom maar af.' Hij heet Humfrey, moet ergens vooraan in de 40 zijn en komt uit het dorp Mierlo, tegen Eindhoven. Hij is onderwijzer. Weet veel over geschiedenis, praat gemakkelijk en is vrijgevig. Hij heeft een minikadootje mee en tracteert me een pizza hier bij de Italiaan in Aalst. Tja, die kadootjes, ik ben er zeer gevoelig aan. Door de band kun je het zo stellen: wie met lege handen komt heeft GEEN manieren. Zo iemand ben je beter kwijt dan rijk. Het moet niet veel zijn, dat kadootje... Het gaat hem om de geste. Wanneer men eten, drinken en slaping voor niks krijgt, moet men toch uit zichzelf weten dat een klein beetje tastbare dankbaarheid toch het minste is wat men kan terug doen. De meeste CouchSurfers zijn wel zo goed opgevoed, dat ze daaraan denken. Maar ja, uitzonderingen zijn er altijd. Zoals dat Russisch koppel in 2010. Nare ervaring! (mijn enige nare ervaring met gasten) Wat een ongemanierde kinkels! Tja, de volgende Rus die hier wil logeren, zal goede papieren moeten hebben ;-). Om niet te zeggen dat hij/zij van adel zal moeten zijn ;-) ;-). Humfrey heeft, als hij hier aankomt, dag 3, van zijn 60daagse fietstocht achter de rug. Hij is een beetje moe en heeft spierpijnen in het rechterdijbeen. Ik geef hem voordat hij gaat slapen een Myolastan, spierontspanner. Kan alleen maar deugd doen. Propere jongen, die Humfrey: doucht s'avonds voor het slapen gaan en doucht opnieuw 's ochtends voor zijn vertrek. Zoals iedereen prijst hij het logeerbed de hemel in. 'Wat een goede matras'. 'Ik weet het, iedereen stoeft er op! Succes op je fietstocht, schrijf je me als je aangekomen bent? ' Kus en Knuffel. Slukes!