PARTNERWALKTOCHT.

PARTNERWALK.

TONGEREN.

Vandaag wandelen we met de Partnerwalk in Tongeren te voordele van de blinde geleide honden. We wandelenlangs de Jeker en langs de Kapel van Offelken.

De kapel ligt aan de westkant buiten het gehucht in de beemden. Ze wordt omgeven door een kerkhof met grafkruisen die dateren van het einde van de 16e en begin 17e eeuw. In de 12e eeuw werd een romaanse kapel gebouwd. Oorspronkelijk was de kapel gewijd aan Sint-Martinus. In 1729 werd er op de plaats van de oude kapel een nieuwe kapel gebouwd, waarbij de oude kern behouden bleef.

Nog een tijdje langs de Jeker. Wat verder komen we langs de Tom – Tumulus van Koninksem.

In 1747 is de tumulus reeds onderzocht in opdracht van Lodewijk XV. In circa 1850 is de heuvel gedeeltelijk afgegraven. Thans ligt ze ingesloten tussen huizen. De tumulus stamt uit de periode van de 1e tot 3e eeuw. De tumulus werd in 1979 beschermd als monument. We wandelen verder richting Mulken. Wat verder door de velden en we wandelen zo naar de controlepost, in het nieuwe centrum van de geleidehonden.

Verder wandelen we naar Mulken. Een prachtig stukje natuur door de velden, weilanden en beemden. We wandelen verder en komen aan de Fonteinbeek, en aan het Kasteel van Rooi

De plaatsnaam wordt voor het eerst vermeld in 1278. Het was een leen van de Luikse kerk, waaraan nooit heerlijke rechten verbonden waren. De grond was aanvankelijk in bezit van de ridders van Mulken. Een kasteel op deze plaats wordt waarschijnlijk gebouwd in XIV door Libert Butoir. Eind XIV komen kasteel en goederen in het bezit van Jacques de Hemricourt (1391). Vervolgens in het bezit van de families van Wellen (1416), van Puttem (1436), van Horpmaal (1499), van Ciney (1503), van Wezeren (1616), de Fraisne (1690), de Bussy (1703), de Voet (1792). Gelegen mooi aan de beek en een grote vijver.

Wat verder langs de oude spoorweg nu een prachtig natuurreservaatje. Weer wat verder tot aan de versterkte toren, die deel uitmaakte van de burcht van Mulken, staan nu nog enkel de buitenmuren recht. Het dak en de binnen indeling zijn verdwenen. Het geheel heeft een achthoekig grondplan met een doorsnede van 4,6 meter. De muren hebben een dikte van zo'n 1,85 meter. De toren steunt op een plint van ruwe blokken uit vuursteen, de hogere verdiepen zijn opgebouwd uit bewerkte vuursteen. De vuursteen die gebruikt werd om de toren op te trekken was afkomstig van oude Romeinse bouwwerken in de omgeving. De hoekblokken van de toren bestaan uit mergelsteen en zijn aangebracht in een latere periode. Oorspronkelijk was de donjon enkel toegankelijk via een ladder die leidde naar een opening in de eerste verdieping. De deuropening in de gelijkvloerse verdieping is het resultaat van latere aanpassingswerken. Het aanpalende landgoed dat bestaat uit een woonhuis en boerderij werd heropgebouwd in de 17e eeuw en verbouwd in het midden van de 19e eeuw.

Weer wat verder en dan komen we aan het kasteel van Betho.

Het Kasteel van Betho, een massief vierkant Maaslands gebouw met hoektorens, dateert van 1650-1700 en later. De aanpalende Haspengouwse hoeve dateert uit dezelfde periode en was bekend om haar stoeterij. Het gebied tussen Beukenberg en kasteel is een natuurreservaat.

Dan komen we aan de Beukenberg ten westen van de stadswallen is sinds 1945 als landschap beschermd. Het is een langgerekte kunstmatige heuvel, die de scheiding vormt tussen de stroomgebieden van Maas en Schelde. Waarschijnlijk heeft deze heuvel in de Romeinse tijd na de 2e eeuw als onderbouw gediend voor de waterleiding, in het Latijn aquaeductus. Weer wat verder tot we aan de Romeinse muur komen.

Van de Romeinse omwalling uit het begin van de 2de eeuw, waarschijnlijk gebouwd tijdens de regeringsperiode van Trajanus (98-117), bleven aanzienlijke resten bovengronds bewaard. Zij bevinden zich aan de Caesarlaan, Legioenenlaan, Cottalaan, Sabinuslaan en Leopoldwal, aan laatstgenoemde onderbouw voor de middeleeuwse omwalling. De muur heeft een omtrek van 4.544 m en was voorzien van één tot drie V-vormige verdedigingsgrachten. En zo komen we aan het einde van onze wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Tongeren

44e MARCHE DE LA BERWINNE.

LES PEDESTRIANS DE CLERMONT S/BERWINNE.

CLERMONT-SUR-BERWINNE.

Clermont-sur-Berwinne de pracht van dit dorpje in het hart van het Land van Herve is weergaloos. Je wandelt het dorpje binnen via de poort onder het gemeentehuis (dat dateert uit de 19e eeuw), over een oude kasseiweg. De architectuur is opvallend en homogeen. Eén stijl overheerst: de Maasland Renaissance. De huizen hebben maar één verdieping, de gevels zijn opgetrokken in baksteen en de ramen en deuren zijn omlijst met natuursteen. Clermont-sur-Berwinne heeft voldoende troeven om even weg te dromen en te ontsnappen aan de dagelijkse sleur. Het dorpje staat op de lijst van "Les plus beaux villages de Wallonie" (De mooiste dorpen in Wallonië). De woningen zijn eenvoudig maar zeer pittoresk en vormen een harmonieus geheel. In de buurt van de kerk wordt de aandacht getrokken door een inrijpoort en een verdedigingstoren, resten van een herenboerderij uit 1635.

Op een steenworp van het dorp, in een schrijn van bosjes en fruitbomen, en her en der omzoomd door natuurlijke hagen, kunt u ook nog het kasteel van Crawhez en de kasteelhoeve L'Aguesse verkennen, die u rechtstreeks tot aan de voormalige lijn 38 brengen… deze route is tegenwoordig een idyllische wandelroute. Na door het centrum gewandeld te hebben wandelen we de omgeving in wat prachtige zichten over het landschap. Dan komen we aan het oorlogsmuseum.

Remember Museum 40-45.

Een fascinerend museum dat behoort tot de meest interessante in zijn soort. Het Remember Museum opende zijn deuren op 12 juni 1994 en werd ingehuldigd door Bennie Zuskin, een veteraan van de Amerikaanse 1e Infanteriedivisie. Dat zou als gewone anekdote kunnen bestempeld worden, ware het niet dat het een symbool was van het menselijk karakter van dit ongewoon bezoek dat van commentaar wordt voorzien door Mathilde en Marcel Schmetz, de initiatiefnemers van het concept. Zij begeleiden persoonlijk elke bezoeker van het museum, omdat elke wedersamenstelling (meer dan 70 mannequins!), elke vlag, kledingstuk en voorwerp, verbonden is met een waar gebeurd feit en met mensen van vlees en bloed waarvan men de naam, het gezicht en het verhaal verneemt. Men ontdekt er meer dan 500 ‘vroeger-en-nu’ kaders, waarbij jonge mannen in militair uniform geconfronteerd worden met hun huidig beeld van grootvader. Het echtpaar Schmetz staat in contact met honderden Amerikaanse families die het museum regelmatig een voorwerp toezenden dat een eigen verhaal heeft.

We wandelen verder langs een prachtige kapel, en dan langs een paar mooie huizen, boerderijen. Dan komen we aan kasteel van Crawhez (1551)

Het kasteel van Crawhez is gelegen in een smaragdgroene streek van golvende dalen. Een betoverend mooi kader, bekroond met een majestueus park dat prachtige vergezichten biedt. Een van de zeldzame getuigenissen van de gotische bouwkunst in de regio.

Tegenover het kasteel de kasteelboerderij. Dan weer verder door de prachtige streek wat mooie zichten. We wandelen verder en komen in Froidthier. Hier is controle en rust daarna verder langs het kasteel en de kerk en dan komen we aan de oude ijzerweg 38 (de "ligne 38") vandaag een wandel en fietsroute. In Chaumont staat een gedenksteen ter ere van de heldhaftige Nieuw-Zeelandse vliegeniers die sneuvelden in een luchtgevecht tijdens de oorlog 1940-1945. We wandelen verder door het prachtige landschap wat een zichten. We wandelen verder door de weilanden over het golvend landschap wat is het hier toch mooi. Het is genieten van de prachtige natuur. We wandelen een eindje op de “Le Chemin des echaliers” een prachtige wandeling door het landschap. Zo komen we terug aan in Clermont, langs het “Chateau de L’Aguesse”

Het kasteel van Aguesse dateert uit het midden van de 17e eeuw en werd gebouwd in Maasrenaissance, met een woongebouw op de achtergrond en een inkom bewaakt door een ronde toren. Een windhaan op de toren in de vorm van een ekster en een driedelige latei boven de inkomdeur zijn kenmerkend voor deze woonstede. De "aguesse", een Waals woord voor ekster, is de bijnaam voor Mathieu Wauthy (l'Agass), die het kasteel halfweg de 17e eeuw bewoonde.

Weer en eindje klimmen naar het centrum. Ook zien we de achterzijde van het kasteel van Clermont.

Van het eerste bouwsel van het kasteel van Clermont zijn er geen schriftelijke bronnen. Deze burcht werd opgetrokken op de "Godefroid" vlakte en omvatte 2 gebouwen: een 3 verdiepingen hoge dikke toren en een bijhuis. De inkompoort en het uitspringende ronde torentje van het nieuwe kasteel uit 1653 en gerestaureerd in 1783 zijn nog altijd zichtbaar. Dit vrij opmerkelijke geheel verleent een bijzonder karakter aan deze steeg die zich langs de oude ommuring van het kerkhof en het pastoriehuis bochtig een weg baant tot aan het dorpsplein.

We wandelen nog even rond de kerk en op De Place de la Halle

De Place de la Halle van Clermont-sur-Berwinne wordt vaak voorgesteld als een homogeen architecturaal amalgaam van stijlen die de bouwkunst in onze streken achtereenvolgens hebben beïnvloed. In 1888 werd het Stadhuis, dat toen al de straat overkapte, met de grond gelijkgemaakt. Het nieuwe geheel wilde de stijlvoering van de Maasrenaissance in eer herstellen, met een aangenaam resultaat als gevolg. Het torentje is nieuw en wordt in de volksmond "La poivrière" (de pepermolen) genoemd. Onderaan prijkt een schild dat werd gebeeldhouwd ter ere van Sint-Jacobus de Meerdere. Het vorige gebouw was ook al gebruikt als verhoorzaal en als vergaderplek voor de gemeentelijke overheden.

Hier eindigt onze prachtige wandeling in Clermont-sur-Berwinne. In de zaal wachten onze Engelse vrienden op ons. Een fijn weerzien en we nemen d e tijd om wat bij te praten en dan is het tijd voor het afscheid. Een fijne en aangename wandeling.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Clermont s/ Berwinne

PANNENKOEKENTOCHT. – PITSLAMPENTOCHT.

SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Deze week twee wandelingen bij onze club de maandagwandeling en de pitslampentocht. De maandag is één van de wandelingen die we al vele keren gedaan hebben zoals de vorige keren wandelen we door de omgeving van Diepenbeek en omgeving.

Vandaag hebben we verschillende prachtige vakwerkhoeven die er heel goed bijstaan. Goed bewaard en bewoont behouden voor de toekomst. Een stuk door de omgeving en de velden langs de spoorweg en daar komen we Philippe tegen die op de wandelingen het zwerfvuil opruimt.

Zo komen we in Berverst. Langs een grote boerderij gedeeltelijk in vakwerk maar ook in baksteen je kunt er aan zien dat hier een gegoede boer woonde en op het infobordje word verteld dat hier het geboortehuis is van Mgr R. Vanheusden geboren is (2/08/1888) in 1919 in Kaapstad tot priester gewijd en naar Congo gezonden. In Luik in 1947 tot bisschop van Cariana gewijd en overleden in Congo in 1958.

Nog een eind verder en nog een paar mooie vakwerkhuizen en we zijn terug aan ons vertrek. Vrijdag avond: Het is al donker als we aan het voetbalveld vertrekken met een fijne groep om de pitslampentocht te doen, we wandelen langs de straten en langs het kanaal tot we aan de eerste stop komen waar we een versnapering krijgen.

En dan weer verder een heel eind door de natuurreservaat. Weer een korte stop en dan de laatste kilometers terug langs de sluizen en zo terug naar ons vertrek. Een mooie wandeling in het donker.

GRENSDORPENTOCHT.

W.S.V. DE GRENSLOPERS.

SCHINVELD. NL.

De route loopt vanuit het startlokaal naar een nieuw aangelegd natuurgebied en vervolgens via Mindergangelt naar de oude stadspoort en het prachtige historische stadsdeel van de grensplaats Gangelt.

Wij waren benieuwd naar de wandeling omdat ze naar Gangelt gaat. Het eerste gedeelte loopt door het nieuwe stuk natuurgebied, waar vijvers en poelen zijn. Grote open vlakten die begraast worden door Hooglanders. Ook wandelen we een eindje door het bos. Wat verder zijn we de grens over.

We zijn nu in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen. Hier ook een eind door de velden en ook hier weer plekken die voorbehouden zijn voor de natuur. Hoogstamboomgaarden die als “streuobstwiesen” waar de vruchten mogen afvallen en de insecten, vlinders en vogels ze mogen opeten.

Dan staan we vlug voor de stadspoort van Gangelt. We wandelen de Broichtor binnen en zij zo dadelijk in de historische kern. Voor ons de St. Nikolaus kerk met een witte toren en is uit de 14 eeuw. We nemen even de tijd om de kerk binnen te bezoeken. Dan weer even verder door de straten langs het oude stadhuis. Weer wat verder da komen we aan de Burgtoren. Wat verder zien we nog wat overblijfsel van de oude stadmuren en een kruidtoren.

We wandelen verder en komen langs het “Hof Grünental” nu wandelen we een heel eind door de velden en zo komen we aan de “Roode Beek- Rodebach” Aan de rand van het natuurpark Roode beek/ Rodebach in Schinveld vind je Bezoekerscentrum Roode Beek.

Dit natuurreservaat met veel water en prachtige zichten over het landschap, met een planken pad door het natste gedeelte. Ook hier weer Hooglanders die aan begrazing doen. Wat verder door het centrum en wat verder komen we terug aan ons vertrek. Een prachtige wandeling die niet teleurstelt.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Schinveld

WINTERTOCHT.

W.C. AVIAT SINT TRUIDEN.

GELINDEN.

Gelinden ligt in Droog-Haspengouw nabij de vallei van de Herk, waar men het natuurgebied Overbroek-Egoven vindt.

Het gebied bestaat uit kalkgraslanden, vochtige beemden, rietlanden, populierenbossen, en een mergelgroeve. Mergel werd hier in dagbouw gewonnen voor bodemverbetering. De afzetting is 57 miljoen jaar oud en bevat vele fossielen. Er werden 59 fossiele plantensoorten ontdekt, waarvan vele nieuw voor de wetenschap bleken te zijn. In de kalkgraslanden vindt men wilde narcissen. Van de paddenstoelen kunnen de wasplaten (hygrocybe) worden genoemd. Ook de gulden sleutelbloem wordt hier gevonden. Ook naakte lathyrus en hokjespeul behoren tot de zeldzame planten in het gebied.

Vandaag wandelen in een winterse landschap, mooie blauwe luchten. We vertrekken in Gelinden en dan gaan we langs het centrum met verschillende grote 18e-19e-eeuwse vierkantshoeves. Dan weer verder komen we aan de “Verborgen moois” wandeling van Engelsmanshoven.

Een beschrijving van de Verborgen Moois.

Je kent dat gevoel vast wel. Het gevoel dat je overmeestert wanneer je op een plaats komt, ver weg van de bewoonde wereld. Een plaats die je overweldigt door haar natuurschoon of die je mooie herinneringen aan lang vervlogen tijden bezorgt. Vaak zijn het verborgen stukjes landschap. Als je ze niet kent, vind je ze niet. En als je ze niet vindt, is er ook geen aandacht voor en bestaat de kans dat ze langzamerhand verdwijnen. Deze plaatsen, die we Verborgen Moois hebben genoemd, zijn plaatsen die zo karakteristiek zijn voor onze streek dat het de moeite waard is om ze te ontdekken en ze in stand te houden. Het regionaal landschap wil daar graag een handje bij helpen.

Kalksteen leeft! Op de korte wandel lus kan je onderduiken in de diepste holle weg van Sint-Truiden, ronddwalen in een grafveld, de unieke geologische wanden bewonderen en genieten van de verre uitzichten. Bovendien kan je in de kalkgraslanden speuren naar zeldzame plantjes met opmerkelijke namen, zoals hokjespeul en knolboterbloem. Beter kan je deze plek niet beschrijven een uniek stukje Haspengouw.

We wandelen door de holleweg en door de prachtige natuur om zo in Groot Gelmen te komen. Te midden in het fruitige Haspengouw, in de schaduw van de Gelmense kerktoren, schittert weer De Zwaan, de oudste herberg van Limburg! In 1656 was De Zwaan een afspanning. Reizigers die te voet of met de koets naar Tongeren, Luik of Sint-Truiden wilden, hielden er even halt om weer op adem te komen.

We wandelen verder nog een eindje door de boomgaarden en velden, wat prachtige panorama’s. in de verte het kasteel van de Hulsberg en de kerk van Borgloon centrum. Weer wat verder en we komen aan het einde van onze wandeling.

Voor het fotoalbum op de link klikken

Van Gelinden

WINTERTOCHT.

WELLENSE BOKKERIJDERS.

WELLEN.

Wellen bevindt zich in Vochtig-Haspengouw. De plaats is gelegen in de vallei van de Herk waar twee watermolens op staan. De Graetmolen en de Wellenmolen.

Na het vertrek komen we al vlug aan de Graetmolen. Het was een onderslagmolen die fungeerde als korenmolen. Reeds in het jaar 1236 werd melding gemaakt van een molen op deze plaats. Uiteindelijk kwam deze molen aan de Abdij van Averbode. De molen werd diverse malen herbouwd. In de Franse tijd werd deze molen aan een particuliere molenaar verkocht. In 1876 en 1880 werden stoommachines geplaatst, maar in 1890 verdwenen deze al. Het waterkrachtbedrijf fungeerde tot in de jaren 60 van de 20e eeuw. Daarna werd het rad en het binnenwerk, met gietijzeren overbrengingen, ontmanteld. Ook het sluiswerk werd afgebroken. Vandaag is de molen bewoond. We wandelen verder een eind langs de Herk.

Langs de weilanden met de Hooglanders die in het natuurreservaat staan te grazen. Dan weer verder en we komen aan het rondpunt met het standbeeld van de Bokkenrijders.

Wellen is het epicentrum van de Bokkenrijders van Zuid-Limburg. Het fenomeen Bokkenrijders dateert van de 18de eeuw. Het grote kapitaal zat in die tijd bij kasteelheren, grootgrondbezitters, adel en clerus. De bevolking moest hard zwoegen. Hun karige loon werd hen dan nog regelmatig door vreemde soldaten en avonturiers ontnomen. Wellen was immers een onderdeel van het land van Loon, onder de voogdij van het prinsbisdom Luik. Het prinsbisdom Luik stelde zich neutraal op in de toenmalige Spaanse Successieoorlog. De boerenbevolking werd daarom het slachtoffer van plunderingen door ronddolende soldaten en vernielingen van de oogsten. Zo moest de autochtone bevolking noodgedwongen zelf gaan stelen: hieruit ontstond de beweging van de Bokkenrijders. De activiteiten van de Bokkenrijders waren in geen enkel opzicht goed te keuren, hoewel ze roofden uit pure noodzaak. Het handelsmerk van de Bokkenrijders was de brandbrief: hierin dreigden ze met brand tenzij de bedreigde een zekere som overmaakte. Ze waren echter minder crimineel en wreed dan beweerd werd. In onze moderne tijd zouden we spreken van ‘kruimeldiefstallen’. Van grote rooftochten was nooit sprake. Volgens de legende zweefden De Bokkenrijders ’s nachts op bokken door de lucht. Dit verhaal werd althans via foltering uit de verdachten geperst. Het is gebaseerd op een Germaans volksgeloof, waarbij demonen in een dierlijke gedaante in een storm door de lucht raasden. In het christendom werden deze demonen assistenten van de duivel genoemd. De rechterlijke macht (indertijd was de geestelijke en wereldlijke heer van Wellen de abdis van Munsterbilzen) trad hard op tegen De Bokkenrijders. De vonnissen (1774-1776) van 27 ter dood veroordeelde Bokkenrijders uit Wellen werden voltrokken op twee verschillende plaatsen; in Munsterbilzen en in de Bonderkuil in Wellen.

We wandelen verder en gaan nu richting Alken waar de rustpost is in de Alk. Na de rust weer verder langs het museum “Zoe was Alleke” een heemkundig museum met vele voorwerpen uit de landbouw. Weer verder een heel eind door de velden om zo weer terug aan ons vertrek te komen.

Voor het fotoalbum de link volgen

Van Wellen