Oesje! Ik ben vroeg wakker in mijn hotelletje in Meaux. Douchke pakken en rap op weg naar Compiegne. Op kasteelbezoek. Ik heb iets met kastelen. Ik hou van Geschiedenis. Al van kleins af. De kleine wegen van Meaux tot Compiegne (120 km) onthullen zo van die waw-landschappen: licht heuvelig, landelijk, bos en wei, kleine dorpjes met charmante lange namen, veel sportfietsers. Compiegne is een rijke stad. De allée die voert naar het paleis van Lowie XV/ Napoleon bevat oude luxe herenhuizen met grote tuinen, van zo rond 1870. Ik ben precies opnieuw in Bad Homburg ;-). De appartementen van Napoleon en zijn oostenrijkse vrouw zijn, wel ja, 'Empire', natuurlijk: veel goud, zuilen. Napoleon maakte komaf met de 'kromme potenstijl' van de Lowies. Van nu af moest het recht! De tuin is prachtig. Weet je dat je 4,5 km op de rechte lijn kunt zien vanaf het terras van het kasteel? Zo maar, een folieke, zodat de dames en de heren van adel even een ZEN-moment konden hebben. Er is een geurentuin, er staan standbeelden op het terras. En er is, in de tuin, iets wat heet Le berceau de Marie Louise (Josephine was toen al ex!). Die Berceau is 1400 meter lang: een 'overdekt' wandelpad. Het begint met een begroeide bogenconstructie. Die bogenconstructie wordt dan een bomen-gaanderij. En, om te eindigen, opnieuw, een bogencontructie. Ondertussen heb ik de manie van overal foto's te nemen. De parkwachter ziet me sukkelen met de zelfontspanner van het fotoapparaat: Zal ik misschien foto's nemen, Madame. Ba ja jong, als het niet derangeert. Die zelfontspanner, ontdek ik zo, een beetje verderop, dat is iets plezant. Op 10 seconden instellen, en dan lopen dat ge op de juiste spot staat tegen dat het toestel 'trekt'. Ik wou al lang eens een foto maken: Hug a tree. Awel, het park is zo geurend en ziet er zo lieflijk uit, dat dit toch wel het geknipte moment is om eens een boom te kussen. Eh bien, c'est chose faite. Eens op de fotosite kijken? Dan in Compiegne iets gaan eten en wat rond lopen. Moet ik zeggen dat Compiegne een rijke stad is? Zo een stad, waar precies alle mensen slank zijn en rechte ruggen hebben, alsof er geen kromme of scheve bestaan... en allemaal elegant sportief gekleed zijn, zou ons moeder zo opmerken.... Voila, en nu naar huis, 't is nog 250 km hé Jelle
Een nachtje met Henri? Hoe? Gaat ge weer beginnen, ja! En ons wijsmaken dat de 'relatie' platonisch is!!! Is het ook.... Dat nachtjemet Henri ...is ....de 'Nuit Blanche' in Parijs. Parijs? Nuit Blanche? Da kenne kik nie. Ja, juist, ik kende dat dus ook niet, maar mijn gastheer Henri, uit de Champagnestreek, kende dat dus wel. En hij heeft er mij met zijn gebruikelijke verve zo over verteld, dat ik het moest zien en beleven. Moest. Zien. En. Beleven. Ok. Die Nuit Blanche gaat elk jaar door op de eerste zaterdag van oktober. Op de nacht van zaterdag naar zondag. Bijgevolg, Van de Velde, op zaterdagochtend met haar klein autootje naar Meaux. Meaux? Ah ja, ik begeef me voor de dood nog niet in het parijse verkeer! Dus liever een stad op een respectabele afstand van die parijse verkeersgruwel, Meaux dus, op de baan, Parijs, Epernay. Henri heeft met mij afgesproken voor de kathedraal van Meaux precies om 12u 's middags. Met een vrijmetselaar afspreken voor een kathedraal, het heeft wel iets ;-). Depot van mijn bagage in een hotelletje dat Henri gereserveerd heeft. Voor mij. Hijzelf rijdt vannacht na het evenement nog door naar Epernay. Mijn autootje blijft braaf achter op de parking van het hotel. Den Henri is van nu af aan chauffeur. Ferm gemakkelijk! Henri heeft zijn picnicmandje mee. En zijn frigoboxje met champagne. Hij weet dat ik gek ben op picnics. In feite zijn we allebei picnic-gek, zelfs als het waait en het een beetje koud is ;-). Elke stad heeft wel een park. Zo ook Meaux. In dat park: 1 'stenen' picnic-bank-en-tafel-set, die fotogeniek op ons wacht. J'adore les pieke-nieke (zoals de Fransen ze plegen te noemen), surtout, quand il y un mec, qui te raconte de la rigolade sans cesse. Ik weet bij God niet het komt, maar als we mekaar zien, gaan onze vertelsluizen open en die worden pas gesloten als een paniekblik op onze horloge dat gebiedt. En nu richting Parijs. Maar wacht, 20 minuten verder: 'Danielle, wilt ge ne keer uitstappen. En wilt ge misschien ni keer op dat muurtje (2 meter!) klimmen. Ik zou een paar fotootjes willen nemen.' Ba ja jong. Als het dat maar is ;-). Fotografie van beneden naar boven, voor het effect van 'un ciel dramatique' boven mij. De wind waait mijn haar langs alle kanten. Ter verhoging van het dramatisch effect. Ik kijk zo niet dramatisch, dan toch wel heel serieus, omdat ik denk dat dat van mij verwacht wordt ;-) Niet echt mijn ware aard. Er is slechts 1enkel fotoke gelukt. En dat is getrokken direct nadat ik hersteld was van mijn slappe lach. Dur, dur, la vie de photographe. En nu naar Parijs. We moeten in de buurt van de Bastille zijn. In een winkel waar ik die 'Reimse' salopet kan passen. Je weet wel, de salopet met de naam 'Amour', van het merk 'Mage', die ik in Reims gepast had, maar die ze niet meer hadden in mijn maat. Dat heeft Henri telefonisch zo geregeld, met de heel vriendelijke maar zwaar jeannetterige eigenaar van de winkel. Deze keer is de salopet 'Amour', geheel mijn maat, maar...ik heb er een buikje in. Exit salopet. Daarna: biertje drinken. Koffietje. Gaan eten, rechtover de parkplaats van de auto, gemakkelijk, bij een Tunesier. Couscous. 26 euro voor 2 man. Lekker. Is Parijs duur? Het is al 19u, dus nu wel voortmaken naar het Chateau de Vincennes, want daar gaat het gebeuren. We hebben het Chateau de Vincennes uitgekozen, omdat we daar 2 specifieke optredens willen zien. Maar je kan ook gelijk waar, ergens anders, in Parijs iets kiezen ....sommige evenementen gaan door tot 3u s' nachts. Ok. Wat is nu feitelijk het concept van die Nuit blanche? Awel: ten eersten: je hebt de verlichting van de gebouwen, feeëriek, changeant, met veel kleuren of patronen. Ten tweeden, de optredens (dans, acrobatie, muziek, theater, ....) moeten de verlichte ruimten 'en valeur' zetten. Ten derden, het moet gratis zijn. En nu ga ik niet te veel woorden gebruiken, ik zou zeggen...kijk eens op de fotosite, maar wel bedenken dat de foto's van Henri zijn hé. Wie er eentje pikt ten openbaar nut, moet auteursrechten betalen. Wat hebben we gezien: een dansgezelschap van jufrouwen in lange rode jurken, die een performance brengen in de Chapelle van dat kasteel van Vincennes, terwijl er zeer fraaie lichtbundels op de muren, de grond en het plafond geprojecteerd worden. Ze bewegen op een soortement futuristische 'klokjesmuziek'. Heel energiek: stappen met grote passen, draaien, buigen, plooien... Ze zijn allemaal ontroerend jong en groot. De rode jurken zijn spectaculair. Ontworpen 'om te zwieren'. Geen enkele jurk dezelfde. Schoon. Ze hebben veel plaats nodig voor deze dansante opvoering. Logisch: het gaat immers over 'ruimte'. En wat zien we nog? cirque du soleil toestanden. 2 witgeklede dames, hangend aan fijne kabels. Ze zweven, lopen, wandelen, liggen , draaien, 'vrijen', spelen, buitelen, op muziek, 15 meter boven de grond tegen een subliem verlichte muur. Op die muur: een gigantische schaduw van een mens. Een lieve reus/reuzin die sensueel heupen en armen beweegt. En zijn kleine speelmaatjes, aan hun kabels. Ontroerend! De speelmaatjes zitten op de schouder van de schaduw-reus, 'beklimmen' hem, verleiden hem. En dan mag hij ophoepelen. Nu spelen de kabelmensen met mekaar. En dan wordt de belichting zo sterk dat je je soms afvraagt of er 4 mensen bezig zijn: de 2 echte, witte, aan hun kabels, en de schaduwen, zwarte, die precies hetzelfde doen als de witte. Wawwwww. Subliem. je krijgt er een krop van in de keel. En nu, en nu, komen ze van de muur los en hangen in de ruimte boven ons hoofd. Zo mooi. Eh bien! Ca vaut le voyage. Nu nog een uur sightseeing in Parijs per auto. Parijs heet niks voor niks de Lichtstad hé. Schitterend! En voor de Nuit blanche zijn veel gebouwen dan nog eens extra verlicht. We zien: Het Louvre, hotel de Ville, Quartier Latin, Place des Vosges, Tuilerie, Pont Alexandre III, Pont Neuf, Grand Palais, Petit Palais, Palais de l'Elysée....er loopt veel volk op t'straat (zo veel als op de Knokse dijk, bij goed weer) en dat terwijl het al 1u 's nachts is. Jong volk, hip volk, vrolijk volk, nieuwsgierig volk. Tja, de Nuit blanche heeft natuurlijk hier in dit stadsdeel ook veel activiteiten. Ik ben het meest onder de indruk van de verlichte Place des Vosges. Zo atypisch Parijs: renaissance. Hmmmmmmmmmmm hmmmmmmm hmmmmmmm. Om 2uur verlaten we Parijs en om 3uur zijn we terug in Meaux. En nu moet de dees naar bed, want morgen wil ze het kasteel van Lowie XV en van Napoleon bezoeken in Compiegne, 120 km van Meaux, richting noorden, richting 'naar huis'. Dat kasteel heeft de nog intacte kamers van Napoleon en zijn tweede vrouw Marie Louise (Zijn eerste vouw, Josephine de Beauharnais, kon hem na 13 jaar huwelijk geen kindjes schenken, vandaar een scheiding). Het kasteel heeft ook een hele mooie tuin. Kus, kus, Bonne nuit, Henri, mille fois merci pour le 'sightseeing', et pour ton agréable compagnie. Soyez prudent sur la route de retour. And pleace ring me up in the morning, to tell me that you came home safe. Jelle
Oesje! Ik ben vroeg wakker in mijn hotelletje in Meaux. Douchke pakken en rap op weg naar Compiegne. Op kasteelbezoek. Ik heb iets met kastelen. Ik hou van Geschiedenis. Al van kleins af. De kleine wegen van Meaux tot Compiegne (120 km) onthullen zo van die waw-landschappen: licht heuvelig, landelijk, bos en wei, kleine dorpjes met charmante lange namen, veel sportfietsers. 
Een nachtje met Henri? Hoe? Gaat ge weer beginnen, ja! En ons wijsmaken dat de 'relatie' platonisch is!!! 
