LENTETOCHT.

WSV IRIS. KORTESSEM.

VLIERMAALROOD.

Vliermaalroot laat je het landschap (her)ontdekken langs rustig landbouw-wegen en pittoreske smalle wandelwegen, de wandelclub Iris laat ons kennis maken of opnieuw kennis maken met het Haspengouwse landschap.

We wandelen nu naar het Wandelgebied Vliermaalrood. We komen al vlug aan de vervallen watermolen. Ter hoogte van de kern van Wintershoven staat de vervallen watermolen ''Wintershovenmolen'', een watergraanmolen van het onderslagtype. Hij staat langs de Mombeek, aan het lagere uiteinde van de doodlopende Molenstraat. Samen met de kerk en de kasteelhoeve Desseneer vormt de molen één van de belangrijkste cultuurhistorische gebouwen binnen Wintershoven.

De "Wintershovenmolen" wordt soms ook de "Coenegrachtsmolen" genoemd naar de vroegere eigenaar-molenaar. Spijtig dat deze toch wel voorname plek en historische erfgoed zo verloren gaat. We wandelen verder en komen aan de Sint-Landoaldus- en Lambertusbron. We moeten wel wat klauteren en door het weiland gaan om bij het beeld te komen. De bron ligt midden in het veld ten westen van de Bronstraat en ten zuiden van een dreef.

Volgens de vita van de Heiligen van Wintershoven zou de bron op een wonderlijke manier ontsprongen zijn. De bron heeft thans de vorm van een waterput met hardstenen rand waarop een hardstenen rondboognis geplaatst is. Deze heeft een driehoekig fronton en een bekronend kruis. In 1894 werd de put met nis opgetrokken naar het ontwerp van kunstenaar Warzee uit Tongeren om zo dit bronwonder te herinneren. Rond de put en de nis bevindt zich een achthoekig bakstenen muurtje. Een prachtig beeld staat in de nis, ook hier weer spijtig dat dit stukje erfgoed er zo bij ligt. We wandelen weer verder en komen aan de Romaanse St.-Pieter-in-Bandenkerk (11e–12e eeuw ) met interessant interieur (o.a. 15e- en 16e-eeuwse beelden). We wandelen weer verder en komen zo aan de Mersenhovenkapel, ze werd heropgebouwd in 1818 omdat ze tijdens de Franse revolutie afgebroken werd.

We komen nog langs een paar indrukwekkende haspengouwse hoeven voorbij en ook langs een mooi vakwerkhuis. Nog wat door de velden en langs weilanden en zo komen we terug aan de kerk van Vliermaalrood waar onze woensdagwandeling eindigt.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Vliermaalrood

33E MARCHE DES PETITS PAS.

LES PETITS PAS FUMALOIS.

FUMAL.

Fumal heeft de vorm van een ster, omgeven door vele bossen. Dit dorp ligt in de vallei; de rotsachtige landschappen van schist en kalk zijn typisch voor de Maasvallei.

Het dorp ziet er dus anders uit dan de andere dorpen van de gemeente. Het dorp bestaat uit twee delen, elk aan weerskanten van de Mehaigne. De meeste huizen staan op de hellingen van de vallei, langs de straten die loodrecht staan op het reliëf. De ligging van de huizen die loodrecht staan op het reliëf en de afwezigheid van huizen onderaan de vallei geven geen duidelijk afgebakend gegroepeerd beeld van het dorp. De wijken "la Basse" en "Trous", langs de Mehaigne, zijn dicht bevolkt en herbergen de oude gemeenteschool.

Het "gehucht Hougnée" dat zich uitstrekt naar Fallais, is echter minder bevolkt, maar kent een opmars. We vertrekken met onze wandeling in het centrum en we krijgen al dadelijk een prachtig zicht op het kasteel, dat zich net zoals de kerk op een uitloper van schist bevindt, vormt een geheel van mooie witachtige kalkrots. De oude kern bestaat uit de toren die dateert van de XVIe eeuw met daarop een bolvormig dak. Hij kreeg ook een nieuwe gevelsteen in de eerste dertig jaar van de XVIIe eeuw. De gebouwen die ernaast gebouwd zijn, dateren van de XVIIe en de XVIIIe eeuw. Op de verankeringen van de zuidelijke gevel kunnen we nog de datum 1622 lezen. Ten noorden van het kasteel ligt een mooi park.

Wij wandelen vandaar uit de velden in met prachtige vergezichten over het landschap. We wandlen verder en genieten van de omgeving tot we in Fallais komen. Voor ons komt het kasteel van Fallais in zicht. De geschiedenis van het kasteel is meeslepend en de verhalen laten niemand onverschillig. De kroniek van het kasteel noemt de namen van de hertogen van Beaufort, van Karel de Stoute, Lodewijk XI, Lodewijk XIV, die daar allemaal verbleven hebben. In 1465 namen de Luikenaars die zich achter de Franse koning Lodewijk XI hadden geschaard tegen de hertog van Bourgondië het kasteel in. Maar vanaf december moesten ze het teruggeven: Karel de Stoute schaft de Luikse privileges af en gaat over tot een repressie. Fallais wordt het decor voor de plundering van Luik (Sac de Liège). Tijdens zijn verblijf van 3 tot 9 juni 1675 laat Lodewijk XIV de zogezegde Toren van Bourgondië en de Toren Grignard afbreken. Het kasteel dat een grote vierhoek is met aan elke hoek een uitspringende ronde toren levert inspiratie voor een middeleeuws fort temidden van een vlakte. Het kasteel werd hoofdzakelijk gebouwd in de loop van de XIVe, XVIe en XVIIIe eeuw. In 1937 vernielde een brand de noordelijke vleugel, die sindsdien heropgebouwd is. Tegenover het kasteel ligt de grote hoeve. We nemen even de tijd om van het parkoers af te stappen en het kasteel eens van dichtbij te bekijken, en om van zijn prachtige architectuur te genieten.

We keren terug naar onze route die we verder zetten. We komen aan de oude stationswijk, waarvan het oude plein werd omgebouwd tot een ontspanningszone, is als een verlengde van de oude stad, hier ook en oorlogsmonument voor 5 Franse soldaten die op 13/05/1940 hier sneuvelden. We wandelen nu de oude spoorweg op. De Ravel Ligne 127 brengt ons naar Bois du Moulin. Hier wandelen langs een prachtige oude hoeve en we horen hier het kabbelen van de Mehaigne. We verlaten Fallais en keren weer naar Fumal waar we langs de Sint-Martijn kerk wandelen. Het gotische gebouw in kalksteen van de XVIe eeuw is grondig gerestaureerd in 1884. Het glas-in-loodraam (XIXe eeuw) van het noordelijke dwarsschip toont de wapenschilden van de familie Fontbaré die Fumal verwierf in de XVIIIe eeuw. Na de revolutie stamden verschillende plaatselijke burgemeesters uit deze familie.

Vlakbij de ingang van het park werd een kapel gebouwd ter herinnering aan een van de leden van deze familie. De muren in schist, langs de begraafplaats, zijn overblijfselen van de oude burcht (XIIe en XIIIe eeuw). Wat verder lopen we langs het kasteel en dan komen we aan het eind van onze prachtige wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Fumal

KROKUSTOCHT.

DE SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

BEESTJES

33E MARCHE INTERNATIONALE.

LES SPIROUX.

TROIS-PONTS.

Trois-Ponts, letterlijk: "drie bruggen" gelegen waar de rivieren de Amblève en de Salm samenvloeien. We wandelen vandaag in een prachtige omgeving en al vlug komen we aan een prachtig ardeens huis, met nog een groot gedeelte vakwerk, toch mooi.

En dan het bos in. Wat een prachtige omgeving om in te wandelen en wat een verzorgde wandelwegen. Dan een eindje het bos uit door de weilanden waar je prachtige zichten heb op de omgeving. Het golvend landschap met zijn verschillende begroeiingen, naaldbossen, loofbossen en weilanden wat een pracht om te zien en hoe ver je hier kunt kijken en de prachtige panorama’s. We wandelen door het mooie landschap om zo komen we in COO.

De centrale van Coo-Trois-Ponts is de belangrijkste spaarbekkencentrale van België. De centrale werd gebouwd tussen 1967 en 1979. Het onderste bekken is een kunstmatig meer van 71 hectare dat ontstond door afdamming van de meander van de Amblève te Coo in de gemeente Stavelot. De capaciteit is ongeveer 8,5 mio m³. Het water wordt omhoog gepompt naar twee bekkens in het plaatsje Brume, in de gemeente Trois-Ponts, ongeveer 1 km ten zuidwesten van Coo. Het hoogteverschil is 270 m. De twee bekkens kunnen 4 en 4,5 mio m³ water bevatten en zijn met afzonderlijke onderaardse leidingen, met een diameter van 6,5 tot 8 m, verbonden met de turbines. We wandelen voorbij het meer en dan gaan w eweer het bos in waar we klimmend een prachtig zicht hebben op het meer.

Weer verder en we komen zo terug in Trois-Ponts. Langs een oorlogsmonument, de kerk van Trois-Ponts en een eind langs de rivier waar we de sporen van de bevers kunnen zien. Nog even langs de ezelboerderij en dan koen we terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling met vele prachtige vergezichten.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Trois-Ponts

BROUWERIJ WILDEREN

HERDENKINGSTOCHT LOUIS GUFFENS .

WANDELCLUB VITALES HOESELT.

HOESELT.

In Hoeselt, een krans van schilderachtige dorpjes, heerst een ongekende rust in een ongerepte en tevens zeer afwisselende natuur. Tijdens de wandeling ervaren we aan den lijve dat we ons op de grens van Droog en Vochtig Haspengouw bevinden.

De rijke diversiteit die Vochtig Haspengouw ons biedt aan landschappelijke bakens zijn het sterke reliëf van vlakke plateaus afgewisseld met smalle, vochtige beekvalleien, droge heuvelruggen, bosjes, holle wegen en kasteelparken binnen vrij korte afstand. En verder een mooi kleinschalig en heuvelachtig landbouwgebied met akkers en fruitbomen. We wandelen door Hoeselt en dan gaan we de landbouw verkennen, grote stukken akkerbouw en hier en daar een struweel. Toch mooi. We wandelen wat verder en komen aan de Lindekapel.

De oorsprong van deze kapel als bidplaats ligt in een zeer ver verleden. In de 13de eeuw was het de eerste statie bij de kruisprocessies. De volkstoeloop naar het beeld van O.-L.-V., Behoudenis der Kranken, is altijd zeer groot geweest. In 1697, onder impuls van pastoor Jan Libotte van Althoeselt en van pater Andreas Driessens van het St.-Jacobusgasthuis in Tongeren, wordt de eerste stenen kapel ingewijd. Zij verving waarschijnlijk een houten gebouwtje. In 1798 werd de kapel, zoals talloze andere kapellen in de omgeving, door de Franse revolutionairen ontmanteld en tot op één meter hoog afgebroken. Al in 1801 werd ze hersteld en enkele jaren later volledig gerestaureerd in haar huidige vorm. Ze is prachtig gelegen, we wandelen weer verder nog een eindje door het veld en dan komen we aan de oude grenssteen Aanlof. Toen in 1683 het prinsbisdom Luik zijn schuld had terugbetaald aan de Landcommandeur van Alden Biesen, moest de Duitse Orde de Heerlijkheid Hoeselt, die als pand gesteld was voor haar lening, terug overlaten aan het Luikse gezag.

Op de diverse invalswegen werd de grens zichtbaar weergegeven met arduinen grenspalen. De grenssteen op Aanlof draagt het wapenschild van prinsbisschop Maximiliaan van Beieren. Weer een eindje verder en we passeren een oorlogsmonument. Even verder ligt het Brouckmanshof. Een grote hoeve met een inrijpoort. Even verder komen we in Werm. We wandelen door de velden en komen langs de paalsteen is een kalkstenen grenspaal, gelegen aan de Katteveldstraat te Werm. Deze paal markeert de grens tussen de gemeenten Werm, Hoeselt en Tongeren. Dit is één van de grenspalen die geplaatst werden toen in 1683 de heerlijkheid Hoeselt, van 1619 in leen gegeven aan de Landcommanderij van Alden Biesen, weer door de Bisschoppelijke Tafel van Luik werd overgenomen. De plaatsing van deze palen had vermoedelijk met het toenmalige belastingstelsel te maken. Op 4 juni 1685 werd deze paal geplaatst.

Een heel eind wandelen we door de velden en langs de laagstamplantage en dan komen we terug om naar Hoeselt te wandelen. We komen nog langs een merkwaardig huis met een vierkante toren met negen witte stenen met voorstellingen op. Heel bijzonder en dan komen we terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling in Hoeselt.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Hoeselt

KARNALVALTOCHT.

AVIAT SINT-TRUIDEN.

AALST.

Aalst-bij-Sint-Truiden, is gelegen in droog-Haspengouw en heeft een licht glooiende bodem. Veel landbouw en ook nog enkele mooie plekjes bos meestal rond de kastelen die hier zijn.

We wandelen het dorp uit langs de kerk. De Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-Ontvangenkerk: neogotische dorpskerk uit 1854 die toegewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekte Ontvangenis met kerkhof. En dan de velden in. Stilaan word de natuur wakker uit zijn winterslaap en de narcissen staan in bloei. Het is mooi weer om te wandelen de zon schijnt en de licht blauwe lucht vergezeld ons. Wat verder in het dorpscentrum ligt het kasteel van Kerkom of Alstergoed, een classicistisch gebouw van 1760 waarvan, na een brand, enkel een hoektoren met peerspits en het wagenhuis bewaard bleven.

Ten noordwesten van de vroegere kasteelsite Alstergoed werd in 1889 een nieuw kasteel gebouwd in rijke eclectische stijl. Het werd een druk aandoende bouw met hoektoren, spitsen, dakkapellen en puien naar ontwerp van Edmund Serrure, stadsarchitect van Sint-Truiden. De zware natuurstenen muurlijsten, speklagen en vensteromlijstingen verwijzen naar historische modellen uit diverse periodes. Ze zijn typisch voor de stijlenvermenging omstreeks de eeuwwisseling. We wandelen verder een eind door de velden langs de laagstamplantages.

En zo komen we dan aan de Brouwerij van Kerkom. Aan de Naamsesteenweg staat de brouwerij van Kerkom, een voormalige herberg, die in 1878 uitgebouwd werd tot een brouwerij. Hier wordt nog steeds op ambachtelijke wijze bier gebrouwen. De brouwerij is een gesloten complex rond een onregelmatig, geplaveid binnenplein. De brouwerij van Kerkom straalt een lieflijke gezelligheid uit. Wij wandelen weer verder en komen dan langs het Wit Kasteel. Het Wit kasteel is een classicistisch verbouwde 17e-eeuws herenhuis met een hoektoren en een neerhof. Het kasteel met hoevecomplex en onmiddellijke omgeving is sinds 1980 beschermd als monument en dorpsgezicht.

Weer een eindje verder door het veld en we horen van ver een groep kraanvogels. Even later vliegen ze met honderden over onze hoofden, een prachtig beeld en een unieke belevenis. We wandelen verder door de velden en genieten van de prachtige lentezon en zo komen we terug in het centrum van Aalst. Een mooie en aangename wandeling op een prachtige maandagnamiddag.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Aalst

VLINDERS

GEADERD WITJE

ALLEMAAL BEESTJES

PENSEELKEVER



VUURWANTS





BOKTOR

NATUURGEBIED WELLEN

NATIONALE WANDELDAG VWF.

LUMMENSE DALMATIERS.

LUMMEN.

Vertrek van de wandeling in St. Ferdinandinstituut in Lummen. We wandelen over het domein en dan verlaten we het en we wandelen door de natuur met zichten op de terrils van de koolmijnen.

We wandelen verder en komen aan de kapel van de Beukenboom. De Kluis van de Beukeboom is een kapel.

Een stukje geschiedenis: Op de plaats van de kapel zou vroeger een houten Mariabeeldje in de holte van een beuk gestaan hebben. Op zekere dag stelde een oude kreupele schaapherder vast dat het beeldje verdwenen was. Op de feestdag van Onze-Lieve-Vrouw Visitatie in 1640 werd een albasten Onze-Lieve-Vrouwbeeld, dat sedert mensenheugenis in de kerk vereerd werd, processiegewijze, overgebracht naar de vergrote holte in de boom.

Pelgrims van heinde en verre stroomden toe en wonderbare genezingen vonden er plaats. Pastoor Neven besloot het vele geofferde geld aan het heiligdom en een milde gift van de graaf Ernest van der Marck te besteden aan het bouwen van een kapel. Op de feestdag van Onze-Lieve-Vrouw Visitatie (bezoek van Onze-Lieve-Vrouw aan Elisabeth) in het jaar 1641 droeg de Eerwaarde de Heer Landdeken met grote plechtigheid de eerste mis op in de kapel. De vrome overlevering verhaalt nog dat de beuk, die het beeldje een tijdlang geborgen had, begon te kwijnen na het verwijderen van het beeld. De mensen namen stukjes hout van de boom als relikwie mee naar huis en pastoor Neven liet uit het hout van de wonderbare boom zelfs Mariabeeldjes snijden. Na nieuwe giften werd in 1650 een kamer bijgebouwd. Deze herbergde een kluizenaar die de kapel bewaakte en in orde hield. In 1742 werd het portaal bijgebouwd. Een tweede kamer volgde in 1778. Kapel en boomrijke omgeving zijn sinds 12 juli 1951 beschermd als monument en landschap. De grootste schat van de kapel is ongetwijfeld het albasten Onze-Lieve-Vrouwbeeld met kind (circa 1425). De kluis is één van de vier overgebleven Limburgse kluizen. Na een algemene restauratie in 1998 wordt de kluis momenteel terug bewoond.

We wandelen verder door het bos en komen zo aan het monument van de Amerikaanse Bommenwerper die op 17/08/1943 neerstortte. Wat verder komen langs een van de kastelen die Lummen rijk is. Kasteel De Burg, zonder twijfel is de Burg, charmant gelegen in de vallei van de Mangelbeek, het oudste kasteel van Lummen. In 1203 werd het door de soevereine graaf Lodewijk II van Loon overgedragen aan de prins-bisschop van Luik Hughes de Pierrepont.

We wandelen nog wat verder Kasteel Het Hamel. Op dit landgoed stonden er verschillende gebouwen van de 14e eeuw tot vandaag. Nu nog zijn er sporen te zien van een brede verdedigingsgracht. Het huidige kasteel, dat nauwelijks zichtbaar is van op de weg, werd in 1947 opgetrokken op de resten van een 17e-eeuws gebouw van de Spaanse familie de Zerezo de Tejada. Het Hamel van vandaag is een neoclassicistisch kasteel in Lodewijk-XVIe-stijl.

In het gebouw werden oude elementen gebruikt afkomstig van de kastelen van Wideux en Kermt. Het omringende park van 42 ha bevat een bijzonder arboretum. Het werd in 1860 aangelegd onder leiding van tuinarchitect Gindra, die eveneens werkzaam was in de tuinen van Beloeil. Het Hamel werd laatst bewoond door baron André de Moffarts, overleden in 2004. Tegenwoordig wordt het kasteel en de bijhorende eigendommen beheerd door een stichting, die door de baron werd opgericht en vandaag mogen we het domein op.

We wandelen nu weer een eindje verder en komen zo weer in het bos. En wat verder zijn we terug aan ons vertrek.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Lummen

38E MARCHE DU BOIS DU CAZIER.

LES MARCHEURS DU XII DE MARCINELLE.

NALINNES.

Nalinnes een dorpje van de gemeente Ham-sur-Heure-nalinnes. Een bijzonder mooi dorp en een rijke geschiedenis. Wij wandelen vandaag eigenlijk door de prachtige natuur. Bois du Prince is ons vertrekbos. Een prachtige omgeving. Wij genieten van de omgeving en de mooie huizen uit lokale steen wat een mooi geheel geeft.

Dan wandelen we het bos in. Mooie lanen door het bos met grote oude bomen. Zo komen we aan “Le Pont Roch” we komen zo aan de rivier “L’Eau d’Heure” die dwars door het dorp loop. We volgen een stukje van de GR129 langs het kerkhof en dan weer een stukje natuur wat heel aangenaam is. We komen zo weer terug in het “Bois du Prince” en wat verder zijn we terug in het dorp.

We komen langs een orchideeënkwekerij. L’Amazone orchidees” De Amazon biedt ons de ontdekking van meerdere soorten orchideeën. Opgekweekt met geduld en passie van Gerard Schmidt, de planten groeien onder optimale omstandigheden.

Wij zien planten die niet meer bestaat in de natuur, en anderen die zijn ontstaan door een scherpe deskundigheid meer dan 30 jaar te ontdekken. De Amazone laat ons hybriden en botanische orchideeën zien. Wij nemen ruim de tijd om de serre te bekijken en de vele duizenden orchideeën te bekijken.

Na ons bezoek zijn we vlug binnen. Wij zijn vandaag in de beurt van Marcinelle, en het zou zonde zijn om niet even de mijn van Marcinelle te bezoeken en om eens te kijken hoever de restauratie vordert.

Eerst een stukje geschiedenis van de mijnramp.

De mijnramp in Marcinelle is de grootste mijnramp uit de Belgische geschiedenis, en een van de grootste uit de Europese mijnbouwgeschiedenis. In de kolenmijn Le Bois du Cazier bij Marcinelle, ten zuiden van Charleroi, brak op 8 augustus 1956 brand uit. Dit leidde tot een ramp waarbij 262 mensen van twaalf verschillende nationaliteiten het leven lieten, onder wie 136 Italianen en 95 Belgen. Door deze ramp kwam ook een verschuiving in de immigratie in België op gang. Wegens het grote aantal Italiaanse slachtoffers dreigde de Italiaanse regering het immigratiecontract met België op te zeggen, tenzij er bijkomende veiligheidsmaatregelen genomen zouden worden. De Belgische overheid ging hier niet op in, wat resulteerde in de definitieve opzegging van het immigratiecontract. Hierna trok de Belgische overheid vooral gastarbeiders uit Griekenland, Spanje, Portugal en later Marokko en Turkije aan.

Wij bezoeken de mijn en zijn gebouwen. Het architectonisch geheel, dat dateert uit het begin van de vorige eeuw, is in 1990 beschermd. Het bestaat uit drie parallel gelegen gebouwencomplexen, elk met een opvallende, statige gevel. Boven de gevels torenen de twee schachtbokken uit, die tot in het kleinste detail zijn gerestaureerd. De bovengrondse mijninstallaties geven je een perfect beeld hoe alles in de mijn in zijn werk ging en laten ons toe om in de voetstappen van de mijnwerkers te treden.

Er zijn ook nog een paar museums te bezichtigen: INDUSTRIEMUSEUM.

Het parcours is opgebouwd uit verschillende fasen die de heldenfeiten van de belangrijkste industriële sectoren in kaart en beeld brengen: steenkool, staal, glas, metaal, mechanische en elektrische constructies, chemie, drukkunst en het sociale leven. Om dit industriële avontuur weer tot leven te brengen, worden een uit halfweg de 19de eeuw plaatwals, stoommachines, dynamo’s, drukpersen en een elektrische tram uit 1904 in scène gebracht.

RUIMTE 8 AUGUSTUS 1956

Nooit eerder dan die bewuste 8 augustus 1956 in de Bois du Cazier eiste de mijn zoveel slachtoffers in ruil voor de steenkool die diep onder de grond werd gewonnen. Door een menselijke fout grijpt het vuur hels om zich heen. 262 mannen van 12 verschillende nationaliteiten (waaronder 136 Italianen en 95 Belgen) verliezen er het leven. Honderden weduwen blijven met hun wezen achter. De ramp betekent meteen ook het einde van de immigratiegolf van Italianen naar België en leidt tot strengere veiligheidsnormen op de werkplek. Aan de voet van een groot mobiel fresco, dat het parcours van duizenden immigranten vertelt die in de Belgische mijnen zijn komen werken, wordt de ramp van 8 augustus 1956 uur per uur voorgesteld aan de hand van films, foto’s, getuigenissen. Tot die noodlottige 23 augustus waarop een redder het ongelooflijke verdict slaakt: " Tutti cadaveri! " – Allemaal lijken!

GLASMUSEUM :

Het Glasmuseum heeft een onderkomen gekregen in het nieuwe gebouw van staal en glas naast de voormalige opslag- en onderhoudsplaats voor mijnlampen. Je krijgt de verzamelingen op een originele manier te zien, namelijk in omgekeerde chronologische volgorde. Als bezoeker vertrek je bij hedendaagse werken en reis je terug in de tijd.

WORKSHOPS :

De oude smeedhamers uit de Providencesmederij in Marchienne-au-Pont hebben een nieuwe thuis gekregen in de voormalige werkplaatsen van de steenkoolmijn. Met de steun van het Commissariaat-generaal voor Toerisme werden de nieuwe smederij en de nieuwe gieterij uitgerust met moderne werktuigen. Hiermee kunnen de ambachtslui uiterst originele stukken vervaardigen. De bezoekers kunnen in deze erg authentieke omgeving, waar de gitzwarte machines schril contrasteren met het felle licht van de smidsovens, waar een wrange geur van steenkool hangt en het geluid van de hamer op het aambeeld overheerst.

We nemen ruim de tijd om alles te bekijken en na het bezoek nog even verpozen in de cafetaria en dan is het tijd om naar huis terug te keren. Een bijzondere mooie dag hebben we hier gehad een prachtige wandeling en een onvergetelijk bezoek aan Bois du Cazier.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Nalinnes

Bijlagen:
Marcinelle a.jpg (11.9 KB)