44e MARCHE EN HASBAYE. LA SAVATE ALLEUROISE. / ANS. 18/06/2017
44e MARCHE EN HASBAYE.
LA SAVATE ALLEUROISE.
ANS.
Als je even de tijd neemt om op te zoeken wat er allemaal te zien is in Ans zou je denken dat dit toch een mooie wandeling ging worden. Niks minder waar het eerste gedeelte door de straten en niks te zien buiten een omwegje langs de vijver, gelukkig word het even beter na de controle als we het laatste stukje over de oude spoorweglijn wandelen. En eindigen langs het park met oude bomen. Veel meer kan ik niet vertellen over deze wandeling.
MARCHE D’APRES-MIDI. / LES PEDESTRIANS DE CLERMONT-SUR-BERWINNE. / THIMISTER-CLERMONT. 17/06/2017.
MARCHE D’APRES-MIDI.
LES PEDESTRIANS DE CLERMONT-SUR-BERWINNE.
THIMISTER-CLERMONT.
Onze wandeling vandaag vertrekt in FROIDTHIER. Vroeger hield de trein halt in Froidthier, een dorpje dat floreerde ten tijde van het lakenbedrijf dat werd gerund door de familie van mijnheer Mathieu SNOECK en dat werk verschafte aan menige arbeider. Een hevige brand in 1888 legde het bedrijf helemaal in de as. Dat betekende voor vele werknemers het begin van de uittocht naar de streek van Verviers. Vandaag is Froidthier de meest groene entiteit van de gemeente Thimister-Clermont en een ideale plek voor wandelaars, meer bepaald de gehuchten Corbillon, Winandchamps, Les Trixhes, Bruyères en Chaumont. Opmerkelijk is dat naam van Chaumont (letterlijk: warme berg) fel contrasteert met die van Froidthier. Froidthier is niet langer bereikbaar via het spoor, maar de oude ijzerweg 38 (de "ligne 38") lokt nog altijd veel bezoekers – wandelaars, fietsers of ruiters – tot nagenoeg in het centrum van het dorp waar het bescheiden kerkje een nis heeft met een standbeeld van Sint-Gillis en zijn hinde, en waarvan de bouw dateert uit 1845. Op onze wandeling komen we oude hoeven tegen. De meerderheid van de oude hoevegebouwen van de gemeente dateren uit de 18e eeuw. Er zijn nog enkele restanten uit de 17e eeuw zichtbaar en veel verbouwingen dateren uit de 19e eeuw. Hierbij werden er vooral drie soorten materialen gebruikt: breuksteen, rode baksteen en kalksteen. Er bestonden in deze streek steengroeven en steenbakkerijen. Maar Thimister-Clermont staat ook voor de pittoreske en verwelkomende charme die de wandelaars tegemoet komt langs de typische landschappen, wandelpaden en wegen doorheen gehuchten en weilanden en die van de gemeente een onvervalst groen paradijs maken. Deze oude spoorlijn, die in 1957 definitief voor het treinverkeer werd afgesloten, vormt nu een opmerkelijk wandelparcours in het Land van Herve. : dankzij de oude ijzerweg « CHENEE-PLOMBIERES » (de lijn 38) kan de wandelaar de entiteit helemaal doorkruisen en genieten van adembenemende uitzichten langs het parcours van Ravel (een netwerk van routes voor trage reizigers) de wandelaars en fietsers. Dit van beton gespaard gebleven parcours combineert een aparte landelijke charme met groene ingebedde zones en verhoogde spoorwegbermen van waar men een prachtig uitzicht heeft over de omringende natuur van het plateau van Herve. Nog steeds via de "lijn 38" komen achtereenvolgens voorbij het gehucht "Blockhouse" en daarna in de deelgemeente Froidthier, meer bepaald in het gehucht "Chaumont" waar u over de gelijknamige brug moet die in zijn oude glorie werd hersteld. Maar eerst komen we nog in Clermont baadt in een bucolisch en landelijk decor, waarin de Berwinne en de Bèfve rustig voortkabbelen. Clermont oogt als een oud dorp dat beschermd is onder een glazen stolp. Weer door de prachtige natuur het groene landschap en dan weer naar ons vertrekpunt. Prachtig deze wandeling.
19e HASPENGOUWWANDELDAG. / W.C AVIAT. ST TRUIDEN. / ST TRUIDEN. 14/06/2017
19e HASPENGOUWWANDELDAG.
W.C AVIAT. ST TRUIDEN.
ST TRUIDEN.
Vertrek in St Truiden en we wandelen al vlug naar Halmaal. We komen aan de kerk van Halmaal en gaan even op het kerkhof kijken hier enkele mooi oude grafzerken. Weer een eindje verder en komen aan de Halmaal molen en ook Maasrode Molen genoemd. Is een watermolen op de Molenbeek aan Maasrode. Deze bovenslagmolen fungeerde als korenmolen. In 1147 was er reeds sprake van een watermolen op deze plaats. De huidige molen is 19e-eeuws. Het is een bakstenen gebouw met laadvenster, deel uitmakend van een boerderij. Het bovenslagrad, dat in 1990 nog vervangen werd door een nieuw metalen exemplaar, bevindt zich aan de zuidoostgevel. Hier is de benedenbouw in natuursteen, en de bovenbouw in versteend vakwerk. Het sluiswerk en een deel van het binnenwerk is nog aanwezig. De molen is echter niet meer maalvaardig. Een eindje verder van de wandeling ligt het ‘Hof van Maasrode’, destijds een belangrijke pachthoeve van het kasteel ‘Schoor’ van Velm. Het woon huis is nog prachtig de stallingen zijn in renovatie en worden woonhuizen, het is prachtig gelegen omgeven door groen. Nu wandelen we het overstromingsgebied Halmaal binnen. Hier hebben lokale kunstenaars verschillende kunstwerken gemaakt allemaal betrekking tot water. De route is aangegeven met een eendje. Wij wandelen door het landschap en genieten ervan, we komen zo aan de vijver. Hier houden we even halt om van de natuur te genieten van de eenden en libellen op de vijver. We wandelen verder langs de beek en door de beemden en opeens staan we aan Stayen. Hier staat de 2 watermolen. De Stayenmolen ook wel de Staaienmolen of Vettersmolen is een watermolen op de Molenbeek Deze bovenslagmolen fungeerde als korenmolen, en tegenwoordig produceert hij ook elektriciteit. Het huidige bouwwerk dateert echter voornamelijk van 1865. Het molenhuis is een hoog bakstenen gebouw van drie verdiepingen en een zolder. Zowel het binnenwerk als het buitenwerk zijn nog aanwezig en de molen is maalvaardig. Naast maalstoelen is er ook een haverpletter die door een elektromotor wordt aangedreven. Behalve het molenhuis zijn er nog enkele andere gebouwen die alle om een binnenplein staan gegroepeerd. Tot 1980 bleef de molen in bedrijf. In 1997 werd de molen beschermd als monument en, samen met de omgeving, als dorpsgezicht. Van 2009-2010 werden de gebouwen gerestaureerd. Het bovenslagrad, sinds 1912 ingebouwd onder een houten constructie, kwam weer open te liggen. Het binnenwerk werd gerenoveerd. Ook werd toen voorzien in elektriciteitsopwekking (40 MWh/jaar). Nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Een prachtige stukje St truiden.
Vandaag een wandeling in de Oost kantons, bijna op de grens van ons land. Vertrek aan de kerk, de neogotische Sankt-Antoniuskerk uit 1926. We wandelen door het dorp langs een prachtig tuin met vijver en dan verder door het prachtige landschap van de oost kantons. We wandelen nu naar het natuurgebied “Holzwarchetal” De natuurbeschermingsorganisatie BNVS begon in 1978 met het opkopen van grond die biologisch gezien zeer waardevol is. De gebieden bestaan uit soortenrijke, extensief beheerde, vochtige graslanden. Het Natuurreservaat Holzwarchetal kent een hoge biodiversiteit omdat het land alleen op traditionele wijze werd bewerkt. Het Natuurreservaat Holzwarchetal varieert qua hoogte tussen de 560 en 650 meter boven zeeniveau. Het gebied ontleend zijn naam aan de rivier de Holzwarche, die ontspringt vanaf een nabijgelegen plateau in de buurt van de plaats Losheimergraben, op een hoogte van 660 meter. Het gebied staat bekend om zijn botanische rijkdom. Vogelrichtlijnsoorten die men in het Holzwarchetal kan aantreffen zijn de zwarte ooievaar (Ciconia nigra), wespendief (Pernis apivorus), rode wouw (Milvus milvus), watersnip (Gallinago gallinago), ruigpootuil (Aegolius funereus), ijsvogel (Alcedo atthis), zwarte specht (Dryocopus martius), grauwe klauwier (Lanius collurio), klapekster (Lanius excubitor) en paapje (Saxicola rubetra). Onder de habitatrichtlijnsoorten bevinden zich de blauwe vuurvlinder (Lycaena helle), vale vleermuis (Myotis myotis) en rivierdonderpad (Cottus gobio). Voor deze soorten worden aanvullende beschermingsmaatregelen genomen. Dit zeer rijke gebied aan vogels, planten en vlinders is zeer waardevol, wat een voorrecht om hier te kunnen wandelen en te genieten van de prachtige natuur. We wandelen door het gebied en genieten van de prachtige kleuren van de gele brem in de groene omgeving. We zien ook verschillende vlinders en zien ook de prachtige vergezichten over het landschap al vlug komen we terug in Murringen en zijn zo weer op ons vetrekplaats. Ondanks de korte afstand is het toch een mooie wandeling geworden, hopelijk word mijn knie terug de oude en kunnen we terug onze gewone afstanden wandelen.
MARCHE DE JOUR. / AMIS MARCHEURS IVOZ. / IVOZ. 10/06/2017
MARCHE DE JOUR.
AMIS MARCHEURS IVOZ.
IVOZ.
Ivoz-Ramet is een plaats en deelgemeente van de gemeente Flémalle. We komen in Ivoz en dadelijk zien we het kasteel van Chokier daar boven op de rots liggen, wat spijtig einde maart is dit prachtige kasteel vernield door een brand vernield, hopelijk word het ooit eens hersteld. We gaan ons laten inschrijven en dan op weg voor de korte afstand. Nog enkele weken geduld en we kunnen terug onze normale afstanden doen. Een stuk wandelen we langs de Maas en hebben er mooie zichten op de Maas. Een eind verder komen in Val Saint Lambert is een kristal- en glasfabriek in Seraing. De fabriek is gevestigd op het terrein van de abdij van Val-Saint-Lambert, de vroegere cisterciënzerabdij van Sint-Lambertus, gesticht in 1202 en opgeheven in 1796. De romaanse kapittelzaal en het scriptorium van de abdij zijn gerestaureerd en worden tot vandaag gebruikt. In 1826 vestigden de stichters van de kristalfabriek zich op de gunstig gelegen site, vanwege de aanwezige ruime gebouwen, de nabijheid van steenkool en de mogelijkheid van vervoer over de Maas. Vandaag is deze site één van de belangrijkste historische, industriële site van België. Wij wandelen over het domein en wandelen zo het bos in. Waar even verder de controlepost is. Een heel eind door de prachtige omgeving en dan weer langs de oude fabriekshallen waar nu een nieuw project word ontwikkeld om er huizen op te bouwen en de hallen te bewaren. Zo verlaten we de site en keren terug naar Ivoz. Ondanks de korte afstand toch een fijne wandeling.
VINKENTOCHT. / WSV DE SCHOVERIK. / DIEPENBEEK. 05/06/2017
VINKENTOCHT.
WSV DE SCHOVERIK.
DIEPENBEEK.
Wandeling bij de Schoverik, vertrek in de Helstraat. Diepenbeek aan de Demer heeft niet de pretentie dat het alles heeft, maar het mag gezien worden, het mag beleefd worden. Veel groene plekjes, die je al wandelend vindt langs goed uitgerust paden, historische gebouwen die hun verleden in hun gewelven meetorsen…Je snuift er bovendien de geur van het platteland. Je voelt de aantrekkingskracht van de schrale Kempen, de nabijheid van het vruchtbare Haspengouw. De natuur is de sterkste troef van Diepenbeek met zijn 4 natuurreservaten (De Maten, Dauteweyers, Dorpsbemden-Pomperik, Nietelbroeken) en de unieke ‘Keizelboomgaard’. Alle natuurgebieden zijn vrij toegankelijk voor wandelaars. Sommige stukjes zijn dat niet omwille van hun wetenschappelijk belang en de soms zeer zeldzame biotopen die er in voorkomen. Vandaag verkennen we het gedeelte waar de landbouw de bovenhand heeft. Langs veldwegen waar je kunt genieten van de wandeling, de velden en de boerderijen, vele zijn vandaag hun originele bestemming kwijt en zijn woonhuizen geworden, gelukkig zijn ze ni ook bewaard voor de volgende generaties. Zoals de lemen huizen die in deze streek nog veel voorkomen. De vakwerkhuizen met zorg hersteld en dikwijls zo genoveerd dat het kleine parels in het landschap zijn. Wie ‘Haspengouw’ zegt, denkt meteen ook aan ‘graanzolder’ en tegelijk aan een grote ‘vierkantshoeve’. Toch mogen we niet vergeten dat er naast die grote complexen ook kleinere traditionele exploitaties bestaan die onder het ancien régime de meerderheid uitmaakten. Ze waren meer bescheiden en op schaal van hun eigenaars. Huizen in hout met lemen muren. Er resten vandaag nog weinig vakwerkhuizen. Bij dit bouwprocedé was hout het belangrijkste materiaal en het werd gebruikt als raamwerk. Daartussen bevond zich een vlechtwerk met een invulling van stro en leem. Enkel een stenen sokkel scheidde de bodem van de vergankelijke materialen. Voor het gebruik van baksteen gemeengoed werd en het oude procedé verving, waren de meeste woningen in onze dorpen in vakwerk gebouwd en dat bleef zo tot de helft van de 19e eeuw. Er zijn nog enkele zeldzame voorbeelden te vinden, bijna uitsluitend schuren. Sommige zijn slechts gedeeltelijk bewaard gebleven.
HAZELAARTOCHT / . WSV DE TROTTERS. / HEUSDEN-ZOLDER. 04/06/2017
HAZELAARTOCHT.
WSV DE TROTTERS.
HEUSDEN-ZOLDER.
Vandaag wandelen we in Midden Limburg. Een regio zo verschillende en toch nog de groene long van Limburg. Maar ook de streek met zijn steenkool verleden en de nieuwe industrieën. Een streek met veel afwisseling, valleien en bossen, heidevlakten en natuurreservaten. Gewoon zalig om in te wandelen zeker als de wandeling hoofdzakelijk door de bossen en natuur gaat. Vandaag wandelen we bijna de hele wandeling door het bos, spijtig dat we de korte afstand doen anders waren we tot op de kluis van Bolderberg geweest. Hopen dat mijn knie vlug hersteld is en we terug onze normale afstand kunnen wandelen. We wandelen in het natuurgebied van Bolderberg. Natuurgebied de Bolderberg maakt deel uit van het oudste beschermde landschap in Vlaanderen. De heuvel is een levende getuigenis van hoe Vlaanderen er ooit uitzag zo’n 3,5 a 11 miljoen jaar geleden: een grote zee. Het zand dat zich toen afzette veranderde in de loop der tijd door verwering in harde ijzerzandsteen. Op de plekken waar de bodem zachter was, zoals in de valleien, verweerde of erodeerde de ijzerzandsteen. Daarom troont de Bolderberg nu mooi tussen de valleien van de Laambeek en de Bolderbergbeek zo’n 20 meter boven de omgeving uit. Vroeger stond de getuigenheuvel bekend als ’Barreberg’. Van die openheid bleef rond 1980 niet veel meer over: aanplantingen en verboste heide bepaalden het uitzicht. Limburgs Landschap vzw wil met haar natuurbeheer meer openheid creeëren. Zo ontstaan niet alleen prachtige verzichten maar ontstaat ook opnieuw boomrijke heide. En hier wordt systematisch aan gewerkt, nu ook met lopen Life + project 3Water. Het natuurgebied de Bolderberg is natuurlijk meer dan de heuvel alleen. Onderaan bevindt zich bijvoorbeeld een zone, het zogenaamde Sneppekot, met kwel waar zich natte heide en hoogveen ontwikkelen. Dat betekent dat je er gagel, dopheide, veenpluis, talrijke veenmossen en zelfs beenbreek kan aantreffen. Limburgs Landschap vzw heeft zich ook over enkele verlaten vijvers en graslanden ontfermd. Ter hoogte van de Weyerman kan je daar nu genieten van het uitzicht over drie plassen die in 2006 werden ingericht voor de boomkikker. We wandelen door het gebied alleen één ding is spijtig het geluid van Terlamen van de auto’s is storend voor de rest een prachtige wandeling.
MARCHE D’APRES-MIDI. / CERCLE DES MARCHEURS DE SAIVE. / SAIVE 03/06/2017
MARCHE D’APRES-MIDI.
CERCLE DES MARCHEURS DE SAIVE.
SAIVE.
Onze wandeling vertrekt in de kazerne van Saive, Kw DE CUYPER-BENIEST. Juist voor de oorlog, ging het Belgisch leger een kazerne bouwen in Haute-Saive, juist in het midden van het oude park van het kasteel van Méan. Voor vele jonge dienstplichtigen, rijmt Saive gedurende lange tijd met legerdienst. Het is in 1932, bij de versterking van de vestingplaats Luik, dat beslist wordt een nieuw kwartier te bouwen in Saive. Begonnen in 1939 worden de werken onderbroken door de Duitse invasie op 10 mei 1940. Bij de bevrijding wordt ze door enkele Amerikaanse eenheden bezet tot in 1945. Desondanks alleen de blok B afgewerkt was, ontvangt de kazerne vanaf 1946 het 20ème Bataillon de Fusiliers. (als onderrichters voor het 3ème Corps de Forestiers.) In 1951 is de kazerne eindelijk afgewerkt. Zij herbergt artillerietroepen als onderricht centrum. De laatste artillerie eenheid verlaat het kwartier in 1961 en de gebouwen, die te leiden hebben van slecht onderhoud en gebrek aan verwarming vervallen snel. In 1973 beslist het departement defensie de herwaardering van de site en in 1974 vervoegt het Centre d'instruction n° 1 Saive. Zij blijven er 20 jaar. Van 1994 tot 1996 komt het 4ème Bataillon Quartier Général et Transmissions er zich installeren om het hoofdkwartier van de eerste gemechaniseerde Divisie te steunen. Nu volgen er drie jaar van renovatiewerken tot in 2001. Indien het overleven van het kwartier bedreigd werd kent het kwartier sinds mei 2003 een nieuwe jeugd door het aankomen van 2 eenheden die uit Duitsland komen. Het 4de Chasseurs à Cheval en het 2de Jagers te Paard hebben hun blijde intrede gedaan in Saive de 12 mei 2003. Dan door de reorganisatie word de kazerne van Saive verlaten en vandaag zijn er een aantal diensten van de gemeente in ondergebracht en een deel van de gebouwen zijn ze aan afbreken. We vertrekken met de wandeling en in een modderplas zijn de zwaluwen modder aan halen voor hun nesten een geweldig schouwspel. Aan en af vliegen ze, even neerzitten een bekje vol met modder en weer weg. Het zijn huiszwaluwen. Wat verder komen we aan het kasteel de Méan. De familie de Méan speelde gedurende verschillende eeuwen een belangrijke rol in het prinsbisdom Luik. In 1648 verleende keizer Ferdinand III erfelijke adel aan een de Méan. In 1694 werd de titel van baron van het Heilig Roomse Rijk verleend door keizer Leopold I aan Pierre de Mean en zijn vier broers, onder wie Karel de Méan (1604-1674), vader van Jan Ferdinand de Méan. In 1745 verleende de keurvorst van Beieren, Maximiliaan III, de titel graaf de Méan de Beaurieux aan baron Pierre de Méan, het kasteel eens een prachtig domein met boerderij ligt er verlaten en verloederd bij de hoeve is al niet veel beter aan toe tegenover ligt achter een hoge muur een nieuw kasteel. We wandelen verder door het dorpje en genieten van de mooie plekken. Door het dorp en zo terug naar de kazerne waar de wandeling eindigt.
Bij het begin van de XXste eeuw liet de kloosterorde van de Ursulinen een kostschool bouwen, met de bedoeling er meisjes uit de bemiddelde Europese families een waardige opvoeding te geven. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog kwam hieraan een einde. Kort na de oorlog kocht de Belgische Staat het gebouw voor het bescheiden bedrag van 2 miljoen en vestigde er de pupillenschool; in de jaren ‘30 werd de kadettenschool er ondergebracht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Saffraanberg een belangrijke schakel in het Duitse luchtverweer en deed dienst als hoofdkwartier van de nabijgelegen basis van Brustem. De school behield echter haar pedagogisch karakter en de bezetter gebruikte de school om vrouwen op te leiden tot assistent-luchtverkeersleiders. Tijdens het testen van een nieuw begeleidingssysteem van de geallieerde vliegtuigen ontsnapte de school, als bij wonder, aan een luchtbombardement. In de periode tussen de twee oorlogen werd Evere het centrum voor de opleiding van militair luchtverkeer. In het debacle van mei 1940 gaat de band met de voorganger van de school verloren. Het is pas in 1944 dat de “Belgian Initial Training School” haar deuren kan openen binnen de Belgische afdeling van de Royal Air Force (RAF), te Snailwell (Engeland). Naast de basisopleiding voor piloten vinden we er ook een “Technical Training School”. Pas in oktober ’46 werd de school naar Saffraanberg overgebracht. Maar de “British touch” heeft zich nog jaren nadien doen gelden. Niet alleen werd het uniform van de RAF nog gedragen, maar vooral de onderwijsmethoden ondergingen nog altijd de Britse invloed. De theoretische kennis bleef beperkt tot een minimum ten voordele van een uitgebouwde praktische aanpak, ondersteund door een uitgebreid pakket van didactisch materieel.
De feniks herrijst uit zijn as
Op 8 augustus 1948 worden de gebouwen door een hevige brand verwoest. Alle materieel is totaal onbruikbaar. Van het Ursulinenklooster blijven alleen nog de muren en de kelders over. De Technische School vindt voorlopig onderdak in de Ambiorix-kazerne van Tongeren. Ondertussen start in Saffraanberg de heropbouw. Op de plaats van het voormalig klooster wordt een reusachtig gebouw opgetrokken. In deze koude-oorlogsperiode groeit het aantal leerlingen aan tot 2000. Heel vlug worden houten barakken gebouwd om het gebrek aan lokalen voorlopig te verhelpen. In 1967 heeft het hoofdgebouw met grote problemen af te rekenen: deuren gaan klemmen, ramen springen stuk… het gebouw stort zelfs gedeeltelijk in. Door een lek in de ondergrondse waterleiding spoelen de fundamenten met duizenden liters water weg. Het enorme gebouw is volledig onstabiel. Er moet vlug een oplossing worden gevonden. In 1968 worden uiterst moderne prefab-schoolgebouwen opgetrokken. De blauwgrijze gebouwen, waarvan de levensduur op 15 jaar was geschat, zijn nog steeds in gebruik. Vandaag start onze wandeling hier. Onze vriend Rudy Dessers organiseert er de Saff wandeling voor de 10de keer. Wij vinden het fijn om met hem et gaan wandelen deze wandeling is anders dan deze we gewoon zijn te doen de opbrengst gaat naar verschillende goede doelen. Het is de eerste wandeling sedert mijn operatie van de knie en zullen het maar 5kilometer worden en eens kijken of het gaat. We wandelen een eind op het domein en dan de velden in om een kleine toer rond het domein te maken. Als we terug komen gaan we eten in de kantine en nog even in de vertrekhal. Een prachtige organisatie met meer dan 1800 deelnemers.