.

37E GRANDE MARCHE DE L’AMITIE.

LES MARCHEURS DE L’AMITIE LANDENNE.

MARCHES-LES-DAMES.

Marche-les-Dames ligt aan de linkeroever van de Maas, en men vindt er de mooiste klimrotsen uit de omgeving. Door deze unieke omgeving waar zowel water, bos als rots zich in één decor verenigd hebben, hebben de Belgische Paracommando's hier hun Trainingscentrum voor Commando's gevestigd. Niet ver van dit kampement is een mijn voor kalksteenwinning.

Marche-les-Dames kreeg vooral bekendheid door de tragische dood van de Belgische koning Albert I, die hier graag kwam klimmen, en op 17 februari 1934 bij een ongeval van de rotsen stortte, en ter plaatse overleed. De naam Marche-les-Dames verwijst naar een voormalige cisterciënzerinnenabdij, de abdij Notre-Dame du Vivier, die op deze plaats gesticht werd in het begin van de 12e eeuw door de echtgenoten van Naamse kruisvaarders die samen met Godfried van Bouillon waren vertrokken. Naar verluidt bleven de dames wier man niet terugkeerde, definitief in het klooster.

We vertrekken in het centrum van Marches-Les-Dames en passeren enkele prachtige oude huizen. Nabij de start de kasteelhoeve “ferme Warthet”. De kasteelhoeve is gelegen aan de ingang van een plaats genaamd "Bayet." Het omvat de boerderij, de kapel en de oude begraafplaats. De bouw van het kasteel dateert uit de Maas Renaissance (17-18 e eeuw), zoals blijkt uit de stijl van het gebouw. De context van de tijd betekent dat hij eerst een defensieve rol gehad. Als bewijs, de torens met schietgaten en gracht. Wat verder wandelen we langs de Rue Notre Dame du Vivier om dan aan de oude abdij te komen, wel spijtig dat alles hier leeg staat.

De abdij werd volgens sommige bronnen gesticht in 1103 door de echtgenotes van Naamse kruisvaarders die samen met Godfried van Bouillon waren vertrokken. Zij wier mannen niet terugkeerden, bleven permanent in het klooster. In 1146 werd de abdij bezocht door abt Bernard van Clairvaux. In de 13e eeuw verbond de abdijgemeenschap zich dan ook met de cisterciënzers. De abdij werd op 1 september 1796 door het regime van de Frane revolutionairen gedwongen ontbonden. Hun goederen werden hun ontnomen en de abdij werd geconfisqueerd en verkocht, maar door vrienden van de orde gekocht. Ook nadien bleven de gebouwen in gebruik door verschillende ordes en organisaties verbonden met de Kerk. Zo verbleven onder andere van 1981 tot 2000 de Monialen van de Monastieke Familie van Betlehem, Maria Ten-Hemel-Opgenomen en de Heilige Bruno in deze abdij, alvorens te verhuizen naar Opgrimbie.

Dan wandelen we het bos in en op de grote open plekken hebben we een wijds zicht op de velden en akkers.

Door de bossen en velden komen we in Boninne. We komen langs de “Ferme de la Vache” op 176meter hoogte. Prachtig gebouw in natuursteen dat tegen het “Petit Bois de Grande Salle” ligt. Tegen de heuvel staat de toren van” het Fort de Marchovellete” we wandelen even van het parkoers en wandelen de weg naar het fort binnen veel is er niet meer te zien wat diepe grachten het fort ligt in een bosje verscholen.

We verlaten het domein en wandelen verder langs oude boerderijen die wit gekalkt zijn. We wandelen nu Gelbresse binnen met de kerk op de heuvel hier is controlepost . wat verder langs d e weg een bron met wapenschild van het kasteel. Nu wandelen we terug naar Marche-Lez-Dame door de velden en het dorp komt weer in het zicht. Hier eindigt voor ons een mooie wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Marche-Les-Dames

36E MARCHE DES CORSAIRES.  

LES CORSAIRES DE SART-LEZ-SART.

SART-LEZ-SPA

Jalhay, de westelijke poort tot de Hoge Venen. De verschillende typische dorpjes waaruit de gemeente JALHAY bestaat, kijken uit over het meer van de Gileppe en zijn opgetrokken aan de rand van de bossen. Één van deze dorpjes is Sart-Lez-Spa.

Een woonoord met opmerkelijke tradities...

Een wandeling door de dorpjes en gehuchten, zoals bijvoorbeeld Solwaster, Surister en Herbiester of een wandeling over het marktplein van Sart, om U een kijkje te laten nemen in het typisch ardenner plattelandsleven of om een aantal prachtige huizen te bekijken van vroeger. Huizen, die aangepast zijn aan het hedendaagse leven, met liefde gerestaureerd en gebouwd met stenen uit de omgeving, met lage plafonds en kleine raampjes, vaak voorzien van balken en houtwerk met traditioneel ijzerbeslag.

Het vroegere plattelandsleven toonde niet graag zijn rijkdommen, als men die al had. Er zijn slechts enkele monumenten, die ons herinneren aan het verleden van deze dorpjes en hun vaak nogal roerig verleden. Ze zijn beslist de moeite waard om te ontdekken, zoals de versterkte kerktoren van Sart, zijn romaanse doopfonten, de prachtige maagd uitgesneden in hout in de kapel van Wayai; „lès Hôts Egrés” op de markt van Sart, een uniek huis, daterend uit de 17e eeuw. Ook een bezoekje waard zijn het oude gerechtsgebouw en de perronnen van Surister en Sart met vrijheidssymbool; voorheen misschien meer een symbool van trouw aan het Luikse Prinsdom van het oude regime.

We vertrekken met onze wandeling aan het voetbalplein en dan wandelen we het dorpje uit met zijn traditionele huizen en wandelen het bos binnen en komen zo in Wayai. Hier wandelen we eindje door het dorp langs de kapel en mooie oude boerderijen die ommuurd zijn. Langs landelijke wegen en boswegjes breng ons de wandeling naar Stockay. Bij een van de boerderijen zijn zwaluwen in een plas modder aan halen voor hun nestjes wat mooi om te bekijken druk zijn ze bezig om hun bekje vol met modder te stoppen en naar hun nestje te brengen en zo een huis te bouwen voor het nageslacht. We wandelen verder en komen zo in het bos gewoon prachtig.

Langs kabbelende beekjes en riviertjes wandelen we steken het beekje over de aangelegde houten brugjes. Hier stromen verschillende beekjes in het riviertje. We wandelen verder en komen in Solwaster. Langs Parfondbois met prachtige zichten over het mooie bosrijke landschap.

Na een flinke klim weer door mooie boslanen. We komen zo terug in Sart-Lez-Spa. Wat een prachtige wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Sart-Lez-Spa.

SCHLENNERFLITZER HOUSCHENT.

HOSINGEN. LUX.

We wandelen vandaag in Luxemburg, we vertrekken in het Naturpark Our.

Met haar landschappen waar panoramische hoogvlakten en kronkelende valleien elkaar afwisselen bieden de Luxemburgse Ardennen een uitzonderlijk natuurlijk schouwspel. De twee grote natuurreservaten bevinden zich eveneens in het Noorden van Luxemburg : het Natuurpark Our en het Natuurpark Öewersauer. Naast hun beschermende functie van de natuurlijke hulpbronnen, zijn de Ardennen ook het land van de heerlijke regionale producten. Hier vindt men met name de "Vum Séi" producten (kruiden, oliën, kruidenthees, granen etc.), alsook de microbrouwerijen, "Brasserie Ourdaller" en "Den Heischter".

We vertrekken in het park, hier het infocentrum van de Our. Infoborden vertellen ons het verhaal van het natuurpark. We wandelen door het park de natuur in. Langs een paar huizen waar zwaluwen aan nesten zijn toch mooi om hen zo te zien op hun nesten.

Het zijn huiszwaluwen: De huiszwaluw is een zwart-wit gekleurde vogel. De rug en bovenkant van de vleugels zijn zwart, van onder licht gekleurd bijna wit, een zwarte kopkap en het meest opvallend is de stuit, een witte vlek op de overgang tussen rug en staart. De lichaamslengte bedraagt 13,5 tot 15 cm. Het halfkomvormige nest wordt gemaakt van modder, onder overhangende dakranden. De vogel broedt meestal twee keer per jaar en elk legsel bestaat meestal uit vier tot vijf witte eieren. Beide partners bebroeden de eieren.

We wandelen het bos in en genieten van de vele insecten en vlinders die we hier kunnen zien, de natuur is gewoon prachtig. Wat vergezichten krijgen we voorgeschoteld, het is genieten van de pracht van de streek, een heel bijzonder mooi landschap. We wandelen door de velden, weilanden en bossen om zo in het volgende dorpje te komen. Holzthum en wat verder Schinker. Beide dorpjes liggen midden in het de natuur met mooie vergezichten.

We komen nu langs een bijzonder gebouw, ronde torens op elke hoek van het huis en wit gecshildert, heel oud ziet het er niet uit. Nog even verder en dan komt ons vertrekpunt terug in het zicht waar deze mooie wandeling eindigt.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Hosingen

Bijlagen:
houschent.jpg (19.8 KB)   

41E MARCHE DE LA GILEPPE.

LES GOE-LANDS.

GOE.

Vandaag wandelen we in Goé. Ook Gulke, soms ook Geuleke genoemd. De naam kwam al in 1145 voor als Goleche, later als Golheis. Het dorpje ligt aan de Vesder. Het is hier dat we vandaag onze wandeling beginnen met een stukje langs de Vesder.

We zien ook dat het hier de prachtige huizen gebouwd met steen uit de lokale steengroeven. Wat verder komen aan het kerkhof waar een grote groep soldaten begraven zijn. Dan komen we aan de kerk. Deze is weer bijzonder het is een kerk met gedraaide toren. “Een gedraaide toren(spits), getordeerde of schroefvormige toren(spits) is een toren waarvan de spits in spiraalvorm gedraaid is. Deze is doorgaans gedekt met leien. Er zijn ongeveer honderd torens van dit type in Europa bekend.” Kerk Sint-Lambert zijn toren draait zeer licht maar helt duidelijk over in het bovenste deel. Deze neiging lijkt te wijten aan een gebrek aan onderdelen. Maakt deel uit van de vereniging van gedraaide torens.

Er bestaan er een stuk of honderd gedraaide toren die verdeeld zijn over de volgende landen. Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, België, Groot-Brittannië, Zwitserland, Denemarken en Italië. We wandelen nu verder door het dorpje met prachtige huizen. Het is altijd fijn om eens achterom te kijken en te zien van waar je komt en hoe mooi het is. Nu wandelen we de natuur in en we worden verwelkomt door prachtige vlinders. De “ Kleine Vos” zit op de gele bloemen en de kleuren zijn heel mooi. We wandelen nu he bos aan de Barrage binnen. Zo komen we aan de Barrage de la Gileppe.

Wat geschiedenis:

De oorspronkelijke muur was de oudste betonnen stuwdammuur van Europa. Het complex werd op 28 juli 1878 door koning Leopold II officieel geopend. De wateropnamecapaciteit van het stuwmeer bedroeg toen 13 miljoen m³, met een oppervlakte van 86 ha. Het oorspronkelijk doel van de stuwdam was het voorzien in bruikbaar water voor de textielindustrie in de omgeving van Verviers. In de periode 1968-1971 werd de dam met meer dan 10 m verhoogd. Sindsdien bedraagt de capaciteit van het meer 26,5 miljoen m³ bij een oppervlakte van 130 ha. Samen met de Weserstuwdam te Eupen voorziet het meer heden ten dage in drinkwater. Het belangrijkste kenmerk van de dam is een 13,5 meter hoge en 180 ton zware leeuw uit zandsteen. De leeuw staat bovenop de dammuur en werd zo neergezet zodat hij trots uitkijkt in de richting van de slechts 5 kilometer verwijderde grens met het toenmalige Pruisen.

We nemen ruim de tijd om hier wat rond te kijken en ook hier is er een controle en rust post. Altijd een plek waar je oude vrienden tegenkomt. We verlaten nu de barrage en wandelen nog een heel eind door de weilanden en zo komen we terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Goe