(foto hiernaast = van boven op de Gloriette, Schonbrun op de achtergrond) Vanmorgen had ik een afspraak met de tweede gastheer, Gerhard, om 11u. Precies om 11u dook er aan de Porcelangasse een breedlachende man op. Hij stelde zich voor als Gerhard Strohmaier. Wie aan professoren denkt als aan kalende mannen, die voortdurend verstrooid zijn en obstinaat bezig zijn met "de hersenen" is er aan voor de moeite. De man ziet er heel sportief uit, is duidelijk buitengewoon sociaal en straalt iets kinderlijks uit. Het is waarschijnlijk zijn levenslust en zijn enthousiasme die dat "kinderlijke" te weeg brengen. Hij is ook heel spontaan en lacht constant. Als contrast met dat onderkoelde en een beetje cynische van Peter kan dat tellen! Hij vraagt me of ik weet dat we daar op spuugafstand van het Lichtenstein paleis staan. Ik weet dat dus niet. Wij daar naar toe. Ik krijg meteen een uitleg naar mijn hart. De man weet alles!!!!! Bouwjaar, bouwstijl, waar de Lichtensteins nog paleizen hebben, hoe ze hun fortuin gemaakt hebben, dat je er goed kan eten.... Vandaar met zijn wagen naar Schonbrun, naar mijn fameus Gloriette. Ik moet Schonbrun niet van binnen zien. Ik heb niets met de binnenkant van barokpaleizen. Als je er eentje gezien hebt, heb je ze allemaal gezien, denk ik redelijk ondankbaar. Het zicht van Schonbrun naar de Gloriette is adembenemend. Schonbrun in de diepte en de Gloriette op de hoogte. Van op de Gloriette heb je een heerlijk zicht op Wenen en het Wiener Wald. Hij vertelt me vanalles van Maria Theresia en haar echtgenoot. Zij hebben namelijk die zomerresidentie gebouwd. Dat ze zeer klein was en een beetje dikkig. Dat ze zeer gedisciplineerd werkte en zeer veel uren per dag. Dat ze een vrouw was met visie en openstond voor nieuwe ideeen (bijvoorbeeld Onderwijs voor iedereen, of Terug naar de natuur). Dat ze schaamteloos beelden gepikt heeft van de nalatenschap van Eugene van Savoy. Dan van alle verhalen over die geniale legergeneraal Eugene van Savoy. Dat hij door nooit te verliezen in oorlogen, die hij voerde voor Oostenrijk, een rijkdom verwierf, die fabelachtig was. Dat hij een soortement rolmodel was. Men bootste zijn manieren, zijn kledij na. Iedereen wou zijn zoals hem. We hebben daar een bescheiden maaltijd gegeten op de Gloriette en elk 2 glazen witte wijn (aangelengd met sprudelwasser) gedronken en ondertussen maar vertellen. Het is plezant zo een charmante enceclopedie te hebben. Vervolgens naar zijn apartement in de Neubaugasse. Hij woont op het derde in een oud gebouw, dat in zijn totalitiet uit 44 apartementen bestaat in 4 blokken. Het is een schitterend apartement! Fantastisch ingericht met mooie oude meubelen, in combi met grenen rekken voor boeken en huisraad, heel sfeervol. Een bijzonder originele badkamer met een japanse schuifwand. Je kan er van de vloer eten! Vanmiddag moet hij op bezoek naar zijn zus, wegens haar verjaardag. Als ik wil mag ik een fiets lenen om naar het belvedere te fietsen, want ik wil daar nog Klimt en Schiele zien. Dat belvedere is van die fameuse Eugene. We drinken nog een koffie in een patisserie voor zijn deur en dan ik op weg. Het gaat al beter met mijn orientatie. Ik vind het! Weliswaar niet zonder moeite, maar kom. Daarna heb ik nog even tijd voor het MAK, maar dat is een teleurstelling. Ik heb bij ons veel mooiere Jugendstil meubels gezien dan hier, aan de bron? Aan het Donaukanaal aan zo een artificieel strandje gaan liggen, zoals je er er ook in Brussel en Antwerpen hebt en promt in slaap gevallen. Tegen dat ik bij hem thuis ben (heb sleutel gekregen) en onder de douche wens te gaan, komt hij thuis, weer een en al lach. We eten hier een kleinigheidje, maken plannen voor morgen. Ofwel doen we het platte land per fiets, ofwel ook platte land, langs de Donau, maar dan per auto. In elk geval iets waar we kunnen zwemmen. Het zal morgen immers 34 graden zijn. Gelijk een echte prof haalt hij er een atlas bij en licht de verschillende mogelijke trips toe. En dat alles met klasse en voorkomendheid... Een echte gentleman. Met mijn gat in de boter gevallen, zou ik zo zeggen. Terwijl hij al naar bed is, typ ik dit bericht. Morgen ben ik er weer met meer. dada Jelle a propos: als er veel fouten in mijn berichten staan, ligt het aan het qwerti klavier. Dank voor het begrip.
Reacties op bericht (1)
01-08-2009
groetjes
Hallo Jelle,
Je stelt het blijkbaar goed, ben blij voor jou. Straks speel ik de black & white. Laat je morgen wel iets weten.
