Herinner je: vannacht sliep ik in een Hostel, in een kamer met alles er op en er aan voor 20 euro. Ik kreeg die kamer extra goedkoop, omdat de zoon van Arpad bevriend is met de eigenaar en allicht omdat hij het verhaal van de "roof" extra heeft aangedikt om indruk te maken. Heb ik goed geslapen? Neen, want ik was eigenlijk behoorlijk van mijn stuk van de gebeurtenissen. Wat heb ik vandaag, zaterdag gedaan? Ik bezocht het koninklijk paleis, de Matiaskerk, gans Buda (het heuvelig gedeelte van Budapest) om dan uiteindelijk, na kilometrs lopen bij Gellert aan te belanden. Gellert is een Art Nouveau hotel met gerestaureerde authentieke baden. Ik ben uitgehongerd en neem eerst een middagmaal (om 15u15) in het prachtig restaurant van het hotel. En daarna gaat het badwaarts: ik laat me masseren en lig daarna bijna een vol uur en een half in het solferwater van de baden. Het water is warm: 37 graden. Het is zaaalig en het is mooi en precies zoals ik het me voorgesteld had. De Fransen zouden zeggen: ca vaut le voyage! Ik ben vergeten zeggen dat van deze kant van de Donau het zicht op het wereldberoemde parlementsgebouw sprookjesachtig is. Het gebouw is 271 breed. volledig symetrisch, klontjes-suiker-wit en van ver precies een kantwerk. Super!!!!! Ik heb afgesproken met Arpad, dat hij me om 18u30 aan het Gellert komt halen. Hij brengt me terug naar mijn hostel en is een beetje teleurgesteld dat ik niet op zijn apartement blijf deze nacht, ja sorry, jongen, maar ik moet nog wat bekomen, maar morgen, dan wel,,,Hij zal me morgen, zondag komen halen en me overal naar toe brengen waar ik nog moet zijn,. Joepie! Budapest is mooi, maar de bezienswaardigheden liggen te ver uit elkaar voor een kompleet bus-tram-metro-achterlijk mens als ik. Ik verheug me op mijn sympathiek chauffeur, ga nog een ontbijtkoek kopen voor morgen, bekijk het Station-West (van de Eifelgroep) en val om 22u30 kompleet moe en voldaan in slaap. dada Jelle
Mannekes toch! Weet je wat er nu is gebeurd? Terwijl k dus gisteren in dat internetcafe het vorige blogbericht zat te typen is er ingebroken in het appartement waar ik logeer! Ik had net mijn laatste zin getypt en ik krijg telefoon van Arpad (die op zakenreis is tot zaterdag 18 u): "Danielle, waar ben je voor het moment? Ik krijg net bericht van de buren dat de ruit van mijn apartement ingeslagen is. Kun je eens gaan checken en mij berichten hoe de toestand is. Ik heb de politie verwittigd en ook mjn zoon, die op komst is". Djeezes! Denk ik zo, er is blijkbaar een dievenmarkt voor vooroorlogse spullen ...of zouden ze het eerder op de naoorlogse spullen van de gast gemunt heben?? Je kan wel denken dat ik nu niet precies sta te springen om poolshoogte te nemen. Stel je voor: 3 uur geleden zat ik nog in het bad in dat apartement. Nog wel dat ze dan niet binnengevallen zijn: ik zie de kop in de krant al staan "Blote toeriste beroofd" ;-))). Maar ik ben natuurlijk nieuwsgierig naar wat ze me hebben achtergelaten... Awel, het valt mee, het valt zelfs heel goed mee: er is nameljks niks gestolen. Behalve vensterraambreuk is alles nog even communistisch als toen ik de flat verliet. Mijn hart slaat wel honderd, maar omdat er niks weg is, kan ik bijna om de situatie lachen. Groen weliswaar en bangelijk. Ik vraag aan Arpad hoe zijn zoon er uit ziet. Zie dat ik de verkeerde binnenlaat. Bijvoorbeeld de mislukte dief van een uur geleden? Hij beschrijft zijn zoon als: "Kort" "zijn naam is Arpad" En inderdaad, na een uur komt Arpad junior binnen, gevolgd door een dame, die ik voor zijn vrouw houd, maar die achteraf zijn moeder blijkt te zijn. De ex-vrouw van Arpad. Junior is behoorlijk pissed off. Hij bekijkt me nauwelijks. Als ik vriendelijk vraag of hij zijn pa aan de foon wil spreken, zegt hij kortaf "Ik spreek niet met hem". Hallo, ben ik in een familievete beland? Ja dus! Mevrouw wenst ook al niet met haar ex te spreken. Arpad bewoont het apartement, dat eigenlijk van hen drie is. Ze betalen lijfrente (heel gebruikelijk in Oostenrijk en blijkbaar ook in Hongarije) aan een oudere eigenares, maar volgens hun verhaal, is Arpad senior dus de enige die er de vruchten van plukt, woonsgewijs dus. Hij zou zijn zoon hebben buitengepest. De zoon neemt overal foto's van. Mevrouw zucht bijna verliefd dat ze daar toch zo graag woonde (goesting is koop). En dan komt de politie toe. 2 Potige politiemannen die geen woord Engels spreken en aan wie ik direct mijn pas moet afgeven. Ze schrijven onze drie passen op. Arpad Junior is tolk. En nu wordt het moeilijk, de politie tegen Arpad junior: wat doet die madam hier? In een huis waar de eigenaar niet thuis is? Is ze hier wel legaal? Is ze hier via het internet? Wat is dat voor een website? Hoe meer vragen ze stellen aan Arpad Junior, hoe banger ik word. Ja seg, als er over jou, boven je hoofd gesproken wordt in een taal waar je geen knop van begrijpt, door 2 politiemensen met strenge blikken, dan gaat er wat in je om hoor! Ik put al gans mijn leven voordeel uit mijn looks (wat dat dan ook moge zijn) en uit het feit dat ik het goed kan uitleggen, maar op dit moment werkt het eerste precies tegen mij en van het tweede heb ik geen hulp, want Hongaars ben ik niet machtig. Enfin, er wordt getelefoneerd , ik moet de website opschrijven 'cochsurfing.org, / make a better world' (het lijkt ineens een onwelvoegelijke boodschap, door hun politie-ogen gezien). En nu om een lang verhaal kort te maken: om middernacht zet Junior en zijn ma me af aan een hostel, waar ik een zeer goedkope kamer krijg, met alles er op en er aan, het lijkt wel een studio, je kan er koken enz. Ze zijn bevriend met de eigenaar. Ik bevindt me nu langs een volledige andere kant van de stad, maar bon, die kant wou ik toch al bezoeken. Vanavond neemt de doodbeschaamde Arpad Senior contact op. Tja, wie gooit er nu graag familievetes te grabbel? En wie zei ook met nadruk dat de flat zo safe was als wat? Of ik nog terugkeer naar de flat. Toch vanavond niet. In zijn flat logeer ik vanavond niet meer, de schrik zit er goed in. Misschien heeft hij ter compensatie wel de goedheid van me overal naar toe te voeren, ik bevind me nu mmers aan de verkeerde kant van de stad. Of trek in nog naar een ander hotel? Ik heb vannacht nauwelijks geslapen, het ene worst case scenario na het andere speelde zich af. De professor (die ik opgebeld heb) vraagt aan de foon voorzichtig of ik nog in Budapest wens te blijven, maar doorreizen naar Wenen en dan weer terug om het vliegtuig te nemen, is te omslachtig. Hij geeft me alvast nog een waarschuwing mee: "Morgen zijn er verkiezingen in Hongarije. De uiterst rechtse partij zal 25% van de stemmen halen. Hou je ver weg van marcherende zwarthemden." Dat belooft, tot morgen. dada Jelle
Om 9u30 ben ik al op de baan voor mijn eerste dag sightseeing. Ik begin met de Andrassy Ut, dat is de Louizalaan van Budapest, unesco beschermd. Ik loop die af tot aan de Donau, sla af naar rechts en bezoek de Istvan kerk. Prachtig! Een koepel laat voldoende licht binnen om van het mooi interieur te genieten. Je kan een lift nemen en rond die dakkoepel wandelen, waar je een mooi uitzicht hebt op de stad met zijn beide Donauoevers, Buda en Pest, en in het midden het Margiteiland. Daarna naar 2 beroemde Art Nouveau gebouwen: Gresham Building en de Postspaarbank. Gresham was vroeger een verzekeringskantoor, nu is het een 5 sterrenhotel. Het ligt aan de voet van de wereldberoemde hangbrug. Op een pleintje iets gedronken en dan naar Vaci Utca, dat is een Art Nouveau handelsstraat. Bij Gerbeaud (een Art Nouveau patisserie) een taartje gekozen om op hun prachtig terras op te eten. Hoe dat taartje heette weet ik niet meer, het was in elk geval een echt kunststukje. Er lagen zelfs goudschilfertjes op! Kostte dat veel? ba neen, 3,50 euro ofte 900 florint. Ik bestelde er ook een waterke bij, wat niet hoefde, want dat krijg je gratis. De zon scheen heerlijk. Vandaar naar de opera op de Andrassy Ut, waar ik een ticket voor een rondleiding koop. Iedereen wil blijkbaar dat beroemde operagebouw zien: ze geven rondleidingen in 6 talen. Terecht. Het gebouw is magnifiek. En zeggen dat ik hier zondag een voorstelling mag bijwonen.... Maar het mooiste wat ik vandaag zag was het Lisztconservatorium. Wat een interieur!!!! Van zulke staaltjes van Art Nouveau val ik nu bijna flauw zie. Heerlijk mooie 'rechtendoor' Wiener Sezession, niks geen 'krullen' zoal onze Brusselse Art Nouveau. Zo zie ik hem het liefste. Floris Korb, de architekt, heeft er een fan bij..... Nu nog iets gaan eten op goed vallend uit. Fresco, heet het restaurant. Wie hiervan de binnenhuisarchitekt is verdient een pluim. Ik drink een mochito, een thee, een pint en ik eet een wokschotel. Het valt mee. De thee is de beste die ik al ooit dronk. De mochito is excellent. En een pint is een pint hé. Nu naar het appartement een badje pakken. Jelle
Hallo Dit is een bericht van uit een internetcafe rechtover de deur van mijn verblijf. De computer van de gastheer is in herstel en zal pas maandag terug zijn. Wat heb ik ondertussen allemaal beleefd? Gisteravond, na mijn aankomst in Budapest, ben ik gaan eten samen met Arpy, de gastheer, in het prachtige New York Hotel. Dit is een vijfsterrenhotel met verbluffend rococo interieur. Het is ook een kavehaz (Koffiehuis) en restaurant. Ook bedoeld voor niet hotelgasten, dus. Was dat 5-sterren eten lekker? Niet bepaald. Ganzenlever (vers, gegrild) op een bedje van bospaddestoelen in een roomsaus. De ganzelever was ok. De combinatie met de bospaddestoelen helaas niet. Ganzelever smeekt, mijn gedacht, naar een combinatie met iets zoetzuurs, een gebakken appelschijfje met wat honing bijvoorbeeld....Maar het geeft niet, het is Ok en ik, ben hier voornamelijk om van het prachtig interieur te genieten. Arpy at gans. Het goede nieuws was echter dat ze zich vergist hadden in de bestelde Tokay-wijn. We kregen per vergissing extreme dure...die schitterend smaakte. En waarvoor we de prijs van de goedkope betaalden ;-). Na het eten een paar fotootjes genomen in dat verbluffend interieur. Een blokje rondgelopen om me te tonen waar ik geld kan wisselen, waar ik de tram kan nemen, waar ik brood kan kopen, een paar biertjes gekocht ... en dan naar huis. Arpy woont in een appartement op de tweede verdieping van een woningblok, die er van buiten uit heel antrekkelijk uitziet. De appartementsblokken zijn volgens Weens model: vierkantbouw rond een binnenkoer. Helaas zijn die binnenkoeren hier binnenKOERTJES, het zonlicht dringt er nauwelijks door. Om bijvoorbeeld te weten welk weer het is moet je aan de voordeur van de gehele blok gaan kijken of vanuit je nek zo steil vertikaal naar boven kijken, dat je een nekverrekking riskeert.... Het appartement zelf is een toonbeeld van communistische mistroostigheid. Ik geloof mijn ogen niet: hier is sinds wereldoorlog II niks aan veranderd: de meubels, het behang, de chauffages, de bulex, het keukentje. Djeezes!!! Hier zou zich zo de Hongaarse versie van Lily en Marleen kunnen afspelen. Ook de draperieen hebben de oorlog meegemaakt, geloof ik. Langswaar komt het zonlicht binnen, vraag ik me af. Langs nergens, stel ik vast. Je komt in een piepklein halletje binnen waarop 4 deuren uitgeven: zijn kamer, mijn kamer, een toilet en een badkamer. Vanuit mijn kamer kom je in een keukentje waar je aan plastieken terrasstoeltjes aan een minitafeltje zit en uitkijkt op de meest lelijke keukenblok ooit gezien. Dit keukentje heeft zelfs geen dampkap! anno 2010???? Wat zijn wij Belgen toch verwend op gebied van huisvesting! Gelukkig is mijn bed prima en ruikt het lekker naar verse lakens. We vertellen nog het 't een en het ander in dat keukentje: dat hij protestant is en dat zijn ouders allebei leraars waren, dat die wegens hun voorbeeldfunctie in de communistische periode behoorlijk in het oog gehouden werden, met als gevolg dat ze bijvoorbeeld geen kerstboom mochten zetten (godsdienst was immers verboden). Voor zijn kerstboom moest Arpy in zijn jeugd naar de grootouders, die op het platteland woonden, waar er minder controle was....Heeft hij er een trauma aan over gehouden? Ik geloof het niet, maar vrolijk is hij er nu ook niet bepaald van geworden. Tegen 24 u neemt hij afscheid. Morgen moet hij voor zijn werk 2 dagen weg. Hij staat in voor het de organisatie en het toezicht op taalexamens, die hier overal te lande worden afgenomen. Wie als student of als werknemer aan die examens deelneemt verdient daarmee bonuspunten, welke staan voor een betere wedde of extra studiepunten. Goed systeem, vind ik. Arpy wordt betaald door de univ van Budapest. Hij doet zijn job graag. Ik krijg nog de sleutel van het appartement. Morgenvroeg moet hij er immers vroeg uit, terwijl ik rustig kan uitslapen. Mijn kamertje wordt nog wat verwarmd. Ook broodnodig. Weet je nog: 'de flat waar het zonlicht niet meer scheen...' (het liedje van John Terra, of hoe heet die man? ;-) Ik slaap heerlijk. Tegen dat ik wakker word, is hij (Arpad) inderdaad al weg. De koffie smaakt heerlijk, het brood is wit en 'spongy' en in geen enkel van die deprimerende keukenkastjes blijkt confituur, gelei, chocolade of choko voorhanden te zijn. Ik stel vast, volgens de inhoud van de kastjes, dat hier nooit gekookt wordt. Wat een contrast met Michael uit Bad Homburg, of de professor uit Wenen. Die jongens blaakten trouwens van gezondheid. In Arpy maak ik me wat zorgen, hij heeft, met permissie gezegd, precies zo een beetje de 'geelheid' van een maaglijder. Maar dat kan ik me natuurlijk ook inbeelden... Tot morgen, dan laat ik jullie weten wat ik allemaal bezocht heb. Ik heb een serieus programma en ik doe wegens tram-metro-bus-achterlijkheid (van mij, niet van Budapest!) alles te voet. dada Jelle
