zondag 19 september: Loire a velo / des hommes galants
Deze middag om 12 u vertrokken voor een fietstochtje langs de rechteroever van de Loire. En om me te laten bruinen, je weet wel, de nog witte delen....Het was supermooi weer. Het is natuurlijk september, het is maar echt warm van 12 tot 18u, maar bon, voor mij genoeg. En moet ge nu wat weten? Ik heb de enige tube zonnecremme die ik mee had (cocos-olie, ik heb er maanden naar gezocht, want cocosolie is uit de mode, en bovendien als protectie waardeloos, want factor 6) bij Rosalia laten liggen. Om u maar te zeggen dat ik na 6 uur langs de Loire fietsen redelijk rood zag, en nog zie... Halverwege de fietstocht, hou ik halt aan een romantisch brugje en vraag aan een 4 oudere heren of ze me even willen fotograferen. 'Avec plaiser'. Volgens Franse galanterie beginnen ze u dan te loven en te prijzen. Ik zeg, alez, kom ook maar op de foto, zodat ze zien in ons land, welk een schoon venten er hier zijn. Gelach alom, want ze zijn moeders mooiste niet, en ze weten het. En dan begint een geanimeerd gesprek. Vlaanderen en zijn extremisten, en of ik dat allemaal even kan uitleggen. Weet ge dat dat al de 4de keer is? Gans Frankrijk is er mee bezig. Sebiet beginnen er nog weddenschappen over hoe lang Belgie nog gaat bestaan. De Fransen denken dat la Wallonie zal geanneerd worden aan Frankrijk. Verder heeft iedereen kritiek op Sarkozy. Ik vraag heel naief aan de oudste meneer waarom dat zo is: Et bien, parce qu'il a une trop belle femme, et que tout monde l'envie. En dan lachen, natuurlijk. Tegen 18u ben ik terug bij Sophie en Antoine. We drinken als aperitief in hun tuin, het meegebrachte Belgisch bier . Straf bier: 11 graden en 12 graden. Ik voel het zelf, als ik me recht zet, dat het in mijn hoofd zit. Op het menu: gratin dauphinois met salade en een beetje sausison. Lekker. Ik vertel hun dat ik morgenavond niet meer blijf slapen, ik denk dat ik door rijdt naar Champagne. Ik heb het hier gezien. Nog een dag in Orleans is de moeite niet. Ik zal morgenvroeg Henri (in Epernay) bellen om te zeggen dat ik een dag vroeger ben. Henri is in pensioen, hij heeft mij verteld aan de telefoon, dat hij veeeeel tijd heeft. In de champagnestreek zijn er 'vendanges' (oogst) met aanverwante feesten. Ik denk dat ik dan liever daar wat meer ga fietsen. Wat betreft de laatste foto's, helaas staan ze er nog niet op. Deze mensen hebben geen Picasa op hun computer. Maar wacht, 'Zet die Picasa er maar op, Danielle, het stoort niet'. Sympathiek hé? Dada en tot in Epernay. Ik ga langs de kleine wegen naar Epernay, op het gemak. Ik ben gek op kleine wegen. Wat je hier in de Loire langs die superkleine wegjes allemaal niet ziet: de meest lieflijke dorpjes, miniboerenhoven, uitgestrekte bossen, een verdwaald kasteel, oude peetjes met nog oudere honden, en als je chance hebt, af en toe een hert. Salut Jelle
Hoe was de voorstelling 'Son et Lumiere' gisteren, vrijdag, op de binnenkoer van het kasteel van Blois? Imposant en leerrijk. De geschiedenis van de koningen, die daar verbleven, immens op de muren van het kasteel geprojecteerd, met aangepaste muziek en een verteller die zijn best doet om alles levendig voor te stellen! Zeer de moeite. En ook romantisch. Spijtig genoeg hield het spektakel op, net toen mijn favoriete franse koning aan de beurt ging zijn: Henri IV. Deze Henri maakte eindelijk een einde aan het moorden en de dodelijke godsdienstoorlogen tussen katholieken en protestanten, die al 40 jaar bezig waren. Dat is de persoon van de uitspraak: 'Paris me vaut bien une messe!' Hij heeft als koning zeer wel zijn best gedaan, dat moest ook, want hij was een 'aangetrouwde'. ;-), en dan moet ge u een beetje bewijzen tegenover de schoonfamilie ;-). De 3 zonen van Henri II waren namelijk al allemaal 'opgebruikt': eentje jong gestorven (16 jaar), eentje -ook al zo een 'ziekelijke' - gestorven van TBC op zijn 24ste, eentje vermoord op zijn 38ste. Hennri IV is dus geen Valois maar een 'aangetrouwde', de echtgenoot van Margot, het zusje van de 'opgebruikte' koningen, die ik zo-even vermeldde. Daarna zijn we 'van kou' een Irish coffee gaan drinken in een prachtige Irish pub en dan maar voortgedaan in de whisky.... Vanmorgen rond 9u bij Landry vertrokken richting Orleans. 'Hebt ge nog iets nodig voor onderweg, Danielle? Een fles water misschien?' Wat zijn couchsurfers toch vriendelijk voor elkaar. Een schat van een jongen. En hij werd mooier met de second! En nu gaan golfen in Sully sur Loire (dat is op mijn weg naar Orleans, waar ik zal verblijven bij Sophie en Antoine). Moeilijk en zwaar golfparcours. Ik heb er 4 uur over gedaan. Zag sterretjes van vermoeidheid. Wie denkt dat golf iets is voor oude mensen met te veel juwelen en chique kleren, moet hier dringend zijn mening herzien... Ik heb bijna een half uur onder de douche gestaan, om te recupereren en weer 'een beetje persoon te worden'. Alles is voorzien op de club: 12 soorten zeepjes, shampoo, zachte handdoeken, zelfs bodymilk. Allicht is dat om te compenseren voor de totaal onvriendelijk madam van het onthaal. Ik weet het: madammen met snorren, veel mooie woorden moet ge daar niet van verwachten... Het ging 17 graden zijn vandaag. Mon oeuil! Het was zeker 25°! Nog wat geprofiteerd van de heerlijke zon op het terrasje van het clubhuis. Ik trek mijn 'ik ben niet aanspreekbaar gezicht', want ik ben veel te moe voor een conversatie. En nu op naar Orleans. Sophie en Antoine zijn zeer vriendelijk. Een aperitief? Een vertellingsken. We eten Chinees. Ze zijn namelijk net een elektrische wok gaan kopen. Je maakt er een heerlijk chinese bouillon in met speciale kruiden. Je legt er noedels, kip en groenten in, en naarmate de dingen gaar worden, schep je er uit wat je wenst. Nog nooit gezien, simpel van concept en overheerlijk. Na het eten een sightseeing in Orleans en een whiskycola op een terras. Vandaag zondag, doe ik een stukje Loire per velo. Het is er namelijk het weer voor: warm, zonnig en geen wolk aan de hemel. Een velo moet ik niet huren. Ik gebruik er eentje van het huis. Super! Ik ga mijn witte buik laten bruinen, als dat kan, langs de Loire. Ik zie er namelijk overal uit zoals een mulatje, behalve daar. Ik zet foto's van Landry op het net, zodat iedereen heerlijk jaloers kan worden. En a propos: hebt gij nu al kousen om te golfen Jelle? Ba ja: Rosalia, die zich een gekte lachte met mijn 'blote voeten verhaal', had 's anderdaags discreet kousjes naast mijn toiletzak gelegd. Ik heb al geleerd dat je als couchsurfer 'ja' moet zeggen op alles wat men je aanbiedt, behalve ....als het sex is en je hoofdpijn hebt ;-) dadakes en tot morgen. Jelle
vrijdag, 17 september 2010, golf en het kasteel van Kuifje
Vooreerst: goed nieuws, Landry heeft me geholpen om de foto's op Picasa te zetten. Het webadres is te vinden in de inleidende woorden (hierboven, dus). Vandaag een golfdag in de omgeving van het kasteel van Cheverny. Golf rond een heel mooie vijver, zeg maar 'een meer'. In een heel mooie omgeving, maar dan ook weeral niet zo mooi als de eerste golfdag in Courcelles de Tourraine, rond dat prachtig kasteel. Nu dat de foto's op picasa staan, kunnen jullie zelf eens vergelijken.... Ik heb er heerlijk gegeten. Daarna het kuifjeskasteel bezocht. Kuifjeskasteel? Awel, het kasteel van Cheverny werd gebruikt in een kuifjesboek, doe me dood, ik weet niet meer welk, waar het heet in dat boek in elk geval 'Molensloot'. Men heeft er wel de 2 uiterste stukjes van weggelaten: anders moest men platte rechthoekjes gebruiken in plaats van het bekende vierkantje van de 'bande dessinée' ;-). Een heel mooi kasteel van buiten af, maar wel veel recenter, dan wat ik tot hier toe zag, en daardoor ook veel mooier van interieur. Super mooi!!!! Ik ben er feitelijk een beetje moeten doorlopen, want ik was er 16u30 en het sloot om 18u. Maar dat geeft niet, het was de moeite, en slechts op 1 km van de golf ;-)))) Ik ben verrast dat Kuifje of Tintin zo populair is. De mensen kochten zich een gekte in de boetiek van kasteel Cheverny: kuifjesboeken in alle talen, kousjes, pulls, beeldjes, postkaarten, sleutelhangers, ..... Morgen naar Sully sur Loire, ook al om te golfen. Morgenavond ben ik in Orleans bij Sophie. Vanavond nog met Landry naar het klank en lichtspel op de binnenkoer van het kasteel van Blois. Ik verwacht daar veel van. Morgen laat ik weten of het de moeite was. dada Het was een bewolkte, maar warme dag en de zon kwam er genoeg door 'pour me rechauffer le coeur'. Jelle
donderdag 16 september: 2 optrekjes van de pa van Henri II
Vanmorgen om 9u bij Rosalia vertrokken. Ze was een beetje ontroerd bij het afscheid. Misschien komt ze nog wel eens langs. Ze is zeer welkom. Een slimme, praatzame madam met persoonlijkheid, zo heb ik ze graag! En nu naar Chambord en Blois, 2 residenties van Karel I, de pa van Henri II. Het regent niet meer, zoals gisterren, maar het is koud en bewolkt. Chambord is, als je de lange frontweg afrijdt niet te beschrijven...wawwwww, wat een zicht....het snijdt de adem af. Chambord is een 'geschift kasteel', net een sprookjeshuis, compleet symetrisch en met 'peperkoeken' torens. Maar pas op: binnenin is het een vreselijk tochtgat!!! De plafonds zijn superhoog. Ter verwarming is er in bijna elke kamer een schouw. Ook al veel te groot. Dus in plaats van verwarming, nog meer tocht!!! De enige kamers die een beetje bewoonbaar zijn, zijn die, die in 1800 veranderd werden: lagere plafonds en houten lambrisering. Ik kan het best geloven dat Karel I hier maar 72 dagen overnacht heeft. Het kasteel is gewoon vreselijk! Maar ja, het was tenslotte maar een jachtslot, om even te gebuiken als hij kwam jagen. Het staat trouwens in de 'middle of nowhere', niet in een dorp, of stad, maar in de bled. Het is helemaal ommuurd (32 km), kwestie dat het wild niet wegliep ;-). Het enige wat er 'interieursgewijs' vermakelijk aan is, is de trap van Leonardo Da Vinci. De vele daktorens zijn ook mooi. Er zijn ook opvallend veel terrassen, zodat de dames die niet deelnamen aan de jacht, toch van ver een beetje konden meegenieten. Hoe anders is Blois, het andere optrekje van Frans I. Dat is nu eens een gezellig kasteel zie! Het bevindt zich bovenaan de stad Blois, op een stijgende oever van de Loire. Veel warm hout, lage plafonds (toch naar kasteelnormen). Muren en plafonds zijn heel warm beschilderd. De zon dringt overal binnen. Een gezellige binnenkoer. Verschillende bouwstijlen door elkaar gemengd. Echt mooi! Om 16u is mijn bezoek aan het kasteel van Blois afgelopen. Nu even door de stad Blois flaneren. Mooie middeleeuwse stad. Om 18u ben ik bij Landry. Knappe gast, tof appartement. Hij toont me de stad. Elke typische hoek, elke kerk en elke kathedraal. Gemakkelijk hé, zo een privé gids ;-). en ondertussen vertellen we een beetje over het leven. We gaan eten bij een Indier. Heeel lekkker. Helemaal niet duur. En vertellen nog meer over datzelfde leven en lachen wat af... Morgen ga ik golfen. Ik heb het even gehad met kastelen. Ik snak naar actie. En het ziet er naar uit dat het weer zich heeft gestabiliseerd. Het zal zonnig zijn. Dat belooft. Jelle
woensdag 15 september: nog meer Dianeken / help! de tuin riekt naar soep
Schoon dingen gezien vandaag. Om te beginnen: Chenonceau, het kasteel dat Diane van Poitiers kado gekregen had van haar koninklijke geliefde Henri II. Dat is nu eens een kasteel naar mijn gedacht! Ten eerste staat het helemaal in het water (niet van een vijver, maar van een rivier), zodat je er volgens architecurale principes 2 keer tegelijk plezier van hebt: 1 keer in het echt en 1 keer gespiegeld in de rivier. En ten tweeden is met de tweede oever van de rivier verbonden, via een elegante bogenconstructie in het water, waarop een uitbouw-aan-het kasteel. Het is subliem! Zoiets kunnen toch alleen maar vrouwen bedenken! Ok, die 'uitbouw', dus: Diane, met pruillipje: 'Cheri, mon chateau est trop petit'. Henri: 'Et bien, Chou, tu n'as qu' à l'agrandir'. Allez, ons Diane begint aan haar 'uitbouwke'. Ze zou het ook afgemaakt hebben, als haren Henri niet zo stom geweest was van om te komen in een sportaccident. Sportaccident? Ba ja. Dat kwam zo: hij had in een steekspel al 3 keer opgetreden. Normaal is dat de gewone portie. Maar hij wou absoluut nog een keer. En net dan krijgt hij een lans in zijn oogkas. Hij heeft nog 10 dagen geleden en afgezien. Niet dat die splinter er nog instak, maar men had de wonde niet genoeg kunnen ontsmetten....Tja, logisch: antibiotica en peniciline, daar moest nog 320 jaar op gewacht worden. Zijn vrouw, Catherine de Medici, was in shock. Van dan af aan droeg ze enkel nog zwarte kleren. Ze zag hem graag, haren Henri. 't Was trouwens een schone vent ...en een potente...te oordelen naar de 12 kinderen die ze hem op 10 jaar baarde. Maar politiek talent had hij voor geen meter. Zij wel. En veel meer verstand en cultuur en connecties. Schoonheid had ze niet, maar dat geeft niet, om naar te kijken, pakt ge toch uw maitresse! Brefkes, Diane moest na dat accident van Henri haar kasteel inruilen tegen een veel lelijker. Maar Catherine had veel smaak en vond feitelijk die aanbouw een goed gedacht. Nu ze koningin-moeder was, moest ze toch wat volk kunnen ontvangen, recepties geven, veel volk te eten vragen...Allez, de aanbouw kwam er... Goed, en wat is er nu binnen te zien? In Chenonceau staan de meubels er nog, hangen de wandtapijten (Vlaamse!) overvloedig, de schilderijen zijn speels, de plafonds zijn intact en van sommigen faience vloeren kan je nog genieten van de originele kleuren. Gelukkig, want als ik aan iets een hekel heb, dan is het aan het bezoeken van lege kastelen. Er hangt ook een schilderij van Diane toen ze al 57 jaar was, afgebeeld als de godin van de jacht (Diana). Ze heeft een doorschijnend niemendalletje aan, waar ge heel goed haar vormen kunt doorzien. En waar als bij toverslag, de voile die haar schouders en borst moet bedekken, elegant 'opwaait', terwijl men nergens anders op de schilderij last heeft van opspelende wind ;-). Het moet gezegd dat ze er goed uitziet. En wat mij plezier doet: ze heeft geen flesseschouders ;-) Verder heeft een Rubens mij ontzettend vertederd: 2 blote, mollige peuters, die, met een pamperken avant la lettre, heel lief naar mekaars gezichtjes wijzen. Ze kunnen precies net lopen. 2 neefjes, zalig in een tuin, waar verder geen volwassenen aan of omtrent zijn. De blonde is Jesusken en de donkere Johannesken. Ge kunt zien dat Rubens kinderen had. Hij wist het! Laat ze gerust en ze amuseren zich rot! Verder zijn er nog mooi renaissance tuinen, ge weet wel, zo van die symetrische, met buxushagen en rozen. Maar omdat het sinds vanmorgen al onophoudelijk pijpestelen regent is een tuinbezoek vandaag niet mijn ding. Het tweede wonder van de dag: de tuinen van Villandry. Wawwww. Van iets origineels gesproken, dat moet je echt zien! Het zijn renaissance tuinen, dus, met van die bloemperken met geometrische vormen; met buxus en taxus en in het midden bloemen, kruiden en in dit geval in Villandry: groenten. Het was net opgehouden met regenen. En je weet dat dan de natuur veel beter geurt. Awel, de ganse tuin rook naar groenten. De soep-tuin van Villandry. Le jardin potager ( zo heet een stuk van de tuin echt). Maar schoon! Je denkt bijvoorbeeld 'Wat is dat voor een exotische plant'. En dan is dat gewoon groene kool. Ik kan er niet veel aan beschrijven, aan die fantastische renaissance tuin, het is te moeilijk. Ach wacht. Toch iets: een deel van de tuin heet ''Le Jardin d'amour' en stelt 4 fasen van de liefde voor: verliefdheid, passie, ontrouw en 'crime passionel'. De taxussen op de hoek van elk vierkantje, leken me, zo herinner ik me toch , verdacht veel op penissen...De gidse heeft er niets over verteld. Deze keer was het precies een tante nonneken kwestie van kledij, maar ze sprak traag en geanimeerd, betrok ons bij haar uitleg en deed haar ding met stijl en flair en enthousiasme. Allen daarheen! dada Morgen Blois en Chambord. En Landry, wat geen kasteel is, maar de volgende gastheer... Jelle
Vanmorgen langs de rechteroever van de Loire tot aan het kasteel van Chaumont. Dat is het kasteel van Diane van Poitiers, de maitresse van Henri II. Of liever, het is het kasteel dat ze feitelijk niet wou, maar vriendelijk verzocht werd in te ruilen voor het mooie Chenonceau. Chenonceau had ze kado gekregen van den Henri II. Ze kon niet anders dan accepteren, want degene die de ruil voorstelde was de koningin zelve. Na de dood van haar man, den Henri II, dus. Om Diane een beetje te pesten.... Tja die Diane dat was me er eentje! Eerst was ze 'nanny' van Henri, toen die nog een jongetje was. En toen hij groter werd en haar eigen man al onder de zoden lag, werd ze zijn geliefde. Ze scheelden 20 jaar. Diane wordt in de geschiedenis geroemd omwille van haar schoonheid en het feit dat, hoe oud ze ook werd, er steeds jong bleef uitzien.... Chaumont is geen interessant kasteel, maar in de tuinen is er elk jaar een expositie van 25 tuinarchitekten, die alle een tuintje ontwerpen volgens het thema van het jaar. Dit jaar 'Corps et Ame'. Daar wou ik naartoe. Zeer de moeite. Rosalia was ook mee en zeer wel 'enchantée' door deze 25 bijzondere tuinhoekjes. Minpunt: een geleide tour IN het kasteel.. Daar kwam gewoon geen einde aan. Een uur en een half! Die gidse hielt maar niet op. In te rap Frans, zelfs voor Rosalia (!), en zonder 1 keer een grapje te maken. Ze kon met den Henri II mee, die heeft, zo lees ik toch, gedurende zijn ganse leven, ook nauwelijks gelachen. Maar ja, als kind heeft hij 4 jaar, samen met zijn broer, min of meer gevangen gezeten bij die vreselijke pilarenbijter van een Karel V van Spanje. Traumatische ervaring. En waarom? Als onderpand voor de schulden die zijn pa aan Karel moest. De weg langs de Loire van Tours naar het kasteel van Chaumont is impressionant. Zeer, zeer groen. Veel lange eilandjes midden in de Loire. Geen zwemmers, dat is verboden. Rivier is te gevaarlijk. Na Chaumont, om 15uur naar Amboise, naar het Clos Lucé gaan kijken. Dat is een Renaissance herenhuis, waar Leonardo Da Vinci de laatste 3 jaar van zijn leven heeft doorgebracht. Frans I, de pa van Henri, was een fan van Leonardo, vandaar. Frans I, woonde dikwijls 500 meter verderop in het kasteel van Amboise. Ik zeg 'dikwijls' want deze mens had nog wel een paar andere optrekjes, zoals bijvoorbeeld Chambord. Waar Leonardo een wenteltrap voor ontwierp. Op papier. Want toen de bouw van Chambord begon, in 1519, blies Leonardo, in dat clos Lucé, zijn laatse adem uit. Het bed van die laatse adem is er te zien. Kopies van de 3 schilderijen die Leonardo overal meezeulde (Mona Lisa, Johannes de Doper en aanbidding van kind Jesus), zijn er ook. Kopie van het fresco 'het laatse avondmaal' . Tekeningen en maquettes van zijn uitvindingen met filmpjes hoe die uitvindingen werkten (bijvoorbeeld een tank, een soortement helikopter, een mitrailleuse, een parachute, zelfs een fiets in hout, en veel meer....) In het park van Clos Lucé staan die uitvindingen dan nog eens uitvergroot. Het is een beetje een rommelig park, maar Da Vinci is in de mode, en rommel of niet, er loopt veel volk. We drinken in deze charmante tuin een Da Vinci bier, amber, gebrouwen in Amboise. Het weer is alweer stralend. Warm! Om 18u nog altijd 26 graden. We zijn moe. 2 kastelen met hun tuinen op 1 dag. Voor mij genoeg. Terug naar huis, langs de andere oever, de linker. Djeezes! Schooooooon! Morgen ga ik fietsen of zwemmen en Vilandry bezoeken. Alleen. Rosalia moet werken. Ik slaap ook nog morgenavond hier bij Rosalia en daarna, donderdag, dus, in Blois, bij Landry, fotogewijs precies een knappe gast. Ik was content dat Rosalia erbij was vandaag. Ze heeft veel uitleg kunnen geven. Ze weet veel. We hebben goed gelachen en mekaar gefotografeerd, zo heb ik tenminste een beetje foto's, waar ik op sta. Want anders, ons oudste: 'jaan seg Jel, a zekken ambetante foto's, allien mor gebaan'. slukes Jelle a propos: ik zet al wat foto's op picasa.
maandag 13 september: ik ben gierig / nog een voetenhistorie
Vanmorgen ben ik om 8u15 vertrokken naar Courcelles-en -Tourraine om er te golfen in Chateau de Sept Tours, in de Loirestreek (voor het moment ben ik nog in la Normandie). 300 km meezingen met van die lekker ouwerwetse seventiesmuziek: Peter Frampton, De Doors, Creedance Clearwater, Lynyrd Skynyrd (hoe schrijf je dat?) ...en de sexi saxofoon van de meer upgedate Candy Dulfer ('sax-a gogo', a super sexi tune!). 2 zelf samengestelde CD's. Ja, ja, deze madam begeeft zich georganiseerd ten reize ;-).... Ongeveer 30 km van de bestemming af, stuurt de gps me door mooie bossen en minidorpjes in licht heuvelachtig landschap. Genieten! En dan heb je het: Chateau des Sept Tours. Een sprookje. Het chateau is een duur hotel, de vroegere kapel is het clubhuis van de golf, de paardestallen zijn een annex hotel. De rest is bos. Voor het clubhuis een klein zwembadje met 'rommendom' gemillimeterde ligzetels, de rugleuning perfect in dezelfde hoekingsgraad. 16 kg bagage, en geen enkel paar golfsokjes, stel ik vast. Kopen? Kosten in de golfshop 12 euro. Voor sokjes die niet eens boven je schoenen uitkomen. Zijn ze misschien voorzien van gouddraad?Hola, Pola, dat kan niet, dit is er over, hiervoor is Van de Velde duidelijk te gierig, stel ik zo vast. De winkeldame legt zonder morren de kousjes terug. Allicht moet het kind een volledig uur of meer werken voor 1 paar. En nu op naar de golf. Bovenaards gelukkig, ben ik, in zo een paradijselijke omgeving. De punten stapelen zich dan ook bovenaards op. Geef me 'mijn' kasteel en mijn golf, meer moet dat niet zijn... Ware het niet dat ik heel hete voeten krijg en een beginnende blein op de rechterhiel. Merde! Ik had die dure kousen toch moeten kopen. Maar wacht eens even...waar, in het reglement staat er dat je golfschoenen aan moet? Ik zou het niet weten. Welnu, uit die handel! Blootvoets! Ik loop toch bijna alleen op het terrein, behalve de greenkeepers (veel!) kan er niemand opmerkingen maken. Welnu, ik heb de hemel onder mijn voeten. Wat een sensatie.... De fairways kribbelen en zijn een beetje vochtig. En de green, en de greens... alsof een engel je voeten masseert! En in de bunkers is het precies 'aan zee'. Voor het geval iemand opmerkingen zou maken, oefen ik alvast in gedachten een onschuldige look: 'Mes chaussures me font mal, messieur' Op een bepaald moment komt de greenkeeper in zijn 'tracteurken' op me afgestevend. Ja, daar heb je het. Nu krijg ik onder mijn voeten (!). Maar de lieve jongen komt me gewoon 5 gevonden balletjes brengen. Voila, het is nog eens bewezen: 'good girls go to heaven, bad girls go everywhere'. Ik permiteer me van nog 1 uur in de zon te liggen rond dat zwembadje. De garcon komt een praatje maken en neemt foto's. Ik ben blij dat de zon uiteindelijk achter wat wolkensluiers verdwijnt. Het is gewoon veel te warm. 25 graden om 18u! En nu naar Rosalia in Tours. Woont in een mooi apartement in Saint-cyr-sur-Loire. Dat is een residentiele voorstad van Tours. Met grote villa's, naar Franse normen toch. Ze doorloopt met militaire preciesie en met belangstelling mijn 'program'. Geen wonder, ze is ook militair. Ze weet heel veel. En ze heeft gekookt: kip met rijst. Zelf eet ze iets anders, want ze is op dieet. Na het eten Tours by night. Mooie stad. Schitterende kathedraal. Gezellige stadskern. Veel studenten. Het is nog warm. Alle terrasjes vol. We zijn om 23u30 thuis. Ik slaap als een roos. En nu moet ik stoppen, want Rosalia gaat mee op uitstap en ze is al een paar keer komen zien van 'ben je al klaar'. A demain. La vie est belle Jelle
Deze middag om 12 u vertrokken voor een fietstochtje langs de rechteroever van de Loire. En om me te laten bruinen, je weet wel, de nog witte delen....Het was supermooi weer. Het is natuurlijk september, het is maar echt warm van 12 tot 18u, maar bon, voor mij genoeg. En moet ge nu wat weten? Ik heb de enige tube zonnecremme die ik mee had (cocos-olie, ik heb er maanden naar gezocht, want cocosolie is uit de mode, en bovendien als protectie waardeloos, want factor 6) bij Rosalia laten liggen. Om u maar te zeggen dat ik na 6 uur langs de Loire fietsen redelijk rood zag, en nog zie...
Hoe was de voorstelling 'Son et Lumiere' gisteren, vrijdag, op de binnenkoer van het kasteel van Blois? Imposant en leerrijk. De geschiedenis van de koningen, die daar verbleven, immens op de muren van het kasteel geprojecteerd, met aangepaste muziek en een verteller die zijn best doet om alles levendig voor te stellen! Zeer de moeite. En ook romantisch. Spijtig genoeg hield het spektakel op, net toen mijn favoriete franse koning aan de beurt ging zijn: Henri IV. Deze Henri maakte eindelijk een einde aan het moorden en de dodelijke godsdienstoorlogen tussen katholieken en protestanten, die al 40 jaar bezig waren. Dat is de persoon van de uitspraak: 'Paris me vaut bien une messe!' Hij heeft als koning zeer wel zijn best gedaan, dat moest ook, want hij was een 'aangetrouwde'. ;-), en dan moet ge u een beetje bewijzen tegenover de schoonfamilie ;-). De 3 zonen van Henri II waren namelijk al allemaal 'opgebruikt': eentje jong gestorven (16 jaar), eentje -ook al zo een 'ziekelijke' - gestorven van TBC op zijn 24ste, eentje vermoord op zijn 38ste. Hennri IV is dus geen Valois maar een 'aangetrouwde', de echtgenoot van Margot, het zusje van de 'opgebruikte' koningen, die ik zo-even vermeldde.
Vooreerst: goed nieuws, Landry heeft me geholpen om de foto's op Picasa te zetten. Het webadres is te vinden in de inleidende woorden (hierboven, dus).
Vanmorgen om 9u bij Rosalia vertrokken. Ze was een beetje ontroerd bij het afscheid. Misschien komt ze nog wel eens langs. Ze is zeer welkom. Een slimme, praatzame madam met persoonlijkheid, zo heb ik ze graag!
Schoon dingen gezien vandaag. Om te beginnen: Chenonceau, het kasteel dat Diane van Poitiers kado gekregen had van haar koninklijke geliefde Henri II. 
Vanmorgen langs de rechteroever van de Loire tot aan het kasteel van Chaumont. Dat is het kasteel van Diane van Poitiers, de maitresse van Henri II. Of liever, het is het kasteel dat ze feitelijk niet wou, maar vriendelijk verzocht werd in te ruilen voor het mooie Chenonceau. Chenonceau had ze kado gekregen van den Henri II. Ze kon niet anders dan accepteren, want degene die de ruil voorstelde was de koningin zelve. Na de dood van haar man, den Henri II, dus. Om Diane een beetje te pesten.... Tja die Diane dat was me er eentje! Eerst was ze 'nanny' van Henri, toen die nog een jongetje was. En toen hij groter werd en haar eigen man al onder de zoden lag, werd ze zijn geliefde. Ze scheelden 20 jaar. Diane wordt in de geschiedenis geroemd omwille van haar schoonheid en het feit dat, hoe oud ze ook werd, er steeds jong bleef uitzien.... 
Vanmorgen ben ik om 8u15 vertrokken naar Courcelles-en -Tourraine om er te golfen in Chateau de Sept Tours, in de Loirestreek (voor het moment ben ik nog in la Normandie). 300 km meezingen met van die lekker ouwerwetse seventiesmuziek: Peter Frampton, De Doors, Creedance Clearwater, Lynyrd Skynyrd (hoe schrijf je dat?) ...en de sexi saxofoon van de meer upgedate Candy Dulfer ('sax-a gogo', a super sexi tune!). 2 zelf samengestelde CD's. Ja, ja, deze madam begeeft zich georganiseerd ten reize ;-)....
