Hoe? Dormeur du Val? Wat is dat nu weer? Awel, een gedicht van Arthur Rimbaud. Heb ik moeten leren in de humaniora ;-). Het gaat over een man die vredig ligt te slapen in een zeer lieflijke vallei. Je bent helemaal mee in het verhaal van de vredig slapende man. En je kan de lieflijke vallei bijna ruiken of zien. Tot aan de laatste versregel. ...In die laatste versregel, die luidt als volgt: 'Il a deux trous rouges, du coté droit', valt je frank dat deze man niet ligt te slapen maar ...dood is. Het is een soldaat, hij heeft 2 schotwonden. Ik ben de dichter, Arthur Rimbaud, nooit vergeten. Evenmin als zijn gedicht, dat een onuitwisbare indruk op mij maakte. Rimbaud werd geboren in Charleville Mezieres. In de Franse Ardennen, dus. Maar 204 km van Aalst verwijderd. En wil deze stad nu net een heel mooi, renaissance plein hebben, dat bijna een exacte kopie is van de Place des Vosges in Parijs. En wil die Place des Vosges nu net een van mijn favoriete spots zijn....Voila, meer moet de dees niet hebben om te gaan CouchSurfen. Geef mij een fotogenieke plaats met 'une histoire' en ik ben weg.... De gastheer heet Philippe en moet zowat de meest verlegen man zijn die ik al ooit heb ontmoet. Van het type dat meteen naar de tafelrand kijkt en pijnlijk zwijgt zodra je stopt met spreken. Godzijdank heb ik met mijn 46 CouchSurfervaringen al het een en het ander te vertellen....En godzijdank, heb ik ook al een gesprekstechniek ontworpen (ahum!) waarbij onze Zwijgende Medemens vraagsgewijs met zachte dwang in het gesprek wordt betrokken ;-) Mevrouw, die een veel opener persoon is, heeft deze avond een performance met het koor, waarin ze zingt. Ze heeft mij, na een hartelijke groet met haar Zwijgende Geliefde, alleen gelaten. De kleine van 6 jaar, die Arsène heet is al naar bed. Moet gezegd, dat ik Belgisch bier heb meegebracht: Duvel, Orval, Bush. Het gaat gemakkelijk naar binnen. En het helpt een beetje om zwijgers te doen praten ;-) ;-) Ik heb een hele grote kamer. Slaap als een os. Wordt 's ochtends gewekt door het gekwetter vanuit de living, van een allerschattigst jongetje van 6 jaar. Het neefje van 'Le Petit Prince', stel ik zo vast, kan wonderbaarlijk goed zingen, en kan, alhoewel nog in kleuterklas, een beetje schrijven en ook een beetje lezen... Dat is de verdienste van de papa Philippe. Philippe (52) is huisman en doet dat goed... Mevrouw (42) is studiemeesteres van een Lycé (secundaire school vanaf 14 jaar) met internaat. Ze bewonen een groot appartement op het schooldomein. Echt een historische spot! En Frankrijk zou Frankrijk niet zijn, als er nog VIJF andere koppels OOK op dat zelfde schooldomein wonen om DEZELFDE functie uit te oefenen. Waw! Het Lycé telt 600 studenten, waarvan 80 internen.... Philippe en zoontje Arsène brengen me, die ochtend, naar de Place Ducale. Echt heel mooi. 'Surtout', als de zon begint te schijnen. Er staat een hele mooi oude paardemolen op deze Place Ducale. En er loopt een straat vanaf de Place Ducale naar het Musée Rimbaud en naar de Quai Arthur Rimbaud. De kleine Rimbaud heeft daar nog gewoond, toen zijn papa het gezin (met 4 kinderen) al had verlaten. De arme Arthur was toen weerloos overgeleverd aan de koude afstandelijkheid van zijn moeder. Dat mens was een STEEN! Arme Arthur! Maar bon! Zonder zijn koude ma, hadden wij nu allicht geen grootse gedichten gekend van zijn makelei. Om Arthur Rimbaud te gedenken, staan 'le long de la Meuse' hele mooie alu stoelen met in de zitting ingestantste versregeltjes. Voila, tot daar mijn sightseeing. Meer is er niet te zien. tenzij de natuur, waarin je naar hartelust kan gaan wandelen... En wat doe ik vervolgens? Iets waar ik me nu al hartgrondig over schaam ;-) Ik ga 7 uur aan een stuk shoppen. Echt Waar! Winkel in. Winkel uit. 7 uur! Min 1 uur, waar ik, hongerig en dorstig, halt gehouden heb, in een design patisserietje, dat net 2 maand open was. 6 uur dus! Oogst: 7 stuks! Er zit een hele mooie T-shirt bij met vlindertjes, van het merk, dat ik totaal niet kende: Un Jour Ailleurs. Die naam! Hoe toepaselijk! Heerlijk toch! 's avonds kondigt Philippe laconiek aan: 'Ma femme doit encore aler chanter, tu devras me supporter encore une autre nuit. ;-)' Hij heeft een tabulé gemaakt met eigen gekweekte groentjes. Heel lekker! Arsène, het zoontje, vertelt honderd uit over het verjaardagsfeestje van Jules, waar hij naartoe is geweest. Zingt met zijn engelenstemmetje 'Au Claire de la Lune'. En verdwijnt daarna, nog altijd als Indiaan verkleed in zijn bed. Maar niet zonder dat ik hem een verhaaltje voorlees. Echt didaktisch gezien van de papa: 'Onze Medemens is belangrijk' (Medemens, die in dit geval Danielle/Jelle heet) . Philippe en ik hebben nog tot 1 uur gesprekken over 'Vreemdelingen' (die er NIET zijn in Charleville Mezieres). Philippe is, zoals je het van onze Verlegen Medemens verwacht, in grote mate van het linkse gedachtengoed....En ik ben, in kleine mate, enkel waar het vreemdelingen aangaat, van het rechtse gedachtengoed . Consensus? GEEN! Hopeloos! Ik ga een beetje gefrustreerd naar bed. 's morgends tref ik Mevrouw aan, samen met 2 heerlijke croissants, die speciaal voor mij zijn over gehouden. Ze is nogal hees, want kwam laat thuis. Zou dat enkel van het zingen zijn? Nice stay, clean room, nice people, nice city, good food,.