Wat een fantastische dag was het toch alweer! Heeeeeel warm. Laat opgestaan. Ontbijtje in de keuken. Henri verwent me gelijk een prinses. Hij vind dat zeer plezant. Bijvoorbeeld aan het ontbijt, wil hij me absoluut bedienen. Hij vindt dat dat zo hoort. Stel je het dus zo voor: ik, geplankeerd aan de ontbijttafel en hij in de weer met brood, koffie, honing, melk. Hotel Henri, quoi. Ik ben in pijama, dat hoort zo een beetje bij de huisselijkheid van het couchsurfen. Hij niet, hij is gewassen en gekleed, 'volledig ter mijner dienste'. En altijd is er, in dat heerlijk ruim en klaar appartement van Henri, hemelse muziek te horen van alle slag. Klassiek, modern, chanson, jazz, blues, opera.
Als notoir vrijmetselaar heeft deze man, zoals het hoort, een breed interessepalet. Kunst, muziek, literatuur, wijn, fotografie. Ik ben weer met mijn gat in de boter gevallen: Onze Zeer Slimme en Gevoelige Medemens. In het directe bereik. Yes!!!!
Vanochtend foto's gemaakt. Het thema: Danielle en haar schoen/voet fetischisme.
Ja, mannekes, voor dat het statief er staat, de goede camera/ lens is gekozen, het correcte licht aanwezig is, is de halve dag al voorbij!
Whatever, daarna in een charmant dorp gaan middageten. In zo een routier-restaurant. Het zit er vol luidruchtige jonge mannen, die de vendanges doen. Ze zijn allemaal bruinverbrand, bestoft en ik vermoed dat ze een klein beetje stinken. Maar ik ben natuurlijk niet gaan rieken.
En nu, 'ballade en voiture' en foto's nemen.
Als je nu denkt dat een fotograaf zo maar wat foto's neemt in de rapte, dan heb je het lelijk mis. Je moet er voor over beekjes springen, de spinnen trotseren, je lelijk laten 'tingelen', gefixeerd blijven in fotogenieke poses en daarna nog natuurlijk kijken. Maar bon. Het is plezant. Et d'ailleurs, totalement, mon truc a moi! Ik was ooit, 32 jaar geleden, occasioneel model voor een (heel goede) amateur fotograaf. Het is maar om te zeggen, dat wat er 'natuurlijk' uitziet, toch even wat moeite kost.
Om 18u30 moeten we in Reims zijn voor een afsraak met een potentieel fotomodel. Voor een fotowerk van Henri rond de schilder Gustav Klimt, en zijn manier waarop hij 'de vrouw' zag. Klimt is mijn chouchou. Ik ben absolute fan vanaf het eerste schilderij dat ik zag. Pure erotiek. En van ontroerende schoonheid. Vorig jaar in Wenen: het Wiener sezession-gebouw met de muurfresco's van Klimt. Ik moet van de herinnering soms nog schreien.
Henri vertelt aan het model wat zijn plannen zijn. In zijn discours (duur: 1u30 ;-) ) laat hij zich zodanig meeslepen, dat hij, vrees ik, niet in de mot heeft, dat het kind noch Klimt kent, noch Felicien Rops (kende ik ook niet), en help!, noch, wat hier in Frankrijk 'La Scene' heet, het laatse avondmaal van Da Vinci...Als hij nu over Hugo Boss zou gesproken hebben, of over Chanel, dan was zij allicht volledig 'mee geweest' (maar hij dan misschien weer niet. De dingen zijn relatief, hé).
Iets gegeten in Reims. Schone gebouwen gezien. En in één van die schone gebouwen hangt op het gelijkvloers een broek in een vitrine. En die broek wil ik passen. Wacht even, het is niet zo maar een broek, maar een perfect getailleerde 'salopet'. Zo eentje dat ik placht te dragen toen ik 18 was. Dus gaan we morgen winkelen. Ik heb daar eigenlijk geen geld meer voor, in mijn geprepensioneerde toestand. Maar dat geeft niet, dan ga ik toch direct naar huis ipv. nog langer te blijven;-). Als het geld op, is het plezier gedaan. Goed principe.
Henri gaat mee winkelen, morgen. Hij zegt dat hij daar zot van is. Ja, dames, het bestaat....
En nu wat anders. Ge gaat het niet voor mogelijk houden, maar ik heb mijn zeer lieve monsieur l'artiste er van kunnen overtuigen om zich 'Trinny and Susanah-gewijs' wat te laten opkalfateren. Zijn haar wordt geknipt, zijn wenkbrauwen gefatsoeneerd, zijn baard gesoigneerd. En overal waar haar groeit, waar het niet moet, in zijn neus bijvoorbeeld, zal het, zo hoop ik toch, professioneel verwijderd worden. En hoe hebt ge dat kunnen aanbrengen? Tja, apel gedaan aan zijn ijdelheid en er dan er een ganse traité aangehangen in de aard van 'Plus est en vous', maar dan (ook) a l'interpretation de Danielle. Heerlijk.
Tja, deze lieve man, is ondertussen bijna mijn oudere broertje. Ik kan me dus best het 't een en het ander permiteren....
Het is mogelijk, dat Henri, niet in zusterlijke termen over mij denkt, maar daar veeg ik mijn gat aan. Ik heb het hem trouwens, naar mijn gevoel toch, eerder delikaat aangebracht. 'Mon cher,
(- in Frankrijk is iedereen van iederen hé: MON cher, MA cherie, MON Gillou, MA prinsesse...-), ik twijfel er niet aan dat ge mij met uw zachte tederheden en subtiele sensualiteit, zeer veel genoegen zou kunnen verschaffen. Maar ik heb thuis ook al iets dergelijks. En mijn plezier zou nooit zo groot zijn als het lijden dat ik daarmee bij de thuisblijver veroorzaak. Dus, laat het svp. aan mij voorbijgaan'.
Zeg nu zelf, is dat niet mooi verwoord? Waar ik al dat Frans haal, ik weet het soms zelf niet. Uit de verplichte literatuurlijst van het Koninklijk Lyceum in Aalst? ;-)
Salut
votre Danielle ;-)
|
