Het regent vandaag, dinsdag. Het is koud! Echt een dag om een kerkhof te bezoeken. Wat ik ook ga doen vandaag. Genua en zijn kerkhof. Een normaal mens zou dan de bus nemen om in het droge te zitten op weg naar. Ik stel vast dat ik daar fanatiek in ben: in een nieuwe stad doe ik alles te voet, zelfs als het regent. Feitelijk vind ik die regen nog plezant. En daarbij: 'There is no such thing as bad weather. Only bad clothing.' ;-) 3 km ver is het, dat kerkhof. En het regent alsmaar harder. Maar! Eureka! Het geluk is aan mijn kant. Op onverklaarbare wijze blijkt dat kerkhof te beschikken over 'overdekte' graven. 3 parralele overdekte 'collonnengangen' waar de doden opgestapeld zijn in de wanden (5 boven elkaar), helemaal rond het open kerkhof heen. Terwijl ik dat met open mond aanschouw (Wie heeft er nu in hemelsnaam een overdekt kerkhof???.?), blijk ik ook nog, tot mijn ontzetting, óp de doden te lopen. In de grond liggen er namelijk ook nog. 2 stuks per 60 cm. Euk!! Beikes! Naar mijn gevoel houdt men hier in dit Cimetero di Staglieno rekening met een zekere hiërarchie. Hier overdekt, liggen de 'gewone'. Wie zich een tombe kan permiteren ligt aan de open kant van de collonade, naar de tuin, toe. Onvoorstelbaar mooie tomben. Perfecte voorbeelden van droefeniskunst van 1850 tot nu. Treurende engelen met hopen! Komiekerwijze zijn ze allemaal vrouwelijk. Met borsten en doorschijnende gewaden. Neem het me niet kwalijk, maar tot hier zag ik enkel engelen van 'onzijdig' geslacht. Wat ik wezenloos sexi vond. In dit Cimitero di Staglieno in Genua, zijn ze vrouwelijk. Van een etherische schoonheid. Al even sexi. Het zullen de vleugels zijn, denk ik dan zo. Het kerkhof ligt tegen een zeer mooie beboste steile berghelling aan. Buiten de collonades, op de beboste helling staan echte grafmonumenten. Gebouwtjes van minstens 5 meter hoog Gotische, Art Nouveau of Art Deco. Onvoorstelbaar. Een van de mooiste kerkhoven van Europa (beweren experts)! Ik heb er wel 3 uur rondgelopen. Ik kom doorweekt thuis bij Piero. Toen ik vertrok om 10u vanmorgen zat hij te computeren. Toen ik terugkwam om 15u , zat hij nog steeds te computeren. Toen ik mijn blog schreef (op papier) en het om 19u voor bekeken hielt, was hij nog steeds aan het computeren. Onze Virtuele Medemens? Of zou hij de ganse dag bezig geweest zijn met zijn cursus Pools online? Hij vertrekt immers, op 1 november naar Poznan voor een jaar. We gaan vanavond eten op restaurant met zijn vriend Maurizio (40 jaar, uit de yogales). En daarna in de stad een whisky drinken in een Irish pub. Piero heeft een heerlijke verrassing: 'Ik zal morgen met jou naar Portofino rijden' Waw!!!!
