woensdag 15 september: nog meer Dianeken / help! de tuin riekt naar soep
Schoon dingen gezien vandaag. Om te beginnen: Chenonceau, het kasteel dat Diane van Poitiers kado gekregen had van haar koninklijke geliefde Henri II. Dat is nu eens een kasteel naar mijn gedacht! Ten eerste staat het helemaal in het water (niet van een vijver, maar van een rivier), zodat je er volgens architecurale principes 2 keer tegelijk plezier van hebt: 1 keer in het echt en 1 keer gespiegeld in de rivier. En ten tweeden is met de tweede oever van de rivier verbonden, via een elegante bogenconstructie in het water, waarop een uitbouw-aan-het kasteel. Het is subliem! Zoiets kunnen toch alleen maar vrouwen bedenken! Ok, die 'uitbouw', dus: Diane, met pruillipje: 'Cheri, mon chateau est trop petit'. Henri: 'Et bien, Chou, tu n'as qu' à l'agrandir'. Allez, ons Diane begint aan haar 'uitbouwke'. Ze zou het ook afgemaakt hebben, als haren Henri niet zo stom geweest was van om te komen in een sportaccident. Sportaccident? Ba ja. Dat kwam zo: hij had in een steekspel al 3 keer opgetreden. Normaal is dat de gewone portie. Maar hij wou absoluut nog een keer. En net dan krijgt hij een lans in zijn oogkas. Hij heeft nog 10 dagen geleden en afgezien. Niet dat die splinter er nog instak, maar men had de wonde niet genoeg kunnen ontsmetten....Tja, logisch: antibiotica en peniciline, daar moest nog 320 jaar op gewacht worden. Zijn vrouw, Catherine de Medici, was in shock. Van dan af aan droeg ze enkel nog zwarte kleren. Ze zag hem graag, haren Henri. 't Was trouwens een schone vent ...en een potente...te oordelen naar de 12 kinderen die ze hem op 10 jaar baarde. Maar politiek talent had hij voor geen meter. Zij wel. En veel meer verstand en cultuur en connecties. Schoonheid had ze niet, maar dat geeft niet, om naar te kijken, pakt ge toch uw maitresse! Brefkes, Diane moest na dat accident van Henri haar kasteel inruilen tegen een veel lelijker. Maar Catherine had veel smaak en vond feitelijk die aanbouw een goed gedacht. Nu ze koningin-moeder was, moest ze toch wat volk kunnen ontvangen, recepties geven, veel volk te eten vragen...Allez, de aanbouw kwam er... Goed, en wat is er nu binnen te zien? In Chenonceau staan de meubels er nog, hangen de wandtapijten (Vlaamse!) overvloedig, de schilderijen zijn speels, de plafonds zijn intact en van sommigen faience vloeren kan je nog genieten van de originele kleuren. Gelukkig, want als ik aan iets een hekel heb, dan is het aan het bezoeken van lege kastelen. Er hangt ook een schilderij van Diane toen ze al 57 jaar was, afgebeeld als de godin van de jacht (Diana). Ze heeft een doorschijnend niemendalletje aan, waar ge heel goed haar vormen kunt doorzien. En waar als bij toverslag, de voile die haar schouders en borst moet bedekken, elegant 'opwaait', terwijl men nergens anders op de schilderij last heeft van opspelende wind ;-). Het moet gezegd dat ze er goed uitziet. En wat mij plezier doet: ze heeft geen flesseschouders ;-) Verder heeft een Rubens mij ontzettend vertederd: 2 blote, mollige peuters, die, met een pamperken avant la lettre, heel lief naar mekaars gezichtjes wijzen. Ze kunnen precies net lopen. 2 neefjes, zalig in een tuin, waar verder geen volwassenen aan of omtrent zijn. De blonde is Jesusken en de donkere Johannesken. Ge kunt zien dat Rubens kinderen had. Hij wist het! Laat ze gerust en ze amuseren zich rot! Verder zijn er nog mooi renaissance tuinen, ge weet wel, zo van die symetrische, met buxushagen en rozen. Maar omdat het sinds vanmorgen al onophoudelijk pijpestelen regent is een tuinbezoek vandaag niet mijn ding. Het tweede wonder van de dag: de tuinen van Villandry. Wawwww. Van iets origineels gesproken, dat moet je echt zien! Het zijn renaissance tuinen, dus, met van die bloemperken met geometrische vormen; met buxus en taxus en in het midden bloemen, kruiden en in dit geval in Villandry: groenten. Het was net opgehouden met regenen. En je weet dat dan de natuur veel beter geurt. Awel, de ganse tuin rook naar groenten. De soep-tuin van Villandry. Le jardin potager ( zo heet een stuk van de tuin echt). Maar schoon! Je denkt bijvoorbeeld 'Wat is dat voor een exotische plant'. En dan is dat gewoon groene kool. Ik kan er niet veel aan beschrijven, aan die fantastische renaissance tuin, het is te moeilijk. Ach wacht. Toch iets: een deel van de tuin heet ''Le Jardin d'amour' en stelt 4 fasen van de liefde voor: verliefdheid, passie, ontrouw en 'crime passionel'. De taxussen op de hoek van elk vierkantje, leken me, zo herinner ik me toch , verdacht veel op penissen...De gidse heeft er niets over verteld. Deze keer was het precies een tante nonneken kwestie van kledij, maar ze sprak traag en geanimeerd, betrok ons bij haar uitleg en deed haar ding met stijl en flair en enthousiasme. Allen daarheen! dada Morgen Blois en Chambord. En Landry, wat geen kasteel is, maar de volgende gastheer... Jelle
