44e MARCHE EN HASBAYE.

LA SAVATE ALLEUROISE.

ANS.

Als je even de tijd neemt om op te zoeken wat er allemaal te zien is in Ans zou je denken dat dit toch een mooie wandeling ging worden. Niks minder waar het eerste gedeelte door de straten en niks te zien buiten een omwegje langs de vijver, gelukkig word het even beter na de controle als we het laatste stukje over de oude spoorweglijn wandelen. En eindigen langs het park met oude bomen. Veel meer kan ik niet vertellen over deze wandeling.

MARCHE D’APRES-MIDI.

LES PEDESTRIANS DE CLERMONT-SUR-BERWINNE.

THIMISTER-CLERMONT.

Onze wandeling vandaag vertrekt in FROIDTHIER. Vroeger hield de trein halt in Froidthier, een dorpje dat floreerde ten tijde van het lakenbedrijf dat werd gerund door de familie van mijnheer Mathieu SNOECK en dat werk verschafte aan menige arbeider. Een hevige brand in 1888 legde het bedrijf helemaal in de as. Dat betekende voor vele werknemers het begin van de uittocht naar de streek van Verviers. Vandaag is Froidthier de meest groene entiteit van de gemeente Thimister-Clermont en een ideale plek voor wandelaars, meer bepaald de gehuchten Corbillon, Winandchamps, Les Trixhes, Bruyères en Chaumont. Opmerkelijk is dat naam van Chaumont (letterlijk: warme berg) fel contrasteert met die van Froidthier. Froidthier is niet langer bereikbaar via het spoor, maar de oude ijzerweg 38 (de "ligne 38") lokt nog altijd veel bezoekers – wandelaars, fietsers of ruiters – tot nagenoeg in het centrum van het dorp waar het bescheiden kerkje een nis heeft met een standbeeld van Sint-Gillis en zijn hinde, en waarvan de bouw dateert uit 1845. Op onze wandeling komen we oude hoeven tegen. De meerderheid van de oude hoevegebouwen van de gemeente dateren uit de 18e eeuw. Er zijn nog enkele restanten uit de 17e eeuw zichtbaar en veel verbouwingen dateren uit de 19e eeuw. Hierbij werden er vooral drie soorten materialen gebruikt: breuksteen, rode baksteen en kalksteen. Er bestonden in deze streek steengroeven en steenbakkerijen. Maar Thimister-Clermont staat ook voor de pittoreske en verwelkomende charme die de wandelaars tegemoet komt langs de typische landschappen, wandelpaden en wegen doorheen gehuchten en weilanden en die van de gemeente een onvervalst groen paradijs maken. Deze oude spoorlijn, die in 1957 definitief voor het treinverkeer werd afgesloten, vormt nu een opmerkelijk wandelparcours in het Land van Herve. : dankzij de oude ijzerweg « CHENEE-PLOMBIERES » (de lijn 38) kan de wandelaar de entiteit helemaal doorkruisen en genieten van adembenemende uitzichten langs het parcours van Ravel (een netwerk van routes voor trage reizigers) de wandelaars en fietsers.  Dit van beton gespaard gebleven parcours combineert een aparte landelijke charme met groene ingebedde zones en verhoogde spoorwegbermen van waar men een prachtig uitzicht heeft over de omringende natuur van het plateau van Herve. Nog steeds via de "lijn 38" komen  achtereenvolgens voorbij het gehucht "Blockhouse" en daarna in de deelgemeente Froidthier, meer bepaald in het gehucht "Chaumont" waar u over de gelijknamige brug moet die in zijn oude glorie werd hersteld. Maar eerst komen we nog in Clermont baadt in een bucolisch en landelijk decor, waarin de Berwinne en de Bèfve rustig voortkabbelen. Clermont oogt als een oud dorp dat beschermd is onder een glazen stolp. Weer door de prachtige natuur het groene landschap en dan weer naar ons vertrekpunt. Prachtig deze wandeling.

19e HASPENGOUWWANDELDAG.

W.C AVIAT. ST TRUIDEN.

ST TRUIDEN.

Vertrek in St Truiden en we wandelen al vlug naar Halmaal. We komen aan de kerk van Halmaal en gaan even op het kerkhof kijken hier enkele mooi oude grafzerken. Weer een eindje verder en komen aan de Halmaal molen  en ook  Maasrode Molen genoemd. Is  een watermolen op de Molenbeek aan Maasrode.  Deze bovenslagmolen fungeerde als korenmolen. In 1147 was er reeds sprake van een watermolen op deze plaats. De huidige molen is 19e-eeuws. Het is een bakstenen gebouw met laadvenster, deel uitmakend van een boerderij. Het bovenslagrad, dat in 1990 nog vervangen werd door een nieuw metalen exemplaar, bevindt zich aan de zuidoostgevel. Hier is de benedenbouw in natuursteen, en de bovenbouw in versteend vakwerk. Het sluiswerk en een deel van het binnenwerk is nog aanwezig. De molen is echter niet meer maalvaardig. Een eindje verder van de wandeling ligt het ‘Hof van Maasrode’, destijds een belangrijke pachthoeve van het kasteel ‘Schoor’ van Velm. Het woon huis is nog prachtig de stallingen zijn in renovatie en worden woonhuizen, het is prachtig gelegen omgeven door groen. Nu wandelen we het overstromingsgebied Halmaal binnen. Hier hebben lokale kunstenaars verschillende kunstwerken gemaakt allemaal betrekking tot water. De route is aangegeven met een eendje. Wij wandelen door het landschap en genieten ervan, we komen zo aan de vijver. Hier houden we even halt om van de natuur te genieten van de eenden en libellen op de vijver. We wandelen verder langs de beek en door de beemden en opeens staan we aan Stayen. Hier staat de 2 watermolen. De Stayenmolen ook wel de Staaienmolen of Vettersmolen is een watermolen op de Molenbeek  Deze bovenslagmolen fungeerde als korenmolen, en tegenwoordig produceert hij ook elektriciteit. Het huidige bouwwerk dateert echter voornamelijk van 1865. Het molenhuis is een hoog bakstenen gebouw van drie verdiepingen en een zolder. Zowel het binnenwerk als het buitenwerk zijn nog aanwezig en de molen is maalvaardig. Naast maalstoelen is er ook een haverpletter die door een elektromotor wordt aangedreven. Behalve het molenhuis zijn er nog enkele andere gebouwen die alle om een binnenplein staan gegroepeerd. Tot 1980 bleef de molen in bedrijf. In 1997 werd de molen beschermd als monument en, samen met de omgeving, als dorpsgezicht. Van 2009-2010 werden de gebouwen gerestaureerd. Het bovenslagrad, sinds 1912 ingebouwd onder een houten constructie, kwam weer open te liggen. Het binnenwerk werd gerenoveerd. Ook werd toen voorzien in elektriciteitsopwekking (40 MWh/jaar).  Nog even en we zijn terug aan ons vertrek. Een prachtige stukje St truiden.

42e INTERNATIONALER VOLKSWANDERTAG.

WANDERFREUNDE MURRINGEN.

MURRINGEN.

Vandaag een wandeling in de Oost kantons, bijna op de grens van ons land. Vertrek aan de kerk, de neogotische Sankt-Antoniuskerk uit 1926. We wandelen door het dorp langs een prachtig tuin met vijver en dan verder door het prachtige landschap van de oost kantons. We wandelen nu naar het natuurgebied “Holzwarchetal” De natuurbeschermingsorganisatie BNVS begon in 1978 met het opkopen van grond die biologisch gezien zeer waardevol is. De gebieden bestaan uit soortenrijke, extensief beheerde, vochtige graslanden. Het Natuurreservaat Holzwarchetal kent een hoge biodiversiteit omdat het land alleen op traditionele wijze werd bewerkt. Het Natuurreservaat Holzwarchetal varieert qua hoogte tussen de 560 en 650 meter boven zeeniveau. Het gebied ontleend zijn naam aan de rivier de Holzwarche, die ontspringt vanaf een nabijgelegen plateau in de buurt van de plaats Losheimergraben, op een hoogte van 660 meter. Het gebied staat bekend om zijn botanische rijkdom. Vogelrichtlijnsoorten die men in het Holzwarchetal kan aantreffen zijn de zwarte ooievaar (Ciconia nigra), wespendief (Pernis apivorus), rode wouw (Milvus milvus), watersnip (Gallinago gallinago), ruigpootuil (Aegolius funereus), ijsvogel (Alcedo atthis), zwarte specht (Dryocopus martius), grauwe klauwier (Lanius collurio), klapekster (Lanius excubitor) en paapje (Saxicola rubetra). Onder de habitatrichtlijnsoorten bevinden zich de blauwe vuurvlinder (Lycaena helle), vale vleermuis (Myotis myotis) en rivierdonderpad (Cottus gobio). Voor deze soorten worden aanvullende beschermingsmaatregelen genomen. Dit zeer rijke gebied aan vogels, planten en vlinders is zeer waardevol, wat een voorrecht om hier te kunnen wandelen en te genieten van de prachtige natuur. We wandelen door het gebied en genieten van de prachtige kleuren van de gele brem in de  groene omgeving. We zien ook verschillende vlinders en zien ook de prachtige vergezichten over het landschap al vlug komen we terug in Murringen en zijn zo weer op ons vetrekplaats. Ondanks de korte afstand is het toch een mooie wandeling geworden, hopelijk word mijn knie terug de oude en kunnen we terug onze gewone afstanden wandelen.

MARCHE DE JOUR.

AMIS MARCHEURS IVOZ.

IVOZ.

Ivoz-Ramet is een plaats en deelgemeente van de gemeente Flémalle. We komen in Ivoz en dadelijk zien we het kasteel van Chokier daar boven op de rots liggen, wat spijtig einde maart is dit prachtige kasteel vernield door een brand vernield, hopelijk word het ooit eens hersteld. We gaan ons laten inschrijven en dan op weg voor de korte afstand. Nog enkele weken geduld en we kunnen terug onze normale afstanden doen.  Een stuk wandelen we langs de Maas en hebben er mooie zichten op de Maas.  Een eind verder komen in Val Saint Lambert  is een kristal- en glasfabriek in  Seraing. De fabriek is gevestigd op het terrein van de abdij van Val-Saint-Lambert, de vroegere cisterciënzerabdij van Sint-Lambertus, gesticht in 1202 en opgeheven in 1796. De romaanse kapittelzaal en het scriptorium van de abdij zijn gerestaureerd en worden tot vandaag gebruikt. In 1826 vestigden de stichters van de kristalfabriek zich op de gunstig gelegen site, vanwege de aanwezige ruime gebouwen, de nabijheid van steenkool en de mogelijkheid van vervoer over de Maas. Vandaag is deze site één van de belangrijkste historische, industriële site van België. Wij wandelen over het domein en wandelen zo het bos in. Waar even verder de controlepost is.  Een heel eind door de prachtige omgeving en dan weer langs de  oude fabriekshallen waar nu  een nieuw project word ontwikkeld om er huizen op te bouwen en de hallen te bewaren. Zo verlaten we de site en keren terug naar Ivoz. Ondanks de korte afstand toch een fijne wandeling.

VINKENTOCHT.

WSV DE SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Wandeling bij de Schoverik, vertrek in de Helstraat. Diepenbeek aan de Demer heeft niet de pretentie dat het alles heeft, maar het mag gezien worden, het mag beleefd worden. Veel groene plekjes, die je al wandelend  vindt langs goed uitgerust paden, historische gebouwen die hun verleden in hun gewelven meetorsen…Je snuift er bovendien de geur van het platteland. Je voelt de aantrekkingskracht van de schrale Kempen, de nabijheid van het vruchtbare Haspengouw. De natuur is de sterkste troef van Diepenbeek met zijn 4 natuurreservaten (De Maten, Dauteweyers, Dorpsbemden-Pomperik, Nietelbroeken) en de unieke ‘Keizelboomgaard’. Alle natuurgebieden zijn vrij toegankelijk voor wandelaars. Sommige stukjes zijn dat niet omwille van hun wetenschappelijk belang en de soms zeer zeldzame biotopen die er in voorkomen. Vandaag verkennen we het gedeelte waar de landbouw de bovenhand heeft. Langs veldwegen waar je kunt genieten van de wandeling, de velden en de boerderijen, vele zijn vandaag hun originele bestemming kwijt en zijn woonhuizen geworden, gelukkig zijn ze ni ook bewaard voor de volgende generaties. Zoals de lemen huizen die in deze streek nog veel voorkomen. De vakwerkhuizen met zorg hersteld en dikwijls zo genoveerd dat het kleine parels in het landschap zijn. Wie ‘Haspengouw’ zegt, denkt meteen ook aan ‘graanzolder’ en tegelijk aan een grote ‘vierkantshoeve’. Toch mogen we niet vergeten dat er naast die grote complexen ook kleinere traditionele exploitaties bestaan die onder het ancien régime de meerderheid uitmaakten. Ze waren meer bescheiden en op schaal van hun eigenaars. Huizen in hout met lemen muren. Er resten vandaag nog weinig vakwerkhuizen. Bij dit bouwprocedé was hout het belangrijkste materiaal en het werd gebruikt als raamwerk. Daartussen bevond zich een vlechtwerk met een invulling van stro en leem. Enkel een stenen sokkel scheidde de bodem van de vergankelijke materialen. Voor het gebruik van baksteen gemeengoed werd en het oude procedé verving, waren de meeste woningen in onze dorpen in vakwerk gebouwd en dat bleef zo tot de helft van de 19e eeuw. Er zijn nog enkele zeldzame voorbeelden te vinden, bijna uitsluitend schuren. Sommige zijn slechts gedeeltelijk bewaard gebleven.

HAZELAARTOCHT.

WSV DE TROTTERS.

HEUSDEN-ZOLDER.

Vandaag wandelen we in Midden Limburg. Een regio zo verschillende en toch nog de groene long van Limburg. Maar ook de streek met zijn steenkool verleden en de nieuwe industrieën. Een streek met veel afwisseling, valleien en bossen, heidevlakten en natuurreservaten. Gewoon zalig om in te wandelen zeker als de wandeling hoofdzakelijk door de bossen en  natuur gaat.  Vandaag wandelen we bijna de hele wandeling door het bos, spijtig dat we de korte afstand doen anders waren we tot op de kluis van Bolderberg geweest. Hopen dat mijn knie vlug hersteld is en we terug onze normale afstand kunnen wandelen. We wandelen in het natuurgebied van Bolderberg. Natuurgebied de Bolderberg maakt deel uit van het oudste beschermde landschap in Vlaanderen. De heuvel is een levende getuigenis van hoe Vlaanderen er ooit uitzag zo’n 3,5 a 11 miljoen jaar geleden: een grote zee. Het zand dat zich toen afzette veranderde in de loop der tijd door verwering in harde ijzerzandsteen. Op de plekken waar de bodem zachter was, zoals in de valleien, verweerde of erodeerde de ijzerzandsteen. Daarom troont de Bolderberg nu mooi tussen de valleien van de Laambeek en de Bolderbergbeek zo’n 20 meter boven de omgeving uit.  Vroeger stond de getuigenheuvel bekend als ’Barreberg’. Van die openheid bleef rond 1980 niet veel meer over: aanplantingen en verboste heide bepaalden het uitzicht. Limburgs Landschap vzw wil met haar natuurbeheer meer openheid creeëren. Zo ontstaan niet alleen prachtige verzichten maar ontstaat ook opnieuw boomrijke heide. En hier wordt systematisch aan gewerkt, nu ook met lopen Life + project 3Water. Het natuurgebied de Bolderberg is natuurlijk meer dan de heuvel alleen. Onderaan bevindt zich bijvoorbeeld een zone, het zogenaamde Sneppekot, met kwel waar zich natte heide en hoogveen ontwikkelen. Dat betekent dat je er gagel, dopheide, veenpluis, talrijke veenmossen en zelfs beenbreek kan aantreffen. Limburgs Landschap vzw heeft zich ook over enkele verlaten vijvers en graslanden ontfermd. Ter hoogte van de Weyerman kan je daar nu genieten van het uitzicht over drie plassen die in 2006 werden ingericht voor de boomkikker. We wandelen door het gebied alleen één ding is spijtig het geluid van Terlamen van de auto’s is storend voor de rest een prachtige wandeling.

MARCHE D’APRES-MIDI.

CERCLE DES MARCHEURS DE SAIVE.

SAIVE.

Onze wandeling vertrekt in de kazerne van Saive, Kw DE CUYPER-BENIEST.  Juist voor de oorlog, ging het Belgisch leger een kazerne bouwen in Haute-Saive, juist in het midden van het oude park van het kasteel van Méan. Voor vele jonge dienstplichtigen, rijmt Saive gedurende lange tijd met legerdienst. Het is in 1932, bij de versterking van de vestingplaats Luik, dat beslist wordt een nieuw kwartier te bouwen in Saive. Begonnen in 1939 worden de werken onderbroken door de Duitse invasie op 10 mei 1940. Bij de bevrijding wordt ze door enkele Amerikaanse eenheden bezet tot in 1945. Desondanks alleen de blok B afgewerkt was, ontvangt de kazerne vanaf 1946 het 20ème Bataillon de Fusiliers. (als onderrichters voor het 3ème Corps de Forestiers.) In 1951 is de kazerne eindelijk afgewerkt. Zij herbergt artillerietroepen als onderricht centrum. De laatste artillerie eenheid verlaat het kwartier in 1961 en de gebouwen, die te leiden hebben van slecht onderhoud en gebrek aan verwarming vervallen snel.  In 1973 beslist het departement defensie de herwaardering van de site en in 1974 vervoegt het Centre d'instruction n° 1 Saive. Zij blijven er 20 jaar. Van 1994 tot 1996 komt het 4ème Bataillon Quartier Général et Transmissions er zich installeren om het hoofdkwartier van de eerste gemechaniseerde Divisie te steunen. Nu volgen er drie jaar van renovatiewerken tot in 2001. Indien het overleven van het kwartier bedreigd werd kent het kwartier sinds mei 2003 een nieuwe jeugd door het aankomen van 2 eenheden die uit Duitsland komen. Het 4de Chasseurs à Cheval en het 2de Jagers te Paard hebben hun blijde intrede gedaan in Saive de 12 mei 2003. Dan door de reorganisatie word de kazerne van Saive verlaten en vandaag zijn er een aantal diensten van de gemeente in ondergebracht en een deel van de gebouwen zijn ze aan afbreken. We vertrekken met de wandeling en in een modderplas zijn de zwaluwen modder aan halen voor hun nesten een geweldig schouwspel. Aan en af vliegen ze, even neerzitten een bekje vol met modder en weer weg. Het zijn huiszwaluwen. Wat verder komen we aan het kasteel de Méan.  De familie de Méan speelde gedurende verschillende eeuwen een belangrijke rol in het prinsbisdom Luik. In 1648 verleende keizer Ferdinand III erfelijke adel aan een de Méan. In 1694 werd de titel van baron van het Heilig Roomse Rijk verleend door keizer Leopold I aan Pierre de Mean en zijn vier broers, onder wie Karel de Méan (1604-1674), vader van Jan Ferdinand de Méan.  In 1745 verleende de keurvorst van Beieren, Maximiliaan III, de titel graaf de Méan de Beaurieux aan baron Pierre de Méan, het kasteel eens een prachtig domein met boerderij ligt er verlaten en verloederd bij de hoeve is al niet veel beter aan toe tegenover ligt achter een hoge muur een nieuw kasteel. We wandelen verder door het dorpje en genieten van de mooie plekken. Door het dorp en zo terug naar de kazerne waar de wandeling eindigt.

SAFF WALK.

WC AVIAT SINT-TRUIDEN

BRUSTEM

Saffraanberg: Oord met pedagogisch karakter

Bij het begin van de XXste eeuw liet de kloosterorde van de Ursulinen een kostschool bouwen, met de bedoeling er meisjes uit de bemiddelde Europese families een waardige opvoeding te geven. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog kwam hieraan een einde. Kort na de oorlog kocht de Belgische Staat het gebouw voor het bescheiden bedrag van 2 miljoen en vestigde er de pupillenschool; in de jaren ‘30 werd de kadettenschool er ondergebracht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Saffraanberg een belangrijke schakel in het Duitse luchtverweer en deed dienst als hoofdkwartier van de nabijgelegen basis van Brustem. De school behield echter haar pedagogisch karakter en de bezetter gebruikte de school om vrouwen op te leiden tot assistent-luchtverkeersleiders. Tijdens het testen van een nieuw begeleidingssysteem van de geallieerde vliegtuigen ontsnapte de school, als bij wonder, aan een luchtbombardement. In de periode tussen de twee oorlogen werd Evere het centrum voor de opleiding van militair luchtverkeer. In het debacle van mei 1940 gaat de band met de voorganger van de school verloren. Het is pas in 1944 dat de “Belgian Initial Training School” haar deuren kan openen binnen de Belgische afdeling van de Royal Air Force (RAF), te Snailwell (Engeland). Naast de basisopleiding voor piloten vinden we er ook een “Technical Training School”. Pas in oktober ’46 werd de school naar Saffraanberg overgebracht. Maar de “British touch” heeft zich nog jaren nadien doen gelden. Niet alleen werd het uniform van de RAF nog gedragen, maar vooral de onderwijsmethoden ondergingen nog altijd de Britse invloed. De theoretische kennis bleef beperkt tot een minimum ten voordele van een uitgebouwde praktische aanpak, ondersteund door een uitgebreid pakket van didactisch materieel.

De feniks herrijst uit zijn as

Op 8 augustus 1948 worden de gebouwen door een hevige brand verwoest. Alle materieel is totaal onbruikbaar. Van het Ursulinenklooster blijven alleen nog de muren en de kelders over. De Technische School vindt voorlopig onderdak in de Ambiorix-kazerne van Tongeren. Ondertussen start in Saffraanberg de heropbouw. Op de plaats van het voormalig klooster wordt een reusachtig gebouw opgetrokken. In deze koude-oorlogsperiode groeit het aantal leerlingen aan tot 2000. Heel vlug worden houten barakken gebouwd om het gebrek aan lokalen voorlopig te verhelpen. In 1967 heeft het hoofdgebouw met grote problemen af te rekenen: deuren gaan klemmen, ramen springen stuk… het gebouw stort zelfs gedeeltelijk in. Door een lek in de ondergrondse waterleiding spoelen de fundamenten met duizenden liters water weg. Het enorme gebouw is volledig onstabiel. Er moet vlug een oplossing worden gevonden. In 1968 worden uiterst moderne prefab-schoolgebouwen opgetrokken. De blauwgrijze gebouwen, waarvan de levensduur op 15 jaar was geschat, zijn nog steeds in gebruik. Vandaag start onze wandeling hier. Onze vriend Rudy Dessers organiseert er de Saff wandeling voor de 10de keer. Wij vinden het fijn om met hem et gaan wandelen deze wandeling is anders dan deze we gewoon zijn te doen de opbrengst gaat naar verschillende goede doelen. Het is de eerste wandeling sedert mijn operatie van de knie en zullen het maar 5kilometer worden en eens kijken of het gaat. We wandelen een eind op het domein en dan de velden in om een kleine toer rond het domein te maken. Als we terug komen gaan we eten in de kantine en  nog even in de vertrekhal. Een prachtige organisatie met meer dan 1800 deelnemers.   

OPENING VERBORGEN MOOIS BEELVUEBOS KORTESSEM.

REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.

VLINDERS.

VERBORGEN MOOIS BELLEVUE.

NATUURWANDELING. KORTESSEM.

REGIONAAL LANDSCHAP HASPENGOUW EN VOEREN.

Op de grens van de gemeenten Kortessem en Borgloon ligt één van de grootste aaneengesloten bossen van Haspengouw. Hier komen nog tal van oude bosplanten voor. De Winterbeek kronkelt zich een weg door haar bossige vallei. In het zuiden bouwden de heren van het kasteel “Opleeuw” hun jachthuis, nu gekend als het kasteel Belle Vue. De wandelingen vertrekken in het Hemelspark. Aan het startpunt van de wandeling richtte de Vlaamse Landmaatschappij een schitterende natuurspeelplek  in voor kinderen en niet alleen voor kinderen maar volwassen kunnen genieten van de natuur in dit prachtige park. Na het Hemelpark wandelen we naar het Bellevuebos dat 105 hectare groot is en vorm één van de grootste bossen in Haspengouw. Het is een mooie wandeling door het bos en er veel afwisseling in soorten en de vele wilde bloemen en kruiden zijn bijzonder en trekken vlinders aan. Een korte afstand leggen we af buiten het Bellevuebos en wandelen een eindje door de velden om dan terug in het bos terecht te komen. Op zondag word deze wandeling officieel geopend en we gaan natuurlijk ook. Het Hemelpark is de plek waar we moeten zijn. Na de toespraken en receptie kunnen we de wandeling ook doen, vandaag zijn Seppe en Jelle erbij en Jozef en Heidi komen ook. Hier kunnen we met verschillende wandelvrienden en greenspotters even kennis maken en dan vatten we de wandeling aan gezellig te samen met Jozef, Heidi en Jelle en Seppe. Een prachtige namiddag.   

MARCHE DU 41E ANNIVERSAIRE.

LES MARCHEURS DU GEER.

BASSENGE.

Bassenge: Tot 1963 maakte Bitsingen deel uit van de Vlaamse provincie Limburg, maar het werd na de vaststelling van de taalgrens overgeheveld naar de provincie Luik in Wallonië. In tegengestelde richting werd Voeren overgeheveld. Dat Bassenge gelegen is in een prachtige streek weten we wel maar dat de wandeling ons langs al die mooie plekken brengt is zeker een positieve ervaring. Een stukje langs de mergelwanden waar zeldzame planten en dieren wonen. Op vele plaatsen kunnen we sporen van dassen en vossen zien. Het zijn prachtige stukken waar we langs gaan en stilaan klimmen we naar boven. In de bermen op de vele lentebloemen zitten vlinders, het landkaartje en bonte zandoogje kunnen we vastleggen op de foto. Eens boven wandelen we op het plateau veranderd het landschap in grote vlakke stukken met akkers. Maar daarom niet minder mooi, de blauwe lucht met wolken is zo mooi. Dan komen we in Roclenge. Op het plein voor het gemeentehuis met een prachtig oorlogsmonument en kiosk. De jeker –Geer- loop door het dorpje en wij wandelen het dorp uit langs het vervallen kasteel en dan klimmen we een heel eind om zo langs weilanden wandelen ook hier weer prachtige zichten op de omgeving.  Wat een prachtige omgeving velden en akkers die nu al allemaal groen  staan maar ook de gele bloemen van de koolzaad geven alles een prachtig zicht. We wandelen verder en komen zo in Wonck; is een landbouwdorp in Droog-Haspengouw dat zich stilaan ontwikkelde tot een woondorp. Landbouw is er vooral aanwezig in de vorm van akkerbouw, veeteelt en fruitteelt, ligt in het dal van de Jeker. Er zijn nog een aantal gesloten hoeven uit de 18de en de 19de eeuw. De controle is in een prachtig gebouw, spijtig dat we niet kunnen achterhalen wat het oorspronkelijk was. Na de rust weer verder en we komen aan de Moulin Deborre is eveneens een watermolen met een onderslagrad op de Jeker en dateert van 1716. Nog een klein stukje wandelen en we zijn terug op ons vertrek. Een prachtige wandeling.

43E INTERNATIONALE VOLKSWANDERUNG.

WANDERCLUB AMEL.

MEDELL.

Medell in de Belgische Eifel is als gebied eigenlijk een onderdeel van de oostelijke Belgische Ardennen maar omdat het zich in het Duitstalige deel bevindt en landschappelijk een soort overgangsgebied met de Duitse Eifel vormt, wordt het als de Belgische Eifel aangeduid. De streek valt samen met het zuidelijke deel van de Duitstalige Gemeenschap en de volkstaal is van oudsher het Duits of het Luxemburgs, dat ook in het aangrenzende deel van Groothertogdom Luxemburg wordt gesproken. De Belgische Eifel behoort tot de hogere gedeeltes van de Ardennen bepaalde toppen komen boven de zeshonderd meter uit. Ook is het gebied dichtbebost, met vooral naaldbomen, maar dunbevolkt. Medell is een deelgemeente van Amel. Onze wandeling loop over het grootste gedeelte door bossen. Wat wel prachtig is, de blauwe bosbes staat in bloei met kleine rode bloempje. We wandelen een heel eind door het bos en dan komen we in Meyerode. Hier verschillende prachtige oude huizen, kapellen en kruizen op vele plekken. Hier veranderd ons uitzicht wel heel erg van bos naar weilanden zover het oog reikt. Langs stille veldwegen en weinig verkeer op de andere wegen wat het wandelen hier heel aangenaam maakt, genieten van al het moois wat deze wandeling ons bied komen we toch weer aan het einde van onze tocht. De Belgische Eifel is zeker de moeite om eens te bezoeken en om er prachtige wandelingen te maken.

39E MARCHE INTERNATIONALE.

LA SAVATE MARCHINOISE.

MARCHIN.

De wandeling vertrekt op Place de Belle-Maison. Een prachtig plein met kerk kiosk omgeven door prachtige huizen. Vooral het kasteel dat er op uit komt is bijzonder. Het bestaat uit het nieuwe en oude kasteel. Het kasteel Belle-Maison is een klassiek gebouw, gebouwd tussen 1726 en 1734. De kapel heeft een rococo decoratie: stucwerk en opmerkelijke houtwerk. Het meubilair en de inrichting van het kasteel zijn origineel. In het park kunt u genieten van de meer dan 600 jaar oude kastanjeboom. Het oude kasteel : De vierkante gebouw dat dateert uit de 17e eeuw gebouwd van zandsteen en kalksteen. De hoofdingang opent naar de binnenplaats van het nieuwe kasteel. Het nieuwe kasteel: U hoge bouw van 1726 tot 1734. De bouw in steenrood en zeer witte kalksteen op. Binnen in het kasteel is de decoratie van zeldzame kwaliteit. Op de begane grond zijn verschillende kamers met een opmerkelijke stucwerk rococo plafond met marmeren schouwen en schilderijen. De kamer van de bisschoppen en de kelder. Jachtkamer met opmerkelijke gewelven gepleisterd in de wandbekleding in tegels van aardewerk. De kapel : werd in 1734 ingericht door Vasalli (datum aan het plafond) in de Italiaanse barokstijl. De beschrijving laat ons vermoeden dat dit een prachtige kasteel is maar we kunnen niet binnen gaan kijken is privé bezit. Al vlug wandelen we de velden in, weilanden zover het oog rijkt. Hier en daar komt het gele van het koolzaad tussen al dat groen en hier en daar een huis en boerderij, wat prachtig. We wandelen verder en komen zo in Grand Marchin. Ook hier ene prachtig grasplein met een kiosk en gemeentehuis, hier verschillende prachtige  kunstwerken en in het oude gemeentehuis een tentoonstelling die we even bezoeken en dan verder. Hier ook weer die prachtige huizen in natuursteen. Verschillende boerderijen heel mooi. Dan hebben we controle en rustpost. En dan weer verder door de velden met koolzaad zo mooi de gele velden in het golvend landschap. Nog wat verder en wij komen terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling. 

MEIKLOKJESTOCHT.

DE SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Onze wandeling vandaag start  op Rooierheide. Een stukje geschiedenis:

Het gebied was eeuwenlang een heidegebied ten noorden van Diepenbeek en de Demer, zoals het ook nog is weergegeven op de Ferrariskaart uit de jaren 1770. De Atlas der Buurtwegen uit het midden van de 19de eeuw duidt de gehuchtjes Miserik en Ginderover aan. In 1912 werd in Rooierheide het klooster van Royerheide gebouwd, wat een aanzet gaf tot de ontwikkeling van het gehucht. In 1933 werd hier de Heilig Hartkerk van de passionisten opgetrokken. In de jaren 30 werd het gebied doorsneden door het Albertkanaal. Het gehucht groeide verder uit, onder meer door de industriële ontwikkeling van het nabijgelegen Genk, richting Dorpheide. Ten zuidwesten van Rooierheide werd de campus Diepenbeek van de Universiteit Hasselt aangelegd.

De start is op het Patersplein neven de   Heilig Hartkerk.

De Paters Passionisten kwamen in 1912 naar Rooierheide, waar ze het onderwijs en de geestelijke verzorging organiseerden. In 1915 kwam er een school, geleid door de Zusters van het Heilig Hart van Maria, uit Hannuit. Deze was aanvankelijk voor jongens en meisjes, maar in 1928 opende ook een school voor jongens en in 1933 werd de kerk gebouwd. Pas in 1958 werd Rooierheide een zelfstandige parochie. Het klooster van de Passionisten werd in 2003 verkocht, hierin kwamen serviceflats. De laatste Passionist, de pastoor, vertrok in 2004. Een gedenkplaat herinnert aan hun inzet.

We wandelen door het park dat heraangelegd word, verschillende vijvers en dan verlaten we het park en wandelen langs de Stiemer. Verder door een bosje en dan steken we het Albertkanaal over. En dan de Maten in.

De Maten tussen Genk en Hasselt is een van de merkwaardigste natuurgebieden van Vlaanderen.

Je kan hier wandelen in een bonte verzameling landschappen die ontstaan zijn tussen de vele vijvers. De zachte natuurlijke helling van de Stiemerbeekvallei vormt de zijflank van de vijvers in De Maten. Door de flauwe hellingsgraad konden reusachtige rietvelden ontstaan. Zij zijn een ideale woonplaats voor riet- en moerasvogels. In de beekvallei in Diepenbeek ligt nog schitterende natuur. Dankzij Natuurpunt en de gemeente Diepenbeek kan je er genieten van de rust en bloemenpracht. Water speelt een belangrijke rol in het gebied. Het zuivere water van de Dauteweyers vormt het ideale decor voor een van de zeldzaamste amfibieën in ons land: de boomkikker.

We genieten van de wandeling door de Maten langs de vijvers over de heidevelden gewoon prachtig. Dan komen we terug op de Rooierheide. Einde van een mooie wandeling.

41e MARCHE INTERNATIONALE DES VERT ET BLANC.

CERCLE MARCHEURS DES VERT ET BLANC.

LIMBOURG.

Vandaag een wandeling in het prachtige stadje Limbourg. We vertrekken in Hévremont. Wist niet dat dit zo een prachtig dorpje was.  We komen langs de  Saint-François d`Assise kapel. Prachtig midden in het dorp met mooie oude huizen rond. Een dorpje uit de prentenboek. De huizen van het dorpje stammen uit de 17e en 18e eeuw en zien er uit alsof de tijd er stil is blijven staan. We wandelen nu de velden in, het heuvelachtige plateau met de verspreide bewoning die kenmerkend is voor de treek: enkele woningen rondom de kerk en voor de rest boerderijen die tussen de velden en akkers verspreid liggen. Deze eerder bescheiden, functionele boerenwoningen spreken aan door hun charme en door hun volmaakte integratie in het landschap. Typische voor deze streek zijn ook de wilde hagen. Ze werden niet enkel aangeplant om eigendommen of landerijen af te bakenen. Zij spelen eveneens een belangrijke rol in de vrijwaring van de plaatselijke flora en fauna. Zonder deze wilde hagen zou een wandeling door de velden veel van haar charme verliezen. De vallei van de Vesder met zijn charme en de Vesder ontstaat in de veenmoerassen en stroomt naar Limbourg. Wij kunnen de kerk en kasteel van Limbourg zien vanop de wandeling.  Verstopt in de heuvels rondom Eupen en Malmedy vlakbij het grote stuwmeer la Gillepe in de Ardennen ligt ineens dit prachtige oude dorpje. Limbourg , of te wel Limburg in het Vlaams, is een werkelijk prachtig oud plaatsje gebouwd bovenop de heuvels rondom Eupen. De huizen van het dorpje stammen uit de 17e en 18e eeuw en zien er uit alsof de tijd er stil is blijven staan. Limbourg is gebouwd rondom een centraal marktpleintje met daaromheen enkele kleine straatjes. Op het plein staat het stadhuis de waterpomp en het belangrijkste en enige café, restaurant van het dorp. Veel toeristen zul je hier nog niet treffen, veel bekendheid kent het dorpje nog niet. Het is een erg leuk dorp om even door te wandelen en eventueel ook een korte wandeling door de omgeving te doen. De vergezichten die je vanuit het dorp hebt zijn werkelijk prachtig. Wij wandelen  rond het centrum door de prachtige natuur. We wandelen nu door het “Bois d’ Hevremont” en dan verder komen we in Pirhettes een oude boerderij met een vijver voor en de voordeur een kop van een man met pijp gewoon mooi en dan zijn we terug op ons vertrek een prachtige wandeling.

36e MARCHE DES ETOILES.

LES KANGOUROUS DE FALISOLLE.

FALISOLLE.

We vertrekken met onze wandeling in Falisolle en beginnen te wandelen langs het oude station, een mooi gebouw. We komen zo in Arsimont. Een landbouwdorpje vele velden staan geel van de koolzaad wat een mooi zicht. Langs de kerk en het kerkplein met het oorlogsmonument. Nog een heel eind langs velden en dan het stukje bos in, door de prachtige omgeving. Weer een eindje verder langs de kapel en langs een huis met vele landbouwmateriaal aan de gevel, wel mooi. Blijkbaar zitten we in een streek waar nog vele kapellen staan en ze zijn nog goed onderhouden, stukjes erfgoed dat door e mensen behouden blijft. We komen langs de boskapel en kunnen even binnenkijken, wat een prachtig beeld van Maria en het kindje Jezus, wat een prachtig kleed met geborduurde tekeningen en zowel Maria als het kindje een gouden kroon met edelstenen, zo een prachtig verzorgde kapel. Een stukje bijzonder erfgoed. Dan wandelen we het bos in. We wandelen een heel eind door het bos. Nog een eind langs de velden en huizen, waar een prachtige kat aan het venster zit, en dan terug naar ons vertrek. Het is een korte wandeling mijn knie blijft pijn doen, gelukkig kan er later op de maand iets aan gedaan worden. Afwachten en hopen dat het beter word. Voorlopig korte wandelingen.  

39E GRANDE MARCHE INTERNATIONALE.

STAVELOT MARCHE CLUB.

STAVELOT.

Stavelot en het water : sinds altijd heeft het water ritme gegeven aan het     stadje met de Amblève en zijn oude brug, de fonteinen en zijn wasplaatsen,     zijn vijvers waar de herinnering aan de 19de- eeuwse leerlooierijen zich     weerspiegelt. Voor ons ligt de stad met zijn prachtige vakwerkhuizen, zijn steegjes en oude gebouwen, vandaag wandelen we langs het stadsgedeelte om de directe omgeving van Stavelot te verkennen. We wandelen een heel eind langs de huizen, met een prachtig kasteeltje spijtig dat het er zo verwaarloost bij ligt. Dan komen we voorbij een van de huizen waar een kop van de “Blanc Moussis” hangt. De  Blanc Moussis, gekleed met een witte kapmantel en een rode lange neus ze zijn een vereniging die met half vasten in de carnavalstoet meelopen. Dan een heel eind door de prachtige natuur, bossen en weilanden. In de verte een grote boerderij zo alleen in de weilanden zo mooi. Dan komen we in “Cheneux” een prachtig dorpje met nog verschillende vakwerkhuizen, wat kan dit toch mooi zijn. Hier hebben we ook de rustpost. Na de rust weer  verder, bossen weilanden afwisselend. We wandelen nu Spoorlijn 44  op, vandaag een fietspad/wandelpad. De spoorlijn die Pepinster verbond met Stavelot, De lijn was 36,8 km lang. Sinds 1973 verbindt de spoorlijn Pepinster met Spa en is de lijn nog slechts 12,5 km lang. Op 23 mei 1971 was het resterende stuk tussen Pepinster en Géronstère geëlektrificeerd. De maximumsnelheid bedraagt 70 km/u. Op het opgebroken deel werd van Sart-lez-Spa tot Stavelot een half verhard pré-RAVeL fiets-/wandelpad aangelegd (17 Km). Voor we Stavelot inwandelen moeten we door de spoortunnel. Een heel eind over de fietsroute en dan draaien we af om terug naar ons vertrek te gaan nog even voorbij een prachtige kasteeltje en dan zijn we terug op ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling in Stavelot.

OM EN ROND BORGLOON.

LOONSE TSJAFFELEERS.

BORGLOON.

Borgloon, een gezellig stadje, gelegen in het glooiend Haspengouw, eens een versterkte stad van waaruit de graven van Loon regeerden over hun graafschap. Kunst, erfgoed en een prachtig landschap zijn drie basisingrediënten voor een verrassend bezoek aan Borgloon. Talrijke bezienswaardigheden verwijzen dan ook naar het rijk cultuur-historisch verleden. Als hoogst gelegen historisch stadje van Vlaanderen geniet je van prachtige panorama’s over het fruitlandschap. Honderdduizenden fruitbomen, geherwaardeerde hoogstamboomgaarden boordevol witte bloesems,  uitgestrekte aardbeienvelden, hier ruikt alles naar vers groen en lente. Dat levert magische momenten op. Van het openspringen van de bloesems tot het plukken van de rijpe vruchten. Waardoor in het verleden Borgloon de Bakermat van de stroop was en is. Begin vorige eeuw was Borgloon de bakermat van de stroopfabricatie, waardoor de Lonenaren de bijnaam ’strooplekkers‘ kregen. De oude stoomstroopfabriek is één van de laatste restanten van de industriële verwerking van fruit tot stroop. Vandaag word er stroop gemaakt op de site, de vraag is hoelang nog. Vandaag is Borgloon ook gekend om zijn PIT kunstwerken. Kunst met Pit in het landschap van Borgloon Kunst, erfgoed en landschap zijn drie basis ingrediënten voor een verrassend cultuurbezoek aan Borgloon. Het artistiek kunstproject Pit van Z33- huis voor actuele kunst, is uniek in Vlaanderen en ver daarbuiten. De kunstwerken in het landschap laten voorbijgangers en bezoekers anders naar de omgeving kijken. Het landschap bevat immers vele verhalen die niet altijd onmiddellijk zichtbaar zijn. Momenteel zijn er een achttal spraakmakende kunstwerken te bewonderen. Waaronder het beroemde wereldwijd gekende Doorkijkkerkje. The Guardian plaats het doorkijkkerkje op de eerste plaats van de 10 beste plekjes in België om te bezoeken.

 Winning tip: See-through church, Borgloon

This chapel/art installation by Belgian architects Pieterjan Gijs and Arnout Van Vaerenbergh is modelled on the traditional village church, but constructed from horizontal steel plates so that from some angles, it appears solid, while from others it dissolves into the landscape. We visited on a bitterly cold December day, with snow still on the ground, but were awed by the beauty and tranquillity of the spot (in Limburg province). A quasi-religious experience, or simply a very pretty hidden treasure.

Zo word een wandeling door en rond Borgloon een belevenis om verder te vertellen, de bloesems die het landschap omtoveren tot één grote witte boeket. Wat een prachtige streek wonen we toch en dank zij de Loonse Tsjaffeleers kunnen duizenden wandelaars hier komen wandelen en genieten.