22e MARCHE D’ETE

LES FOUGNANS.
 
PURNODE.
 
Brouwerij du Bocq, in het hartje van de Ardennen de brouwerstraditie ontdekken die de familie BELOT sinds 1858 in Purnode in stand houdt, een klein prachtig toeristisch dorpje in de Bocq-vallei. Het begeleide bezoek - uniek in Wallonië - zal ons doorheen de tijd loodsen: de volledige evolutie van de kunst om een goed bier te brouwen "la Gauloise".

Hier vertrekt de wandeling in de brouwerij. Alles begon in 1858 toen Martin BELOT, landbouwer in Purnode, bier begon te brouwen in zijn boerderij. In het begin werd het bier uitsluitend in de winter gebrouwen wanneer er op de velden onvoldoende werk was voor de arbeiders. De ontdekking van een waterbron van uitzonderlijke kwaliteit en kwantiteit in de nabijheid van de boerderij was, natuurlijk, een bijkomende troef, veel is er niet veranderd in dit Ardeens dorpje waar de brouwerij het belangrijkste gebouw is.

We wandelen door de straat en gaan direct de mooi natuur in, we wandelen veel langs het stroompje de Bocq. We klimmen een heel eind om dan langs het station van Purnode te komen gelegen in het bos het enige gebouw in de omtrek, eigenaardig om hier een dergelijk station te zien.

De sporen liggen er nog maar zijn overwoekerd, een spoor door een prachtige vallei. Ze zijn een stuk van de lijn aan het vrijmaken, er is een nieuwe bestemming voor deze lijn gevonden. We klimmen en klimmen en krijgen een fabuleus zicht over de vallei en de spoorweg die door verschillende bergen gaat, en op plaatsen over de stroom de Bocq, waar prachtige bruggen over gebouwd zijn, gelukkig zijn deze bewaard gebleven ze zijn een bijzonder mooi stukje bouwkunst.

De wandeling door het bos nu weer de beekjes oversteken, dan door een kloof met hoge rotsen. Heel mooi, spijtig dat het de afgelopen dagen zo geregend heeft en alles onder de modder zit. Mooie panorama’s krijgen we voorgeschoteld door de vallei gewoon prachtig. We komen terug aan in het dorp en gaan langs de huizen in natuursteen dalen af naar het centrum en zien de brouwerij.

We wandelen de koer op en hier kunnen we een bezoek aan de brouwerij brengen. We wandelen nog wat rond en genieten van de omgeving en zeker genieten we van het bier dat hier gebrouwen wordt. Applebocq is een fruitig naar appelen smakend troebel biertje, ik hou wel van de smaak en het is een verfrissend biertje.

Een fijne en aangename wandeling, als we naar huis rijden komen we langs Spontin en we wilden al lang het kasteel eens bezoeken, buiten valt het nogal mee, maar de inkom van 4 euro is weggesmeten geld binnen is het een vieze vuile boel onderkomen en het staat leeg, we horen dat de eigenaar in 2004 vermoord werd en er nu een dame in een van de bijgebouwen woont en deze houd het kasteel open voor bezoekers.

We wandelen nog wat rond in het dorp en keren dan naar huis terug.

"Onneembaar geacht in 1940, maar spectaculair veroverd. Beleef het begin van de 2de Wereldoorlog ontdek de indrukwekkende bunkers en maak kennis met Duitslands geheime wapens" zo word een bezoek aan het Fort aangeprezen.

Overdreven is het niet.

Het fort is uitgegraven in een mergelheuvel met behulp van mijnbouwtechnieken. Er zijn galerijen, bunkers en koepels aanwezig welke het fort van Eben-Emael vorm geven. Grofweg bestaat het plan van het fort uit een driehoek met een basis van 750 meter en een hoogte van 950 meter. De oppervlakte is circa 45 Ha. Het oostelijk deel van het fort wordt begrenst door een gigantische "watergracht": het Albert-kanaal. Deze was aangelegd nog voordat er sprake was van bouwactiviteiten van het fort! Het kanaal doorsneed de mergelheuvel waardoor er mergelwanden ontstonden met grote hoogten.

In het zuiden was deze hoogte circa 60 meter en in het noorden "nog maar" 20 meter. Een perfecte locatie om een fort te bouwen! Het fort bestaat uit twee niveaus: Niveau 0: De kazerne (45 m onder het oppervlak) voor de huisvesting van 1200 soldaten inclusief alles wat nodig was om zonder hulp van buitenaf voor langere tijd stand te houden. Niveau 1: het tussenniveau (25 m onder het oppervlak) bestaande uit de galerijen (circa 4 km in totaal) die toegang geven tot alle gevechtsopstellingen van het fort.

Een fantastische toren, die in de jaren `60 van de vorige eeuw temidden van een onbewoond gebied, dat uitkijkt op de vallei van de Geer, van grove silexbreuksteen is gebouwd door de particulier Robert Garcet.

De vijf verdiepingen eindigen in een terras met hoeken, waarop grote gebeeldhouwde gevleugelde dieren, de symbolen voor de vier Evangelisten (de stier voor Sint-Lucas, de leeuw voor Sint-Marcus, de adelaar voor Sint-Johannes en de engel voor Sint-Mattheus) hun angstaanjagende silhouetten aftekenen tegen de hemel. Het gebouw is 33 m hoog en is gebouwd op een vierkante basis. Het heeft zeven verdiepingen met bovenop in beton gegoten de vier cherubijnen van de Apocalyps: de stier, de Leeuw, de Adelaar en de mens als een soort sfinx afgebeeld.

Zij die geïnteresseerd zijn in de archeologie zullen hier echt hun hart kunnen ophalen. Aan de basis van de toren zijn 12 gedenkstenen opgericht elk 3,33 m uit elkaar. Allemaal esoterische maten. Op de torenpoort staat de spreuk: "Vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid" de spreuk van de waterman.

De toren rust ook nog eens op 4 kolossale cherubijnen met gespreide vleugels die de toren lijken te ondersteunen. In dezelfde zaal bevind zich een relief in cement dat de ideeënwereld weergeeft van Garcet: De wereld ten prooi aan een monsterlijke domheid, belichaamd door een tyrannosaurus van voor de zondvloed.

Voor zich het boek der boeken openstaand op het evangelie van Matheus. De martelaren, slachtoffers van het katholicisme, de Islam, het communisme, het Fascisme vormen een rivier van bloed.

Aan de andere kant worden Filosofie en wetenschappen samengevoegd om de democratische organisatie te cremeren waar de burger herkent wordt als een persoon met rechten. Vrijheid van denken, pers en gewetensvrijheid.

De mens een gedrag aanleren van vrede, tolerantie, solidariteit en rechtvaardigheid dat is de boodschap van de toren van Eben-Ezer.

Eben-Ezer (de vredestoren) werd niet door één man gebouwd maar door een volledige ploeg van kameraden die elkaar zeer waardeerden. In 1951 werden de fundamenten van de grote trap gelegd.

De eerste hoeksteen van de toren van Mitspa (leeuw) is van graniet, hij draagt een dubbel symbool want het is ook de steen van een brug die door het Duits leger vernietigd werd, de overwinning van goed tegen kwaad, van vrede op oorlog. De funderingen van de toren gaan tot 30 m onder de grond. We bezoeken de toren en hebben een indrukwekkend zicht van op de toren.

Ongelooflijk het levenswerk van één man, jaren geleden was er sprake van om de toren af te breken omdat hij zonder vergunning gebouwd is, nu is het een belangrijk toeristische attractie

MARCHE D’APRES – MIDI

MARCHEURS DU GEER.

EBEN-EMAEL.

Tot 1963 maakte Eben-Emael deel uit van de Vlaamse provincie Limburg maar werd na de vaststelling van de taalgrens overgeheveld naar de provincie Luik in Wallonië. Eben-Emael, in het Nederlands ook gespeld als Eben-Emaal, is een deelgemeente van de Waalse gemeente Bassenge (Bitsingen). Het ligt aan de taalgrens en vlakbij de grens met Nederland bij Maastricht.

Gelegen aan het riviertje de Geer (Jeker) waar verschillende watermolens op liggen en op de wandeling komen we er een paar tegen.

Maar vooral de prachtige natuur is hier uitzonderlijk, we hebben te maken met de mergel en de silex. Dit heeft een merkwaardig gebouw opgeleverd namelijk de “toren van Eben Ezer” ook de ontginning van de silex waar vele gebouwen mee gemaakt zijn hier alom aanwezig. Het prachtige landschap dat voor 1960 praktisch onbewoond was op enkele boerderijen en molens na.

Gelegen in de vallei van de Geer, hier wandelen we, met stevige beklimmingen langs de silexgroeve en de toren. Dan dalen we af naar het dorpje langs de molen van Eben en naar het militair domein van het Fort van Eben Emael. Het fort Eben-Emael is nog steeds militair terrein. Gebouwd in 1932-1935 werd dit fort onneembaar geacht en was tevens het laatste woord van de toenmalige 'moderne' oorlogsvoering.

Gelegen aan het Albert-kanaal was het een belangrijk strategisch punt van de Belgische verdediging in het oosten met als hoofdtaak: de drie bruggen in het Noorden over het kanaal te verdedigen of te vernietigen. Ook het zogenaamde "gat van Visé" ten zuiden van het fort werd verdedigd.

In het Fort is een museum ingericht dat alles toont van de rumoerige tijd welke het fort heeft doorstaan in de tijdsperiode 1935-1944. Variërend van foto's tot wapens, van uniformen tot boeken zijn bijna alle facetten met betrekking tot het fort vertegenwoordigd. Zeker een bezoek waard.

Wij verlaten het domein om langs de Geer terug naar het vertrek het gaan een prachtige wandeling in een bijzondere omgeving.

Sohier, bloemendorp deze titel is ze zeker waard. Wie houd van bebloemde gevels, voortuintjes en op alle hoeken van de straat prachtig aangelegde bloemperken, oude landbouwtuigen beplant met veel kleurige bloemen, en zelfs een afgedankte auto vol geplant met bloemen, gewoon prachtig.

Achter de kerk vind je het kasteel en zijn park, we bevinden ons hier diep in de Famennestreek op een steenworp van de Ardennen. We worden verwelkomt door een erehaag van 19de eeuwse huizen en boerderijen uit kalksteen, daken uit leisteen geven een grijze tint en maken het plaatje compleet.

Dit is een vredig dorpje met aangenaam geurende perkjes, een houtstapel voor de deur en kleurrijke bloemen op alle vensterbanken, Sohier heeft zijn titel van mooiste bloemendorp van Luxemburg niet gestolen.

De hoofdweg van de kerk naar de voormalige schoolgebouwen, is een schitterende rij huizen in kalksteen en zandsteenblokken met vensteromlijstingen in houwsteen. Kalk- en zandsteen vormen een harmonieus geheel. De gehele straat is een perfecte opeenvolging van bekoorlijke, 19de eeuwse goed onderhouden boerderijen en huizen, we wandelen door dit prachtige dorp met boerderijen met vakwerk

We verlaten het dorp om naar het goed de Beaurevoir te gaan, dit kasteeltje was vroeger de verzamelplaats voor als men ging jagen. We wandelen door het prachtige landschap waar we overrompeld worden door uitgestrekte panorama’s.

We wandelen naar het dorpje Honnay, het is heerlijk wandelen te midden van de wilde kersenbomen, wilde rozelaars, mei-en doornhagen, braambessen en nog veel meer. We wandelen hier op de scheiding van het lager gelegen Famennestreek en de Condruzische hoogtes je merk duidelijk de hoogte verschillen. We wandel hier de provincie Namen binnen. Dit kleine kamweggentje brengt ons naar Honnay. Je krijgt de indruk op een Ardeens balkon te wandelen dat de Famenne overschaduwt, Sohier verdwijnt uit het zicht en maakt plaats voor Honnay deze droomroute strekt zich eindeloos voor je uit.

Honnay is een rustig dorpje dat op het tempo van de jaargetijden leeft, het verwonderd ons dat een zo klein dorpje zo een grote kerk heeft. Ook hier vakwerk en het herinnerd er ons aan dat we in de Famennestreek wandelen. We komen terug na een lange klim en prachtige zichten in Sohier. Langs het kasteel en park. We hebben nog wat tijd over om in het centrum nog wat te kijken en bezoekje aan de kerk te brengen.

We hebben genoten van onze wandeling in en rond het dorp, prachtige bloemen en mooi huizen, ik snap wel dat dit ook een van de mooiste dorpen van Wallonië is.

STOOMSTROOPFABRIEK BORGLOON.

In Borgloon staat nog een zeldzame getuige van de siroopnijverheid die hier sinds het eind van de 19de en in een groot deel van de 20ste eeuw voor welvaart zorgde. Het Haspengouwse fruit werd er verwerkt tot stroop, eerst nog ambachtelijk, later op industriële wijze. De fabriek uit 1878 - in 1959 werkten er 23 arbeiders - is nog volledig uitgerust, staat op een oud stationscomplex en ligt op loopafstand van het centrum. Sinds 1988 vloeit er geen stroop meer.

PANNENKOEKENWANDELTOCHT
 
DE LOONSE TSJAFFELEERS.

HEERS.


Vandaag vertrekken de Loonse Tsjaffeleers in de buurt gemeente Heers. Hoe zouden we Heers kunnen beschrijven “ Een dozijn bescheiden dorpskernen en –kerkjes, met de machtige vierkantshoeven en kastelen, verspreid over de heuvelachtige, uitgestrekte landerijen, doorspekt met vlekje bos en fruitboomgaarden.” Een rijk verleden met het kasteel van Heers dat teruggaat tot in de 14de eeuw verwoest werd en rond 1500 geheel terug opgebouwd, een van de prachtigste kasteel in Haspengouw met een indrukwekkende boerderij met tiendenschuur. Nu in 2006 bijna een ruïne, vervallen en verwaarloosd. We wandelen er voorbij en met pijn in het hart zien we het verval van dit historische gebouw. We wandelen door de dreef en de hoogstamboomgaard is hetzelfde lot beschoren als het kasteel verval alom.

Dit zou een van de mooiste plekje is Limburg kunnen zijn. We wandelen door de uitgestrekte landerijen en genieten van het Haspengouwse landschap. De grote vierkantshoeven dikwijls waren het kasteelhoeven met grote graanschuren komen hier veelvuldig voor, de meeste hebben hun oorspronkelijke bestemming verloren en dienen nu als woonhuis of vakantiehuis. Gelukkig worden ze daardoor behouden. En dikwijls worden ze hersteld.

In de verte zien we de Sint Stefanuskerk van Batsheers, deze werd gebouwd op een hoogte door de Abt ven Averbode rond de 18de eeuw. In Opheers komen langs de Michelhoeve waar nu aan hoevetoerisme gedaan wordt. Wat verder tegenover de 18de eeuwse kerk ligt nog een kasteelhoeve die volop in restauratie is en waar een kunstenaar zijn werken tentoonstelt. Boven de deur het wapenschild van de eerste eigenaren. We wandelen even de taalgrens over en keren terug naar Heers.

Het weer zit zeker niet mee geregeld worden we overvallen door een regenbui. Je zou denken dat je midden in de herfst zit. Maar als we in de zaal komen word het slechte weer gauw vergeten als de geur van de pannenkoeken je tegenkomt. Nog wat bijpraten met vrienden en een fijne maar natte wandeldag is voorbij.

MARCHE DU PANDA
 
LES PANDAS DE JEMEPPE-SUR-SAMBRE.

MORNIMONT.

De streek van de van “de man van Spy” telt nog al wat fabrieken, hoeven en gedrongen huizen in blauwe arduin. Mornimont is een deelgemeente van Jemeppe-sur-Sambre en Spy is er ook deel van, Spy kreeg in 1886 wereldfaam.

In de grot van “Betche-al-Roche” ontdekten twee archeologen twee skeletten die toebehoorden aan de Homo Sapiens Neandertalensis. Van op de rots heeft men een prachtig panorama, deze plek is gelegen in een 17ha groot natuurreservaat, nu bescherm als monument, prachtige plek om in rond te wandelen.

We wandelen door een prachtig stukje natuur met veel afwisseling dan wat weilanden omzoomt met bossen en dan weer even het bos in om te genieten van alles wat de natuur ons te beiden heeft.

We komen in Moustier een prachtig dorp met een dorpsplein met prachtige gebouwen, een kasteeltje en prachtige huizen.

Dan weer verder door de natuur naar het volgende dorp. Een prachtige wandeling door het natuurgebied van de “man van Spy” en zo terug naar Mornimont.

Waar een oude gietijzeren dorpspomp staat, zo eindigt een mooie en aangename wandeling in het land van de man van Spy.

Crupet ligt de Naamse Condroz en spreekt mede door zijn eenvoud al bij de eerste oogopslag tot de verbeelding. De huizen zijn uit de 17de en18de en 19de eeuw, werden keurig gerestaureerd in de traditionele stijl.

Tijdens de industriële revolutie waren niet minder dan vijf molens, één ijzersmelterij met hoogovens, één papiermolen en één brouwerij. Vele gebouwen staan er nog maar de activiteit is gedaan. Nu de wandeling, eerst verkennen we het centrum van dit prachtige dorp. Vanuit het centrum aan de kerk vertrekken we en we komen aan de donjon.

Gelegen in het dal omgeven door water. Deze toren is de rots van het dorp, we wandelen door de prachtige streek. De huizen in kalksteen en de vensteromlijstingen in houwsteen.

Wij komen langs de molen aan de overzijde van de beek. Deze oude watermolen "Molen des Ramiers" is werkelijk een prachtig gebouw het is een top restaurant.

We wandelen langs het straatje dat achter de donjon komt. We wandelen rechtdoor naar het gehucht Insefy. We moeten een steile klim doen om er te geraken maar het is de moeite waard links en rechts prachtige bossen en landerijen. We wandelen door het prachtige landschap en komen in het gehucht "Jassogne" dit is prachtige rechts het kasteel van Jassogne, dat uit zandsteenblokken en houwsteen opgetrokken werd.

Voorbij de oude lindeboom staat de dorpssmidse. Aan de andere zijde van de weg een indrukwekkende boerderij. Wij keren terug op onze stappen en dalen af naar het dorp, met prachtige zichten en de natuur op zijn best.

MARCHE DU PARC NATUREL DES 2 OURTHES

MARCHEURS DE L’OURTHE ET DU LAVAL.

SAINTE-ODE.
 




In het hartje van de echte Ardennen, in de valleien van de Ourthe en de Lavel ligt Saint-Ode. In het hart van het natuurpark van de “2 Ourthes” biedt de wandeling ons pure natuur om onvergetelijke momenten in door te brengen.

We vertrekken in Amberloup, een ardeens dorpje met typische boerderijen en veel natuur. Spijtig dat we het weer niet bij hebben wij worden getrakteerd op prachtige vergezichten over de streek. We wandelen door de velden en weilanden langs prachtige bospaden en we gaan naar “Le Jardin” het volgende dorpje rustig liggen in de vallei. We komen daarna in Saint-Ode waar de oude stoomtramlijn(1900) gelopen heeft van Marlae tot Bastonge deze passeerde ook Amberloup. Nu kunnen we wandelen in de bedding van de tram en genieten van de prachtige omgeving.

We komen in een privé domein met een rijke geschiedenis we krijgen het kasteeltje even te zien tussen de bomen en de herten lopen hier vrij rond, aan de houten barak hangen de herten geweien.

We wandelen een stukje langs de stroom die donderend naar beneden vloeit, er is de laatste dagen veel regen gevallen. We komen in het dorpje “Tonny” Met de prachtige boerderijtjes gemaakt uit lokale steen en dan wit geschilderd, een traditie die stilaan verdwijnt.

We keren terug naar Amberloup en passeren de Romaanse kerk “Saint Martin” gebouwd in 1734 en 1828 verbouwd, een zeer mooie sobere kerk met een heel eigenaardigheid de muren lopen schuin naar elkaar welk een vreemd effect heeft als je de kerk binnen gaat.

Nog even genieten van het landschap en dan zijn we terug aan het vertrek, een mooie en aangename wandeling alleen spijtig dat zon ontbrak. Er bestaan plaatsen die we niet willen vergeten en waar men graag terugkomt op het ritme van onze voetstappen.

MONASTERE DES BERNIDICTINIS D’HURTEBISE

Na de wandeling willen we nog even naar Saint Hubert gaan, en we komen langs het klooster van de benedictijnen. We rijden even de laan in om de mooie gebouwen even te bekijken, dit klooster met boerderij gelegen in de vallei is gewoon prachtige we wandelen even rond op de koer en bezoeken de kapel het klooster is opgedragen aan “Notre-Dame” We rijden verder en komen in:

ST-HUBERT.

Jaren geleden zijn we eens in St Hubert geweest maar we waren aangenaam verrast hoe het plein voor de abdij veranderd is, het paleis van de abdij is prachtig gerenoveerd en de hekken zijn hersteld met prachtige motieven, nu is de abdijkerk aan de beurt en we gaan een kijkje binnen nemen, door de werken ligt zeer wat verwaarloosd bij maar het is een prachtig interieur met vele zijkapellen.

MARCHE DES HAUTES ROCHES
 
MARCHEURS DES HAUTE-ROCHES.

DOURBES.
 

Viroinval in de provincie Namen is de fusiegemeente waar Dourbes deel van uit maakt.

Dourbes, eerste dorp aan de Virion, geeft de sfeer aan van pittoresk en charmant, in de schaduw van de ruines van zijn kasteel, verscholen achter het silhouet van de vroeger leerlooierij. Omgeven door weiden, bossen en velden. Hoog boven het omringende landschap uitstekkend, bied deze rotsachtige kalksteenheuvel met imposant kruis een uniek zicht op de prachtige Viroinstreek.

Ook de Haute Roche met zijn 197 meter met de ruïne van het kasteel van Dourbes, prachtige wandeling naar de ruinen door het bos klimmend om te genieten van een adembenemend uitzicht over de Viroinstreek.

Door het natuurreservaat Viroin “La Contiènou” met zijn bijzonder pracht van planten en vlinders. Zeer zeldzame planten, aan de rotsachtige zuidhelling met zijn zuiderse getinte flora. Met zijn 12000ha grote natuurpark met zijn acht liefelijke dorpjes en zijn uitzonderlijke landschappen die zich langs het levend gevend water van de Virion uitstrekt, prachtige wandelwegen met veel verrassingen.

De streek Ardenne en Gaume zijn een uitgelezen wandelparadijs. Van heuvel naar heuvel brengt de wandeling ons langs de uitgestrekte velden en de beboste hellingen. De beken vol met vissen dat is ons wandellandschap vandaag gewoon prachtig, In de valleien loop de stroomtrein van de “Trois Vallées” en we horen het huilen van de stoomfluit. Op de weekends rijdt de stoomtrein op het traject Mariembourg-Treignes. Terug in Dourbes aangekomen de prachtige huizen in lokale steen rustig over het dorp uitgespreid, met de voordeuren op een erf, gezellig straten met bloemen en planten, smalle straatjes waar de tijd stilstaat. Gewoon prachtig!

MARIEMBOURG TOERISTISCHE TREIN “TROIS VALLEES”

Als we Dourbes verlaten komen we voorbij het station van Mariembourg, we stoppen even om naar de stoomtreinen te gaan kijken, de locomotievenloods, de laatste in rotondevorm die nog in gebruik is, geeft ons een zicht op meer dan 100 jaar stoomhistorie.

Prachtig herstelde stoomtreinen staan in de loods wachtend op de volgende rit. Aan het einde van de 14 kilometer lang traject staat het”Stoomtreinmuseum van Treignes” zeker een bezoek waard.


BRASSERIE ARTISANALE “MORTAL’S BEERS”


We verlaten Mariembourg en rijden langs Jamagne waar we de “brasserie Mortal’s Beers” komen, we stoppen even om even kennis te maken.

De brouwerij startte een 3 tal jaren geleden met het brouwen van bier en vandaag kun je er een aantal komen proeven, wij kiezen voor de “Black Mortal” 8%. Een donker bier met een lekker smaak.

>

Hallo Jonnhy

Vooreerst bedankt voor je reactie, het doet mij plezier te ontdekken dat er mensen zijn die deze ramp blijven herdenken. Wat betreft mijn verhaal, dit is het verhaal dat ik meemaakte als kind, ziek te bed lag met een longontsteking, en dan vergeet je niet meer wat er toen gebeurde, het blijft gegrift in je geheugen, want als ziek kind ( 7 jaar oud ), dan denk ik wel dat iedereen als kind verlangt om zijn vader elke dag te zien. Alleen dit ging niet daar mijn vader opgevorderd werd als redder van Winterslag om naar Marcinelle te trekken, de eerste keer dat hij huiswaarts mocht keren vertelde hij van de gruwelijke taferelen die hij had gezien, niet rechtstreeks tegen mij, maar je vangt het op. Toen hij weerom vertrok naar Marcinelle, met propere kledij, want de kledij die zij droegen mochten ze ook nog eens thuis laten wassen, ging de tweede fase in namelijk het bergen van de lichamen die al dagen en weken in het water lagen, want de mijn was ondergelopen, hij zag er tegen op maar deed zijn dienst, ik heb hem toen zien thuiskomen gebroken ziek en een doordringende geur van lichamen in staat van ontbinding bij zich dragend, deze geur ruik ik nog steeds, en zal er ook nooit meer uitgaan bij mij. Ik heb mijn vader dan ook verder zien aftakelen, om enkele jaren later als invalide de mijn te verlaten, hij is nooit meer kunnen terugkeren, zijn longen hadden flinke klappen gekregen in de eerste fase door de hitte, hij werd dan ook voor 100% invalide verklaart met de nodige financiële gevolgen voor het gezin, later is dan de kas van de beroepsziekte opgericht en werd de financiële situatie klaarder bij ons. Daarom alleen werd ik boos en opstandig tegen al die mensen die niet de moed maar ook de onwetendheid over de redders van Winterslag te schrijven, want zij waren de mannen van het eerste uur, maar ook die van het laatste uur, zij zijn gebleven tot iedereen boven was. Wat dan nog het meest frustrerende aan het verhaal is, dat er in het museum van Bois du Casier geen enkele foto of vermelding staat van de redders van Winterslag, niet iemand van de overlevende redders is ooit uitgenodigd geweest om BV het museum te openen, ook nu niet bij de herdenking is de laatst overlevende redder uit Winterslag niet uitgenodigd namelijk Louis Snoeks, hij heeft samen met mijn vader in het belang van Limburg gestaan, en was aanwezig op de begrafenis van mijn vader 4 jaar geleden. Enkele dingen uit Marcinelle heb ik gevonden op de website van een particulier die wel de vernoeming doet naar de redders van Winterslag, die zelfs hun uren met en zonder masker vermeld en de vergoeding die ze gekregen hebben, je kan het vinden als naar Google gaat en “ Redders van Winterslag” ingeeft, zo heb ik het ook gedaan, en heb die documenten gedownload, ik stuur ze dan ook mee in bijlage. Jonnhy bedankt voor het aanhoren, ieder beetje helpt en een luisterend oor kan veel doen, nogmaals bedankt

. Mulders Andre

Molenhoek 15 9185 –
 
Wachtebeke
 
09/342.96.91 idem fax

andre.mulders@skynet.be

IK KREEG VOLGENDE REACTIE OP ONS VERHAAL VAN 50 JAAR MARCINELLE.
 
Reacties op bericht  09-08-2006 Mijnramp Marcinelle 50 jaar geleden

Als zoon van een van de redders in Marcinelle, stuit het voor de borst telkens wel over de ramp te lezen, maar niets over die andere mannen die op risico van eigen leven andere mensen probeerde te redden, en later de reeds in ontbinding zijnde lichamen boven te halen, dit alles maakte ik van kortbij mee als ziek kind destijds, had mijn vader nodig maar die zat weken in Marcinelle ten koste van zijn eigen gezondheid en risico van zijn leven, ik heb het hiet over de redders van Winterslag. Doch nergens vinden wij respect, zelfs op zijn begrafenis geen greintje van respect, doch hij heeft veel voor de mensen opdat ogenblik betekent. Ik hoop dan ook bij een volgende gelegenheid hiervan iets te ontdekken Vriendelijke groeten

09-08-2006, 03:36 geschreven door Mulders Andre
 
Ik heb Andre het aanbod gedaan om zijn verhaal hier te vertellen, we wachten op zijn verhaal.

OOGSTTOCHT

DE SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Augustus, de zomer gaat in rasse schreden aan ons voorbij, We wandelen bij onze club en vertrekken in Rooierheide, het is prachtig weer en we genieten volop van de wandeling die ons aangeboden wordt. We wandelen door de prachtige omgeving met veel afwisseling, nu, weer een stukje tussen de huizen en dan weer een stuk door de natuur. We steken het Albertkanaal over.

Zo gaan we naar de controlepost. Het tweede gedeelte van de wandeling is gewoon prachtig veel afwisseling, door het natuurreservaat de” Maten” vijvers met waterlelies, blauwe reigers tussen het riet. Wilde eenden op de vijvers gewoon genieten van de omgeving, niet haastig even blijven staan aan de vijvers en de dieren gadeslaan.

Het landschap van de Maten is een mix van vijvers met brede rietkragen, moerasbosjes en ruigten, natte en droge heide die nu in bloei komt en de omgeving kleurt. Graslanden en droge duinkammen. De 35 vijvers in de Matten bieden een schuilplaats voor vele diersoorten, ook komt de bedreigde roerdomp voor en vele zeldzame planten. Ook zien we veel verschillende vlinders.

Gewoon prachtig, dan weer een stuk door het bos en dan weer een stuk langs de Stiemerbeek, waar vele kleine visjes in zwemmen. De Maten is een prachtig natuurgebied.

We verlaten de bosjes en komen zo terug aan het Albertkanaal, aan het sas. Ook hier even blijven kijken hoe de boten versast worden. Dan nog een laatste inspanning en we zijn terug in Rooierheide. Bij het binnen gaan van de zaal komen Yvon en Marissa en de kinderen tegen zij hebben de wandeling ook gedaan.

MARCHE DU PRESIDENT

LES SPARTIATES DE GEMBLOUX.
 
BOSSIERE.



De streek tussen Samber en Maas en van de Orneau bestaat hoofdzakelijk uit rustige landbouwdorpjes die in een harmonisch geheel vormen met de heuvels die met meidoornhagen begroeid zijn. Bossiére dit vredige dorpje is beroemd om zijn twee kastelen, kasteel Vichenet 19de eeuw met een indrukwekkende hoeve 1772 beiden zien we op de wandeling op een afstand zijn ze al indrukwekkend, spijtig dat de wandeling er niet voorbij komt.

Maar het is vooral het landschap dat indruk op ons maakt, het mooie veldlandschap afwisselend met de beboste hellingen van de Orneau. We wandelen door de velden en komen aan Clos St Anne, eigenlijk aan de ingang en de kapel, het kasteel krijgen we later van heel ver te zien, privé.

Maar we mogen wel door het prachtige domein met vijvers en bossen wandelen. We komen in Beuzet een fijn dorpje. Dan komen we aan in Ferooz waar een prachtige “Ferme de l’Escaille” een geweldige boerderij uit de XVII eeuw.

We wandelen door een prachtige domein met vijvers waar je prachtige beelden krijgt, de weerspiegeling van de bomen in een vijver gevuld met waterlelies. Prachtig.

We wandelen door een prachtige dreef met eeuwenoude bomen, de zonnestralen die door de groene bladeren schijnt, gewoon prachtig. We wandelen door de mooie streek veel afwisseling, dan uitgestrekte korenvelden en dan de hellingen met bossen, geregeld een pittige klim en dan kom je in een liefelijk dorpje met boerderijen. Dan passeren we opnieuw Clos St. Anne aan de andere zijde van het indrukwekkend domein. Hier kunnen we blik werpen op het kasteel, prachtig onderhouden.

Zo komen we terug in Bossiére. Een prachtige wandeling in een ontzettende mooie streek, met interessante gebouwen.

BLOEMENTOCHT

GLOBETROTTERS HAGELAND.

WAANRODE.






Het wordt zowat een traditie om geregeld de bloementocht van Waanrode te gaan wandelen, wij hebben ze al een 10tal keren gedaan. Gelijktijdig zijn de Bloemenfeesten in Waanrode. Een feest van 5dagen.

Wij gaan altijd naar de wandeling, bezoeken de tuinen, en natuurlijk ook de “kerk in bloemen” dit reeds voor de 20ste maal. Ieder jaar is het een ander thema. De ene keer zeer kleurrijk vandaag eerder sober. Het thema “Bidden is ……”

We wandelen de eerste lus die ons naar Wersbeek brengt door en prachtig domein van kasteel Bergenhof, met veel natuur en prachtige vijvers, we zien zelf grote schildpaden op die van de zon aan genieten zijn.

We wandelen door de prachtige omgeving en komen terug aan het vertrek waar controle is, zo vangen we de tweede helft van onze wandeling aan deze brengt ons door het centrum met de bebloemde huizen en boerderijen, langs de kraampjes en de kerk, maar eerst gaan we naar hoeve Pauwels waar we de fusiashow gaan bekijken, ook de neerhofdieren van de Tiense vereniging t’Neerhof, bij het verlaten van de hoeve kijken we op de kapel welke prachtig bebloemd is.

Dan wandelen we naar de Oude Diesterstraat opzoek naar de beenhouwerij van onze blogvrienden “Sissi”, We worden hartelijk onthaal door Sonia en Eddy en het is een prettige kennismaking. Na een babbel en een natje en droogje moeten we verder, op dat ogenblik komt een andere blogvriend binnen Ludo van Tienen ook even met hem kennis gemaakt. We verlaten onze blogvrienden en wandelen terug het centrum in om de kerk te bezoeken. We komen langs de vroegere kasteelhoeve Vanden Velpen 1846-1854. Zo komen we aan de kerk en vatten het bezoek aan, zoals ik al zei is het dit jaar sober maar toch mooi.

Nog genieten van een terrasje en dan terug naar de kantine waar onze wandeling eindigt. Een prettig dag in Waanrode.

TAVIGNY is een van de typische dorpjes uit het hart van de Ardennen. De huizen zijn gebouwd met "schieferstenen" en soms worden de stenen verborgen achter een laagje pleisterwerk. Deze zijn meestal wit geschilderd.

We vertrekken met de wandeling aan de Saint-Rémykerk die omgeven is door een oud kerkhof, de huidige gebouwen dateren uit de 18de eeuw.

Als we het straatje links van de kerk inkijken zien we een voorbeeld van de plaatselijke bouwpracht, deze aantrekkelijke huizen uit Schiefersteen en leisteen daken. We keren de kerk de rug toe en steken de Boeur over.

Hier krijgen we een prachtig zicht op het kasteel.. Met de ronde hoektorens is het een prachtig beeld.

We wandelen het dorp uit en komen langs één van de vele boerderijen met 3 verdiepingen en een leien schilddak en witgepleisterde muren en grijze vensteromlijstingen. We wandelen nu langs eeuwenoude eiken, beuken, appelbomen en naaldboombossen, uitgestrekte weilanden met een bloemenpracht. Hier adem je nog zuivere Ardennse lucht in.

We wandelen van 420 meter naar 467 meter en dalen terug af naar Bernistap We passeren de boerderij van Bernistap met muren uit schaliesteen bedekt met een roze pleisterlaag. Het binnenhof is totaal anders okergeel pleisterwerk en kastanjebruine vensteromlijstingen.

Aan de voet van de boerderij vinden we het tracé van het kanaal van Bernistap. "In 1827 vertrouwde Willem I der Nederlanden de bouw van het kanaal tussen deMaas en Moesel toe aan de Generale Bank van Luxembourg. Er zou een tunnel uitgegraven worden en dit werk begon op 13 januari 1829 en vorderde heel traag amper 1 meter per dag.In 1830 was de tunnel 442 meter lang. In 1832 had men 1150 meter uitgegraven. Met de scheiding tussen Luxemburg in Belgische-Luxemburg en het Groothertogdom Luxemburg kwam er een einde aan de graafwerken" In Buret kan men deze tunnelingang bekijken en in 1978 werd deze beschermd. De wandeling gaat verder door een prachtig stuk natuur met bremstruiken. Nu zijn we in het bos en volgen echte bospaadje. Later steken we de Tavigny over en passeren de molen van Lambiéval. Nu wandelen we terug naar het vertrek maar eerst komen we nog langs prachtige huizen met schieferstenen.

Hier komen verschillende prachtige gerestaureerde gebouwen tegen. Als afsluiter kunnen we nog eens van het zicht op het kasteel genieten, een unieke combinatie van schiefersteen en blokstenen of breukstenen. Zo komen we terug aan de kerk van Tavigny. Een prachtige wandeling met veel natuur en cultuur.

KONING LUDWIG II VON BAUERN 1848 - 1886
 
Wij hebben een koningshuis en velen zijn hen liever kwijt dan rijk, in Bayern zijn ze kwijt zij willen een koning. In vele steden en dorpen heeft het Bayerische koningshuis nog vele aanhangers en de beeltenis van Koning Ludwig II von Bayern is alom tegenwoordig. Als je met de mensen zelf spreekt hoort me duidelijk dat ze aanhangers van het Koningshuis zijn, en niet alleen om de toeristen die komen naar de kastelen kijken.

Op 25 augustus 1845 werd in Nymphenburg de Prins Otto Ludwig Friedrich Wilhelm geboren, de zoon van Koning Maximilian II en Koningin Marie, prinses van Preussen. Op 10 maart 1864 sterft Maximilian en Ludwig werd koning Ludwig II von Bayern.

In zijn leven laat hij een aantal kastelen bouwen,waarvan er slecht één afgewerkt word in zijn leven, Schloss Linderhof.

De romantische bouwwerken van de "Märchenkönigs" liggen in de omgeving van onze verblijfplaats.

Op 12 juni 1886 verliet de Koning Neuschwanstein naar het slot Berg am Starnberger See, de Koning en zijn lijfarts verlieten het kasteel, en wat er dan gebeurde is nog altijd niet duidelijk, maar later op de avond vonden ze de Koning en zijn lijfarts drijvend in de Starberger See. Nooit werd de dood van de koning opgelost en de mythe van de Sprookjekoning was geboren.