Ik ben om 11u15 vertrokken. We hebben mekaar ten afscheid eens geknuffeld. Zo een lieve jongen! En wat een voornaamheid.... Ik ben en om 15u15 thuis. Een succes! Want het is uiteindelijk toch 465 km. Tja in Duitsland mag je aan ongelimiteerde snelheid op de autostrades rijden, en dat doe ik ook, met plezier! Ik rijd 150. Mijn autootje doet dat voorstreffelijk. Wat was er nu markant aan dit verblijf? De hartelijkheid van Anna, het mooie van de Mathildenhöhe, de ervaring in het Jugendstilzwembad, de 'aandoenlijkheid' van Michael, de absolute schoonheid van de baden in Bad Nauheim, het keizerlijke van Bad Homburg. Ik ben een gelukkig mens en alweer een ervaring rijker. Ik heb vertrouwen in het mensdom en ik weet: 'de wereld is NIET zoals je hem op televisie ziet': vol mistrouwen, slechtheid en sex. En wat heb ik van mezelf geleerd? Ik ben een sociale roker. Ik rook met de gastheren/dames mee. Thuis rook ik gewoon niet. Maar op 'een ander' rook ik. Precies zo veel als de gastheren/dames. Ik noem dat de 'vredessigaret'. Het is gezellig, het is sociaal en dat het ongezond is, neem ik er bij. Rookt de gastheer/dame niet, dan ik ook niet. Verder stel ik vast, dat ik met mannen een beter contact heb dan met vrouwen. Met de gastheren Martin (Koblenz) , Peter (Wenen), Gerhard (Wenen) en Michael (Bad Homburg) is er ogenblikkelijk zo een groot vertrouwen ontstaan... wat wij aan elkaar vertellen, daar betaal je een therapeut 40 euro per uur voor. ;-) En weet je wat ik nu nog moet vertellen? Ik had al eens gelezen dat sommige (uitzonderlijk) mensen niet met 1 oog kunnen knipogen. Michael kan dat dus niet. Hij knipoogt met 2 ogen tegelijk! Grappig hé. Mijn geschiedenis gaat hij in als 'de man die niet kan kan knipogen' Vermoedelijk weet hij het niet. Bij gelegenheid vertel ik het hem eens. dada Jelle
