Ben vandaag nog voor de laatste keer een balleken gaan kloppen hier op Amerikaanse bodem. Vanavond nog efkes met Griet en James naar een kerstdrink op hun werk en dan het vliegtuig op. Ik was hier graag, heb genoten van Griet in haar San Diego habitat, ben reuze blij dat ik James heb leren kennen, kon bijna alle dagen profiteren van de zon, zal het Getty en de zoo niet meer vergeten, maar nu verlang ik naar de koesterende armen van My Beloved en naar het gebrabbel van baby Jilleken. Gisteravond was Mike op bezoek, de man uit de jury van het doctoraat van Griet. Hij weet het niet, maar is die mens ...een lekker stuk! Een beetje verlegen, heeft iets jongensachtig en moest hij niet constant naar de grond kijken, hij zou zo uit een film kunnen gestapt zijn. Mijn pompoensoep en mijn stoverij vielen in de smaak. Met die stoverij is het dan toch nog goed gekomen, maar ik geloof dat ze al bij al 3 uur heeft opgestaan. Over gisteren moet ik nog iets kwijt. Je weet nog dat ik bij het verlaten van het natuurreservaat gisteren, ineens 2 flikkenauto's, 2 seeking helikopters, 2 ambulances en 2 coastal guard wagens met loeiende sirenes had zien komen aanrijden? Om een verdwaalde en gewonde wandelaar op te sporen, zo dacht ik. NOT! Ik vertel hier gisteren dat verhaal aan Max, de roommate van Griet. Hij: 'Oh my God, you were actualy there? Oh my God, you were there??? At Torrey Pines State Reserve? Oh My god...I just heard it on the news' Blijkbaar had men daar een gestoorde die met een machete rondliep in het been geschoten om hem onschadelijk te maken. ...Een gestoorde met een machete!!! Misschien wou hij de planten wat bijsnoeien ;-), mischien had hij Zorro aspiratie en wou hij een elegante Z toveren op de kledij van andere wandelaars (Ikke dus, want er liep niemand anders rond), mischien wou hij enkel zijn baard afdoen in een beetje een speciale setting ;-), of misschien was hij voor de hardere aanpak? In elk geval, ik heb zo het gevoel, dat ik naar huis moet ;-)
donderdag 14 december: zou ik 'accidenten' aantrekken?
Het regent! In de regen gaan kijken, hier in de buurt naar de gebouwen van archtect Kahn. Het Salk Institute (voor biologie). Mooi? Beikes, neen! Architectuur van de jaren 60. Heel gedurfd, dat wel. Naar mijn mening architectuur waar je bang van wordt. Het lijken wel monolytische blokken. Ik voeg een foto toe. Wie fan is, mag het me mailen ;-) Na de middag werd het droog. Tijd voor een wandeling in het nabijgelegen natuurpark, hier, net naast de oceaan. Ik ben er gans alleen. Er zijn aantrekkelijke wandelpaden, edoch, die mag je vandaag niet betreden wegens 'slipery'. De dees doet dat braafjes, enkel daar lopen waar het zonder gevaar kan. Een of andere idioot, vond blijkbaar dat hij de waarschuwingen in de wind mag slaan. Tegen dat ik na een uur en een half van mijn wandeling terug ben, arriveren er 2 coastguard wagens, 2 ambulances en 2 flikkenauto's met zwaaiende lichten en sirenes. Bovendien hangen er 2 seeking helicopters te cirkelen rond de gevaarzone. Als ik vraag wat er gaande is: We do not know yet. We received a 'call for help'. Ik ben niet blijven wachten tot ze iemand vonden. Zou ik nu accidenten aantrekken of niet? Zwijgt! ;-) Morgen moet ik het vliegtuig nemen...
woensdag 12 december: zwaar accident, another lazy day
Oesje! Slecht geslapen de nacht van dinsdag op woensdag. Kan niet aan het bed liggen. Het logeerbed van James is namelijk uitstekend. De oorzaak van dat slecht slapen, ligt vermoedelijk in het (alweer!) 'bijna-auto-accident' dat we gisteren hadden op onze weg van San Diego naar LA. Geen kattepiske gelijk de 2 'bijna accidenten' met Griet vorig week-end. This was big!!!! Het ging zo: wij rijden op de 5de strook van een vijfvaksbaan, horen schuin voor ons ineens een geweldige klap, en plots zien we een op zijn zijde gekantelde auto, over 3 rijvakken schuiven, terwijl de brokstukken in het rond vliegen. James heeft moeten versnellen, terwijl we alle drie, net achter ons, vanuit onze ooghoeken, vol verbijstering de gekantelde wagen tegen de middenberm zien aanvliegen. Zouden ze hier hun accidenten sparen voor als Van de Velde op bezoek is? Resultaat van dat accident, annex, slecht slapen: de dees kapt zich 's middags af in een ligzetelke in het zonneken in de tuin.... en slaapt vervolgens bijna 3 uur. Maar daarna heb ik me, met plezier, nuttig gemaakt met het wassen van de auto van Griet. Een karweitje van 2 uur (volgens Griet is hij in geen 8 maand gewassen). Toen de zon onder ging (om kwart voor 5) stond het beestje proper en wel op de oprit. Griet: 'tiens, ik zieng pecies beter deer men roiten'. ;-) Daarna inkopen gedaan. Morgen komen Mike en nog iemand eten. Mike is een Amerikaan, die bij de doctoraatsverdediging van Griet in de jury zat. Ik heb begrepen dat hij aparatuur verkoopt voor oceanografische metingen. Hij moet hier zijn voor zaken.Ik maak pompoensoep en vlaamse stoverij met patatjes en appeltrot. Een stoompot hebben ze hier niet. Dan maar op de oude wijze: mijn potje staat meer dan 2 uur op. Ik heb er zo mijn twijfels over. Misschien zal een 'nachtje trekken' de zaak nog verbeteren. Eneugh, ik maak ook kennis met de eerste serieuze regen. Niet de gewone 'drizzle'. Bij bakken viel het deze nacht uit de lucht. In onze keuken staan plasjes water. Achter de voordeur is alles 'mesnat'. Griet, noch David (de radioloog) schijnen zich daarover te verwonderen. David: jaja dat komt onder de deuren door ;-). Als het een beetje ophoudt ga ik, te voet, het Salk Institute of Biology bezoeken. Architectuur van de jaren 50-60. Kahn heet de architect, een ingeweken Joodse Est. Is al dood. Renzo Piano en Richard Rogers (van het Centre Pompidou) hebben nog in zijn architectenburo gewerkt. Alsook Foster (de man van de Millau-brug). Hahaha, lucky me, je moet niet altijd ver weg om iets te zien ;-)
Een beetje laat naar het Getty vertrokken, vanmorgen. 2 uur en een half rijden. We zijn er pas om half 2. Het Getty ligt helemaal tegen een groene berghelling op, aan de Noordkant van LA. Je gaat er voor de kunst, maar vooral omdat het architecturaal een 'waw'ervaring is. Ik steeg in elk geval bijna op! De architect, Richard Meier, is bekend voor zijn witte gebouwen. Hier heeft hij een toegeving moeten doen. Het is niet wit, maar beige. Meer bepaald Travertin-steen, die helemaal, geimporteerd is uit Italie. Massa's scheepsladingen. Een heel sober gebouw, met sterke horizontalen en af en toe een heel ...sensuele ronding. Less is more. Gewoon fantastisch. De travertin gevelstenen zijn of gepolijst, of juist ruw en als contrast heb je geëmaileerd staal (ook al beige!). Alle bouwelementen (ook voor de vloeren en de ramen) zijn vierkanten van 30 inch of een veelvoud er van. Zo kom je tot een 'karokes' gebouw. WAW!!!!! Daarna nog naar Iris, de laatse show van Cirque du Soleil. Geïnspireerd op de films van de jaren 30. Alé, alweer eens een mooie dag. Helaas heb ik de Pollocks en de Warhols en de Lichtensteins en de Stella's, die ik zo graag wou zien, NIET gezien. ;-( Het Getty heeft namelijk Europese kunst tot het jaar 1900. Niet zo veel, maar wel schitterend werk. Laat ons zeggen, die kunst, waar wij in België, geen geld voor hebben ;-). Onze Ensor, 'de intrede van Christus in Brussel' hing er. En een heel lieflijke Fernand Knopf. En daar was ik als Belgische, toch wel serieus trots op.
Vandaag komt Jim, een kennis van Griet me halen om te gaan golfen naar Coronado, je weet wel, de plek, waar dat hotel staat waar Marilyn Monroe enkele filmscenens uit 'Some like it Hot' heeft opgenomen. Heel plezant, Jim speelt uitstekend. Een plezier om hem bezig te zien. Vanavond mogen Griet en ik naar een dinerparty bij James thuis. Ik maak de soep, Griet maakt het dessert en James maakt een aubergine-kip-tomaat-kaas schotel met veeeel look ;-). Een super gezellige avond. Er is een Engelse dame, genaamd Louise, die zeer geanimeerd kan vertellen, er is Luis, van origine Mexikaan, die er met zijn Italiaans kostuum geweldig stijlvol uitziet, er is een Francaise, Nathalie, die ook haar mama op bezoek heeft (net als Griet) en er zijn Kim (die 6 talen spreekt!) en Marianne, waar we vrijdag dat 'kerstfeestje' hadden. James had een hilarisch verhaal over de 'pet detective' van zijn overbuur. Een Pet Detective, is een detectief die je kan inhuren als je huisdier is verdwenen. Louise vertelde over een kattenliefhebster, die maar geen afscheid kon nemen van haar gestorven kat en bijgevolg het beestje in de diepvries stak, om er af en toe nog eens naar te kijken...En daarna ging het natuurlijk loos met grappige verhalen. Uitspraak van de avond, van Louise, of course: 'I like my men weak and white' Geen zwarte, voor Louise en ook geen sterke. Alhoewel ik er zeker van ben dat ze ook een sterke met charme en stijl zou 'overpower-en'. ;-)
