Hoe, Ludwig en Richard? Nieuwe mannen in je leven? Ba nee! Geen mannen! Dat zijn gewoon 2 excellente musea in Keulen: het Museum Ludwig en het Walraff Richards Museum (kortweg Richard).Tja. Het overkomt me dat ik zo eens geweldige goesting kan hebben op ...kunst. Gelijk afgelopen week-end. ;-) ;-) Ludwig heeft moderne kunst, vanaf Picasso. Richard heeft kunst van de middeleeuwen tot de impressionisten. Heerlijk! In het Ludwig was er ook een tijdelijke tentoonstelling van Saul Steinberg. Deze mens voorzag het Amerikaans paviljoen ten tijde EXPO '58, in Brussel, van 70 meter lopende kunst (op 3 meter hoog). Het heet The Americans. Eens googlen? Ikke ben fan! Zelfs super fan! In het WRichards genoten oa. van een Rubens: de heilige familie, zijnde: Elisabeth en haar zoontje Johannes en Maria en haar zoontje Jesus. Maria heeft behalve een fris, sexi gezichtje ook nog geweldig sensuele lippen. Haar zoontje Jesus heeft een sterk ondeugende blik. Maria heeft ook zomaar 1 tiet uit haar kleed hangen (of liever...staan. Tieten, bij Rubens, STAAN) . Terwijl ik er van overtuigd ben dat haar zoontje Jesus al lang te oud is om nog gezoogd te worden...Trouwens de kleine ziet er niet uit alsof hij moet eten, noch alsof hij net gegeten heeft. Dat vind ik nu geestig zie: een religieus tafereel dat barst van de sensualiteit! Hahahaha en Rubens komt daar op sublieme wijze weg mee! Love it! Niet zonder trots stel ik vast, dat ik heel wat kunst herken van ver, zonder de naamplaatjes te kunnen lezen: Munch, Otto Dix, Warhol, Lichtenstein, Bacon, Dali, Picasso, Monet, Richter... En onze eigen Rubens herkennen we natuurlijk aan zijn sublieme 'diagonaal'. Verder nog in het Design museum vertoefd: stoeltjes, zeteltjes, bestekken, vazen, glazen, juwelen, borden. Ik vind dat zalig om zien. Sommige dingen zijn bijna 100 jaar oud. En zijn op de dag van vandaag nog altijd DESIGN, gelijk als de Marcel Breuer stoel. Uit 1925, asteblieft! Of de Barcelona chair van Mies von der Rohe. 1929. Wie geeft er mij zo eentje kado? Ik zweer u dat ik daar zonder schaamte van van bil zou willen voor gaan ;-), just to have it... Verder heb ik nog op het kerkhof gezeten, op zoek naar sexi engelen. Een ENGEL...ik ben daar weerloos tegen. Die vleugels, dat gewaad, die neerwaartse blik.... En hoe was je logement? Goed! Bij een madam die Kristina heet en 49 jaar is en jazz muzikante en lerares Engels. Ze heeft 18 jaar in New York gewoond. De eerste avond was Kristina nog in de mening dat Haar Geliefde haar voor eeuwig de rug zou toekeren. Ik zat daar aan haar keukentafel, meteen, in het universele verhaal van Leven, Lijden en Liefde. Zeer herkenbare verhalen. Zelf ook meegemaakt. Hoe mensen toch dikwijls dezelfde geschiedenis kunnen hebben. En hoe mensen hun 'geschiedenis' meedragen, voor altijd, een onzichtbare last, het eeuwige rugzakje. Dat van die Geliefde...het was loos alarm. Het was geen afscheid, het was een Nieuw Begin. 1 juni 2013, de eerste dag van de rest van hun leven. Take care of each other. Be tender. Hug!
