Ik ben om 11u15 vertrokken. We hebben mekaar ten afscheid eens geknuffeld. Zo een lieve jongen! En wat een voornaamheid.... Ik ben en om 15u15 thuis. Een succes! Want het is uiteindelijk toch 465 km. Tja in Duitsland mag je aan ongelimiteerde snelheid op de autostrades rijden, en dat doe ik ook, met plezier! Ik rijd 150. Mijn autootje doet dat voorstreffelijk. Wat was er nu markant aan dit verblijf? De hartelijkheid van Anna, het mooie van de Mathildenhöhe, de ervaring in het Jugendstilzwembad, de 'aandoenlijkheid' van Michael, de absolute schoonheid van de baden in Bad Nauheim, het keizerlijke van Bad Homburg. Ik ben een gelukkig mens en alweer een ervaring rijker. Ik heb vertrouwen in het mensdom en ik weet: 'de wereld is NIET zoals je hem op televisie ziet': vol mistrouwen, slechtheid en sex. En wat heb ik van mezelf geleerd? Ik ben een sociale roker. Ik rook met de gastheren/dames mee. Thuis rook ik gewoon niet. Maar op 'een ander' rook ik. Precies zo veel als de gastheren/dames. Ik noem dat de 'vredessigaret'. Het is gezellig, het is sociaal en dat het ongezond is, neem ik er bij. Rookt de gastheer/dame niet, dan ik ook niet. Verder stel ik vast, dat ik met mannen een beter contact heb dan met vrouwen. Met de gastheren Martin (Koblenz) , Peter (Wenen), Gerhard (Wenen) en Michael (Bad Homburg) is er ogenblikkelijk zo een groot vertrouwen ontstaan... wat wij aan elkaar vertellen, daar betaal je een therapeut 40 euro per uur voor. ;-) En weet je wat ik nu nog moet vertellen? Ik had al eens gelezen dat sommige (uitzonderlijk) mensen niet met 1 oog kunnen knipogen. Michael kan dat dus niet. Hij knipoogt met 2 ogen tegelijk! Grappig hé. Mijn geschiedenis gaat hij in als 'de man die niet kan kan knipogen' Vermoedelijk weet hij het niet. Bij gelegenheid vertel ik het hem eens. dada Jelle
Pas om half 10 u opgestaan. Ik heb heerlijk geslapen op de comfortabele couch en ook, zoals je merkt, behoorlijk lang. Ik zal wel heel moe geweest zijn van het golfen en van de avondwandeling in 'Mainhatten', zijnde 'Manhatten' aan de Main, ofte Frankfurt. Michael is ook al wakker, gedouched en al, en rijdt om broodjes, met mijn auto. Zelf heeft hij er geen. Hij vindt de trein veel gemakkelijker. Zijn ouders wonen bijvoorbeeld in Berlijn. Dat is met de trein 4uur. Het duurt langer met de auto, want je hebt steevast files en je komt kompleet opgestressd toe. en voor zijn werk, werkt hij veel thuis. Vandaag ging het dus naar Bad Nauheim. Bad Nauheim is al weer zo een heerlijke rijke stad, maar niet zo rijk als Bad Homburg. De reuzen-herenhuizen zijn hier ook 'bon ton', maar ze zijn precies niet zo goed onderhouden als in Bad Homburg. We bezoeken eerst iets dat ik nog nooit zag: zoutgewinning. Ja, ja, iedereen kent dat wel van zoutgewinning uit de zee. Maar hier moet het zout uit het zout-solfer water komen van de alomtegenwoordige bronnen. Men doet dat met 'Gradierung'. Te moeilijk om uit te leggen en te lastig om allemaal op te schrijven... Eens op googlen doet wonderen.... We eten iets en dan kopen we een ticket voor een rondleiding doorheen de Jugendstil badhuizen van architekt Wilhelm Jost. Je kon ook een ticket kopen voor een Elvis Presley rondleiding. Deze mens heeft hier zijn legerdienst vervuld. Je kan dan de plaatsen bezoeken waar hij allemaal geweest is en horen welke liedjes hij er schreef: "Mus i den (2x), ...i am not made of wood and i do not have a wooden hart" dat ken ik nog, maar wat dat zogezegd Duits wil zeggen, daar heb ik nu het raden naar, en eerlijk gezegd als kind nooit bij stilgestaan.... De Jugendstilbadhuizen zijn parels. Deze keer geen "zwembad" zoals in Bad Voslau in Oostenrijk, maar 260 individuele badkamertjes met een bad, waarin het solferwater dan stroomt. Je moest je tour voor die baden afwachten in 'Wartezimmer' (6 stuks) en die zijn zo mooi! Niet te beschrijven. Michael merkt mijn bewondering en ontroering en komt me efkes op de schouder kloppen: 'Gaat het een beetje?' Ik weet echt niet waar eerst kijken. Hoe je toch van de kaart kan zijn van zo veel moois! De hele russiche en engelse adel kwam hier baden. Ze pootten hier de hele mooie fin de siecle herenhuizen neer en bleven hier met hun dienstboden, kindermeisjes en een hele zwik kinderen 3 maanden hangen. De baden waren perfect tegen hartkwalen. Ze zorgden namelijk voor een betere doorbloeding . Tja, nu neem je een pilletje tegen te hoge bloeddruk of te veel cholesterol, maar toen bestond dat niet ;-). En de Gradierung zout-gewinning gaf, als je er rond en er naast liep een ontsmetting van de luchtwegen (een beetje zoals kuren aan zee). In tijden waar je doodging van longtering mooi meegenomen! Je moest dan wel 3 maand komen en dan was je voor één jaar goed....In 1907 telde men 60000 overnachtingen. In hotels. De prive woningen niet meegeteld. En dat van mei tot oktober. Nogal eens toerisme he! En wat deed de adel nog? Gokken in het Casino, tenissen (in 1905!) en wandelen (Deze keer geen golf en ook geen paardenrennen zoals bijvoorbeeld in het frans kuuroord Vittel). Ha, en ook roeien op het meertje. Ha! En ook affaires hebben, natuurlijk.;-) (Ik zie je aan de zuil met het zeemeerminnetje...alludeert de gidse al lachend). En nu iets dat een 'gimmick' geworden is (en ingezet is in Bad Ems aan de Lahn): in elk kuuroord dat ik bezoek, moet er champagne of toch iets dat er voor doorgaat gedronken worden. Daarvoor, per auto, op naar de 'Johannesberg' waar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Het is inmiddels donker, maar dat geeft niet. Integendeel, de lichtjes in de diepte zijn sprookjesachtig. Als dan ook nog de klokken gaan luiden van de zaterdagavonddienst, weet je echt niet waar je het hebt! Op de terugweg, plugt Michael zijn ipod in. Ha! Daarvoor dient dus dat gaatje aan mijn autoradio! Neuriet eerst mee met de muziek, en daarna zingt hij. Toonvast. Deze jongen was natuurlijk ooit als kind in een koor. Wie had daar aan getwijfeld? Ik verheug me er al op dat ik die mooie muziek mee naar huis kan nemen. Samen met de foto's, die hij vandaag met een behoorlijk professioneel toestel schoot. Een modern mens gaat immers op reis met een USB stick. Of niet? En nu nog naar een prachtig (Jugendstil) Italiaans restaurant in Bad Homburg. We nemen alletwee vis. Rog en zeeduivel (Lotte dus). Heerlijk! Such a perfect day! Morgen naar huis. Er moet nog gewerkt worden, he!
De kookpot van Michael, gisteren, was uitmuntend: een slaatje, een stoofpotje van aardappelen met wortelen en prei in room, een filet pur van het varken met zoetzure witte wijnsaus (met honing en mosterd). En dat alles gemaakt met een routine en snelheid dat je er van duizelt. Ik stel vast dat Michael in kookgewoonten op mij en Griet lijkt. Het moet namelijk rap gaan. Kasten en laden en frigo worden niet OPEN GEDAAN en GESLOTEN, maar OPEN GETROKKEN en TOE GESMETEN. We hebben na het eten nog tot 23u30 zitten babbelen. Over wat? Over het leven....Maar dat ga ik hier nu niet aan uw neus hangen he! We besluiten dat het het beste is als ik op vrijdag ga golfen, omdat hij zaterdag graag mee gaat naar Bad Nauheim. Ferm gemakkelijk, ik rij niet graag met de auto, hij kan dat dan doen.
Ik ben dus vandaag gaan golfen in Lich (op 30 km van Bad Homburg). Een fijn terrein, goed weer en een vriendelijke oudere golfspeler, die het terrein goed kent en me, op mijn invitatie, begeleidt. Ik was, na de golf, in Bad Homburg, bij Michael terug om 16u30. Hij was nog aan het thuiswerken voor zijn firma. En hoe! Dat moet je zien en horen! Met 2 computers tegelijk, via skype tegelijk praten met zijn chef en met een klant waarvoor hij een opdracht heeft. De chef spreekt Duits, de klant spreekt Engels. Micheal spreekt perfect Engels. Hij heeft nog een jaar in Amerika gestudeerd en verder nog 9 maand in London gewoond (en ook nog eens 6 maand in China, maar dat doet nu niks terzake). Het duurde zeker nog tot 18 u vooraleer de klant tevreden was en hij kon afsluiten. En toen moest hij nog feedback geven aan een francaise, die hem die klant aan de hand had gedaan. Ik hoor dat ze ook perfect engels spreekt. Je bent hier echt in een 'kosmopolitisch' wereldje waar de techniek voor niks staat! Ok, en dan nu dus naar het Manhatten aan de Main (= Frankfurt) Op zo een 200 meter hoge torenbuilding geweest om van het zicht te genieten (de Helaba toren), dat inderdaad net 'Manhatten' is. Verrukkelijk vietnamees gegeten, een stadwandeling gemaakt doorheen het supermoderne stadsdeel tot de oude stadskern met de oude Fachwerkhäuser. Michael is de eerste Duitser of Oosterrijker die ik grapjes hoor maken over de oorlog. In de aard van: " Hier was alles plat gebombardeerd, en spijtig, maar te recht, we hebben ons daar namelijk bij u ook niet zo goed gedragen..." In een cocktailbar een biertje en een mochito gedronken. Enfin, ik toch. Michael drinkt niet, hij moet nog rijden. Met mijn auto. Ik ben namelijk als de dood voor zulke metropolen. OK, en dan naar huis. Een beetje komiek: zo een klein madammeken in een klein autootje met zo een grote volwassen man van 32 achter het stuur. De man van 32, is onvoorstelbar jongensachtig, heeft een beetje een wipneus en ziet er uit als een student van 25. Een beetje met 'Kuifje op reis'. Een energiek, slim, voorkomend, beleefd, geinteresseerd en gevoelig Kuifje, en alhoewel hij zichzelf niet als mooi zou bestempelen, is hij het wel. Zeker weten! Van binnen en van buiten. dada tot morgen
Vandaag heb ik eerst Anna naar haar werk gevoerd. Op de benedenverdieping van de plaats waar ze werkt, is een delicatessenzaak, annex verbruikszaal en we gaan daar ontbijten. Vandaar is het maar 1 km naar de autostrade naar Bad Homburg, dus dat komt goed uit. Ze moet vandaag maar om 10u15 starten, we hebben alle tijd. Ik eet een heerlijke croissant (de eigenaars zijn Italianen!) en nemen afscheid. Ik vermoed dat Anna zeker eens langs onze kanten zal passeren, en daar zal ik blij om zijn, want ze is een lieve, slimme, diplomatische dame en ze heeft al het een en het ander beleefd in haar leven, wat haar Een Interessante Mens maakt. Ik ben om 11u al in Bad Homburg en parkeer me op de Kaiser Friedrich Promenade, dat is een 2 km lange straat die tegen het Jugendstil-park aanloopt. Direct bij het binnen komen van de stad, merk je dat je in een ´rijke stad´ bent. Het Gents Miljoenenkwartier, maar dan vertwintigdvoudigd! Prachtige herenhuizen in pastelkleuren. Op die Kaiser Friedrich Promenade het ene jaar 1900-hotel naast het andere. Wat opvalt: veel priveklinieken en heel veel artsen. Wat bij ons het cultureel centrum heet, is in Bad Homburg Kurhaus en Kurtheater. Tja het kuren is hier alom tegenwoordig. Ik begin met een wandeling in het heel groot Jugendstilpark,waar ik geparkeerd sta. Daar staan zeker wel 7 verschillende prieeltjes met hun bronnen, en ook moderne beelden. De kuurgasten van vroeger waren dan verondersteld van op hun dagelijkse wandeling door het immense park van de verschillende bronnen te drinken. Helaas kan dat nu niet, want de bronnen zijn afgedekt. Spijtig, want ik had graag eens van al dat zout en solferwater geproefd. Er is veel te zien in het park. De prieeltjes zijn juweeltjes. Er is een casino, er is een cafehaus, een heel stijlvol restaurant, het Kaiser Friedrich Badhaus, een kleine golf (enkel om te oefenen), tennispleinen, allemaal gebouwen van "vroeger", behalve het casinogebouw, dat een jaren60gebouw is, en dat in tegenstelling tot de rest op niks trekt! Ik heb daar behoorlijk wat tijd in doorgebracht en daarna gaat het naar het stadcentrum... Wat een mooie winkels hebben ze hier! Ik wist het al: maar schoenen, kledij, eten en drinken is hier goedkoper dan bij ons. Omdat het ondertussen redelijk is beginnen miezeren, doe ik wat alle dames doen op vakantie als het regent: winkelen. 1 paar pumps, 1 paar knielaarzen, 2 debardeurs en een polo, alsof het voor niks is! Ik doe ook de wandeling die de stad aanbeveelt, langsheen alle historische plaatsen. Bad Homburg heeft ook nog een heel kleine stadskern, een "Altstad", met de smalle straatjes en de typische fachwerkhäuser. Ik loop heel veel kilometers af, ben moe en zweet me ondanks de regen te pletter. Om 17u10 naar Michael. Ik vraag me af of hij misschien ook in 1 van die schitterende huizen zal wonen? Helaas niet. Maar dat geeft niet. Hij bewoont een kleine flat in een gebouw dat van zijn ouders is en dat hij verondersteld is van te vekopen. Michael is een supersympathieke jongen, heel energiek, heel geinteresseerd en super hulpvaardig. We vertellen zo eerst het een en het ander. Hij is een beetje gegeneerd van geen eten in huis te hebben. Maar dat kan ook niet, want hij was 3 dagen voor zijn werk in Londen en vandaag was voor hem ook werkdag. Terwijl ik in bad ga, gaat hij inkopen doen voor het eten. En terwijl ik hier zit te typen, is hij aan het koken. Aandoenlijk he! Het ruikt heerlijk: filet pur van het varken in de oven, met een groenten-aardappel stoofpotje in de room! Ik blij dat ik eens tegen een man kan spreken en verheug me op de maaltijd. dada Jelle
Vandaag heb ik de toeristische Bergstrasse gedaan, per auto. Die gaat helemaal tot Heidelberg, maar zo ver ben ik niet gegaan. Enkel tot Weinheim en terug. Halverwege heb ik de kasteelruine Schloss Auerbach bezocht. De weg er naar toe voert doorheen romantische bossen. Heerlijk, en totaal niet te vergelijken met bijvoorbeeld de bossen van onze Ardennen: het zijn hier namelijk populieren bossen en berkenbosseen en momenteel kleurt hun bladerdek prachtig geel! In Weinheim heb ik in een soortement kasteeltje dat in een prachtig aangelegd park ligt, een fijn stuk taart gegeten met een capucino. Het valt me op dat in Duitsland het personeel van eetgelegenheden veel vriendelijker is dan bij ons (dat was me ook al bij vorige verblijven opgevallen), ook in Oostenrijk is dat zo. Je hebt hier de "persoonlijke benadering": ze hebben iets enthousiast, en als ze je verder nog "een mooie dag" wensen, of een "mooi vervolg van je reis", dan komt het geloofwaardig over. Zouden ze misschien beter betaald zijn dan onze mensen? Of leert men bij ons in de hotelscholen dat je "afstand moet bewaren" of "gedienstig", lees "nederig" zijn. Ik weet het niet. Terug in Darmstadt dan eindelijk naar mijn Jugendstilzwembad. Dat was nu eens de max, zie! Het is niet enkel een zwembad, maar je hebt er ook 4 sauna´s en een complete spa. Er is een buitenzwembadje, met 32 graden. Er zijn ligterrassen op verschillende verdiepen en je hebt er een uitzicht over de stad, want het ligt midden in het centrum. Je kan er drinken, eten, rusten, lezen... Jij ziet de stad, maar de stad ziet jou niet....Zaaalig gewoon. Dat je er zo veel mogelijkheden hebt, komt omdat men het originele zwembad heeft uitgebreid met een volledige aanbouw in glas. Alles wat aangebouwd is, heeft men ook in Jugendstil gezet. Ik heb zeker een half uur in een jacuzi gelegen, die bestond uit een nis met cyaanblauwe minuscule mozaiksteentjes. Er was ook een klein uitrustzwembadje, in dezelfde mozaiksteentjes, opgevat als grot. De belichting kwam uit het ronde mozaikplafond. Het leek wel baden bij nacht, en dat was ook de bedoeling. Voor de romantische zielen onder ons (ik dus), die al ooit bij nacht in de Middellandse zee hebben gelegen, een aanrader! Voor verlegen dames is er een aparte sauna. Voor de rest van de bevolking is alles FKK (= frei körper kultür), bloot dus. Duitsland en Oostenrijk hebben al lang een traditie van bloot, gelukkig maar! Behalve voor het originele zwembad, daar ben je uiteraard wel verondersteld van een badpak aan te hebben. Ik vind deze keer de weg naar huis gemakkelijk terug. Mijn GPS vindt het! Een zegen dat Tomtom of Garmin bestaat, of Van de Velde moest noodgedwongen thuisblijven in Aalst en omstreken. Ik rij immers constant verloren, mijn orientatie is nihil! Anna is er al. Anna heeft me het boek mee van Antje, kwestie dat ik een aandenken heb aan Darmstadt. Morgen gaat het naar Bad Homburg. Vanavond neem ik, zoals afgesproken, contact op met Michael, de volgende gastheer. Niet nodig, hij belt zelf, van op de luchthaven van Frankfurt en hij heeft een heel aangename telefoonstem. Je voelt zo dat deze mens een savoir faire en een savoir vivre heeft. Ik verheug me al onnoemelijk op Bad Homburg. Ik weet namelijk ondertussen van een dame die een tweedehands kledingswinkel runt, dat Bad Homburg een stad is van en voor miljonairs, om haar te citeren 'Echt kaiserlich'. dada Jelle
Ik ging vandaag zogezegd zwemmen in het Jugendstilbad. Maar wat bleek? Toen ik er vanmorgen om 11 uur voor de deur stond, bleek het gesloten wegens onderhoudswerken. Morgen is het open. De zwem- annex saunabeurt wordt dus verdaagd naar morgen. Er stonden nog een paar teleurgestelden voor de deur, het BAD is dus blijkbaar populair. OK, dan maar direkt begonnen aan de rest van het programma: hunderdwasserhaus, Ernst Ludwigmuseum, Porcellanmuseum, park... Het hunderdwasserhaus is spectaculair! Het is net zoals in Wenen een heel groot complex van misschien wel 100 apartementen. Het ziet er uit als een "sprookjeshuis": veel kleuren, gekleurde zuilen, kleine vensters en allemaal verschillend van grootte... Kortom een beetje zoals een kind een huis zou tekenen. Maar ik zou er niet willen wonen. Die kleine vensters kunnen onmogelijk voldoende licht in de apartementen binnenlaten en aangezien Hunderwasser niet met rechte muren werkt, lijkt het me niet eenvoudig om je meubelen in zo een apartement kwijt te kunnen. Bovendien staat het complex er pas sedert 2000 en zijn er nu al herstelwerken aan de gevel bezig! En de huur is torenhoog! Anna betaald al 800 euro huur, in een van de suburbs van Darmstadt, voor haar oud huis (98 vierkante meter) met tuin (te delen met de buur) maar met verouderde electriek en nauwelijks druk op de waterleiding, geen garage, maar wel parkeerplaats voor de deur. Tja wonen in Duitsland is duur! Het park is mooi en loopt vol jonge mensen, want ze gebruiken het als doorgang naar hun universiteit, die aan de lange zijde van het park ligt. Ik eet een soepje met brood in een marokaanse soepjesbar. Lekker! Het Ernst Ludwigmuseum is zeer klein, maar bevat heel mooi Jugendstil glas- en porceleinwerk, zilverwerk (bestekken, schalen koffie en theekannen) en een wondermooie intakte eetkamer uit het huis van architekt Peter Behrens, gebouwd voor de tentoonstelling van 1907. Daar kan ik nu mijn hart ophalen, zie! Ik doe alles te voet. Het liefste verken ik een stad per fiets, maar bij gebrek aan fiets is "per te voet" ook goed. Ik loop ook nog door de winkelstraten, maar hou de knip op mijn portemonai, want ik heb gisteren al een duur kledingsstuk gekocht. Om 5 uur hou ik het voor bekeken, het is trouwens donker om vijf uur, en zes uur rondlopen is meer dan genoeg! Ik heb ondertussen boodschappen gedaan, want ik maak Thaise kip vanavond. Anna vindt het lekker. Morgen eindelijk zwemmen en via de Heidelbergerstrasse de heuvels verkennen. Tot in Heidelberg hoef ik niet te rijden, ik was daar vroeger al (30 jaar geleden). Het is zeer mooi, maar twee keer hoeft niet. dada Jelle
Een sportief dagje vandaag. 4 uur golf gespeeld. Goed gespeeld? Ba nee, als het vochtig weer is vliegen de balletjes minder ver. Mijn kompaan, met handicap 18, bracht het er ook niet zo goed van af. Speelde al even miserabel als ik zelf. Wat niet wil zeggen dat we ons niet geamuseerd hebben. Gewoon een moeilijk terrein, vlak, maar met veel waterhindernissen en bunkers. Tegen dat ik gegeten had en van alle goede raad ontvangen van de mensen daar ter plaatse over where to go en what to do, was het al 17 uur. Ik ga vanavond met Anna eten in de stad, volgens haar voorstel in een restaurant met Hessissche specialiteiten. Ik heb niet zo veel op met duits eten. Het is meestal te veel, te vet, te zuur en gepresenteerd alof men nog nooit van presentatie heeft gehoord. Anna neemt Handkäse. Wat is dat? Dat is een soortement Hervekaas, zelfde textuur, uitzicht en geur, maar dan 3 keer zo groot, en dat voor 1 persoon! Het zwemt in een soort vinaigrette (om je maag tegen al dat vet te beschermen, denk ik heimelijk) met opgelegde groenten. ??? No comment. Ik heb veiligheidshalve bloedworst en sauerkraut genomen. Is het ok? Als je vindt dat een worst GEEN krokant korstje behoeft, dan wel.... Daarna gaan we naar het Hauptstation, dat is hier de plaatselijke cultuurtempel. Antje Herden leest voor uit haar boek. Kortverhalen die over het fiasco van de liefde gaan. Als er geen Antje is, is er om de veertien dagen op maandag, een musikant, een zanger, een filosoof, een dichter... kortom iedereen die iets te brengen heeft aan de gemeenschap. Hij krijgt free podium in die mooie loungebar van dat Central Station en mag de 3 euro inkom per persoon houden. Er kan 4o man zitten en er zit ook 4o man. Best gezellig en een prima idee, vind ik. Anna werkt op "cultuur". Ze is boekhoudster voor alle evenementen van die cultuurtempel, vandaar.... Weet je wat? Morgen ga ik koken. Ik ben toch de stad in, want ik ga saunaen en zwemmen in het Jugendstilzwembad, het Ernst Ludwig Museum bezoeken, in het Jugendstilpark wandelen en het Hundertwasserhaus bekijken. Ik kan dan even goed wat eetbaars kopen, niet? Dada en tot morgen.
Ik ben om 11u15 vertrokken. We hebben mekaar ten afscheid eens geknuffeld. Zo een lieve jongen! En wat een voornaamheid....
Pas om half 10 u opgestaan. Ik heb heerlijk geslapen op de comfortabele couch en ook, zoals je merkt, behoorlijk lang. Ik zal wel heel moe geweest zijn van het golfen en van de avondwandeling in 'Mainhatten', zijnde 'Manhatten' aan de Main, ofte Frankfurt. Michael is ook al wakker, gedouched en al, en rijdt om broodjes, met mijn auto. Zelf heeft hij er geen. Hij vindt de trein veel gemakkelijker. Zijn ouders wonen bijvoorbeeld in Berlijn. Dat is met de trein 4uur. Het duurt langer met de auto, want je hebt steevast files en je komt kompleet opgestressd toe. en voor zijn werk, werkt hij veel thuis.
De kookpot van Michael, gisteren, was uitmuntend: een slaatje, een stoofpotje van aardappelen met wortelen en prei in room, een filet pur van het varken met zoetzure witte wijnsaus (met honing en mosterd). En dat alles gemaakt met een routine en snelheid dat je er van duizelt. Ik stel vast dat Michael in kookgewoonten op mij en Griet lijkt. Het moet namelijk rap gaan. Kasten en laden en frigo worden niet OPEN GEDAAN en GESLOTEN, maar OPEN GETROKKEN en TOE GESMETEN. 
Vandaag heb ik eerst Anna naar haar werk gevoerd. Op de benedenverdieping van de plaats waar ze werkt, is een delicatessenzaak, annex verbruikszaal en we gaan daar ontbijten. Vandaar is het maar 1 km naar de autostrade naar Bad Homburg, dus dat komt goed uit. Ze moet vandaag maar om 10u15 starten, we hebben alle tijd. Ik eet een heerlijke croissant (de eigenaars zijn Italianen!) en nemen afscheid. Ik vermoed dat Anna zeker eens langs onze kanten zal passeren, en daar zal ik blij om zijn, want ze is een lieve, slimme, diplomatische dame en ze heeft al het een en het ander beleefd in haar leven, wat haar Een Interessante Mens maakt. 
Vandaag heb ik de toeristische Bergstrasse gedaan, per auto. Die gaat helemaal tot Heidelberg, maar zo ver ben ik niet gegaan. Enkel tot Weinheim en terug. Halverwege heb ik de kasteelruine Schloss Auerbach bezocht. De weg er naar toe voert doorheen romantische bossen. Heerlijk, en totaal niet te vergelijken met bijvoorbeeld de bossen van onze Ardennen: het zijn hier namelijk populieren bossen en berkenbosseen en momenteel kleurt hun bladerdek prachtig geel! 
Ik ging vandaag zogezegd zwemmen in het Jugendstilbad. Maar wat bleek? Toen ik er vanmorgen om 11 uur voor de deur stond, bleek het gesloten wegens onderhoudswerken. Morgen is het open. De zwem- annex saunabeurt wordt dus verdaagd naar morgen. Er stonden nog een paar teleurgestelden voor de deur, het BAD is dus blijkbaar populair. OK, dan maar direkt begonnen aan de rest van het programma: hunderdwasserhaus, Ernst Ludwigmuseum, Porcellanmuseum, park...
Een sportief dagje vandaag. 4 uur golf gespeeld. Goed gespeeld? Ba nee, als het vochtig weer is vliegen de balletjes minder ver. Mijn kompaan, met handicap 18, bracht het er ook niet zo goed van af. Speelde al even miserabel als ik zelf. Wat niet wil zeggen dat we ons niet geamuseerd hebben. Gewoon een moeilijk terrein, vlak, maar met veel waterhindernissen en bunkers. Tegen dat ik gegeten had en van alle goede raad ontvangen van de mensen daar ter plaatse over where to go en what to do, was het al 17 uur. Ik ga vanavond met Anna eten in de stad, volgens haar voorstel in een restaurant met Hessissche specialiteiten. Ik heb niet zo veel op met duits eten. Het is meestal te veel, te vet, te zuur en gepresenteerd alof men nog nooit van presentatie heeft gehoord.
