Vandaag doen we de via Garibaldi. Unesco beschermd. Het ene palazzo naast het andere. Palazzo Tursi, nu museum én stadhuis, Palazo Rosso, nu museum, Palazo blanco, idem. Grijs, wit en rood, naast elkaar. De rest van de patricierswoningen zijn nu banken, kamer van koophandel, of gewone apartementen voor dure mensen. Piero krijgt telefoon, van Francesca, een voormalig geliefde: kom je eten Piero? Breng Danielle maar mee.
Francesca woont even buiten Genua in een zeer mooi apartement. De andere invités zijn Rino en Susanna. Francesca bruist van leven. Ze kan heerlijk koken.
Vandaar naar Boccadasse, gekend wegens 'pitoresk'.
Bocadasse is inderdaad verukkelijk. Kleurrijk (geel, oranje, blauw, terracotta) zoals Italiaanse dorpen/steden kunnen zijn. Heel fotogeniek tegen een hoge rots 'aangesmeten'. Het minikiezelstrandje zit vol zonnende Italianen. Het is immers 22 graden vandaag. 'Kijk, Danielle, achter die rots ligt Portofino' Portofino? Dat zou ik nu doodgraag eens zien, zie! Er bestaat een parfum dat heet 'Escale a Portofino' (ik weet niet meer van wie). Zodat ik weet dat Portofino hemels mooi moet zijn. Of de dees dik beribt ;-)...
Tot Portofino (30 km) zijn we niet geraakt, maar wel, met de bus, tot Nervi. In Nervi gepofte kastanjes gegeten en een whisky gedronken in een bar langs de zee. Een gigantische whisky. Italianen serveren whisky, eerder uitzonderlijk en ALTIJD met ijs. Als je er dus, met nadruk, eentje vraagt, ZONDER ijs, serveren ze je (danig van hun melk), een half waterglas vol pure whisky. 3,50 euro! Laat maar komen!
|
