MARCHE DES FRIMAS.

CLUB DE MARCHE AL VILE CINSE DE BERNEAU.

BERNEAU.

Oorspronkelijk spraken de inwoners van Berne een Limburgs dialect. Berne kende echter vanaf de achttiende eeuw een geleidelijke verfransing. Bij de vaststelling van de taalgrens is het, onder meer op basis van omstreden talentellingen, in 1963 toegekend aan het Franstalig Wallonië. In de Berne is er echter sprake van een situatie van min of meer feitelijke tweetaligheid. We vertrekken met de wandeling in het cultureel centrum “Al Vile Cinse”  is een oude boerderij. Met een  Gallo-Romeinse museum met archeologische voorwerpen: aardewerk, gebruiksvoorwerpen, muntstukken. We gaan even een kijkje nemen. Dan begint onze wandeling nog even op Waalse grondgebied en dan verder komen we in de Voerstreek. Ons volgend dorpje is s’ Gravenvoeren. s-Gravenvoeren heeft zich ontwikkeld als een lintdorp langs de rivier de Voer, met talrijke loopbruggetjes over het water naar de huizen. De kerk, de pastorie en verscheidene boerderijen in de onmiddellijke omgeving stammen uit de 18de eeuw. Die (Oostenrijkse) periode was klaarblijkelijk een heel voorspoedige tijd voor dit dorp. De Sint-Lambertuskerk werd opgetrokken tussen 1782 en 1786 tegen de laat-Rhenomosaanse toren uit de 14de eeuw. Buiten tegen de kerkmuur staan een hele reeks merkwaardige arduinengrafkruisen uit de l7de en 18de eeuw. Aangrenzend aan de kerk ligt de pastorie die in 1774 werd gebouwd. We wandelen nu het prachtige Altenbroek binnen. Het natuurgebied van Altenbroek in de Voerstreek is 127 ha groot en ontleent zijn naam aan het privé kasteeldomein met die naam. Holle wegen, bossen, grubben, brongebieden en boomgaarden wisselen elkaar af.  Mooie golvende landschappen en het is er zo prachtig met zulke vergezichten. We wandelen nu verder en komen aan de Watermolen "Janssen". En aan het Maelhof een eeuwenoud domein met uitzicht op de watermolen. Een achttiende-eeuwse vakwerkschuur volledig hersteld. Prachtig op het domein staat ook nog een Maria kapel. De Voer voor het domein en voed de watermolen. Prachtig we volgen een eindje de Voer met zijn vele brugjes en komen in het centrum aan. We komen aan een heel mooi plekje, het beschermde pleintje van Kinkenberg, met de recent gerestaureerde Onze-Lieve-Vrouwekapel (1715) Het ligt op de noordelijke oever van de Voer op 100 m van de kerk. Het mooiste plekje van 's-Gravenvoeren is wellicht het schilderachtige pleintje Kinkenberg. Het lijkt zo gegrepen uit de 18de eeuw, met herberg Afspanning de Swaen, het herenhuis Wit Kruis, het Blanckthyshof, het vakwerk en de barokke Onze-Lieve-Vrouwekapel. In 1995 werd deze kapel volledig gerestaureerd. De kapel is opgetrokken in baksteen met mergelstenen of 'speklagen'. Het werd geklasseerd als dorpsgezicht en als monument. We volgen nu nog even de Voer en dan wandelen we het dorp uit. We wandelen nu terug naar ons vertrek maar eerst stekken we de taalgrens nog eens over en zijn we terug op Waals gebied en wat laten na een eind door d e velden komen we terug in Berneau waar onze wandeling eindigt. Wat een pracht van een wandeling en we hebben geluk met het weer gehad zon en blauwe hemel voor een lange tijd gewoon prachtig.

41e MARCHE DU BOIS DU CAZIER.

LES MARCHEURS DU XII DE MARCINELLE.

NALINNES.

De wandeling brengt ons naar de bijzondere plekken rond Nalinnes. Veel door de bossen waar het aangenaam is om te wandelen. Het is wel een heuvelende streek, eerst wat klimmen en dan weer dalen, toch blijft het aangenaam. Vooral dat de bossen hier loofboom bossen zijn waardoor het mooi is om door te wandelen, vele oude reuzen komen we tegen. Na een uurtje wandelen komen we op de eerste controlepost waar we weer wandelvrienden tegen komen, altijd fijn om ze tegen te komen. Na de rust weer op pad terug het bos in wat mooi weer. We komen aan de “Grotte des Sarrazins” dit zijn een aantal grotten wel fijn om te zien blijkbaar zijn ze belangrijk maar kan er niet veel over vinden. We wandelen verder, de natuur is hier prachtig ook staan er rode paddenstoelen, de rode kelkzwam. Verder met onze wandeling we verlaten het bos en komen in Nalinnes – Haies. Door het  dorpje met een paar mooie huizen. Zo komen we aan het einde van onze wandeling. Het is een mooie, bosrijke wandeling in een prachtige streek, genoten van onze wandeling.

IN HET SPOOR VAN FRUIT.

GREENSPOT RULLINGEN

REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.

Onze Greenspot wandeling vandaag gaat naar Kuttekoven, heeft een rijke geschiedenis.

Op het grondgebied van de gemeente bevonden zich verschillende laathoven. Het laathof Sint-Servaas behoorde toe aan het kapittel van Sint-Servaas van Maastricht. Het laathof van Cuttecoven, werd in 1290 verkocht aan de abdij van Herkenrode, sindsdien Hof van Herckenrode genaamd. Het was een zeer grote hoeve, die in de 16de eeuw en de 17de eeuw door de familie Pauli-Stravius werd uitgebaat. De abdij van Herkenrode bezat meer dan de helft van het grondgebied van Kuttekoven (circa 124 hectaren). Het Hof van Herckenrode werd in 1636 geplunderd en in brand gestoken door de troepen van Jan van Weert. Het werd in 1797 geconfisqueerd en verkocht en nadien afgebroken. Nog in de jaren 1930 stonden een aantal muren en een poort overeind; bepaalde elementen werden hergebruikt in de hoeve Kleestraat nummer 18; thans is het Hof van Herckenrode volledig verdwenen; funderingen zijn nog aanwezig, en de oprijlaan is nog zichtbaar. Tenslotte bevond zich op het grondgebied nog het laathof van Guffen. De Ferrariskaart vermeldt nog een cijnshoeve, de Cense den Klein, waaruit de latere hoeve en kasteel de Klee ontstonden; het is niet duidelijk of deze hoeve dezelfde is als één der hoger vermelde laathoven.

We wandelen langs de spoorwegzate naar Kuttekoven, dit gedeelte is een prachtig stukje natuur. We komen zo aan de pastorij. Voormalige pastorie, gebouwd in 1726, verbouwd door pastoor A. Hurlet in 1768. De kern, de eerste bouwlaag, dateert van de bouw in 1726; het gebouw werd, waarschijnlijk in 1768, verhoogd tot twee bouwlagen; de ordonnantie dateert uit midden 19de eeuw. Vandaag is dit gebouw in restauratie. We wandelen hier de spoorwegzate op om zo tussen de bomen en struiken naar Rullingen te wandelen.

Deze  spoorwegbedding van de lijn Tongeren - Sint-Truiden, een spoor dat werd aangelegd in 1878-79. Om het hoogteverschil te overbruggen werd het in de vallei van de Rullingenbeek in ophoging gebouwd.  Afgebroken in 1970-1971. De ophoging is begroeid met bomen en struikgewas. We wandelen verder door het veld langs de laagstamplantage. Zo komt het kasteel van Rullingen in zicht. Het kasteel is onder tussen verkocht aan een privé persoon en zo is het mooie park verboden voor iedereen. We wandelen langs de weg gelukkig kunnen we het kasteel nog zien. We wandelen verder langs d e akkers en boomgaarden, wel spijtig dat de hoogstam kersenbomen zo geleden hebben van de storm velen zijn dan ook verloren en de mooie kersenweide met vele oude kersenbomen staat er maar triestig bij. Wat ooit zon mooie boomgaard was is nu juist een gebit met vele gaten in. We wandelen weer verder en voor ons na een klim zien we kasteel Klee met de kasteelhoeve.

Kasteel de Klee: Gebouwd voor de barones Sneyers-d'Attenhoven in 1904-07. Gerestaureerd na een brand in 1933. Het geheel ligt in een park in landschapsstijl, afgesloten door een ijzeren hek; toegangshek tussen hardstenen pijlers.

Wat verder de kasteelhoeve. Het cijnshof De Klee is één van de historische laathoven op het grondgebied van Kuttekoven. Het huidige gesloten hoevecomplex dateert van de tweede helft van de 19de eeuw, met een 17de-eeuwse kern, en omvat een poortgebouw, het woonhuis van het oude kasteel De Klee en een aansluitende pachterswoning, stallen en een dwarsschuur. Tegenover het complex ligt een voormalige herenboerentuin waarvan de inrijpoort en het tuinprieel bewaard bleven.

We wandelen nu richting kapel:  Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes op de kruising met de Kleestraat. Daterend van 1907.  We wandelen voorbij de hoeve en onder de spoorwegbrug en zo terug. Waar onze wandeling eindigt.

WINTERWANDELTOCHT.

WSV. DE VELDLOPERS.

GULPEN.

De Limburgers zeggen regelmatig: ‘wie sjoan oos Limburg is’ ofwel vertaald ‘hoe mooi ons Limburg is’. Dit geldt zeker voor de gemeente Gulpen-Wittem, midden in het Zuid-Limburgse heuvelland. Een uniek stukje natuur in Nederland en onderdeel van Nationaal Landschap Zuid-Limburg. Het landschap met haar karakteristieke inrichting straalt een landelijke rust uit. Het leent zich uitstekend voor een inspirerende wandeling of fietstocht. De wandelroutes lopen niet alleen over verharde paden en wegen. Vaak loopt een wandelroute dwars door het weiland waar de wandelaar via een ‘stjegelke’ naar binnen kan. Laat u verrassen door de vergezichten, holle wegen, vakwerkboerderijen en het kabbelende water van de beken en riviertjes, waarvan de Geul en de Gulp natuurlijk de bekendste zijn. Nostalgische dorpjes en gehuchten liggen verscholen tussen groene weides, bossen en kleurrijke hoogstamboomgaarden. Het landschap dient als decor van, maar geeft ook in grote mate invulling aan de sfeer in de gemeente. Gulpen-Wittem kent vier beschermde dorpsgezichten: Helle, Höfke, Terziet-Kuttingen en Plaat-Diependal. Een beschermd dorpsgezicht is een waarde die gegeven wordt aan een gebouw of een groep gebouwen die door hun schoonheid in relatie met hun omgeving zodanig belangrijk zijn dat ze een beschermde status hebben gekregen. Maar net zo beeldbepalend zijn de vele historische gebouwen, van kastelen en kloosters tot molens en vakwerkboerderijen. Een pracht van een wandeling langs kastelen en veel natuur we verlaten Gulpen om langs Kasteel Cartils te gaan gelegen aan de Eyserbeek.

Het huidige, zeventiende-eeuwse, rechthoekige gebouw heeft aan de voorzijde op een hoekpunt een zogenaamd arkeltorentje en aan de achterzijde bevindt zich een grote ronde toren die uit omstreeks 1500 dateert. Het hoofdgebouw is in 1883 ingrijpend gewijzigd.

We wandelen verder een heel eind door de natuur. We komen dan in Wittem, Wittem dankt zijn naam vooral aan het klooster van de paters Redemptoristen,kortweg Klooster Wittem genoemd. Dit klooster is een landelijk bekend bedevaartsoord vanwege H. Gerardus Majella, een van de eerste redemptoristen. Deze kloosterbroeder (1726-1755) leefde in het bergland rond Napels en werd in 1904 heilig verklaard. In 1836 kwam het klooster in bezit van de paters redemptoristen. Het klooster heeft een prachtige authentieke kloosterbibliotheek waar o.a. muziekuitvoeringen, lezingen en tentoonstellingen worden gehouden verder komen we in Partij.  Partij heeft ook een klooster, klooster Mariëndaal. Dit klooster van de Redemptoristinnen dateert uit 1851 en is een slotklooster. Door Partij loopt de oude Romeinse weg van Maastricht naar Aken: de oude Heirbaan. De oude 17-eeuwse monumentale hoeve die aan deze weg staat, hoeve Wienhoes, was oorspronkelijk een herberg bij een tolhuis. De rechtervleugel is in de 18-de eeuw aangebouwd als pleisterplaats voor de postkoets. Hier is de rustpost en dan weer verder. We klimmen nu de Eyser heuvelrug op een hele klim met prachtige vergezichten, en dan wandelen we een heel eind door de Gulpdal. Zo komen we terug in Gulpen

45E MARCHE DE LA BERWINNE.

LES PEDESTRIANS DE CLERMONT-SUR-BERWINNE.

THIMISTER-CLERMONT.

Het plein "Place de la Halle" is een heuse geschiedenisles in openlucht, mede dankzij de verschillende bouwstijlen die de voorbije eeuwen typeren. De meest representatieve elementen, in zeer uiteenlopende vormen, zijn de baksteen en het wit van de stenen in de omlijstingen en hoekverankeringen. De decoratieve leisteen op de daken vormt eveneens een opvallend element. In dit kader is ook het stadhuis, verbouwd aan het eind van de 19e eeuw, een blikvanger van het dorp, vooral door de originele toren in de vorm van een pepermolen. Gezien de aard van de dorpsactiviteiten, waren hier geen grote kasten van huizen nodig. De woningen zijn eenvoudig maar zeer pittoresk en vormen een harmonieus geheel. In de buurt van de kerk wordt de aandacht getrokken door een inrijpoort en een verdedigingstoren, resten van een herenboerderij uit 1635. Op een steenworp van het dorp, in een schrijn van bosjes en fruitbomen, en her en der omzoomd door natuurlijke hagen, ligt de voormalige lijn 38 deze route is tegenwoordig een idyllische wandelroute. We wandelen hier in het  Land van Herve dat strekt zich uit ten zuiden van de Maas, voorbij Luik, tot aan de oevers van de Vesder. Vele waterlopen hebben dit stukje landschap geboetseerd in een opeenvolging van plateaus en depressies met vochtige dalen. De ondergrond, die bestaat uit compacte, niet-doorlatende kleilagen, ligt aan de oorsprong van deze bodems doorspekt met water, die meer geschikt zijn voor weiland dan voor akkerbouw. Van op de hogere punten verliest uw blik zich in een weids, groen panorama, waar de hagen die de graslanden afzomen en de geïsoleerde boerderijen de belangrijkste blikvangers in het landschap vormen. We wandelen verder door mooie landschap en ,omen zo in Chainneux, weer verder om te genieten van al het moois wat het Land van Herve ons te bieden heeft. Zo komen we aan het monument van Cavalier Fonck. De Lancer Antoine Fonck ( Verviers 1893 - Thimister 4 augustus 1914) is het eerste Belgische slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Hij ligt begraven op het kerkhof van Thimister. We wandelen terug naar het dorp waar de kerk het dorp domineert door zijn indrukwekkende ligging op een hoogte. Het dorp heeft zich rond de markt ontwikkelt, terwijl de kerk het dorp de rug schijnt toe te keren. Het ontbreken van een kerkplein en een zij-ingang onderlijnen deze afstand nog meer. Aan het begin van de jaren 1900 werd de ingang van het kerkhof met een boog verfraaid, de kruisjes van de voorvaderen bakenen het pad af dat door het kerkhof loopt en een kapel Onze-Lieve-Vrouw-van Lourdes werd op de as van de ingang opgericht. Anders dan de boerderijen die verspreid in het landschap liggen, bieden de woningen in de dorpskernen, gebouwd in een strak schema langs de straten, een meer verstedelijkte aanblik door de samenstellingen de structuur van hun gevels. Omkranst door kleuren en texturen, zijn de gebouwen in het Land van Herve een spel van contrasten en materialen: antracietgrijze daken in leisteen of dakpannen met grijze en roodoranje tinten, metselwerk met roodbruine of zandbeige baksteen, houten vakwerk opgevuld met leem of baksteen, kaderwerk en stroken in lichtgrijze kalksteen, hier en daar gespikkeld met wit pleisterwerk zijn allemaal elementen die bijdragen tot het opvallende, architecturale karakter van het Land van Herve en Clermont-sur-Berwinne. Een prachtige wandeling.

KRUIZEN LANGS DE ROUTE IN CLERMONT-SUR-BERWINNE.

Het Land van Herve heeft een rijke geschiedenis maar ook een heel religueze geschiedenis, dit kun je duidelijk zien door vele honderdend jaren oude wegkruizen.

OVER BERG EN DAL. RODE ROUTE.

SINT PIETERSBERG. TUSSEN JEKER EN MAAS.

MAASTRICHT.

Het kalkmassief van de Sint-Pietersberg ligt op de grens van Nederland, Vlaanderen en Wallonië. Dit is een unieke streek, met pittoreske dorpjes, forten en kastelen, tal van waterlopen, een bewogen geschiedenis en een uitzonderlijke natuur. Zo vertrekken we vandaag aan het Fort dat dateert uit begin 1700 en is grotendeels nog intact of gerestaureerd. Buiten is het uitzicht over de stad, de Maas en het omringende landschap van indrukwekkende schoonheid. De Sint Pietersberg is sinds 1974 een beschermd natuurgebied en is in totaal 133 ha groot. Natuurmonumenten beheert de grotten van de Sint Pietersberg sinds 1995 en het erop gelegen fort Sint Pieter sinds 2009. Dit bijzondere landschap, aan de rand van de stad Maastricht gelegen, is grotendeels aangewezen als beschermd natuurmonument en wordt beheerd door de Vereniging Natuurmonumenten. We klimmen de trap op langs het fort en dan de natuur in. Dan komen we voorbij de ENCI groeve. Verder langs prachtige natuur van deze bijzondere streek. We komen al klimmend en dalen langs de Duivelsgrot. Dan wandelen langs de staatsgrens we komen verschillende grenspalen tegen. Dan steken we de grens met Nederland over naar België en wandelen nu op de taalgrens Vlaanderen Wallonië. Zo komen we aan de hoeve Castert. Gelukkig zijn de restauratie van dit bijzonder gebouw nu volop bezig. We wandelen verder een heel eind door het bos met hoge kalkmuren. Zo komen we beneden aan de Maas die we een eindje volgen tot we aan de ingang van domein Slavante aan de overzijde van de Maas het Kasteel de Hoogenweerth. Het huis en is al vermeld in de 15e eeuw onder de naam Houweert. Het huidige huis is gebouwd door de Maastrichtse schepen Antonius Vaes op het einde van de 17e eeuw. Dan klimmen op naar Slavante. Het Buitengoed Slavante, voorheen bekend onder de naam Casino Slavante, is een uitspanning tegen de oosthelling van de Sint-Pietersberg in de gemeente Maastricht in de Nederlandse provincie Limburg. De voormalige buitensociëteit dateert uit 1846 en is sinds 1997 een rijksmonument. De naam Slavante wordt ook gebruikt voor het omliggend deel van de Sint-Pietersberg met onder andere restanten van een 17e-eeuws klooster, een kapel, een wijngaard, een aanlegsteiger voor rondvaartboten en de toegang tot de Zonneberg, een stelsel van onderaardse kalksteengroeven. Het hoog gelegen gebied biedt uitzicht over de rivier de Maas en een deel van het Maasdal. Kloosterrestanten en Sint-Antoniuskapel. Van het tweede klooster Slavante resten nog twee haaks op elkaar staande, witgepleisterde vleugels uit de zeventiende eeuw, waarvan er een nog een deel van een open arcade bezit. In het interieur bevindt zich een fragmentarisch bewaarde schouw uit 1666. De Sint-Antoniuskapel is een veelhoekig gesloten veldkapel van mergel met een barokke voorgevel uit 1681. De kapel draagt het wapenschild van de schenker, de landcommandeur Edmond Godfried van Bocholtz van de balije Biesen van de ridders van de Duitse Orde. Wij wandelen even op het domein, en we bezoeken de chalet voor een natje en droogje. Dan weer verder, we komen langs het kasteel van Andre Rieu kasteel Schonbrunn. Nu wandelen we de Sint Pietersberg op om zo terug aan ons vertrek te komen. Deze wandeling is eentje van de wandelingen van Sint Pietersberg, welke wij controleren als Ambassadeurs.

PANNENKOEKENTOCHT.

DE SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Onze maandelijkse wandeling met onze wandelclub vertrek in zaal De Kei. Zo wandelen we ook naar Beverst. Maar vandaag zouden we deze wandeling wel de vakwerk wandeling. De vele vakwerkhuizen die we op deze wandeling tegen komen zijn stuk voor stuk parels.  Tot in de vorige eeuw bouwden en onderhielden boeren deze witte huizen met houten raamwerk zelf. De bouw, waarbij het skelet is gemaakt van hout, stenen, stro en leem, was tot 1850 de normale wijze waarop men in Limburg huizen bouwde. Omdat de materialen in de buurt te verkrijgen waren, was het goedkoop. Inmiddels worden al meer dan honderd jaar geen vakwerkhuizen meer nieuw gebouwd, maar wel gerenoveerd. De bouw:

Vakwerk bestaat gewoonlijk uit een houten balkstructuur met een invulling. De stijlen van een vakwerkconstructie maken vaak ook deel uit van de gebintconstructie. De invulling kan bestaan uit vlechtwerk van wilgentenen, eik, vuilboom of hazelnoot dat bestreken is met een mengsel van stro en leem. Het vlechtwerk bestaat uit verticale houten staken die in gaten en sleuven in de regels zijn bevestigd. Hiertussen worden vervolgens twijgen gevlochten. In Vlaanderen wordt zo een constructie "plak-en-stak" genoemd. Later werd als invulling ook baksteen gebruikt.

De wandeling door de velden van Diepenbeek met een hel blauwe hemel is zo mooi. We komen ook in Beverst- Bilzen met een prachtige huis in vakwerk waar Mgr R Vanheusden geboren is.

Op 02 augustus 1888 in Beverst geboren en in 1919 in Kaapstad tot priester gewijd en naar Congo gestuurd, 1947 werd hij in Luik tot bisschop van Cariana gewijd. Hij overleed in 1958 in Congo.

We wandelen een heel eind door de omgeving met wat afwisseling en zo komen we terug in de zaal. Waar onze wandeling eindigt en waar de pannenkoekentocht afgesloten word met pannenkoeken.   

MARCHE DES GADLIS DE PERON D’OR.

LES GADLIS DE PERON D’OR.

REMOUCHAMPS.

Vandaag een wandeling in Remouchamps, we vertrekken met de wandeling aan de Amblève en aan de oever staan mooie huizen en we steken de rivier over en komen zo langs de Grotten van Remouchamps deze zijn zeer bijzonder en worden druk bezocht ook nu in de winter. In 1828 werd het grottencomplex ontdekt. Sinds 1912 zijn de grotten open voor het publiek. Men gebruikte toen harshoudende fakkels om zich van enig licht te voorzien. In 1924 zijn de grotten voorzien van feeërieke verlichting. We wandelen nu het dorp uit en beginnen aan onze eerste klim. Wat wel mooie plaatjes geeft. Blijven klimmen tot we aan “Belverdere Rahir op 200meter” komen. Hier een prachtige zicht op het  kasteel Montjardin.

Het prachtige kasteel van Montjardin ligt ten zuiden van Remouchamps bestaat uit een oud feodaal kasteel en een kasteel in renaissance stijl en dateert uit 1871. Het kasteeltje staat op een rots, en toont 50m boven de Amblève uit. Het Herenhuis van Montjardin is bekend met zekerheid sinds 1342. Het is in de 14e eeuw gebouwd maar verwoest door brand in 1640. De familie van Theux de Meylandt en Montjardin is de gelukkige eigenaar sinds 1734. Recente verandering in het interieur hebben van dit optrek een comfortabel, aristocratisch verblijf gemaakt.

We wandelen verder op en hier liggen rotsblokken wat het allemaal nog mooier maakt. Verder komen we onder de brug van de autostrade en verder wandelen we door de omgeving van bos met een zicht op de vallei. Niet voor niks is deze streek bijzonder.  Water, rots, flora en fauna maken van het Land van Ourthe-Vesdre-Amblève een streek om grenzeloos te ontdekken. Het is een constant klimmen en dalen, een eind door het bos dan boven op het plateau door de weilanden. Na een tijdje wandelen we boven het dal met een zicht op de vallei de rivier die door de vallei vloeit, de hellingen begroeid met bomen en in het dal enkele huizen wat is het hier toch prachtig om te wandelen en wat een afwisseling, dalen en dan weer een stevige klim. We blijven wandelen door dit prachtige landschap tot wee weer in Remouchamps komen nog even door het dorp en zo zijn we terug aan de Amblève die we terug oversteken om zo onze wandeling te beëindigen. Het was een zware wandeling met verschillende pittige beklimmingen, maar het was de moeite waard om deze 5 sterren wandeling te doen.  

BOS- EN HEIDETOCHT.

DE BENNEWED.

HOUTHALLEN.

Vandaag een wandeling in Houthallen, we wandelen in het natuurreservaat “Teut & Ten Haagdoorn”. De Teut en Ten Haagdoorn, met 2000 hectare het grootste heidegebied van Midden-Limburg. De afwisseling van beekdalen, vennen, duinen, bossen, akkertjes en heideterreinen nodigen uit voor een prachtige wandeling. Dankzij ijverige schaapjes blijft die heidepracht behouden.  We   belanden dan onmiddellijk in de heide. Het is een golvend terrein, met – uiteraard – heide en ook wel  bomen. Je passeert ook een ven (of is het een vijver). Door dit typische heidegebied, wandelen we  dan enkele kilometers. we kruizen wel enkele keren een hoogspanningsleiding, we horen voortdurend het verkeerslawaai van de snelweg en je hebt zicht op een golfterrein, maar dat alles moet je erbij nemen in een dicht bevolkt land, vrees ik.   Het wandelgebied Tenhaagdoorn kronkelt door De Wijers, een uitgestrekt natuurgebied dat maar liefst 1.175 vijvers telt! Samen met de heidelandschappen, beekvalleien en graslandschappen is dit een feeëriek wandelparadijs waar we urenlang gezonde energie kan opdoen. Je kunt moeilijk beschrijven wat je allemaal zit en hoe afwisselende het parkoers door de heide is, terwijl we hier doorwandelen denken we eraan hoe mooi het hier moet zijn als de heide bloeit.  Spijtige dat er een golfterrein in het gebied ligt wat er heel anders bij ligt, het groene gras steekt af tegen de heidevlakte. We wandelen rustig door de heide en genieten van de vele vergezichten. In de verte staan de schachtbokken van de mijn van Houthalen. We wandelen nog een heel eind over de heide om zo terug aan ons vertrek te komen. Het was een mooie wandeling alleen spijtig dat het de hele tijd geregend heeft.                            

>

'LANGS BOERENERVEN'

REGONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.

VECHMAAL.

Vanuit de authentieke herberg "De Horne" vertrekt deze landschapswandeling. Deze Greenspot is een schitterende afspiegeling van droog Haspengouw, met uitgestrekte akkers, compacte dorpjes, monumentale vierkantshoeves en kastelen. We wandelen nu verder en al na enkele honderd meters komen we aan het Kasteel van Horne met kasteelhoeve en park. Het bouwjaar van kasteel van Heurne is niet bekend. Het kasteel was lange tijd in het bezit van de Tongerse familie Bosch, wier wapenschild boven de ingangspoort van de kasteelhoeve prijkt. De bijbehorende hoeve dateert van 1743 en werd gebouwd door de familie Bosch. De familie Bosch had het kasteel van de 17e tot en met de 19e eeuw in hun bezit. Vroeger bevond er zich nog de Kasino, een verdwenen huisje in de Engelse stijl dat dienstdeed als jachtwachtershuis. Het bijbehorend bosje wordt sinds oudsher Bosquet genoemd. We wandelen verder. Langs één van de vele boerderijen. Als landbouwdorp is het normaal dat er vele boerderijen zijn maar hier zijn de meeste nog altijd in bedrijf wat toch bijzonder is. Ook bijzonder is dat vele van deze metselaarsteken dragen.  Het aanbrengen van individuele bezwerend/beschermende tekens vormt echter de meest voorkomende toepassingsvorm. De metselaars putten hun inspiratie uit een arsenaal aan oraal overgeleverde tekens. Tekens komen voor op alle mogelijke plaatsen van een gebouw. De geesten waarvoor ze bestemd zijn zullen ze wel zien. Later worden ze aan de straatkanten gezet omdat iedereen ze kon zien, ook deze hier in Vechmaal. We wandelen verder en gaan zo naar de open ruimte. Zo komen we  aan de Kuilen van Vechmaal. Groeve Henisdaal De naam is afkomstig van een voormalig leen, eigendom van het gelijknamig adellijk geslacht. De groeven zijn de enige van deze soort in het stroomgebied van de Schelde. De overige bevinden zich in het stroomgebied van de Maas. Er zijn drie gangenstelsels, ook grotten genoemd. De ingang van de grootste ligt in een bosje, deze geeft toegang tot de Grote Grot. Vanaf de Romeinse tijd werden mergelblokken uitgehouwen welke dienden als onderbouw voor bouwwerken. Ook voor de bouw van de basiliek van Tongeren werd mergel uit deze groeve gebruikt. Ook werd de mergel gebruikt als bemestingsmiddel op de akkers. Tot 1835 werd hier mergel gewonnen. Het grillige reliëf dat door de menselijke activiteit is ontstaan begroeide met struikgewas. In de middeleeuwen werden deze hellingen voor de wijnbouw gebruikt. De ondergrondse gangenstelsels, met soms in het veld nog ventilatiekokers, lopen door tot in de naburige gemeenten. Vanaf ongeveer 1930 werden de gangenstelsels gebruikt voor de champignonteelt. De instorting te Zichen in 1958, waarbij 18 slachtoffers vielen, betekende ook het einde van de champignonteelt in de grotten van Henisdaal. Tegenwoordig vormt het gangenstelsel een verblijf- en winterslaapplaats voor vleermuizen, zoals dwarsoorvleermuis, grootoorvleermuis en baardvleermuis. Dit, en bovendien het bovengrondse landschap met een merkwaardige kalkflora, maakte dat dit gebied als natuurgebied wordt beschermd. Ook geologisch is dit gebied interessant: Er werden tal van fossielen gevonden. Weer verder met onze wandeling tot we aan de Hoeve Henisdaal komen. Ook hier een heel stuk geschiedenis.  Het poortgebouw stamt uit de 2e helft van de 16e eeuw, en is in laatgotische stijl met renaissance-elementen. De hoekbanden zijn beneden van kalksteen, boven van mergelsteen. Boven de poort bevindt zich een gevelsteen waarop zich het wapenschild van het geslacht Van Henisdaal bevindt. Aan beide zijden hiervan vindt men een kleine gevelsteen dat een harnas uitbeeldt. De tegen de noordgevel van het poortgebouw aangebouwde traptoren was vroeger hoger, maar de houten wenteltrap is nog origineel. In deze toren vindt men nog schietgaten. Veel van de bedrijfsgebouwen zijn uit de 2e helft van de 19e eeuw. De dubbele dwarsschuur, met twee rondboogpoorten, is waarschijnlijk ouder. Weer wat verder langs de kerk en zo terug op ons vertrek. We hebben deze wandeling al zovele male gedaan maar toch is het telkens weer een ontdekking.

27e MARCHE DE ACT DE MANAIHANT.

MARCHEURS AMICALE CYCLO DE MANAIHANT.

BATTICE.

Vandaag naar Battice samen met Jelle voor de 12 km. Als we aankomen ligt er nog op vele plaatsen sneeuw en dat gaat onze Jelle wel. Het prachtige Land van Herve nodigt uit om te wandelen. Het Land van Herve wordt gekenmerkt door lage heuvels, weinig bos en hoofdzakelijk weiden en boomgaarden omheind door typische hagen. Is het vooral een landbouwgebied, bekend onder meer hervekaas met zijn zeer doordringende geur, boter, cider, appelen en peren en appelstroop (gedeeltelijk met peren gemaakt) ook wel Luikse Stroop genoemd, fijne vleeswaren en bier in de brouwerij van de voormalige Abdij van Val-Dieu. Een streek om van te genieten. We wandelen door de typische straten van de streek, met veel bochten en met hagen omzoomt. Hier en daar een oude boerderij die in het landschap staat. Zo typische met rode baksteen en met hardsteen omlijstingen dikwijls afgezet met een ijzeren hek. Zo mooi. We wandelen verder en komen zo in Bruyeres. In het dorpje is de controlepost waar we even halt houden en Jelle wat kan rusten, dan weer verder het centrum heeft een paar prachtige oude huizen dan weer de velden en weilanden in. Een beetje verder kunnen we de nieuwe brug van de autostrade zien wij gaan verder met onze wandeling. Ook hier weer de prachtige huizen zo typische voor het Land van Herve. Nog even en we zijn terug op de rustpost vandaar uit langs velden en weilanden terug naar ons vertrek. Wat een prachtige wandeling zeker als onze kleinzoon erbij is hij heeft het weer goed gedaan, proficiat Jelle.