Wie mij kent, weet het al: op citytrip doe ik steevast 3 dingen. Ik bezoek altijd de (wekelijkse) openlucht markt, ik ga altijd naar het kerkhof. en ik zorg er voor dat ik ergens op een historische plaats iets kan eten of drinken. Volgens gastheer Josep, blijf ik beter weg op het kerkhof van Reus. Het is ver, zegt hij en niet eens mooi. Of ik daar ga naar luisteren, weet ik nog niet. "Mooi" is immers een relatief begrip. De wekelijkse openluchtmarkt heb ik gisteren bezocht. Het was er de dag voor. Heerlijk weer. Weer voor koffietjes in de zon. Verder, wandelen door winkelstraten, met het hoofd in de lucht, omhoog kijkend naar fraaie Art Nouveau gevels. De ene gevel naast de andere. Echt de moeite. Op het gelijkvloers zijn deze panden gewoon winkels, waar men helaas, zelden nog iets van het oorsponkelijk interieur kan spotten. Maar je kan er wel kleedjes spotten, schoenen en soms design aan reductieprijzen... De teleurstelling van de dag meegemaakt. Ik kom speciaal naar Reus om het Instituut Pere Mata te zien en het Casa Navas. 2 compleet intacte Modernista (=Art Nouveau) gebouwen. Het eerste is alleen bezoekbaar met gids op zaterdag. Het andere is gesloten voor 4 maanden wegens restauratiewerken. Lieve Spanjaarden, wilt ge dat aub eens op uw website zetten? Dan had ik mijn bezoekje wel nog even uitgesteld ;-( Maar bon, ik heb 2 uur in het Gaudi-center gezeten: een schitterend interactief en super modern museum over Art Nouveau architect Antonio Gaudi, die hier in Reus is geboren. Geniale man! Ik heb zijn Sagrada Familia in Barcelona gezien, zijn Park Guel en zijn Casa Guel. Laat een onuitwisbare indruk na. Allemaal WOW-dingen! Plezant om dat nu allemaal filmsgewijs en met maquettes nog eens mee te maken, met een zeer goede uitleg er bovenop. en dan nog inkopen gedaan, het was immers aan mij om te koken. Spagetti bolognese voor mij en de kleine Josep. De grote Josep is vegetarier en ging zijn plan trekken. De 2 Joseppen hebben ruzie over huiswerk. Alweer. Gisteren was het ook van dat. De gote J legt te veel stress op de kleine J, vind ik. En zijn opvoedkundige methodes in verband met huiswerk maken, lijken nergens op. Het breekt mijn hart. Ik ben precies in de film "The Black Swan" beland. Nochtans zien ze mekaar heel graag. Gelukkig vraagt hij ·s avonds mijn gedacht. We hebben het nog uren over mijn en zijn "geleden" opvoeding gehad. Welnu, in beide gevallen, mag je het woord "geleden" haast letterlijk nemen. ;-) Hoe te hoog gespannen verwachtingen, een domper plaatsen op je jeugd ,-( Maar bon geen rancune. Samen met het praten kwamen ook de oplossingen. Daar speelt de levenservaring: ik weet al van veeeeel meer dingen dan hij, hoe ik ze beter anders had gedaan ;-) ,-)