Ik weer eens chance! Mijn gastheer Jaap (een Nederlander die in Praag woont en werkt) bewoont een ruim apartement, pal in het centrum van Praag. Aan de voet van het Wenceslasplein, zeg maar. Ik heb er een ruime kamer, met een dubbel bed. Jaap is in mijn ogen `een echte Hollander'. Heel groot, vriendelijk, dynamisch en een beetje schalks... en als hij spreekt moet ik dodelijke moiete doen om hem te verstaan. Waarom vinden vlamingen dat Hollanders 'wauwelen'? En zou het soms ook andersom zijn? ;-)
Gaan we een pintje drinken Jaap? Ja hoor, dan laat ik je de stad even zien.
Praag bij avond. Het is adembenemend mooi. Het plein met de Tynkerk en het plein met het Presentatiehuis, ik kwam gewoon niet meer bij! Een WAW-ervaring.
Ons biertje hebben we gedronken in een cafe in een overdekte passage (Je hebt er zo veel hier in Praag)
De reinste Art Deco, heerlijk! 'Dit is een van de goedkoopste kroegen van Praag, Danielle'. En wat een interieur!
'Ga, je je weg terug vinden, Danielle, ik moet nog kaas gaan halen bij een vriend'.
Dat 'kaas halen' heeft blijkbaar een andere invulling gekregen. Het werd namelijk zwaar gearozeerd met ettelijke genevertjes, zodat onze vriend des nachts (ahum) deftig beneveld thuiskwam. En zich pas realiseerde dat hij de verkeerde kamerdeur had opengedaan toen hij er een serieus geschrokken dame in een snoopy pijama in aantrof. Oeps! Sorry!
|