Hoe? Zijn er ratten te vangen bij jou? Of erger, kindjes, zoals in het verhaal. Of nog erger, dames van middelbare leeftijd. Neeje. Niks van dattum. David, The Biker. He catches stories. Verhaaltjes. Vertelselkes. En is daar heel erg goed in. 't Zit in zijn genen. Beide ouders waren schrijvers. Om maar te zeggen dat ik tot middernacht verhaaltjes heb verteld. Verhalen uit de jeugd en ook van 'later'. Dingen waar ik ooit uitbundig mee gelachen heb, en waarmee ik nu, voorzien van een beetje meer decorum, nog meer moet lachen. En omgekeerd. Dingen waar ik ooit heel hard heb om geschreid, en nu, na al die jaren, uiteindelijk, kan om lachen. Hij was onverzadigbaar, stel ik nu vast. Hij bleef maar verhaaltjes 'catchen'. Heel warmhartige man. Mooie stem. Seg, en a propos. Had hij al terug een lange broek aan? Bah nee. Hij zat daar blootbenig te wezen met een zodanige naturel, dat ik voor 1 keer mijn onderwijzeressenmanieren niet dierf uithalen van: 'Aan, die broek! En wel Onmiddelijk!'. Maar ik was wel zo slim van zijn blote benen, op de zetel, met het TV-dekentje te bedekken. Onze pa zou zeggen. De kat niet bij de melk zetten. T' waren trouwens fraaie benen. En duur ondergoed. Er zijn nog mensen met klasse, zelfs blootbenig. Jelle
