Vandaag heb ik eerst Anna naar haar werk gevoerd. Op de benedenverdieping van de plaats waar ze werkt, is een delicatessenzaak, annex verbruikszaal en we gaan daar ontbijten. Vandaar is het maar 1 km naar de autostrade naar Bad Homburg, dus dat komt goed uit. Ze moet vandaag maar om 10u15 starten, we hebben alle tijd. Ik eet een heerlijke croissant (de eigenaars zijn Italianen!) en nemen afscheid. Ik vermoed dat Anna zeker eens langs onze kanten zal passeren, en daar zal ik blij om zijn, want ze is een lieve, slimme, diplomatische dame en ze heeft al het een en het ander beleefd in haar leven, wat haar Een Interessante Mens maakt. Ik ben om 11u al in Bad Homburg en parkeer me op de Kaiser Friedrich Promenade, dat is een 2 km lange straat die tegen het Jugendstil-park aanloopt. Direct bij het binnen komen van de stad, merk je dat je in een ´rijke stad´ bent. Het Gents Miljoenenkwartier, maar dan vertwintigdvoudigd! Prachtige herenhuizen in pastelkleuren. Op die Kaiser Friedrich Promenade het ene jaar 1900-hotel naast het andere. Wat opvalt: veel priveklinieken en heel veel artsen. Wat bij ons het cultureel centrum heet, is in Bad Homburg Kurhaus en Kurtheater. Tja het kuren is hier alom tegenwoordig. Ik begin met een wandeling in het heel groot Jugendstilpark,waar ik geparkeerd sta. Daar staan zeker wel 7 verschillende prieeltjes met hun bronnen, en ook moderne beelden. De kuurgasten van vroeger waren dan verondersteld van op hun dagelijkse wandeling door het immense park van de verschillende bronnen te drinken. Helaas kan dat nu niet, want de bronnen zijn afgedekt. Spijtig, want ik had graag eens van al dat zout en solferwater geproefd. Er is veel te zien in het park. De prieeltjes zijn juweeltjes. Er is een casino, er is een cafehaus, een heel stijlvol restaurant, het Kaiser Friedrich Badhaus, een kleine golf (enkel om te oefenen), tennispleinen, allemaal gebouwen van "vroeger", behalve het casinogebouw, dat een jaren60gebouw is, en dat in tegenstelling tot de rest op niks trekt! Ik heb daar behoorlijk wat tijd in doorgebracht en daarna gaat het naar het stadcentrum... Wat een mooie winkels hebben ze hier! Ik wist het al: maar schoenen, kledij, eten en drinken is hier goedkoper dan bij ons. Omdat het ondertussen redelijk is beginnen miezeren, doe ik wat alle dames doen op vakantie als het regent: winkelen. 1 paar pumps, 1 paar knielaarzen, 2 debardeurs en een polo, alsof het voor niks is! Ik doe ook de wandeling die de stad aanbeveelt, langsheen alle historische plaatsen. Bad Homburg heeft ook nog een heel kleine stadskern, een "Altstad", met de smalle straatjes en de typische fachwerkhäuser. Ik loop heel veel kilometers af, ben moe en zweet me ondanks de regen te pletter. Om 17u10 naar Michael. Ik vraag me af of hij misschien ook in 1 van die schitterende huizen zal wonen? Helaas niet. Maar dat geeft niet. Hij bewoont een kleine flat in een gebouw dat van zijn ouders is en dat hij verondersteld is van te vekopen. Michael is een supersympathieke jongen, heel energiek, heel geinteresseerd en super hulpvaardig. We vertellen zo eerst het een en het ander. Hij is een beetje gegeneerd van geen eten in huis te hebben. Maar dat kan ook niet, want hij was 3 dagen voor zijn werk in Londen en vandaag was voor hem ook werkdag. Terwijl ik in bad ga, gaat hij inkopen doen voor het eten. En terwijl ik hier zit te typen, is hij aan het koken. Aandoenlijk he! Het ruikt heerlijk: filet pur van het varken in de oven, met een groenten-aardappel stoofpotje in de room! Ik blij dat ik eens tegen een man kan spreken en verheug me op de maaltijd. dada Jelle
