Vakantie Kirchberg van 11 augustus tot 18 augustus

Dag 1 donderdag 11 augustus

Vanmorgen om kwart over 5 opgestaan, het wordt een lange dag, immers Oostenrijk ligt niet naast de deur.
Nadat we de laatste dingen ingepakt hadden, gingen we om 7 uur op weg en om kwart over 7 passeerden we de eerste grens, nog een kleine 850 km te gaan.
Omdat er een brug in de Sauerlandroute uit lag, hebben we deze keer een andere weg gekozen. Ditmaal zijn we via Kassel gegaan. Maar we zijn eerst een stuk binnendoor gereden, hebben ontbeten in Hilberg, dat ligt vlakbij Hamm. Zie foto 1 Na een heerlijk ontbijt dat echt een aanrader is, zijn we vlak daarna op de autobaan gegaan.
Lunch hebben we gehad in Geisselwind, daar heeft Gerard genoten van zijn Nudeln a la mama. Is van oorsprong een gerecht van de truckers, alleen zij die dat weten kunnen dit nog bestellen, het staat dus niet op de kaart.
Tegen half 7 kwamen we in Kirchberg, waar we weer warm onthaald werden door Leni met Holundersaft ofwel vlierbessensap en Gerard kreeg zijn welverdiende biertje.
Na het uitpakken gingen we naar Efesus, waar we ook hier weer herkend werden en welkom geheten. Maar hier was deze keer een dikke maar, er waren maar 2 personen, ze moesten koken en bedienen en het terras zat helemaal vol. We hebben 2 uur op ons eten gewacht en toen kon ik niets meer zien, geen goede verlichting in het donker en ik was doodmoe, dus gingen we zonder eten weer terug naar ons huisje bij Leni. Gelukkig hadden we nog wat krentenbroodjes over van de reis, dus helemaal met een lege maag zijn we niet gaan slapen.
Dinsdags zijn we het toch nog een keer gaan proberen, iedereen krijgt van ons een tweede kans. Toen kregen we niet alleen excuses, maar ook binnen het kwartier ons eten. Dus we nemen dit akkefietje voor lief en gaan volgend jaar gewoon weer naar Efesus op de aankomstdag.
Jullie zullen begrijpen dat ik daarna als een blok in slaap viel.

Dag 2 vrijdag 12 augustus

Zoals we elke dag gedaan hebben, ontbeten we buiten, lekker met de zon op mijn bolletje en zoals we gewend zijn, erg uitgebreid.
Natuurlijk was vandaag ons eerste doel de NKD. Er was deze keer wel opruiming, maar niet zo gek als de vorige keer, maar ja toen zaten ze natuurlijk ook met een corona collectie. Maar ik heb leuke setjes gevonden en wat truien, ik had verjaardagsgeld gekregen en die heb ik hier goed besteed en ik ben zeker in de herfst weer een mooie dame.
Geluncht hebben we in Brixlegg bij de Spar. Daar hadden ze deze keer iets nieuws, een broodje warm vlees, in dit geval Holzfáller steak. Dat vonden Gerard en ik erg lekker, mama had iets anders genomen.
Na de lunch gingen we richting Gerlospas, de vaste lezers weten dat dit mijn vaders favoriete pas is.
Deze keer lag de berg helemaal in de wolken, dat hadden we nog niet meegemaakt, was weer een ervaring op zich, het is net of je in een dichte mist rijdt met regen. Zo zie je maar weer dat ieder weertype zijn charme heeft. Mits je in dit geval natuurlijk in de auto zit. foto 2
Daarna via de Krimml watervallen weer naar huis gereden.
We komen dan ook altijd langs Mittersil en Pas Thurn en normaal kun je dan op de eeuwige sneeuw kijken, maar helaas zie je ook hier dat de natuur veranderd en de aarde aan het opwarmen is, want je zag bijna geen sneeuw. Dat baart me wel zorgen.
Thuis gingen we eten bij ons favoriete restaurant Kalswirt, ook hier werden we warm onthaald door Thomas, Carmen en dochter Diana en o ja kleindochter Leonie was er ook en hielp opa Thomas al goed mee.
We hadden ons verheugd op een Tiroler Gröstl, maar helaas dat stond niet meer op de kaart, maar omdat we vaste klanten waren, mochten we dat bestellen voor de volgende dag. Dus dat hebben mijn vader en ik meteen gedaan.
Daarom koos ik dit keer voor een schnitzel cor don bleu.

Dag 3 zaterdag 13 augustus

We zijn ook vandaag weer naar de supermarkt geweest, naast de NKD is de ADEGG en daar hadden we gisteren lekker fruit gekocht, nl kwetsen en kruisbessen, ik had beide lang niet gegeten en we vonden het alledrie erg lekker, dus dat moest opnieuw gekocht worden.
Deze keer gingen we achter de Wilde Kaiser langs, zoals jullie weten een mooi ruwe berg. Dan kom je ook langs de forellenkweker in Schwendt, daar geniet mama altijd van 3 verschillende soorten forel en mijn vader en ik van een lekker ijs. Mama liet me van elk soort een beetje proeven en volgend jaar als we weer gaan, dan probeer ik ook een forel, niet meteen drie zoals zij, maar eentje wil ik proberen, ik vond het echt lekker en dan moet je weten dat ik een heus vistrauma heb en normaal geen vis wil eten. Compliment dus voor de kok aldaar. Helaas konden we deze keer niet aan het water zitten, want er was veel gereserveerd.
Daarna zijn we we voor de Kaiser langs weer terug gegaan.
Tegen half drie weer thuis in het huisje, daar de dagelijkse administratie gedaan, dat bestaat uit een steekwoordenverslag maken in mijn reisboekje en wat apjes sturen naar bekenden.
Na mijn slaapje eerst naar de souvenirwinkel geweest, ook daar werden we weer herkend. Ik heb daar 3 leuke kerstdingen gevonden. Ik heb dit jaar nl als thema kerststallen en zo vond ik een sneeuwbal met een stalletje erin, een waxinelichthouder en een houten stalletje.
Daarna weer naar Kalswirt gegaan. Daar hadden ze voor ons al een tafel gereserveerd en de kan met water en 2 glazen stonden al klaar voor mijn moeder en mij. We hebben dus genoten van de Tiroler Gröstle, zoals ik net beschreef. Tiroler Gröstle is echt een Tirools gerecht, het bestaat uit gebakken aardappelen, uitgebakken spekjes en vleesstukjes erin en daar bovenop een spiegelei. Echt een aanrader mocht je ooit in Tirol komen.
Dit keer hebben we een bijzonder toetje gekregen, de moeder van Thomas had veenbessen geplukt en had daar Moosbeernocken van gemaakt. Hoe het precies gemaakt wordt weet ik niet,maar het was erg lekker en het was bestrooid met poedersuiker, zie foto 3.
Weer thuis heb ik enkele mensen een kaart geschreven, die we gekocht hadden bij Helmut, hij heeft nu een tabaks/kioskzaak in Kirchberg. Maar we troffen zijn vrouw, Helmut zelf hebben we niet gezien, want die heeft de zaak tijdelijk nog in Hopfgarten.

Dag 4 zondag 14 augustus

Deze dag stond de Raritäten Zoo Ebbs op het programma, Raritäten betekent in dit geval aparte dieren, zoals een lachende Hans, een vogel die lacht als een mens, helaas hield hij deze keer zijn mond, anders had ik een video gemaakt. Het is niet echt groot, maar leuk om er door heen te wandelen, het is goed geschikt voor rolstoelers, kinderwagens en mijn scooty kon ook goed mee komen. Je kunt foto's zien op mijn fotosite, waar ik hieronder de link zal noemen. Helaas was het warm en dat merkten we aan de dieren, want ze sochten hun schaduw op en waren erg loom. foto 4
We hebben daar ook geluncht.
Daarna zijn we naar St Johann gereden, daar hebben we door het dorpje gelopen en even bij het souvenirwinkeltje gekeken en ja hoor, ook hier herkende de man mijn vader weer en hij had niet eens klompen aan.
In st Johann zou 's middags wat te doen zijn, overal stonden banken en een groot podium, daar werd ook al wat ingespeeld. Maar het duurde te lang om te wachten, wel hebben we ijs gegeten bij een Italiaans ijsrestaurant.
Uiteraard weer iets lekkers gegeten bij Kalswirt en toen moe maar voldaan naar bed.

Dag 5 maandag 15 augustus

Deze dag is in Oostenrijk een feestdag, Maria Hemelvaart wordt er gevierd, in Kirchberg is dan het jaarlijkse bloemencorso, waarover later meer. Maar er werd ook een rommelmarkt gehouden in Brixlegg, bij Rattenberg. Mijn ouders gaan graag naar een rommelmarkt en ik vind het ook af en toe leuk om op zo'n markt te struinen.
Ik heb oa 2 skibroeken op de kop weten te tikken, dat is erg handig voor mij in de winter op scooty. Bij ons zie je ze niet zo vaak en hier trof ik er twee. Verder een mooie paddestoel, die een meneer zelf gemaakt had als hobby en voor mijn vriendin ook een kadootje voor haar verjaardag, maar dat verklap ik hier uiteraard niet. Ook hier vond ik wat spulletjes voor mijn kerstthema en wat kleding.
Daarna terug naar Kirchberg gegaan. Zoals gezegd voor het bloemencorso. Het is net als bij ons, grotendeels een dahliacorso, maar veel kleiner als bij ons, maar het is een mooie optocht, zie foto 5, meer foto's dus op mijn fotosite.
We zaten op het terras bij Kalswirt en hebben genoten van het mooie weer, de goede sfeer en lekkere eten. Het zou die dag eigenlijk gaan regenen. Daar was mama ook op gekleed, maar de praktijk heeft uitgewezen, dat wanneer mama warme kleren aantrekt en het liefst met lange mouwen ,dan blijft het droog en wordt het warm, dus zo ook vandaag. Voor haar natuurlijk vrij warm, maar voor de mensen van Kirchberg en omgeving een verademing. Ik zeg letterlijk omgeving, want er komen zelfs bussen uit Frankrijk en Zuid Tirol naar het bloekencorso kijken. Het kleine stadje was dan ook vol met mensen. Maar gelukkig had mijn vader voor een stoel voor mij gezorgd, dus ik zat mooi pontificaal vooraan en kon alles goed zien.
Helaas was deze dag een beetje te vemoeiend voor mij, dus ik sliep als een blok, toen ik weer thuis kwam.

Dag 6 dinsdag 16 augustus

Vandaag hebben we een boottocht op de Achensee gemaakt, één van onze favoriete uitjes in Tirol. Het was schitterend weer, was alleen zo dom om mijn petje in de bus te laten liggen, maar ik kon het goed volhouden. De boottocht duurt ongeveer anderhalf uur en het is werkelijk rustgevend genieten. Af en toe komt er een zeilbootje voorbij of van die suppers. Maar vooral het bergpanorama is echt prachtig om te zien. Op 1 punt zagen we zelfs paragliders van de berg af gaan, ook dat is een mooi gezicht, als je ze zo in de lucht ziet zweven, al doe ik het ze zelf niet na. Maar ik heb de ervaring meegemaakt in de luchtballon en dat was ook een heel bijzonder, zie één van mijn eerdere blogs. Zie foto 6
In Maurach hebben we ijs gegeten en kon ik naar de wc, dat kun je op de boot ook wel, maar dan moet je een trapje af en ja dat lukt deze dame niet.
Weer thuis even geslapen en toen het dus bij Efesus weer geprobeerd, genoten van een tosti Hawaii.
Normaal als ik thuis kom ben ik echt heel moe, maar we hadden vroeg gegeten en ik heb dus even gezellig buiten gezeten met mijn ouders, Leni en Duitse gasten, die we ook al een paar jaar eerder ontmoet hadden.

Dag 7 woensdag 17 augustus

Na weer een lekker ontbijt gingen we op weg naar de Pillersee, deze meer is vele malen kleiner als de Achensee, maar heel vroeger toen ik 18 was, ben ik daar met mijn moeder op vakantie geweest en hebben we oa dit meer bezocht. Nu was er bijna geen leven meer te bekennen.
Daarna over de Mautstrasse, tolweg, naar de Steinplatte. Op deze berg is een dinopark, genaamd Triassic Park, daar hebben we niets van gezien, want dan moet je eerst nog een stuk lopen. Je kon vanaf beneden nog met een kabelbaan, maar zowel mijn vader als ik zijn niet echt liefhebbers. Wel was het jammer dat er zoveel bomen langs de weg stonden, dus echt van het uitzicht kon je niet genieten. Dan kun je beter de Kitzbühler Horn op gaan bij Kitzbühl, daar heb je bijna de hele weg zicht op de Wilde Kaiser en het Brixental, waar Kirchberg in ligt.
Mijn moeder stelde voor om nu vast te tanken, dan hoefden we dat de volgende dag niet te doen, dus togen we weer richting Kufstein. We kwamen weer langs de forellenkwekerij en deze keer koos ik voor een apfelstrudel. Niet voor de vis, want we hadden een grillplatte besteld bij Kalswirt en dat zou ik dan niet op kunnen.
In Kufstein getankt, overigens het is niet zo duur als dat gezegd werd, wel veel duurder als andere jaren, maar we konden nog elke keer onder de 1 euro 80 blijven.
Thuis de kleding voor de volgende dag klaar gelegd en de tassen weer dicht gedaan, klaar voor de terugtocht van de volgende dag.
Zoals gezegd is de laatste dag traditioneel de grillplatte, die moet je overigens wel reserveren, dan kunnen ze daar rekening mee houden. Je krijgt dan een grote plaat op een warmhoudplaatje en daar zitten diverse soorten vlees en groenten op, patat, gebakken aardappels en rijst. zie foto 7
Ook traditioneel voor mij is de alcoholvrije cocktail., wordt altijd speciaal voor mij gemaakt door Thomas, want ook dat staat niet op de kaart.
Toen we binnen kwamen hebben we ze een bos bloemen gegeven, ze zitten nl in november 25 jaar op Kalswirt. Kalswirt zelf is al vele jaren ouder, het heeft ook echt een rustieke en gemoedelijke sfeer. Dat komt niet alleen door het gebouw en de inrichting, maar ook het enthousiasme van Thomas, Carmen en Diana.

Dag 8 donderdag 18 augustus

Voor de laatste keer buiten ontbeten, tegen half 8. Rond kwart over 8 afscheid genomen en vertrokken.
Weer richting Geiselwind, daar hebben we Petra getroffen, we kennen Petra, al jaren van het Autohof aldaar. Deze keer zijn we van onze traditie afgeweken en een keer naar Subway gegaan. Dat was een goed alternatief, ze hadden heerlijke warme belegde broodjes.
We hadden voor Petra een hart meegenomen voor onze vriendschap en wat bleek ze had voor ons een eigen gemaakte kaars meegenomen, zie foto 8. We hebben gezellig met elkaar gekletst, zo gezellig dat we de tijd vergaten en na anderhalf uur toch echt weer verder moesten.
De terugreis zijn we via Limburg aan de Lahn en Keulen gegaan. In Limburg aan de Lahn hebben we getankt en ijs gegeten. Deze keer gewoon een cornetto op het vuistje.
Tegen half zeven waren we in Vreden waar we gegeten hebben, daarna nog wat boodschappen gehaald voor de volgende dag en toen kon ik weer in mijn eigen bedje slapen, maar ik zat nog zo vol indrukken, dat eerst de slaap niet eens kwam, maar later wel en ik werd weer redelijk uitgerust wakker.

Dit was een heerlijke vakantie met mooi weer, niet zo gek heet als hier in Winterswijk, nee gewoon aangenaam. De sfeer zat er alle dagen goed in en we hebben naast mooie routes ook weer oude bekenden gezien en dat maakte het tot een fijne vakantie.

Maar dit is als het goed is niet mijn enige vakantie dit jaar, als de weergoden het willen, dan ga ik ook nog met scooty op vakantie, dus als je mijn blogs leuk vindt, hou hem dan in de gaten, want ook daar wordt uiteraard weer een verslag van gemaakt.

fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/

Bijlagen:
http://https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/   

Tour door het Woold, Miste en Corle

Afgelopen vrijdag heb ik een kleine tour gemaakt in de buurtschappen van Winterswijk en wel de Buurtschappen, Woold, Miste en Corle.
Ik heb eerst een paar knooppunten gereden nl 20. 21. 19. 18 en 13 en toen mijn eigen weg naar huis gereden.
Ik ben begonnen bij het industrieterrein, omdat ik naar de Rova moest. De knooppuntenroute komt er langs, dus dat was makkelijk.
Als je een route door het Woold rijdt, kom je bijna altijd langs de beide watermolens die het Woold rijk is, ik heb er al eens eerder over verteld en deze keer heb ik beide molens eens anders gefotografeerd. Watermolen den Helder vanaf de Wooldseweg gezien, foto 1 en watermolen Berenschot heb ik het oude graanpakhuis gefotografeerd, nu is het volgens mij een deel van het restaurant aldaar. foto 2.
Daarna ging het door de mooie Bekendelle en kwam je achterlangs camping Vreehorst, hier heb ik heel wat kinderstapjes staan, maar je kon niet zo goed meer zien dat het een camping was, het is nu helemaal vol gegroeid, dat was in mijn kindertijd niet zo. Ik heb op de kruising met de Vreehorstweg gepauzeerd. Even later kwam je weer langs de vistrap, ook hier heb ik al eens over geschreven, de mensen die mijn blogje regelmatig lezen, weten het vast nog wel.
Even later ging de tocht over het Krozenbrinkpad, dit pad is genoemd naar de Winterswijkse schrijver Henk Krozenbrink. Er is bij de plaatselijke VVV zelfs een hele Krozenbrinkroute verkrijgbaar, ook die heb ik hier al eens beschreven.
Dat pad komt uit op de Misterweg, hier moet je even goed uitkijken, want je steekt hem vrijwel recht over en komt in de buurtschap Miste. Via een mooie klinkerweg kom je uit bij knooppunt 13. Hier ben ik niet verder gegaan, maar richting huis gereden, via een klinkerweg kom je bij de Corleseweg, die steek je over, gaat dan naar rechts het fietspad op richting Winterswijk en het 1e zandpad links ga je weer in. Dit is een goed begaanbaar pad voor de scooty. Uiteindelijk kom je dan bij Galerie Ankommen, zie foto 3. Hier kun je iets te drinken en eten nemen, maar ze hebben ook regelmatig wisselende tentoonstellingen en voordrachten. In de plaatseljke krant wordt hier melding van gemaakt. Het zit nog altijd in de planning om daadwerkelijk een keer een kijkje te nemen, maar nu was de tijd op. Dus ging ik via de Mentinkweg verder en ging daar even op een bankje zitten om mijn medicatie in te nemen. Daar kwam ik aan de praat met een meisje dat ook op de bank zat en het bleek een dochter te zijn van een vroegere vriendin van de Mavo. Dat was dus een onverwacht leuk gesprek en zo kun je weer zien dat de wereld wel heel klein is af en toe. Vanaf de Mentinkweg ben ik rechtstreeks naar huis gereden.
Onderweg kwam ik ook nog een minibieb tegen, foto 4. Hier kun je vaak boeken omruilen of soms tegen betaling een boek kopen. Ik heb niets gekocht, omdat ik tegenwoordig grote letterboeken moet lezen.

Het is de bedoeling om nog meer knooppunten in Winterswijk te rijden, dus hou mijn blogje in de gaten als u dit interesseert.

05-06-2022 om 15:31 geschreven door lientje  

Scootyvakantie Scholtenpad Winterswijk

De afgelopen week heb ik het Scholtenpad gereden, een wandeltocht van 103 km lang, hoewel ik er waarschijnlijk een paar meer gereden heb. Reden is dat ik met mijn scootmobiel niet overal bij kon en ik dus alternatieve routes moest zoeken. Wilt u deze route ook rijden met een scootmobiel, dan kunt u bij mij de aanpassingen aanvragen, stuur een mailtje naar medelander123@gmail.com.
Het Scholtenpad dankt zijn naam aan Scholtenboerderijen, dit waren vanaf de Middeleeuwen grote boerderijen, kenmerkend met een Herenhuis en daarachter de boerderij, zie foto 1. Scholtenboerderijen zijn uniek in onze omgeving, het werd bevolkt door de landadel, een soort leenheren, die door de adel of bisschop werd aangesteld om hun eigendommen te beheren. Later eigenden de Scholten zich zelf allerlei rechten toe. Aldus het boekje van het Scholtenpad. Je had hele Scholten, halve Scholten en kwartjesscholten. Mijn oma behoorde tot de laatste.

De route is bewegwijzerd met roodgele vlakken, maar u doet er verstandig aan om het boekje Streekpad Winterswijk, Scholtenpad, erbij te houden. Soms was het erg moeilijk om een markering te vinden en soms zag ik het helemaal niet en ook voor de alternatieve routes was het handig om het boekje ter hand te nemen. Het boekje is via diverse kanalen op het internet te koop en ook bij de bibliotheek is het nog te leen, maar dan moet je wel rekenen op een lange wachttijd, heb ik vernomen. Gelukkig had ik lieve wandelvrienden, die het boekje destijds gekocht hadden en ook gelopen hebben en ik mocht het lenen, samen met een navigatieapp kon ik de alternatieve routes goed vinden.

Onderweg zijn er diverse horecagelegenheden en zelfs enkele rustpunten, al zijn die wel iets uit de route, maar toch vrij dichtbij, zodat het niet een overkomelijkheid is en als je nodig moet plassen, een welkome verrassing.

Hieronder dan mijn verslag van de belevenissen van mijn vakantie en het Scholtenpad:

Maandag 9 mei, dag 1

Om 10 uur vertrokken vanaf het station in Winterswijk. 1e attractie was de Borkense baan, hier heeft ooit de trein gelopen van Winterswijk naar Borken. Nu liggen deels de rails er nog, maar hebben ze het teruggegeven aan de natuur en bloeien er bijzondere planten en komen er veel insekten, vogels ed voor.
Algauw zie je de 2e attractie nl het openlucht zwembad, het gebouw is in al die jaren niet veranderd, ik ging hier vroeger als kind al heen. Het is even gesloten geweest, maar door de Winterswijkse bevolking, die een actie ter behoud op touw heeft gezet, is het nog steeds in gebruik als zwembad. Heel actueel is dat het zwembad met dit mooie weer gesloten is, omdat er personeelstekort is. Naast zwemmen kun je er ook nog naar een restaurant.
Even verderop kom je bij de 1e watermolen, nl Den Helder. Deze watermolen draait niet meer, maar wel kun je er roeibootjes huren, waarmee je over de Slinge kunt varen of iets nuttigen in het restaurant.
Via allerlei zandweggetjes kom je bij de 2e watermolen, Berenschot, deze molen draait nog wel. Dit is een toplocatie, hier kun je bv naar de wc, is er een informatiepunt en kun je ook wat eten en drinken. Helaas was deze keer de wc defect.
Ik heb geluncht op de Kreilweg, het leuke was dat ze hier stenen hadden liggen en op 1 van die stenen kon je boter kaas en eieren spelen, leuk voor als je met kinderen onderweg bent. Daarna pauze gehouden bij de Bosweg, bij de schapen, het grappige was dat er alleen maar donkere schapen waren, meestal zie je witten en af en toe een donkere er tussen. Wel hadden ze allemaal een witte bles.
Daarna ging de tocht richting Aalten, ik ben even van de route afgeweken, want ik zag een bordje rustpunt staan en toen kon ik eindelijk naar de wc. Het was tevens een ijsboerderij genaamd het Oude Pietenpol, aan de Lieversdijk nr 4, Ik heb me dus getrakteerd op een lekker boerdeij-ijsje. Op Nummer 1 zou je olifanten moeten zien, daar werd ik over getipt, maar helaas ik heb ze niet gevonden. Dit was 800 meter uit de route, dus dat viel mee.
Mijn eindpunt van deze dag was bij de Huiskermatedijk, daar heb ik de taxi besteld en kon ik op een bankje zitten wachten en mijn dag overdenken en wat eten uit de proviandtas.

Dinsdag 10 mei, dag 2

Om half elf was ik weer in de Haart, ik heb me met de taxi laten brengen naar jongerencentrum Atlantic, dat was bijna bij het eindpunt van gisteren en makkelijker voor mij te bestellen.
Rond kwart over 11 had ik mijn 1e pauze bij de Walfortlaan. Dit ligt in Landgoed Walfort, wat weer hoort bij Havezate Het Walfort, een havezate is een versterkt huis of boerderij,
De route ging verder langs de beek, richting Bredevoort, hier heb ik op het Zand geluncht. Op het Zand staat een standbeeld van Hendrikje Stoffels, zij was de vrouw of minnares van Rembrand van Rijn, de bekende schilder.
Ik heb hier veel voetstappen staan, want ik heb op de Veste, dat gevestigd is aan het Zand, stage gelopen en een leuke tijd beleeft. Bij de plaatselijke VVV mocht ik even naar de wc, er was nl geen openbare toilet, dat vond ik dus erg lief. We kwamen nog even aan de praat, omdat mijn moeder hier in het stadje een winkel gehad had, maar ze waren te jong om het zich te herinneren.
Ben ook even in de enige kerk dat Bredevoort nog heeft, geweest. Helaas hebben ze het mooie interieur afgebroken en staan er alleen nog maar stoelen, dat vond ik reuze jammer. Wel een kaarsje aangestoken.
Via natuurgebied het Klooster naar Vragender gereden. Het Klooster dankt zijn naam aan een klooster wat hier ooit gestaan heeft, het enige dat daar nog aan herinnert is een klein standbeeldje van de oprichter, bij een driesprong.
In Vragender heb je twee horecagelegenheden, maar helaas beiden waren gesloten, althans, ik zag er geen leven in. Voor Vragender heb ik even gepauzeerd bij een picknickplaats met een kruisbeeld. Vragender is één van de kerkdorpen van Lichtenvoorde, Lichtenvoorde is Katholiek van oorsprong, dus vandaar overal in de omgeving kapelletjes en kruisbeelden.
Via Vragender en natuurgebied de Schans ging het richting het Station van Lievelde. In de Schans heb je nog restanten van de schanzen ten tijden van de oorlog met Frederik Hendrik, zo heb je bv de Engelse Schans.
Bij het station in Lievelde heb ik weer op de taxi gewacht. Nu denk je dat je bij een station een toilet vindt, helaas dus niet. Nu kun je wel in de horecagelegenheid terecht, maar dat wilde ik niet, omdat ik immers op de taxi moest wachten.

Woensdag 11 mei, dag 3

Ik heb me met de taxi weer naar Station Lichtenvoorde - Groenlo laten brengen, zo heet het station in Lievelde officieel. Via mooie zandwegen kwam ik vlak voor Zwolle uit, Zwolle bij Groenlo of Grolle zoals ze hier zeggen, Bij de beek heb ik geluncht. Hier kun je een perceel zien waar ooit ook een kamp van Frederik Hendrik of zijn tegenstanders hebben gestaan.
Via het Reirinckpad, wat hoort bij het Reirinck, een oude boerderij, nu een groepsaccomodatie, langzaam richting Meddo gereden. Meddo is een buurtschap van Winterswijk, maar het enige Katholieke, want Winterswijk is eigenlijk Nederlands Hervormd. Bij café Spiekerman heb ik een plaspauze gehouden en een ijsje gegeten.
De tocht ging verder richting het Hilgelo in Winterswijk. Hier heb ik de route weer moeten omzeilen, want de tocht ging langs een beek en als er geen pad langs loopt, is dat voor scooty niet te doen, maar de aanpassing was vrij simpel en ook erg mooi. Bij het Hilgelo heb ik de laatste pauze gehouden en gereden tot aan de Sevink Molen ben op eigen kracht weer naar huis gereden. Overigens het Hilgelo is een grote zandafgraving en nu recreatiegebied.

Donderdag 12 mei dag 4

Heb me weer af laten zetten bij de Sevink Molen, vanaf hier ging het eerst goed, een heel mooi zandpad, later asfaltweg tussen bomen door, tot we weer langs de beek verder moesten. Dus maar weer voor een alternatieve route gekozen, deze dag moest ik zelfs meerdere keren voor een alternatief kiezen.
Maar evengoed het was een mooie route. Geluncht bij de Balkende ezel, een rustpunt, die overigens ook weer iets uit de route ligt, maar daar kun je een plaspauze doen en wat lekkers gebruiken als je dat wilt, ik koos voor Thee en eigen gebakken chocoladecake. Hier kun je ook ezeltochtjes maken, maar heel eerlijk ik heb geen ezels gezien, wel schapen.
Ben geeindigd in Ratum, ook nu kon ik weer zelfstandig naar huis rijden.

Vrijdag 13 mei dag 5

Weer met de taxi naar gebouw Emma in Ratum laten brengen, vandaar ging de tocht naar de Steengroeve, deze bestaat uit meerdere groeven, de ene groeve is nog steeds in bedrijf en de andere is terug gegeven aan de natuur en hier broeden oa elk jaar uilen, die je via de site WWW.BELEEFDELENTE.NL in de lente kunt volgen. Het is een trekpleister voor natuurliefhebbers en voor archeologen, maar ook voor kunstliefhebbers, want meestal elke 2 jaar wordt er een musical uitgevoerd in het zogenaamde Steengroevetheater. Dit jaar wordt er Freule van Dorth opgevoerd. Ook kun je daar beschilderde silo's vinden. Dat is tegenwoordig helemaal hot, ze zijn natuurlijk een doorn in het oog, maar nu ze beschilderd worden is het een heuse trekpleister. Heel eerlijk ik kon niet echt goed ontdekken wat het voor moest stellen, maar dat ligt beslist aan mij, zie foto en oordeel zelf.
Ook hier moest ik weer een stukje anders rijden, want in het bos lag een dikke boomstam op het pad en ja daar kunnen we niet overheen, maar via de Vosseveldseweg kwam ik toch weer op het goede punt uit.
Overigens mijn roots liggen hier in de buurt, want ik ben hier geboren, een paar huizen eerder dan de Steengroeve, vanuit Winterswijk gezien, maar dat terzijde.
Ik heb geluncht bij de Italiaanse Meren, ook dat was even uit de route, maar het was vrij fris op scooty, omdat het weer niet zo mooi was als ze voorspeld hadden. De Italiaanse Meren is een camping, maar ze hebben ook een cafetaria en een restaurant en daar heb ik me tegoed gedaan aan een kop warme choclademelk en een lekker kopje champignonroomsoep. Een leuke afsluiting dus en ik was meteen weer lekker opgewarmd.
Via het Woold en de Bocholtsebaan richting huis gereden. Ook de Oude Bocholtsebaan is een oude spoorlijn en deze ging naar het Duitse Bocholt. Nu is dat een mooi fietspad geworden, tussen bomen door en die komt uiteindelijk weer uit waar we begonnen zijn bij de Borkense baan.

Deze vakantie zit er weer op, ik hoop in september het vervolg te rijden van het Jacobspad, waar ik vorig jaar aan begonnen ben. Maar tussendoor zullen er vast nog wel mooie ritjes op mijn pad komen. Blijf dus mijn blohgje in de gaten houden. Veel leesplezier en als u een reactie wil sturen, schroom niet, dat zou ik erg leuk vinden, via bovenstaand emailadres of via de link onder het blogje

17-05-2022 om 16:43 geschreven door lientje  

Museum Wereld van Wenters

Onze bedoeling was om in de wintermaanden wat uitstapjes te maken en daarover te schrijven, helaas dat is maar ten dele gelukt, door allerlei omstandigheden. Nu het voorjaar weer is begonnen, wil ik toch weer een nieuwe start maken en beginnen we met het plaatselijke Museum Wereld van Wenters, waar we gisteren geweest zijn en waarover ik graag iets meer wil vertellen.

Het museum Wereld van Wenters is een onderdeel van Vereniging het Museum en beslaat drie panden in de Meddosestraat. Dit zijn alle drie voormalige winkelpanden. Je komt binnen in de middelste "winkel", dat is de ontvangstruimte. Bij de balie betaal je 4 euro entree, dit is het geld meer dan waard. Je kunt niet alleen het museum bekijken, maar je krijgt aan het einde ook een heel informatiepakket mee, met zelfs een boekje waarin oud Winterswijkers in staan, helaas mijn moeders oom, Piet te Lintum, ontbreekt hierin, dat vond ik jammer, maar ja een beetje chauvinisme van mijn kant mag wel, vind ik. Tenslotte was hij een echte Wintersdwijke kunstschilder, geen Mondriaan of Max van Dam, maar toch hij heeft veel geschildert en getekend in de Achterhoek, Maar dat terzijde.

Dit museum is, samen met de Museumfabriek onderdeel van Vereniging het Museum. Als je de kassabon bewaard en je bezoekt binnen een maand het andere museum, dan hoef je maar 2 euro entree daarvoor te betalen, dus echt waar voor je geld. In de ontvangstruimte staan ook tafels en stoelen waar je tijdens of na het bezoek een kopje koffie of thee kunt drinken, uiteraard tegen betaling.

Het rechterpand gezien vanaf de entree is de expositieruimte. Hier komen periodiek wisselende tentoonstellingen in. Deze keer tot en met volgende week is het thema: Toen was Geluk heel gewoon. Mijn moeder had nog een discussie over de titel, want vroeger was Geluk helemaal niet zo gewoon, maar goed dat terzijde. In elk geval bestaat de expositie uit voorwerpen uit de jaren 50 en begin jaren 60. Hier kun je denken aan gebruiksvoorwerpen, speelgoed, muziek uit die jaren, een tv toestel, vervoersmiddelen etc. Mijn moeder herkende natuurlijk veel omdat ze die jaren zelf bewust heeft meegemaakt, maar ook ik herkende veel voorwerpen, omdat ik gewoon geinteresseerd ben in oude voorwerpen en we natuurlijk vroeger een tweedehands winkel hebben gehad. het is echt de moeite waard om deze expositie te bekijken, voor de ouderen uit pure nostalgie, voor de jeugd om te zien welke voorwerpen ze vroeger gebruikte, toen er bv nog niet veel dingen op elektrisch ging, zoals je nu bv een mixer hebt, deden ze dat toen met een handklopper, een mixer dat je met de hand moest draaien en dat is maar 1 voorbeeld.

Als je de expositie bekeken hebt, kun je naar het linkergedeelte van het museum. eerst kom je in een ruimte waarin bekende Winterswijkers aandacht krijgen, zoals Tante Riek, verzetsvrouw uit de 2e wereldoorlog, kunstschilders Piet Mondriaan en Max van Dam, verzetsheld Gradus Kobus en nog veel meer. Ook heeft deze ruimte een rariteitenkabinet, dus zeg maar een kast waarin je allerlei aparte voorwerpen in ziet.

Wat ze ook nog hebben, maar wat ons niet zo erg interesseerde was een hele hoek over de Molukse muziek. In Winterswijk is een vrij grote gemeenschap Molukkers en die waren blijkbaar zeer muzikaal, denk maar aan Daniel Sahuleka, maar er was ook een bandje, daar ben ik de naam helaas van vergeten. In elk geval van de Winterswijkse Molukse muzikanten, is ook een hele hoek gewijdt

Loop je wat verder dan kom je in het oudste gedeelte en wel in de bakkerij, hier zie je een heuse origniele bakkerij die je terugwaant in de beginjaren van de 20e eeuw, zelfs de stenen vloer is nog helemaal authentiek. Ook zie je een bakkerswinkeltje van toen, ik vond dat erg interessant en verder allerlei foto's van de vele bakkerijen die Winterswijk ooit rijk was. Wij hadden pas geleden een bakkertrilogie gelezen, dat ging over die tijd en we konden het verhaal ons nu helemaal voorstellen.

Als je dat allemaal gezien hebt, kun je nog een video bekijken over de Museumfabriek, het andere onderdeel van de Vereniging, zoals gezegd. Voor ons was dat niet zo interessant, dus waarschijnlijk gaan we die niet bezoeken, maar je weet het maar nooit. Dat houdt niet in, dat u het niet moet bezoeken, smaken verschillen nu eenmaal en iets moet je interesseren of niet.

Het museum wordt gerund door vrijwilligers, die erg veel van het Museum afweten, je kunt een soort van rondleding krijgen, maar je kunt ze ook van alles vragen of zij vragen aan jou of je iets wilt weten. Dus ik wil maar zeggen ze zijn heel gastvrij en vertellen uit volle overgave over hetgeen je ziet.

Het is aan u hoe lang u erover doet, wij hebben er ongeveer een drie kwartier over gedaan, daarna een kopje koffie gedronken, omdat we op de taxi moesten wachten. Ook toen hebben we met de vrijwilligers nog gesproken, oa dus gediscussieerd over de titel van de tentoonstelling.

Wat ik persoonlijk leuk vond was dat er een schilderij hing van mijn moeders oom Piet te Lintum en een trouwfoto van een andere oom en tante van mijn moeder bij het Item over stalhouderij Arie van Putten, die was ik nog vergeten te noemen. Arie van Putten was een begrip in Winterswijk, zeker in de jaren 60 en 70 en waarschijnlijk ook al wel eerder, trouwde iedereen in een koets van Arie van Putten, later had hij ook trouwauto's. Ook begrafenissen werden verzorgd door hem.

Kortom het is een klein museum, maar wel eentje voor ieder wat wils, ik vind het een absolute aanrader voor het geval u in Winterswijk vertoefd. Tuurlijk winkelen is leuk, maar ondertussen kunt u gerust een kijkje nemen, want het zit in één van de winkelstraten die Winterswijk rijk is en nog wel het oudste winkelstraatje, met veel nostalgische en authentieke winkeltjes.

Informatie kunt u vinden op www.vereniginghet museum.nl, het museum is dus gevestigd aan de Meddossestraat 39-40 en de openingstijden zijn dinsdag t/m vrijdag van 13.00 – 17.00 uur (inloop tot 16.00) en zaterdag van 11.00 – 17.00 uur (inloop tot 16.00).
Bent u nu heel enthousiast geworden dan kunt u ook nog lid worden van de vereniging, dit kost u 25 euro per jaar, maar hiervoor krijgt u gratis entree van de beide musea voor het hele gezin, gratis deelname aan activiteiten of met korting, ontvant u 4x per jaar een magazine met veel wetenswaardigheden en je ontvangt korting op de diverse boeken die het museum verkoopt. Daarnaast krijgt u als welkomsgeschenk een boek naar keuze bv van Henk Krosenbrink, W Peletier of een boek over verhalen in oorlogstijd van schoolkinderen uit Winterswijk. Dus een aantrekkelijk aanbod lijkt me.

Als laatste kregen we nog een infopakket mee dat bestond uit enkele folders, enkele ansichtkaarten en dus een boekje over bekende Winterswijkers. Kortom wij zijn erg enthousiast over dit museum en raden dit dan ook zeker aan

Hieronder staan enkele foto's, de 1e twee heb ik van de website van het museum gehaald en de rest heb ik zelf gemaakt.

Bijlagen:
http://www.wereldvanwenters.nl   

Helaas even geen blogje, mijn gezondheid laat me even in de steek, dus ik ben niet naar het sinterkjlaasmuseum geweest, wordt dus een punt voor het volgende jaar en ook de kerstkribbententoonstelling in Kranenburg verschuif ik ook naar het volgend jaar.

Ik hoop dat ik rond de kerstdagen de kerstkribbenroute in Dinsperlo kan rijden met mijn ouders, als dat lukt, dan volgt uiteraard hier weer een verslag. Sorry voor het ongemak,

groetjes Lientje

09-12-2021 om 18:49 geschreven door lientje  

Etentje bij Pronova Winterswijk

Afgelopen woensdag zijn we wezen eten bij Pronova Winterswijk. Pronova is een school voor leerlingen met een leerachterstand of een sociale achtergrond. Het is een VMBO school en in 5 jaar worden ze of klaargestoomd om aan het werk te gaan of ze kunnen doorstromen naar een vervolgopleiding.

Wij kwamen op het idee om een keer te gaan eten nav een tasje met inhoud dat we gekregen hadden in het kader van Burendag. Het zijn nl onze overburen. In dat tasje zaten eigen gebakken koekjes, een plantje, een pen en dus ook een waardebon om te gaan eten bij de school. Voor ons dus een reden om eens te gaan kijken en te genieten wat ze daar allemaal doen, in dit geval op het gebied van koken. De school heeft nl diverse takken van opleidingen, zoals bv groen, verzorging, metaal en houtbewerking en nog meer. Ik zal hieronder de weblink naar de website van de school zetten, zodat geinteresseerden een kijkje kunnen nemen.

Zo hebben ze dus ook een tak horeca waarin ze leren koken en bedienen. Elke woensdagmiddag tussen 12 en 14 uur kun je reserveren voor een plekje in het restaurant. Voor maar €8.00 krijg je een drie gangen menu, je kunt niet uit de kaart kiezen, het menu stippelen zij al van te voren uit. Dus een verrassingselement. Dat is leuk, maar je kunt ook voor verrassingen komen te staan, maar zoals wij het ervaarden was het een goed en gedegen menu, wat denk ik iedereen wel lust.

Afijn wij melden ons tegen 12 uur en we werden netjes ontvangen door een leerling, die ons naar het restaurant bracht, wat overigens op begane grond is, dus voor mensen zoals ik, hoeft dat geen bezwaar te zijn. Eenmaal bij het restaurant werden we weer ontvangen door een andere leerling en die bracht ons naar de plaats. We konden zelfs kiezen waar we wilden zitten. Vanwege mijn ogen kozen we voor het plaatsje bij het raam.
In totaal kunnen 26 mensen reserveren. Deze week was ongeveer de helft van de stoelen bezet.
We kregen een kan met water en een menukaart, waarop je evt extra drank kon bestellen en wat we die dag te eten zouden krijgen.

Voor ons was het menu zeer geschikt nl:
Kippepasteitje vooraf, geserveerd in een pasteibakje
Hoofdgerecht bestond uit Karbonade in een tijmsaus, broccoli met kaassaus, witte koolsla en kleine blokes gebakken aardappelen.
Het dessert bestond uit Banane Royal, dus ijs met bananen en een vanillesaus en dat heel mooi geserveerd.

Zoals het in een goed restaurant behoort werden we netjes bediend en werd ook regelmatig gevraagd of alles goed was. Wij hadden iemand die het voor de 1e keer deed en echt we kunnen hem een dikke pluim geven, het ging helemaal super.

Na het eten hebben we nog wat achtergrondinformatie gevraagd en hebben we meteen een nieuwe datum geprikt en wel halverwege december. Dus het was zeer geslaagd, anders hadden we dat beslist niet gedaan.

Naast dit restaurant hebben ze ook nog andere activiteiten, zoals bv een kerstmarkt, mits corona dit natuurlijk toelaat. Ik denk dat tegen die tijd het wel op de site zal staan of in de plaatselijke krant aandacht aan besteedt zal worden.

Bent u net als wij enthousast geworden, dan kunt u reservereren via https://www.pronovapraktijkonderwijs.nl/reserveren/71 Dat gaat heel eenvoudig, u vult het formulier in, dan krijgt u een bevestiging via de mail en komt u op de afgesproken datum bij de school aan de Wielewaalstraat 2 te Winterswijk. U kunt ook telefonische reserveren onder nummer 0543-531574.
Wilt u meer weten over de school, dan kunt u kijken op de website van de school https://www.pronovapraktijkonderwijs.nl

Voor ons is het dus voor herhaling vatbaar en ik hoop dat mijn verhaal u enthousiast heeft gemaakt, want leerlingen worden pas echte beroepskoks en bedienden door ervaring en die ervaring krijg je nu eenmaal alleen uit de praktijk. Dus komen er geen eters, dan is er voor hen ook niets te leren.

Ik plaats hieronder enkele foto's, ik heb niet alle gerechten gefotografeerd, omdat het er allemaal zo lekker uitzag, dat ik vergat om foto's te maken.

Dit was dan mijn 2e blogje over de Winteractiviteiten, over 14 dagen hopen we naar het Sinterklaasmuseum in Neede te kunnen, blijf mijn blogje dus in de gaten houden.

12-11-2021 om 00:00 geschreven door lientje  

Vandaag dan de primeur, de winterblog is een feit. In dit winterblog probeer ik zoveel mogelijk elke 14 dagen een aktiviteit neer te zetten die ik samen met mijn moeder onderneem. Je kunt dan denken aan Musea- of concertbezoek, iets culinairs, iets feestelijks of iets voor een goed doel.

Met dat laatste begin ik, we zijn nl naar de DORCAS winkel in Aalten geweest. De DORCAS winkel is een winkel in tweedehands goederen en het verschil met een gewone kringloopwinkel is dat je hier ook een goed doel steunt. Dus hier sla je drie vliegen in één klap, je geeft een afdankertje van iemand anders een tweede leven, dus dat scheelt voor het milieu, je komt vaak goedkoop aan leuke spullen en je steunt nog een goed doel ook. en als je spullen inlevert, dat kan nl ook, dan heb je je huis opgeruimd en zoals gezegd spaar je het milieu. Dus wat wil je nog meer.

Maar laten we bij het begin beginnen:

Dorcas is een internationale Christelijk instellling die doet aan ontwikkkelingssamenwerking, met name voor landen in Oost Europa, Afrika en het Midden Oosten. De naam DORKAS verwijst naar een bijbels figuur, genaamd Dorkas, die een vroegere volgeling van Jezus was en bekend stond om het feit dat zij veel deed voor de armere bevolking.

DORCAS heeft meedere activiteiten om geld in te zamelen voor het goede doel, zo hebben ze een voedselsactie, waarbij in het verleden bij supermarkten dozen stonden waar je etenswaar in kon doneren, maar door corona is alles anders en nu kun je tot 7 november geld doneren en daar kopen ze dan voedselpakketten van, meer info op de website, die ik hieronder zal noemen.

Maar ze hebben dus ook een tweedehands winkel in Aalten, er zijn er in totaal 33 las ik op het internet, dus er is vast wel eentje bij jou in de buurt te vinden, maar voor ons was deze in Aalten van belang.

Het assortiment in Aalten is heel groot, zo groot dat we te weinig tijd hadden, we hadden er een uur voor uitgetrokken, maar helaas we hebben maar een derde van de winkel gezien, dat kwam ook door de kerstshop, die was erg groot en ze hadden leuke prijsjes, we hebben dan ook goed ingeslagen.
Maar zoals gezegd het assortiment is zeer uitgebreid, van kleding en accessoires tot huishoudelijke artikelen, van meubels tot boeken en speelgoed, elektrische apparaten tot decoratieartikelen. Echt teveel om op te noemen. Dus een kijkje meer dan waard!

Als je spullen over hebt, dan hoef je dat dus niet naar de vuilstort te brengen, maar kun je dat afgeven bij de winkel van de DORCAS, mits het natuurlijk heel en schoon is. Je kunt echt ontzettend veel brengen bij de winkel, maar ze hebben toch ook een paar uitzonderingen, zowel de spullen die je kunt brengen en de spullen die ze liever niet willen hebben, kun je vinden op onderstaande website onder het kopje in het menu spullen brengen.
Je kunt de spullen tijdens de openingstijden inleveren. Je kunt, weet ik inmiddels, ook meubels en evt in combinatie met ander huisraad, op laten halen. Ook kun je grote spullen laten thuis bezorgen in overleg, Gewoon even cpontact opnemen met de winkel, zie gegevens hieronder.

Lijkt het je leuk om bij DORCAS te werken, ze vragen momenteel vrijwilligers voor diverse taken, oa: prijzen en inrichten huishopudelijke artikelen, kerst en paasartikelen, schilderwerkplaats en de kassa. Lijkt je dit leuk dan kun je bellen of mailen, de contactgegevens vertel ik hier onder aan de tekst.

Je kunt op verschillende manieren DORCAS ondersteunen, je kunt een bedrag schenken, zoals nu bij het voedselpakket, je kunt DORCAS laten erven bij overlijden, je kunt goederen doneren, je kunt in de winkel goederen kopen en ze hebben ook nog een online winkel waar je goederen kunt kopen, niet voor jezelf maar voor iemand die het echt nodig heeft. Dit kan zijn voedselpaketten, maar ook een doktersbezoek, een bijenkorf, een hygiënepakket enz. Deze bedragen varierem van €5.00 tot €200.00. Dus er zit voor elke portemonee wel iets bij, als je dat wilt natuurlijk. Ik heb geen aandelen in DORCAS, dus ik laat iedereen hier vrij in, ik geef alleen aan dat de mogelijkheid er is.

Kortom wij zijn heel erg tevreden en we gaan zeker nog een keer terug om de rest van de winkel te bekijken. Mocht je door mijn verhaal ook enthousiast geworden zijn, hieronder zet ik de contactgegevens van de diverse websites en het adres van de winkel in Aalten.
Helaas had ik geen tijd meer om foto's te maken, sorry, maar ik hoop dat mijn verhaal u toch inspireert om het allemaal met eigen ogen te bewonderen.

Adresgegevens DORCAS Aalten:

Nijverheidsweg 1
7122 LC Aalten

T 0543 537 458 (tijdens openingstijden)

E dorcaswinkelaalten@dorcas.nl of website https://dorcas.nl/winkels/aalten
F https://www.facebook.com/DorcasAalten/

Landelijke organisatie:

w https://dorcas.nl landelijke website
w https://webshop.dorcas.nl webshop van DORCAS, waar je goederen kunt kopen en doneren.

Donderdag 09:30 - 15:30

Vrijdag        09:30 - 15:30

Zaterdag     09:30 - 15:30

Dit was dan mijn 1e winterblogje, ik hoop dat het jullie bevallen is en dat ik jullie geënthousiasmeerd heb.
De volgende is ook al bekend, over 14 dagen gaan we nl naar Pro Nova, de school bij ons aan de overkant. Zij hebben een koksopleiding en daar kun je elke woensdag tussen 12 en 2 uur genieten van een diner. Wordt dus vervolgd.

30-10-2021 om 00:00 geschreven door lientje  

Grasduinen route Wandelen bij Winterswijk

Ik kreeg van een vriendin een wandelroute, dat in het tijdschrift Grasduinen heeft gestaan, ik heb even gegoogeld, maar het blad bestaat al 10 jaar niet meer. Dus mocht iemand geinteresseerd zijn om ook deze route te lopen of te rijden met de scootmobiel, dan kun je hier onder een berichtje doen en dan zal ik een kopie sturen via de mail.

In elk geval is de route 20 km en in te korten tot 13 kilometer, ik heb voor het laatste gekozen, maar dat vertel ik zo wel. Het begin is bij het Station, wel aan de andere kant van waar ik de foto gemaakt heb, zie foto hieronder.

Echter ik ben de route anders begonnen, omdat ik eerst naar de ROVA moest om wat weg te brengen. Dus ik ben richting de Wooldseweg gereden en daarna via de watermolen Den Helder en het openluchtzwembad naar het einde van punt 1 gereden. Daar las ik dat ik eigenlijk bij het bruggetje langs de beek moest lopen, ik weet dat ik daar niet langs en overheen kan met mijn scootmobiel, dus heb ik de kaart bestudeerd en ben in plaats daarvan rechtdoor gereden, de Badweg volgend. Dan kom je bij de Kottenseweg, een gevaarlijke oversteek, dus even uitkijken. Ik wilde bij punt 3 de route weer oppakken. Ik heb het geprobeerd, maar durfde het niet aan, het 1e deel van het pad ging nog wel, maar dan moest je tussen 2 akkers door en dat zag ik echt niet zitten, veel teveel onkruid en graspollen en dan zie je niet wat er onder zit. Dus weer terug gereden naar de Kottenseweg even rechtdoor gereden richting Kotten, bij de Stemerdinkweg oversteken en vanaf dat punt kon ik de route weer gewoon volgen.

Gelukkig dat ik dat gedaan had, want ik kwam op een gegeven moment een mooi kunstwerk tegen, zie foto 1 en 2. Ik dacht eerst dat het puzzelstukjes waren, maar het bleek glad te zijn, toen ik het aanraakte. Toen ben ik beter gaan kijken en zag dat het allemaal kleine fotootjes waren met mensen erop. Heel apart, ik had het nog nooit gezien. Ik vertelde het aan een vriendin en die zei dat ze ook ooit zoiets bij het Johan Cruyff stadion gedaan hadden met de verjaardag van Johan Cruyff. Dus het komt vaker voor.

De tocht was verder mooi, langs rustige paadjes en wegen en allen goed begaanbaar. Ik kwam toen ook langs en bij de oude Borkense baan, dat deel kende ik niet, zie foto 3, later kwam ik ook weer bij het beginpunt van die baan en nu stond er niets voor, dus kon ik het eindelijk fotograferen. Vroeger was Winterswijk een heus knooppunt van spoorlijnen, niet alleen naar Zutphen en Arnhem, zoals nu nog het geval is, maar ook naar Bocholt en Borken, beide in Duitsland. Vandaag heb ik beide banen gezien. De oude Bocholtsebaan is een mooi begaanbaar zandpad, wat bijna tot aan de grens loopt en de Borkense Baan hebben ze voor een groot deel aan de natuur terug gegeven, Als je dit pad loopt, dan kom je in het begin over de Borkense baan, het schijnt dat hier vele mooie aparte bloemen en planten en dieren te zien zijn. Toen ik jong was, heb ik hier vaak met de hond gelopen, het is echt de moeite waard, maar met scooty lukt dat dus totaal niet.

Afijn op een gegeven moment was het drie uur en ik koos voor de verkorte versie, a moest ik naar de wc, b las ik dat ik weer eindigen moest langs de beek en ik moest ook nog naar de bieb. Dus de keus was snel gemaakt. De terugtocht ging in het geheel over de Oude Bocholtse Baan, nu denk je een recht stuk, dat kan niet mooi zijn. Niets is minder waar. Het bestaat uit bos en je ziet onderweg nog 2 wachtershuisjes staan, je kunt op diverse bankjes pauze houden. Ik heb bij de laatste gekozen bij de Puls, een favoriete plek van mij, je ontmoet altijd wel fietsers en je kijkt op de puls, een visvijver van de plaatselijke visvereniging.

Het laatste deel ging onder het tunneltje door, langs de Borkense Baan en het fietspad op naar de Wooldseweg. Ik heb nu gekozen om niet langs het fietspad te gaan van het spoor, maar om de Paralelweg aan de andfre kant van het spoor te nemen, ik moest immers naar de bieb. Daar zag ik dat ik een mooi uitzicht had op Winterswijk, meestal laten ze de toren zien van de kant van Het Mondriaanschilderij op het Weeninkpad, ik vond dit net zo mooi, zie foto 5. Je had ook een mooi beeld van de achterkant van het station, foto 6 en na die oude dorpsgezichten, heb ik ook een modern gebouw gefotografeerd, wat in eerste instantie lelijk lijkt, maar dat toch best past in het plaatje. Het is het Gerrit Komrij college en de sporthal. In dat college is ook de bieb gevestigd.

Ik ging eigenlijk met het doel om eikels, kastanjes etc te zoeken voor de herfstschaal, maar of ik was te vroeg of de natuur aan de late kant. In elk geval ik hoop dat er toch nog een mooie dag komt, dat er wel wat ligt, over een week of 2 of zo.
Maar als dat niet lukt, heb ik iets nieuws bedacht voor de winterdagen, zodat u mijn blogje kunt blijven volgen als u dat leuk vindt. het plan is nl om, samen met mijn moeder, elke 14 dagen een museum of concert te bezoeken en daar dan mijn bevindingen over geef. Ik wist eerst niet of ik dit wel mocht doen, omdat ik bang was dat je dan als influencer wordt gezien en ze dan denken dat je er geld voor krijgt. Maar ik verzeker u, ik ben een gewone vrouw, die van natuur houdt, maar ook van kunst en cultuur en u graag deelgenoot wil maken. Tot mijn schande heb ik een aantal musea in de buurt nog nooit gezien of heel lang geleden en om mezelf te plezieren en indirect ook u, heb ik dit plan geopperd.
Dus mocht u dit idee leuk vinden, houdt dan mijn blogje in de gaten, de 1e zal ergens begin oktober zijn. Ik heb nog geen keuze gemaakt, wat de 1e zal zijn, laat me een beetje leiden door de plaatselijk krant.

23-09-2021 om 16:02 geschreven door lientje  

Scootyvakantie Jacobspad Uithuizen richting Hasselt

Vorige week heb ik mijn scootyvakantie gereden, zoals jullie weten heb ik er al vele gemaakt, maar deze keer dus gekozen voor het Jacobspad, dit is een pelgrimstocht, dus je begrijpt één van de rode draden deze reis waren kerken, niet alleen kon ik daar stempels sparen, maar ik heb ze ook allemaal bezocht en vond ze stuk voor stuk mooi en allemaal waren ze anders. Het waren overigens wel allemaal gereformeerde kerken of Nederlands Hervormde kerken, in het hoge Noorden zijn blijkbaar niet veel Katholieken, dat is meer voor het Zuiden van ons land weggelegd.
Een andere rode draad waren mensen met een beperking, zoals je straks wel zult lezen, heb op 2 zorgboerderijen geslapen, heb geluncht op een terras bij een instelling voor dementen en mensen met een verstandelijke beperking, heb een fijn gesprek gehad met iemand die een zoon met een beperking heeft en mocht voor het eerst slapen in een nieuwbouw woning die aangepast was voor hun kleindochter.
Een derde rode draad was de natuur, veel moois gezien en vooral "wilde" dieren, lees loslopende dieren in een natuurpark. Dit allemaal even ter inleiding.

Dag 1 zondag 5 september:

Ik heb gewoon ontbeten en tegen half tien zijn ik en mijn ouders vertrokken met onze bus naar het Noorden. Mijn ouders hadden een verrassing in petto, ik wilde heel graag de Waddenzee zien, maar daar zou ik eigenlijk niet in de buurt komen, dus hadden ze het plan opgevat om even naar Eemshaven te rijden. Via een mooie binnendoorweg gingen we dus die kant op. We vertrokken met mooi weer , maar in Drenthe werd het steeds mistiger, dat vond ik ook wel wat hebben, want er stonden best veel windmolens en daar zag je dan aan de onderkant de wieken en als ze naar boven gingen verdwenen ze in de mist, dat vond ik een heel apart gezicht. heb helaas vergeten om er foto's van te maken. Hoe dichter we bij het Noorden kwamen hoe zonniger het ook weer werd en in Eemshaven was het weer helemaal zonnig. Helaas konden we daar de Waddenzee niet zien, maar we zagen wel veel visserschepen en ook een vleugel van een windmolen, dan pas kun je echt zien hoe groot zo'n vleugel is, zie foto 1. 

Startpunt was Uithuizen, dus dat was de volgende stop. In het winkelcentrum vonden we een leuke cafetaria, die pas geopend was. Daar hebben we lekker gegeten en toen was het tijd om afscheid te nemen. Ik kreeg van mijn vader nog een zakcentje mee, wat ik natuurlijk erg lief vond.
Het startpunt is de Jacobus de Meerdere kerk in Uithuizen, ik had van te voren gekeken naar kerken in Uithuizen en ik vond er twee, nu bleek er dus nu ook nog een derde te zijn en je raadt het al, die derde moest ik hebben. Maar gelukkig had ik een navigatiesysteen van een kennis, als tip gekregen en zodoende kwam ik toch bij de goede kerk uit en daar heb ik een foto gemaakt, zie foto 2. Daar kreeg ik dan ook mijn 1e stempel, het was even zoeken, want kastje was aan de zijvleugel van de kerk, dus ik was al trots toen ik de 1e stempel gekregen had.
Via een mooie route, met weids uitzicht ging het naar Oldenzijl, daar was mijn slaapplaats voor die nacht. Ik vind het altijd spannend om op zo'n plek aan te komen, want je weet niet wat en wie je aantreft, maar gelukkig werd ik overal warm ontvangen en heb ik ook leuke slaapplaatsen gehad met bijna overal een goed ontbijt, maar daarover later meer. Hier in Oldenzijl werd ik echt heel warm ontvangen. Het enige was dat Max verstappen aan het winnen was, dus de gastheer vroeg toen hij alles had laten zien of ik me even kon redden. Nu dat kon ik wel, ik vind het fijn om na zo'n dag even te acclimatiseren. Dus rustig scooty uitgepakt en even op een stoel gezeten en genoten van het fijne uitzicht. Ik sliep overigens in een pipowagen, dat had ik nog nooit gedaan, dus vond het een hele eer. Er waren wel een paar treetjes, maar gelukkig aan beide kanten een leuning, anders had het niet gekund.
Afijn toen Max daadwerkelijk gewonnen had, kwam de gastheer weer tevoorschijn en vertelde het één en ander over de slaapplaats. Het bleek een zorgboerderij te zijn, waar overdag mensen begeleiding kregen en waar ook nog een aantal mensen 's nachts wonen. Ik mocht ook gewoon op het terras gaan zitten, dat zat een stuk makkelijker en dat was ook zo. Zoals elke etappe maak ik een beknopt verslag, zodat ik, als ik het echte verslag schrijf, niet zoveel meer hoef na te denken en ik stippel de route uit voor de volgende dag. Toen ik dat klaar had, was het etenstijd en ik mocht bij hen mee eten en dat was voor mij zo leuk. Ik mocht nl met de bewonersgroep samen eten. Waarom was dit zo leuk voor mij, nu ik ben vroeger zelf groepsleidster geweest voor mensen met een verstandelijke beperking en het voelde als vanouds. We aten overigens lasagne, het was voor mij de 3e keer, één keer was het lekker en de 2e keer totaal niet, dus het was best wel spannend. Ik kreeg nu de vleesvariant, verderop in de week kreeg ik de vegetarische variant, vandaar dat ik het nu zo specifiek even benoem. Daarnaast hadden ze sla en kwark met meloen toe.
Na het eten ben ik nog even bij het kerkje geweest, wat naast de slaapplaats stond. Een mooi klein kerkje. Als je bij Gezinshuis Oldenzijl, zo heet nl de zorgboerderij, een kopje koffie of dergelijks koopt, gaat er een bepaald bedrag naar het onderhoud van dit kerkje toe. Je kunt er dus ook gewoon als je onderweg bent een comsumptie nuttigen. Je sponsort dan 2 doelen, het behoud van het kerkje en de zorgboerderij.
Na nog een half uurtje in het zonnetje gepuzzeld te hebben, toog ik mijn bedje in. Het was even een beetje kruipen, maar uiteindelijk heb ik er heerlijk geslapen.

Dag 2 maandag 6 september:

Om 7 uur opgestaan, ik wilde me eerst in de pipowagen wassen, maar dat was me te koud, het was die dag nl maar 8 graden geworden en aangezien een pipowagen niet geisoleerd is was dat goed te merken, dus ben ik fijn naar binnen gegaan en mocht ik in een aparte ruimte me douchen of wassen. Ik koos voor het laatste.
Het ontbijt stond al klaar voor me en ik kon kiezen wat ik wilde, er was keus genoeg. Scooty weer ingepakt en zoals ik elke morgen doe en deed even het thuisfront gebeld. Daarna afgerekend. Als je bij vrienden op de fiets slaapt, betaal je de overnachting plus toeristenbelasting, overigens ook niet altijd en in mijn geval een euro voor het opladen van scooty. Ik hoefde het eten niet te betalen, dat vond ik zeer aardig en ik heb ze dan ook een rond bedrag gegeven, voor de goede verzorging en de hartelijkheid die ik hier ervaren had.
De 1e stop was Zeerijp. Voor ik het kleine dorpje binnenkwam heb ik op een picknickplaatsje nog een stop gehouden. De 1e indrukken van die dag opgeschreven, iets lekkers genuttigd uit mijn proviandtas. Als je deze tocht wilt gaan doen, dan raad ik eenieder aan om proviand mee te nemen en drinken, want zeker de 1e 4 dagen heb ik bijna geen horecagelegenheid gezien, dus ik was maar wat blij dat ik een vrij grote proviandhoelveelheid bij me had.
In Zeerijp bij de kerk de 2e stempel gehaald,
De 2e pauze was gewoon even langs de weg, er was nl geen bankje. Via hele ruime en wijdse uitzichten kwam ik uiteindelijk bij een rustpunt uit met geitjes. Daar kon ik eindelijk een plas doen, het was inmiddels al bijna drie uur en ik had om half tien de laatste toiletgang gehad, dus ik was blij dat hij er was. Daar ook een lekkere gevulde koek gegeten, dat had ik lang niet gehad en dan smaakt het extra lekker. Tijdens de vakantie let ik natuurlijk niet echt op mijn lijn. Hoewel het nog mee viel hoeveel ik uiteindelijk aangekomen was, nl een pondje.
Ik moest nog een eind rijden en toen ik, na 4 uur lange rechte wegen en weidse blikken gezien had, was ik echt blij om op plek te zijn.
Ik was erg trots op scooty, want dit was de langste etappe voor mij en dat was 30 km en scooty heeft het netjes vol gehouden, ik ging er nl vanuit dat ik wel een taxi zou moeten bellen, maar nee, ik heb deze route maar 1 keer de taxi gebeld en die was van te voren ingepland, zoals je later zult lezen. Normaal rijd ik etappes van ca 20 km, dat is voor mij goed te overzien en ik heb dan ook nog wat energie over om naar de slaapplek te rijden. Overigens valt deze slaapplek buiten de route, ik kon nl geen plek vinden op de route, ivm mijn beperking van niet trap kunnen lopen. Dus af en toe moest ik een beetje smokkelen. Ik heb overigens toen de knooppunten gebruikt.
Deze keer sliep ik op een camping in een chaletje zoals ze dat noemde, wel gewoon via vrienden op de fiets. De camping heet camping Noorderzon en is in Siddeburen. Mijn buren waren konijnen en er liepen heel veel kippen los rond, ze waren zo nieuwsgierig, dat ze heel dicht bij je kwamen. Ik werd hier goed ontvangen en verteld waar alles was. Helaas had ik deze tocht qua wc en douche een beetje pech, 4 van de 7 overnachtingen, moest ik 's nachts elders naar een toiletgebouw en dat vond ik een beetje een nadeel. We gaan nu ook iets zoeken van bv een inklapbare emmer of opblaasemmer, zodat ik, als er weer zoiets gebeurd, gewoon kan plassen en dat dan 's morgens in de wc weg kan gooien. Lopen is voor mij nl niet echt handig en ik kan scooty ook niet gebruiken, omdat hij dan aan de lader zit, dus dat vond ik deze keer echt jammer. Is andere jaren eigenlijk niet voor gekomen.
Nu moe maar zeker wel voldaan gaan slapen, om 7 uur ging het licht bij mij uit, de koek was op.

dag 3 dinsdag 7 september

De dag begon goed met een kippenvergadering, zie foto 3 en een buiten ontbijt. Een rijkelijk gevuld dienblad, alleen thee moest jezelf zetten. maar verder prima in orde. Om half tien vertrokken en ondanks dat het ook nu weer rechte wegen waren, was er toch ook veel afwisseling te zien, heb veel kleine dorpjes doorkruist en in Noordbroek ook weer een kerk bezocht, daar stond uitnodigend bij dat hij open was en ja een goede pelgrim gaat op zo'n uitnodiging in. De kerk was eigenlijk niet op de route, maar toch kon je een stempel halen en dat heb ik dan ook gedaan. Blijkbaar was er dus ook nog een andere pelgrimsroute in dat gebied. En ik kon eindelijk een kaarsje aan steken, ik had het in verschillende kerken geprobeerd, maar het bleek niet te kunnen. Toen ik het later navroeg, bleek dat ze dat niet deden, omdat er een pyromaan actief was en ze bang waren dat hij een aanleiding zou hebben om de kerk aan te steken en dat was natuurlijk niet de bedoeling en erg zonde.
Daarna geluncht bij een zorginstelling voor mensen met een beperking en dementie, zoals ik hierboven al beschreef, je wordt dan ook bediend door de cliënten, erg leuk vond ik. Heb met een bewoner gesproken. Hij had altijd gewerkt en ook met de giftige chroom 6 verf waar nogal veel om te doen is geweest en nu was hij dementerend, maar gelukkig nog niet in zo'n erge mate, aldus hemzelf. Hij had vrouw en kinderen, die woonden elders en hij woonde dus in dit huis. Genoten van de zon en kop thee met appelgebak en slagroom.
Daarna door een heel mooi natuurgebied gereden en oa loslopende paarden gezien. Er stond er eentje op het pad, maar toen ik een foto wilde maken schrok hij ergens van en dus moest ik hem van een stukje verdere afstand nemen. Kijk goed er staan er 2, zie foto 4. Ook koeien waaronder Lakenvelders, die ken je wel , de koeien waarbij het net lijkt of ze een laken om hun middel dragen en gewone zwartbonte koeien, die later bleken van de boer te zijn waar ik deze nacht mocht overnachten.
Tegen half 5 kwam ik op plek, dat was dus een koeienboerderij, of eigenlijk hadden ze veel dieren, koeien, schapen en veel katten. Mijn slaapplek was een hygiënesluis van vroeger, die hadden ze helemaal omgebouwd tot een klein huisje met jawel een eigen douche en wc ruimte, een keukentje en zithoek. Van die laatste 2 heb ik niet veel gebruik gemaakt, want ik mocht daar ook mee eten en ik heb veel en lang gekletst. Ik kreeg een heus 3 gangen diner met oma's groentesoep, lamsworstje van eigen slachterij, bietjes en gekookte aardappelen in schil en walnotenijs toe. Ook het bidden voor de tijd maakte indruk op me, ik had wel mensen horen bidden, maar deze mevrouw deed het zo puur en open, ik vond het echt heel mooi. Ook daarna hebben we een heel open gesprek gevoerd oa over haar zoon die een beperking heeft gehad en hoe ze ondanks alle tegenslagen toch is blijven geloven. Ik heb het enorm gewaardeerd en vond het erg dapper, tenslotte was ik toch een volkomen vreemde voor haar.
Na dat gesprek mocht ik even kijken hoe de koeien gemolken werden, vond ik ook erg interessant.
Daarna buiten nog even mijn dagelijkse dingen gedaan en toen was het echt tijd om te gaan slapen, ik had mijn tijd een beetje verkletst, het was inmiddels al half negen geweest.

Dag 4 woensdag 8 september:

Ik heb heerlijk geslapen, ondanks dat de autobaan hemelsbreed niet ver van de boerderij af is.
Ook hier kon ik weer buiten ontbijten, kreeg een goed gevulde picknickmand en samen met een eigen gezet kopje thee was het goed toeven. Na betaald te hebben, deze keer moest ik wel betalen voor het eten, nl €7.50, wat het overigens meer dan waard was, heb ik afscheid genomen en ben weer op pad gegaan.
Het eerste deel was weer mooi, ik ging richting Groningen stad en mijn doel was om naar Van de Valk te gaan, de enige horecagelegenheid die ik in de gauwigheid vinden kon. Hier wilde ik nl een taxi bestellen en tevens lunchen. Ik wilde nl de stad Groningen omzeilen, omdat dat veel te groot voor mij is, ik zou daar erg onrustig van worden en vooral erg moe, vandaar dus dat ik daar een taxi besteld heb. De lunch vond ik erg tegenvallen, het was duur en niet lekker. Maar goed het was een goede uitkomst. De taxi zou eigenlijk na een uurtje komen, maar hij was er gelukkig al binnen een half uur, dus ik erg blij. Er zat nog een passagier in en samen hebben we gezellig gekletst, ze waren allebei heel belangstellend over mijn tocht en vonden het super wat ik deed. Iets wat ik overigens de hele reis door hoorde en daar groeide ik natuurlijk van, wie wil er nu niet leuke complimentjes horen.
Afijn na een half uurtje was ik op plek in Roderwolde. Dit vond ik persoonlijk de indrukwekkendste kerk, maar dat kwam door het kunstwerk wat voor de ramen hing. Er hingen nl allerlei linten in de kleuren van de regenboog voor de ramen en met het zonnetje wat in de kerk scheen was dat een bijzonder gezicht, zie foto 5. Hier heb ik mijn derde stempel gehaald, overigens staat er in het boekje dat je op het informatiebord moet kijken aan de overkant, daar stond niets, maar de stempel lag gewoon in de kerk. Overigens is het raadzaam om het boekje aan te schaffen of van iemand te lenen, niet omdat ik aandelen heb, maar omdat de bordjes heel moeilijk te vinden zijn soms, het zijn nl niet alleen de gewone bordjes zie foto 6 en 7, maar ook stickers op lantaarnpalen etc en die zie je snel over het hoofd, althans ik. Als je dan het boekje erbij hebt, dan lees je de beschrijving, hoewel je nog moet uitkijken als je de fietsroute rijdt, want de wandelroute wordt echt helemaal beschreven en de fietsroute moet je een beetje kaart kunnen lezen, maar dat is goed te doen.
De tocht ging verder via afwisselend landschap bos en coulissenlandschap. Het contrast tussen Groningen en Drenthe is wel erg groot, Tot de stad Groningen heb je veel rechte wegen en weidse uitzichten en in Drenthe zie je meteen afwisseling tuseen zoals ik al zei bos en coulissenlandschap.
Wat ook blijkbaar typisch Drenths is, zijn de rode klinkerwegen, dat lijkt wel heel mooi en nostalgisch, maar om er met scooty overheen te rijden is niet altijd even prettig, omdat die klinkers niet allemaal meer overal mooi recht meer liggen, dus dat hobbelt een beetje
Om vier uur was ik op de slaapplek, een mooie grote stacaravan en scooty had ook zelf een eigen onderdak, zie foto 7. En hier mocht ik 's nachts op een soort luieremmer plassen, dus ik was al heel blij met deze oplossing. Het was nog steeds schitterend weer en ik kon ook nog lekker een poos buiten zitten. Het was goed dat ik vanmiddag uitgebreid geluncht had, want er was hier niets te bekennen, kreeg nog wel heel lief 2 mandarijntjes van mijn gastvrouw en mijn eigen proviand deed ook wonderen. Tegen half 8 lag ik ook nu weer op bed.

dag 5 donderdag 9 september:

De dag begon alweer goed, ik werd wakker met het zonnetje en kon opnieuw buiten eten, ook nu weer met een goed gevulde picknickmand en nog leuker ik mocht, wat ik overhield, meenemen voor de lunch, lief nietwaar? Dat was niet weinig: 1 broodje kaas, 1 krentenbroodje met kaas, 1 eierkoek en een pakje melk. Ik had ook nog blauwe bessen mee mogen nemen, maar ik had ze geproefd en vond ze niet echt lekker en bovendien ook wat lastig om mee te nemen. Maar ik vond het erg lief van ze.
De route was fantastisch met veel bos en heide en ergens op de heide heb ik geluncht. Verder door diverse plaatsjes gekomen. Eerst Norg, dat vond ik vrij druk, dus was blij dat ik er snel weer uit was. Daarna kwam ik in Vries, een mooi oud dorpje met alle gemakken voorzien. Een supermarkt, een allerhande winkeltje, waar ik eindelijk kaarten kon kopen, een mooie kerk en diverse restaurantjes. Ik moest de stempel halen bij een plaatselijk winkeltje, maar die was gesloten. Er was echter wel een telefoonnummer, ik heb dat gebeld en de man was eigenlijk aan het metselen, maar als ik even geduld had, zou hij komen en dan kreeg ik mijn stempel. Nu dat wilde ik uiteraard wel. Ik dacht dat ik wel een kwartier zou moeten wachten, maar het waren maar 5 minuten en die gingen ook nog snel voorbij, want er was genoeg te zien. Erg aardig dus allemaal. Tegenover de kerk heb ik heerlijk genoten van een ijscoupe en kon ik naar de wc. Kortom Vries heeft mijn hart veroverd, als ik ooit weer eens in de buurt ben, ga ik daar zeker weer heen.
Toen ging het richting Willemskanaal. Vanaf daar heb ik de kortste weg genomen naar mijn volgende slaapplaats, wel via Loon, maar niet helemaal volgens de route. Het was nl al wat laat en ik wist niet zeker of scooty het zou halen en midden in een natuurgebied kun je niet opgehaald worden door een taxi, vandaar dat ik deze keer mijn verstand gebruikte. Meestal handel ik nl op zulke reizen meer met het gevoel, verstand is er wel, maar op de achtergrond.
Deze keer was ik ook op een zorgboerderij met een camping te Balloo en wel de Balloorhoeve. Ik sliep in een Hans en Grietje Huisje, zie foto 8. Ik dacht eerst dat het een sprookjehuisje zou zijn, maar in mijn ogen leek het meer op een omgebouwde bouwkeet. Maar toen ik op de website het verhaal erachter las bleek het een woonwagentje te zijn geweest van een echtpaar, de man was stoelenmaker en de vrouw waarzegster rond het jaar 1900. Ze waren in de wijde omgeving zeer bekend en geliefd. Als je dan het verhaal erachter leest, dan slaap je extra goed. Helaas toen kenden ze ook nog geen wc in een woonwagen, dus moest nu ook weer lopen.
Het was goed dat ik tussen de middag zo uitgebreid kon lunchen, want er was niets in de buurt te krijgen, dus heb ik , zoals het een goed pelgrim betaamd mijn eigen avondeten samengesteld uit mijn proviandtas: tomatenbouillon uit een zakje, appelmoes, kleine droge worstjes en yoghurt als toetje , wat ik in de supermarkt gekocht had. Ik voelde me de koning te rijk, je hoeft echt niet veel te hebben, om toch van je eten te kunnen genieten.

Dag 6 vrijdag 10 september:

Heb heerlijk geslapen, al was het bed wel iets hader dan dat ik gewend was, maar wat wil je ook met zo'n mooie oude "woning". Heb opnieuw buiten ontbeten. Er was al een pilose bokse te zien in de lucht. Dit zei mijn oma vroeger altijd als er niet zo mooi weer dreigde, als de lucht dan al zoveel blauwe vlekken had dat je er een pilose broek van kon maken, dan viel het wel mee met het weer. en dat bleek ook zo te zijn, ik heb het droog gehouden tot aan mijn slaapplaats, daarna begon het te onweren.
Maar eerst de dag verder bespreken. De eerste stop was Rolde, ik had van te voren gepland om hier een broodje brie te eten, maar helaas het was te vroeg en om nu anderhalf uur te wachten, vond ik wat te gortig. Wel heb ik een warenhuis bezocht, die ik toevallig tegenkwam, omdat ik een bordje over het hoofd gezien had. Daar kon ik eindelijk wol kopen, die ik de hele vakantie al had willen kopen. Ik wil nl voor een kind een zintuigenhond breien. Toen ik weer op de route zat heb ik de kerk van Rolde bezocht en bij de molen ernaast een stempel gehaald.
Opnieuw een mooie tocht door bos en hei. Ik hou van bos en heide, dus ik kwam deze reis goed aan mijn trekken. Deze keer heb ik "wilde" schotse hooglanders gezien.
Eenmaal in Beilen aangekomen was het even zoeken, want mijn slaapplaats was in een nieuw te bouwen woonwijk. Maar ik vond het uiteindelijk en was dus net voor de bui binnen. Werd heel hartelijk ontvangen. Ik had de primeur, ik kreeg nl een aangepaste kamer voorzien van alle gemakken. Die hadden ze gemaakt voor hun gehandicapte kleindochter en ik was de eerste die het mocht uitproberen als gast van vrienden op de fiets. Ik voelde me vereerd en ze vroegen ook of ik het wilde evalueren. Nu dat was niet moeilijk, het zag er goed uit, ja er moest nog veel gedaan worden, omdat ze nog bezig waren het huis te verbeteren, maar daar kon je allemaal makkelijk doorheen kijken. Alles wat er wezen moest was er en ik heb ze alleen wat tips meegegeven en het is aan hun of ze daar ook iets mee doen. maar ze reageerden blij, dus ik denk dat ze er ook wel iets mee gedaan hebben.
Ik mocht hier ook mee eten en deze keer kreeg ik de vegetarische variant van de lasagne. Ook die vond ik erg lekker. Ik werd overigens ook al hartelijk ontvangen met een kopje thee en we hebben gezellig gekletst over het nieuwe huis met allerlei nieuwe snufjes die ze hadden en wat er nog allemaal gedaan zou worden.
Na het eten de laatste dingen gedaan en toen lekker in bed gekropen.

Dag 7 zaterdag 11 september:

Lekker en gezellig ontbeten met mijn gastgezin en afgerekend, deze keer moest ik een tientje extra betalen. Maar het was ook deze keer de moeite waard. De sfeer was meer dan goed, ik voelde me er echt thuis en het eten was lekker. Ik kreeg later nog een paar foto's opgestuurd dat ik het nieuwe talud afreed, die kunt u vinden op mijn fotosite, die ik straks nog even extra zal noemen.
Helaas het miezerde. Ik zou naar Spier gaan, daar had ik afgesproken met goede vrienden die in Brabant wonen en ook in Drenthe op vakantie zijn. Vanwege het miezeren heb ik de kortste weg gekozen. We troffen elkaar bij Van der Valk, omdat het in de route lag. Ook nu was ik niet echt tevreden over deze zaak. Ik heb tot 3 keer moeten vragen of de deur dicht mocht en eindelijk na een 20 minuten, we hadden al besteld en het eerste gekregen, ging het eindelijk dicht. De soep was deze keer wel lekker, maar ik vond het in verhouding allemaal vrij duur. Gelukkig kreeg ik het deze keer kado van mijn vrienden, dus ik mag uiteraard niet mopperen. Maar ik weet wel zeker dat ik vrijwillig niet makkelijk meer naar een van der Valk restaurant ga.
Nadat we na een anderhalf uur weer afscheid genomen hadden ging ik de Dwingeloerheide op. Volgens het bord zou ik het mooiste fietspad van Drenthe berijden. Of het nu echt de mooiste was kan ik niet over oordelen, maar mooi was het zeker! Veel hei, bos en mooie watergebieden. Heb 2 "wilde" schapen gezien, maar geen schaapskudde. Die schapen waren absoluut niet bang, ik kon heel dicht bij ze komen.
Vlak voor de regen begon zag ik een restaurantje, genaamd het Olde Posthuis in Anholt, een oud gebouw, maar heel sfeervol ingericht. Ik heb daar genoten van 2 koppen lekkere thee met kaneelbeschuit en een appelpannenkoek. Ik heb vandaaruit een taxi besteld, want ik was niet zo ver meer van mijn slaapplaats af en het bleef maar regenen. Helaas kon ik pas om half 6 bij mijn gastadres terecht en ik mocht gelukkig tot half 5 blijven. Het was best gezellig met 2 keer over een motorgroep.
Toen ik op plek kwam was de vrouw des huizes nog niet thuis, maar de heer des huizes wel en we hebben samen even gekletst, totdat de vrouw er wel was. Ze moest nog even stofzuigen en de boel klaar maken, maar toen kon ik er in. Het was een caravan met een voortent. Helaas ook nu weer lopen. Na me geinstalleerd te hebben, heb ik nog een begin gemaakt met mijn hond en ben daarna gaan slapen. Ik was overigens in een buurtschap van Ruinen

Dag 8 zondag 12 september:

Ik werd wakker met een wazig zonnetje, dus dat was fijn. Helaas stelde het ontbijt bitter weinig voor. Ik kreeg een plastic bak met 3 boterhammen, een plakje kaas en hagelslag en het ei en de thee moest ik zelf warm maken. Ik ben niet iemand die kookt op gas en zeker niet in een voortent, dus dat heb ik niet gedaan. Ik dacht als dit het begin van het verdere verloop van de dag is, dan heb ik pech en was het toch een dag te lang. maar gelukkig niets is minder waar. Ik herpakte mezelf en begon vrolijk aan de nieuwe dag.
1e stop was Ruinen. Ik zou voor de stempel een stukje terug moeten rijden en ik las dat ik de stempel in het hotel op moest halen. Dus had ik de dag ervoor gemaild of ze al zo vroeg open waren, ik was er nl rond kwart over negen. Dat waren ze en o wat is het goed dat ik gegaan ben.
Ik was dus rond negen uur in Ruinen en heb eerst de kerk bezocht, die was gelukkig al open. Ik ben naar binnen gegaan en zoals ik altijd doe, bedank ik de engelen voor een mooie reis die ik gehad had. Ik was net klaar en ineens begint het orgel te spelen. Natuurlijk als je het nuchter bekijkt, moest de organist het orgel inspelen voor de dienst. Maar mijn gevoel voelde iets heel anders, het was voor mij een waardering voor het bedankje wat ik net gegeven had. Ik werd er echt een beetje geëmotioneerd door.
Na een poosje ben ik gegaan, toen ik mezelf weer in de hand had en heb de laatste stempel gehaald, zie foto 9.
Ik vervolgde mijn weg en ging richting Ruinerwold. Dit vond ik een vrij saaie weg, ik heb 180 boerderijtjes gezien, langs deze weg. Wat wel grappig was, was het feit dat vele boerderijtjes een nevenfunctie hadden, kinderopvang, pedicure, manicure, kapster, schoonheidsspecialiste enz.
Maar eenmaal in Ruinerwold was de route weer mooi. Ik kwam langs een museumboerderij en de deur was open. Omdat ik altijd een museum wil bezoeken tijdens mijn reis, dacht ik dit is mijn kans, ik had er nl geen eerder gezien. Maar toen ik naar binnen ging, zei een dame dat het een besloten visite was. Dus ik wilde alweer weggaan en toen zei ze :"Ach u bent er nu toch en ze zitten nog aan de koffie, u mag de voorkamer wel even bekijken." Dat was natuurlijk erg aardig en ik was blij dat het mocht, want het was helemaal ingericht naar de maatstaven van begin 1900. Het boerderijtje bestond overigens al vanaf 1600. Er zat nog een bedstee in en het was echt helemaal oud ingericht en ja daar hou ik van, ik kon er wel in wonen, Zo mooi vond ik het.
Toen ik het gezien had en ik ook nog niets hoefde te betalen, heb ik haar natuurlijk uitgebreid bedankt.
Even later zag ik een man het terras aan het klaar maken, ik vroeg of hij al open was, helaas dat was hij niet. Ik vroeg of ik toch een kop chocomelk mocht nuttigen, ik was nl wat koud geworden, omdat de zon verdwenen was. Hij dacht even na en zei, "Oké het mag", ik erg blij, ik mocht ook nog een stuk appeltaart erbij nemen en naar de wc gaan. Helaas ben ik de naam vergeten, anders had ik het hier gemeld.
Verder ging de reis richting Meppel. Ik zag daar wel een beetje tegenop, want op de kaart leek het een grote plaats te zijn, dus ik raapte mijn moed bij elkaar en dacht als ik het niet meer zie zitten, dan kan ik altijd een taxi bellen. Nu dat was niet nodig. Eerst ging de route via stadsparken en het dorp of stadje zelf bleek te overzien en was nog een mooi stadje ook. Maar uiteindelijk was ik wel blij dat ik het gehaald had. Ik had in de consternatie een bordje over het hoofd gezien, maar zag wel dat er een bord stond waar Zwartsluis aangegeven stond, daar had ik nl afgesproken met mijn ouders. Dat was op zich een mooie weg langs het water, het jammere was alleen dat het een N weg was, dus veel auto's.
In Meppel werd de lucht steeds donkerder, dus ik dacht dat wordt toch nog een nat pak op het laatst, maar nee, het ging helemaal goed, ik ben droog gebleven en de laatste kilometer begon zelfs de zon te schijnen.
Ik werd niet helemaal in Zwartsluis opgehaald, want ze waren eerder en het adres dat we hadden afgesproken was moeilijk bereikbaar. Dus bij een ophaalbrug is scooty weer ingeladen en kon ik mijn ouders weer knuffelen, het was een fijn weerzien.
Omdat ik nodig moest plassen hebben we in Vollenhoven een plaspauze gehouden en wat te drinken gehaald, Vollenhoven vond ik een mooi plaatsje, wat ik zeker nog weer eens wil bezoeken. Daarna gingen we op huis aan, in Duitsland waar we altijd eten na een vakantie hebben we lekker gegeten. Het jammere was alleen dat het op zondag superdruk was en ik erg moe was. Maar het eten was erg lekker, dus het wachten meer dan waard.

Dit was weer een impressie van mijn scooty vakantie, ik hoop dat u genoten heeft van mijn verhalen.

Meer foto's kunt u bekijken via onderstaande link

Helaas er is iets mis gegaan met de foto's uploaden en ik kan het helaas niet meer veranderen, dus wilt u foto's zien, dan moet u toch even op bovenstaande link klikken.

Ik heb ook een paar korte video's gemaakt, die kunt u bekijken op de andere link

Ik hoop volgende week nog een ritje in de buurt te doen, als het weer het toe laat en dan vertel ik u ook over mijn winterplannen. Dus zoals altijd zeg ik, hou mijn site in de gaten, als u geinteresseerd bent.

Bijlagen:
https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/   
https://www.youtube.com/channel/UCsM32KjQqTee33S9byE9Vqg   

Wandeltocht in het Woold en Brinkheurne door Truus Wijnen

Gisteren heb ik de wandeltocht gereden die Truus Wijnen gemaakt heeft voor Tubantia, geplaatst zaterdag 7 augustus jl.

Vertrekpunt is de watermolen Den Helder in het Woold, maar even eerst hoe daar te komen.
Ik vertel het u vanaf het station, dat is nl een mooie route en niet ver lopen naar het startpunt en zo kunt u met bus of trein aankomen en verder wandelen naar het startpunt, of zoals ik rijden met een scootmobiel.
Als je uit het station loopt dus met je rug naar het station staat, ga je rechtsaf, richting het spoormuseum. Dit kun je uiteraard ook eerst bezoeken of juist op de terugweg als je op trein of bus moet wachten. Later dit jaar ga ik hier ook heen met mijn moeder en dan geef ik hier mijn bevindingen, maar dat terzijde.
Als je het museum gehad hebt, kun je langs de spoorbaan het fietspad oplopen, dit loopt door tot de Wooldseweg. Deze steek je over en gaat weer een fietspad op.
Aan het einde zie je een stuk van de Borkense baan, zoals ik al eerder geschreven heb, is dit een oude spoorbaan naar het Duitse Borken en die hebben ze deels aan de natuur terug gegeven. Helaas werd er nog steeds verbouwd, dus nog geen foto kunnen maken. Weer een reden om terug te komen dus.
Afijn aan het einde dus van het pad, ga je even rechts en meteen weer links, knooppuntenroutebordje volgen. Je gaat onder de weg door, fietstunneltje, dan kom je op een viersprong van zandwegen. Hier ga je rechtsaf richting het openluchtzwembad. Deze weg volg je tot het einde, je bent dan bijna bij de overweg. Hier ga je linksaf richting de paarden, is als ik het goed gezien heb een manege. Deze blijf je volgen en dan kom je vanzelf bij watermolen Den Helder uit. Waarom het Den Helder heet heb ik in één van mijn vorige blogjes geschreven,
Dit is het start en het eindpunt van de route. Je kunt dus vooraf of na de tijd hier ook iets nuttigen bij de Gulle Smid en als je met kinderen wandelt kun je hier ook een roeibootje huren en de Slinge opvaren. Je ziet dan weer een ander gedeelte dan de route bewandelt.

De route is te vinden op www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/mondriaanse-taferelen

Je tocht begint over het bruggetje, dan heb je meteen een mooi uitzicht over de Slingebeek en natuurlijk ook de molen. Zie foto 1 Daarna zit je meteen in bosrijk gebied, het was er aangenaam rustig, althans gisteren. Je komt oa op dit pad, zie foto 2.

Via goed begaanbare wegen, ook voor de scootmobiel wandel je door één van de mooiste natuurgebeiden van Winterswijk, althans dat vind ik.
De route verteld dat je een tussenstop kunt maken bij de andere molen, door even af te gaan, maar als je met scooty rijd, dan kom je er later weer langs, daar kom ik zo op terug.
Dan zegt de route dat je een bospad in moet en als je met scooty rijdt, is dat je eerste obstakel. Ze hebben daar nl een berkenboom voorgelegd, dus kun je er niet door. Waarschijnlijk willen ze daar geen mountainbikers en fietsen hebben. Je mist dus een klein stukje route langs het water. Maar niet getreurd als je even verder rechtdoor rijdt, kom je bij een brug en daar kom je weer op de route. Deze route loopt nl langs de beek en komt bij dit bruggetje weer uit. Hier vind je ook foto 3 het schilderij van Piet Mondriaan. Hij was een kunstschilder die zijn jeugdjaren in Winterswijk doorgebracht heeft en diverse tekeningen en schilderijen gemaakt heeft. Voor wie een trouwe lezer is van mijn blogjes, weet dat ik dit voorjhar de Mondriaan wandelroute heb gereden en dat de fietstocht voor volgend jaar op mijn verlanglijstje staat. Ik heb hier ook even pauze gehouden.
Daarna steken we de Wooldseweg over en komen in de Guldenweg.
Deze heb ik gevolgd, maar op een gegeven moment moest ik een smal pad in langs een beek en er stond iets verderop ook nog iets met paaltjes en gezien één van mijn vorige avonturen durfde ik dit niet aan.
Dus ben ik de 1e weg links gegaan de Harkelsweg. Deze komt weer uit bij de Watermolen. Daar heb ik even plaspauze gehouden. Je kunt daar ook wat nuttigen en toeristische informatie krijgen. Maar het is dus niet verplicht, want de wc's zijn in de Schoppe en vrij toegankelijk.
Ik wilde de weg weer zoeken, maar moest weer een smal pad op, dus heb ik de grote weg maar verder gevolgd, daar ligt een heel fraai fietspad langs en toen kwam ik alweer bijna bij het eindpunt, dus ben ik daar naar toegereden.
Het is dus met scooty grotendeels te doen, alleen het laatste stukje helaas niet, althans ik durfde het niet aan, misschien had het wel gekund, maar ik wilde geen risico meer nemen.

De terugweg heb ik weer dezelfde genomen als de heenweg en bij de viersprong even op het bankje gepauzeerd. Het viel me overigens tegen wat er allemaal op de fiets voorbij kwam, het is een bekend fietsknooppunt en het is nog volop vakantie. maar ik was er uiteraard blij mee, ik hou niet zo van veel mensen, dus dat kwam goed uit.

Deze tocht is absoluut een aanrader, ik kwam weer onbekende plekjes tegen en dat terwijl ik de omgeving best goed ken en al een aantal routes in het Woold en de Bekendelle gereden heb. Doen dus zou ik zeggen.

De overige foto's spreken denk ik voor zich.
Dit was voorlopig even de laatste wandeltocht, ik ga me nu opmaken voor de vakantie begin september. Het is de bedoeling dat ik het Jacobspad ga rijden van Uithuizen naar Hasselt in Overijssel, dus even duimen dat het mooi weer blijft en ik slaapplekken kan vinden. Als dat allemaal lukt, vinden jullie uiteraard hier weer een uitgebreid verslag van, zo rond half september. Wil je al eerder op de hoogte zijn, volg me dan op twitter Jacqueline Annevelink, als er wifi is, zal ik elke dag een paar foto's plaatsen.

Heb ook een leuk idee bedacht voor de wintermaanden, dan kunt u mij ook via mijn blogje blijven volgen, daarover na de vakantie meer, wordt dus vervolgd

26-08-2021 om 00:00 geschreven door lientje  

Vakantie Kirchberg van 12 tot 18 augustus

dag 1 donderdag 12 augustus

De dag begon, als altijd vroeg, om kwart over vijf ging de wekker en om plusminus 7 uur waren we bij de grens in Oeding, bij Winterswijk. Tegen kwart over negen in het Siegenerwald. Hier gaan we altijd ontbijten, we hadden vorig jaar allen niet zo'n beste ervaring, maar we wilden ze toch een tweede kans geven en dit keer was het helemaal super! Ze brachten het eten, er werd niet moeilijk gedaan om een ei dubbelgebakken te krijgen en één ei was blijkbaar niet helemaal goed gebakken en we kregen gratis een nieuwe. Dus deze keer verdienen ze een pluim.
Ons gebruikelijke lunchadres is in Geisselwind en onze Petra had deze dag dienst, dus dat was een vrolijk weerzien.
De laatste stop was een tankstop en daar hebben we een ijsje gegeten.
Een stukje voor München stond een file, maar die konden we omzeilen door een even binnendoor te gaan, dat was een leuke afwisseling. Vlak voor München konden we er weer op en konden we fijn doorrijden.
Tegen half 7 waren we in Kirchberg. Daar werden we weer hartelijk ontvangen. Wel was er even een kleine omslag, want ons huisje, dat we normaal altijd huren, was al bezet. Dus sliep ik alleen beneden en mijn ouders hadden boven een kamer. Dat was voor een keer niet zo erg, maar in het huisje heb je wat meer vrijheid, plus een koelkast en tv. Maar voor mij was het prima zo. Ik ben graag bij mijn ouders, maar een plekje om je even terug te trekken was ook wel fijn.
Daarna hebben we nog op het dorpspleintje gegeten, heerlijk buiten op het terras.

Dag 2 vrijdag 13 augustus

De dag begon al feestelijk met een ontbijt buiten op het terras, de zon scheen volop en de sfeer was super.
De eerste dag staat altijd in het teken van winkelen in onze favoriete kledingzaak. In deze tijd heb je altijd geluk, want dan geven ze veel, heel veel korting. Op de afgeprijsde artikelen, krijg je dan nog weer 50 % korting. Dus dan kan het voorkomen dat je truien kunt kopen voor 3 euro 25 en een broek kost dan bv 6 euro. Dus jullie begrijpen we hebben flink ingekocht. Zelfs mijn vader heeft zijn favoriete hemden weer gevonden.
Daarnaast is een supermarkt, dus ook het nodige aan fruit ingekocht, ze hebben daar lekkere abrikozen en kwetsen, smaken echt anders dan hier. Ook één van de souvenirwinkeltjes bezocht, daar komen we ook elke keer, dus we werden weer herkend, wat kaarten gekocht en gekeken wat ik evt aan het einde van de vakantie zou kopen voor mijn kerstthema. Ze hebben daar nl het hele jaar door een kerstafdeling.
Daarna ook in Hopfgarten nog bij de kledingzaak gekeken, ze hadden daar weer andere dingen dan in Kirchberg.
De lunch hebben we genuttigd in Brixlegg, dat ligt vlak achter Rattenberg, gezien vanaf Kirchberg. Ook hier konden we fijn op het terras zitten.
Wat rondgetourd en thuis mijn middagdutje gedaan. Daarna weer op het terras gezeten op het pleintje in Kirchberg. Daar werden de voorbereidingen getroffen voor het evenement KostBar. Wij zouden dat hier preuverieje noemen. We zijn er niet geweest, het was te druk vonden we. Al zijn we dan allemaal dubbel ingeënt, het "gevaar" opzoeken hoeft nu ook weer niet.
Ons eten gebruiken we altijd in ons vaste restaurant bij de rotonde. Hier was ook alles als vanouds en we werden hartelijk verwelkomt. we kregen hier elke avond dezelfde tafel en er stond al water voor ons klaar de dagen erop. Super service.

Even over coronamaatregelen. Eigenlijk is dat goed te doen, alleen ik vond de mondkapjes dracht een beetje verwarrend. Op veel plaatsen hoef je het niet te dragen, maar bv in drogisten en supermarkten weer wel. Zit je in een café of restaurant, dan moet je alleen als je je verplaatst het masker op en aan tafel niet. In een resataurant moet je je aanmelden als je binnen zit, dat kan met een qr code of met een formulier wat je in moet vullen. Ik vond de qr code het makkelijkst, dat hoef je eigenlijk maar 1 keer te doen en bij de volgende keren herkent het systeem je en hoef je alleen maar het aantal personen en tafelnummer te noemen. Ook moet je je inentingspas laten zien of een test. Daar zijn ze heel feil op, want komt er controle en ze hebben iemand getolereerd die niet getest of gevaccineerd is, dan moeten ze de tent sluiten. We zagen een keer iemand die niet gevaccineerd of getest was. Die moest ter plekke een test afleggen of vertrekken. Dat vonden we ook goed.
Verder hebben we niets van de maatregelen gemerkt, ook aan de grens niet.

Dag 3 zaterdag 14 augustus

Vandaag stond Bella Italia op het programma.
Nadat we eerst weer buiten konden ontbijten gingen we op weg naar Innsbrück. Innsbrück is een hele mooie stad, het staat bekend om zijn gouden dak, die gaan we een andere keer nog eens bekijken, maar op de terugweg heb ik toch nog een paar foto's gemaakt van oude gebouwen en de skischans, die bekend is van het 4 schanzentournooi, wat wij weer allemaal kennen van nieuwjaarsdag, dat is één van de vier wedstrijden.
Als je Innsbrück gehad hebt, dan schiet je de hoogte in en heb je een heel mooi gezicht op de stad. Het jammere is dat ik bijna alle foto's vanuit de auto gemaakt heb, dus het beeldkwaliteit is niet altijd even goed. Overigens de foto's kun je weer bekijken op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/
De tocht ging verder via de Brennerpas. Jullie kennen dat vast wel van het liedje van Henk Wijngaard: "Met de vlam in de pijp, scheur ik door de Brennerpas". Zeker de oudere generatie onder mijn lezers, zullen het lied herkennen. Wij hebben de oude Brennerpas gereden, de nieuwe gaat er meestal hoog overheen, maar soms liggen ze langszij en daar heb ik ook een foto van gemaakt.
Als je in Italië bent, dan kom je eerst langs Vipiteno, daar zijn we ook al een paar keer geweest, zie hiervoor mijn oudere blogjes. Ons doel was Kastelruth, bekend van de Kastelruther Spatzen. Voor wie dit niet kent, dat is een muziekgroep die Schlager- en Volksmuziek in het Duits zingt. Wie regelmatig Duitse shows kijkt, zal ze herkennen.
De weg er naar toe, overigens de hele weg, was erg mooi. Het plaatsje zelf was gewoon een dorp. We zijn niet in het centrum geweest, maar er meer doorheem gereden. Mijn ouders hadden het al eens eerder gezien en waren er niet echt enthousiast over. Dus hebben we in Klaussen geluncht. Mijn ouders een grote tosti en ik heerlijk Italiaans ijs. Ook hier weer fijn op het terras.
De terugweg was hetzelfde als de heenweg, maar dat vond ik niet erg, want dan zie je het van de andere kant en dat geeft weer hele andere beelden.
Bij thuiskomst weer lekker gegeten in ons restaurant. Er was in het dorp deze avond livemuziek, een bandje bestaande uit 2 mannen en een dameszangduo. Ik heb nog even een foto gemaakt, maar we hebben verder niet geluisterd, te moe.

Dag 4 zondag 15 augustus

Normaal is het een grote feestdag in Kirchberg ivm Maria Hemelvaart, dan is er altijd veel te doen in het dorp, waaronder een bloemencorso. Maar ja Corona gooit overal roet in het eten, dus hier ook. Wel werden we 's morgens begroet met feestelijk klokkengelui, het is jammer dat ik hier geen video's kan uploaden, anders had ik het jullie kunnen laten horen.

Inmiddels kreeg ik van een kennis een bericht hoe ik wel video's kan toevoegen, nu heb ik onder de foto's een link gezet naar mijn youtubekanaal en dan kom je rechtstreeks bij mijn video's van Oostenrijk. Helaas kan ik het niet hierin plakken, sorry.

Wij zaten weer buiten te ontbijten en genoten van dit vrolijke gebeier.
Maar goed we moesten dus andere plannen bedenken. Ons plan was om naar de Achensee te gaan voor een boottocht. Dus gingen we op pad in die richting. We zijn er ook geweest, maar het was er veel te druk, we stonden even in de file. Toen bedacht mijn moeder we kunnen ook wel een keer naar de Tegernsee. Daar waren we nog nooit geweest. Tegernsee ligt een kleine 40 km van de Achensee, in Duitsland. We wilden deze keer niet dezelfde weg terug rijden, dus toetsten we Kufstein in en uiteindelijk bleek dat we in toaal 6 meren tegen kwamen. Na de Tegernsee kwam de Schliersee en de Thiersee. We hebben geluncht in een konditorei in Hausham.
Uiteindelijk kwamen we uit bij Kufstein, daar heb je altijd een heel mooi zicht op het witte slot. het was nog vroeg, dus zei mijn vader: "We kunnen wel achter langs de Kaiser terugrijden" De Wilde Kaiser is een groot rotsmassief, zie foto. Dus toen kwamen we langs meer 5, de Walchsee, in het Duits is een meer een See en een zee een Meer.
Via Sankt Johann en Kitzbühl gingen we naar Kirchberg terug en dan kom je langs meer 6 de Schwarzsee.
En kun je de Wilde Kaiser dus van 2 kanten zien, eerst de achterkant en daarna de voorkant.
Dit was een absloute aanrader om nog eens te doen. De tocht is overigens ongeveer 250 km.
Ook nu in ons favoriete restarant gegeten.

Dag 5 maandag 16 augustus

Gisteren konden we de Gerlospas niet rijden, vanwege een modderlawine en was het afgesloten, maar vandaag was hij weer vrij, dus was de keuze niet moeilijk.
Via het Zillertal gingen we richting Gerlospas. Gerlos staat bekend om zijn loslopende koeien, zie foto.
het mooie van de pas vind ik dat je er zulke mooie vergezichten hebt, zeker aan het einde, dan heb je een fantastisch zicht op de Krimml Wasserfalle. Maar ook zie je halverwege een uitkijkpunt met zicht op een meertje en eeuwige sneeuw. Elk jaar, in welke maand zien we hier sneeuw liggen, de ene keer wat meer dan de andere keer, maar sneeuw ligt er altijd.
Daarna gingen we weer achter de Kaiser langs en gingen we naar de forellenvijver in Schwendt, hier hebben we van het uitzicht genoten en van lekker ijs, hoewel ik het italiaanse ijs toch iets lekkerder vond, maar het smaakt goed hoor. Het verschil zit hem in de grondstof, Italiaans ijs heeft als basis water en wij kennen het ijs gebaseerd op melk. Vandaar mjn voorkeur.
Wij hadden de hele dag supermooi weer, maar toen we de volgende morgen de radio aan zetten hoorden we dat in het Zillertal en bij de Gerlospas en omgeving het die nacht gespookt had, veel modderproblemen, wateroverlast, huizen in brand door blikseminslag en Krimml was zelfs even van de wereld afgesloten. Dan hadden wij toch echt weer geluk. Jullie kennen ondertussen ons spreekwoord: "Als engelen op reis gaan, dan lacht de hemel". Het was echt weer een waarheid als een koe. Er heeft ook in Kirchberg wel een beetje geregend, maar dat was echt niets vergeleken bij dit stukje Tirol en Salzburgerland.
Omdat ons reatuarant op dinsdag gesloten is, hebben we nu ons afscheidsmaal vast genuttigd, dat is nl de grillplatte en ik krijg hier altijd speciaal voor mij gemaakt een alcoholvrije cocktail, dat staat nl niet op de kaart. lief hé? Als vaste klant heb je blijkbaar toch een streepje voor.

dag 6 dinsdag 17 augustus

Vandaag voor het eerst binnen ontbeten, dat was ook gezellig, maar buiten heeft toch iets meer vakantiegevoel.
De ochtend hebben we weer besteed aan winkelen, de laatste inkopen doen. Toch nog even gekeken bij onz modewinkel en fruit voor onderweg gehaald bij de super. In het souvenirwinkeltje heb ik kerstboompjes gekocht. Dit jaar is mijn thema kerstbomen. Nu hier was keus genoeg, maar ja ik had veel kleding gekocht, dus zijn het bij 2 kleine boompjes en een mooie houtgesneden boom gebleven. De eerste keer had ik overeigens al een tgrein met kerstboom gekocht. Dus een mooie oogst en o ja nog wat denneappels, waar ik zelf boompjes van maken kan.
Daarna naar het andere souvenirwinkeltje geweest voor een zakmesje voor mijn vader, de zijn was nl stuk gegaan. Als laatste bij de drogist nog wat gekocht en getankt. Het is wel nog goedkoper als bij ons of in Duitsland, maar zoveel als andere jaren scheelt het niet meer.
De middag hebben we doorgebracht op de Kitzbühler Horn. Als we bij ons in de srtaat staan, ik bedoel van ons pension, kijken we er altijd op. Nu hebben we hem dus op gereden. Een hele mooie tocht met vele bochten en vergezichten, waaronder een fantastisch gezicht op Kirchberg, Zie foto.
Bovenop de berg heb je een restaurant met terras en daar heb je een nog mooier uitzicht op Kirchbergm maar ook op de hogere bergen, waaronder de Gross Glockner en de Gross Venedig. Helaas waren de wolken vandaag te laag, dus kon je het niet zien. Een volgende keer beter.
Toen we de berg weer afgereden waren hadden we nog wat tijd over en zijn naar Aschau gegaan. Dat ligt achter Kirchberg. Een waar paradijs voor wandelaars en fietsers en in de winter voor langlaufers en skiërs.
De laatste avond doorgebracht op het terras op het pleintje.

Dag 7 woensdag 18 augustus

De dag van vertrek, om half acht ontbeten en rond half negen zaten we in de bus, na uitgebreid afscheid te hebben genomen. De eerste stop was weer Geisselwind. Petra had vrij, maar als verrassing kwam ze ons toch op zoeken. Dus dat was erg aardig. We hebben gezellig gebabbeld. Als ze moet werken kan dat natuurlijk niet, maar nu dus wel. Bij afscheid vertelde ze ons dat ze misschien haar vakantie bij ons wilde doorbrengen, dat was een leuke suggestie.
De tweede stop was in Limburg aan de Lahn, we zijn toen een stukje binnendoor gereden, dus autobaan gemeden. Daar ook ergens getankt en weer een klein ijsje gegeten.
De hele weg ging het goed met de files, maar bij vliegveld Keulen ging het mis. Tot bijna het einde van de autobaan hebben we in de file gestaan, gelukkig langzaam doorrijdend, maar het duurde zo wel een stuk langer als de heenreis. Maar goed we zijn heel overgekomen en gelukkig geen ongelukken gezien onderweg.
Het diner hebben we genuttigd in Vreden en daarna togen we dan echt huiswaarts.
Ik tel altijd dingen onderweg en deze keer heb ik Baustellen geteld ofwel wegwerkzaamheden, over de hele week waren het er maar liefst 74!

Het was echt weer een super vakantie, we hebben echt genoten en heel veel gezien en ook veel nieuwe dingen. Mijn ouders zijn dit jaar voor het 20e jaar geweest en ik voor de 14e of zo en echt het verveelt nooit, we zien telkens weer andere dingen en ook volgend jaar hebben we alweer nieuwe redenen gevonden om te gaan.

Dit was mijn eerste vakantie dit jaar. Ik hoop volgende week nog een wandeltocht te rijden en over 2 weken mijn scootyvakantie, dus er is nog genoeg in het verschiet, hou mijn site dus in de gaten.

Bijlagen:
https://youtube.com/playlist?list=PLtkYjDN8-4_DzuGYgA2z1z1wTlu4Jb1eQ   

Wandeltocht landgoed Mentink lengte 7 km

Dit is de 1e wandeltocht van de folder wandelen rondom Winterswijk, weer uitgegeven door 100 % Winterswijk en te verkrijgen bij de VVV.

Er staat 7 kilometer, maar je moet ook nog 3 kilometer rekenen om er te komen en weer terug te gaan. Je komt er vrij eenvoudig:
Vanaf de VVV ga je rechts af richting het vrijheidspark en je volgt de doorgaande weg. Als je wandelt kun je ook over het park gaan en dan voor de Post links. Maar met de scootmobiel volg je dus de autoroute en bij de kruising volg je de weg richting de school.
Aan het eind van de weg steek je de Gasthuisstraat over en komt in de Tuunterstraat.. Aan het einde van deze straat kom je op een t splitsing en ga je rechtsaf het fietspad op, de Europalaan op. Dit fietspad blijf je volgen tot T splitsing en hier ga je linksaf, de Dennendijk op. Dan de 1e weg rechts, dus de grote weg oversteken en dan kom je op de Meekertweg.
Volgens de folder begin je bij Galerie, gasterij Ankommen, maar ik zou dat niet doen, want je rijdt of loopt een heel stuk voor niets, want je moet dan toch weer terug naar het begin van deze weg. Bovendien eindigt de route weer bij Ankommen en rij je dat stukje weg op de terugweg alsnog.
Dus mijn advies begin bij nummer drie op de route. Als u aan de linkerkant een huis ziet, dat was volgens mij het eerste huis, daar staat op 2 tegels bovenin de gevel Boete Plaets. Meteen daarna gaat een pad linksaf en dan bent u op de route. Dit is een goed begaanbaar pad, eerst breed, later wat smaller, maar goed te doen. Ik had zelfs een fietser als tegenligger en met een beetje passen en meten ging ook dat goed.
Uiteindelijk kom je bij de School uit en steek je de Corleseweg over het zandpad in. Hier zie je in een weiland aan de rechterkant een bankje, gemaakt van fietsonderdelen, zie foto 1 en bij foto 2 zie je het uitzicht van het bankje.

Nu komt er echter een routewijziging. Ik durfde het paadje niet in, omdat er een klaphekje was en ik wist niet zeker of scooty daar door kon. Maar de alternatieve route is vrij simpel. Je gaat de eerste weg rechtsaf, ook een mooie weg en dan aan het einde ga je links en dan ben je op punt 10, de drie huizen, boerderijen zie je al als je op de weg komt en dan wijst het pad zich vanzelf.
Wil je de route lopen, dan moet je even opletten, er zijn nl 2 bankjes, eentje in de wei waar ik pauze gehouden heb en eentje verderop aan de weg zelf, die moet je hebben, dan zie je het pad wat het bos in gaat.
Via een mooi verhard fietspad kom je via een afrit van een boerderij weer op de Corleseweg, even oversteken en een klein stukje volg je die en dan ga je de Veenhuisweg in. Ook dit laatste stuk is een mooie route, vanaf de Dollemansweg kende ik het al van de vorige keer, maar nu reed ik hem andersom en dan is het weer mooien anders. Uiteindelijk kom je dan weer op de Mentinkweg uit, zie foto 3.
Als je naar Ankommen wilt moet je niet op woensdag gaan, want dan is het gesloten heb ik gemerkt.

Dit was even weer het laatste tochtje, want volgende week ga ik op vakantie naar Oostenrijk en uiteraard lezen jullie dan ook weer mijn verslag. Wil je eerder wat weten, je kunt mij ook volgen op twitter en wel onder mijn naam Jacqueline Annevelink. Daar zal ik elke dag een paar foto's opzetten van hetgeen we gezien of beleefd hebben.

05-08-2021 om 19:08 geschreven door lientje  

Wandeling steengroeve 15 km

Gisteren heb ik route 4 gereden van het boekje 5 wandelroutes tussen 10 en 15 km, uitgegegeven door 100% Winterswijk.

Wat ik een beetje jammer vond is dat het begin eigenlijk hezelfde was als het einde van de vorige route, zie blog hieronder. Maar omdat ik Winterswijk ken, heb ik een alternatieve route genomen tot aan de molen, punt 18 in het boekje. Wil je ook die route rijden, dan kun je bij punt 11, niet de voorrangsweg oversteklen, maar rechtsaf de voorrangsweg af gaan, die heet overigens de Vredenseweg. Dit is welliswaar een lange rechte weg, maar je komt oa langs een cafetaria en als je nog iets wil versnaperen, moet je het hier doen, want onderweg kom je niets meer tegen. Wel een aantal bankjes en picknickplaatsen waar je je eigen proviand kunt gebruiken. Ik doe dat bijna altijd. Heel soms verleid ik me tot een ijsje. maar dat terzijde.
Dan rijd je een klein stukje hetzelfde tot punt 22, dan wordt de route anders.
Eerst rijd je dus weer over landgoed Gossink, maar je ziet nu ook een ander deel van het landgoed en daar vind je je eerste picknickbankje in een mooie en rustige omgeving.
Bij punt 27 moet je officieel een bospad in, maar het avontuur van de vorige keer zat nog vers in mijn geheugen, dus dat heb ik niet gedaan. In plaats daarvan heb ik mijn principe aangehouden rechts rechts rechts en dan kom je er meestal vanzelf, bovendien zit er een plattegrond bij elke route. Maar je rijdt dus Gossinkweg, Rotweg en Lageweg en vervolgt de route dan weer bij punt 30.
Rotweg is niet de betiteling van een vervelende weg, maar de omgeving heet daar het Rot en de buurtschap Ratum, dankt daar dan ook zijn naam aan.
Dan kom je bij de Steengroeve, dit is een uniek stukje Nederland. Het is een kalksteengroeve, waar nog steeds kalk uitgegraven wordt. Het heeft meerdere kuilen, twee daarvan zijn aan de natuur terug gegeen en is landelijk bekend om zijn oehoe, die regelmatig jongen heeft. Dit jaar was dat ook het geval en het trok vele vogelspotters.
De groeve is erg in trek van archeologen, zowel jeugdigen als volwassenen. Je kunt met name in de zomermaanden er rondleidingen krijgen. Ze gaan dan oa op zoek naar het Winterswijkse goud of wel Pyriet, maar er worden ook regelmatig fossielen gevonden van bijzondere diersoorten en schelpen. Want miljoenen jaren geleden was dit een binnenzee, zeg maar iets dergelijks als de waddenzee. Het is erg mooi om te zien en zeker een kijkje waard!
Bij punt 34 moet je officieel een bospad in en nu heb ik wel verder gelezen en las dat je langs een slootkant moest lopen. Dit uiteraard niet gedaan. Ik heb de weg vervolgd en kwam uit bij een fietsknooppunt op de Vosseveldseweg. Hier sla je links af en dan zie je rechts een bospad bij een boerderij, waar een bordje eigen weg bij staat. Hier ga je in en dan ben je bij punt 37. Dit is een landweg, maar die is goed te doen, in elk geval bij droog weer.
Daarna kom je in een mooi rustig gebied, je komt langs een bankje, hier heb ik pauze gehouden en echt dat is het rustigste plekje wat ik ooit gezien heb. Geen trekkers, geen auto's of vliegtuigen, alleen maar een enkele vogel in de verte en echt doodse stilte. Ik vond het een hele fijne gewaarwording.
Dan kom je voor de kom van Winterswijk en moet je officieel weer langs een beek. Gelukkig kende ik de omgeving, dus ik ben rechtdoor gegaan en de 1e weg links afgeslagen, de Berberislaan in, die rijdt je tot het einde en gaat dan rechts het fietspad op, je bent dan bij punt 43. Voor mij was dit laaste stukje puur nostalgie, want de laatste keer dat ik hier was, was 30 jaar geleden en verder was het nostalgisch, omdat de Steengroeve de buurman was van mijn geboortehuis. Maar helaas de route ging er niet langs.

Ik vond het een heerlijk route en met de aanpassingen van mij was het goed te doen. Morgen hoop ik de laatste route te rijden van het boekje, dan gaan we richting Bekendelle.

De foto's zijn allemaal van de Steengroeve en de laatste is de pauzeplaats die ik hierboven beschreef.
Ik hoop dat u het leuk vond en wie weet zie ik u morgen of overmorgen, ligt aan de vermoeidheid.

22-07-2021 om 17:46 geschreven door lientje  

Wandeling Dottinkrade en Gossinkbos 14 km

Vandaag doe ik weer een wandeling uit het boekje 5 wandelingen tussen 10 en 15 km uitgegeven door 100% Winterswijk.

Het was echt een avontuur, die ik de medescootmobielrijders echt afraadt. Althans het gedeelte van de Dottinkrade, ik zal een alternatieve route beschrijven als ik bij dat gedeelte ben aan beland in dit blog.

Het begint weer bij de VVV, maar ik ben hem bij punt 13 Bloemstraat begonnen, was voor mij fijner, omdat het erg druk was ivm marktdag.
De Bloemstraat is een mooi oud straatje met allemaal huizen met luiken, heeft echt een mooi gezicht, vond ik. Helaas vergeten een foto te maken.
Daarna gaat de route naar het Oostervoortpark, dit kende ik totaal niet, vroeger was dit gewoon wei, maar nu een echt mooi park met vijver en goed begaanbare paden en deze mooi eenden, die voor niets en niemand bang waren, zie foto 1 en 2.
Daarna ga je via mooi paadjes verder en kom je langs het asielzoekerscentrum. Ik wist dat Winterswijk er eentje had, maar heb nooit geweten waar, nu dus wel. Zo zie je maar dat wandel- en fietsroutes in je eigen omgeving ook erg leuk is.
Daarna ga je langzaam maar zeker de kom van Winterswijk uit en kom je oa langs camping het Wieskamp. Hier ligt voor mij jeugdsentiment, omdat toen ik op de lagere school een vriendinnetje had, wier ouders de eigenaren waren van deze camping. Nu ken ik het niet meer terug, maar ja ik spreek ook over 45 jaar geleden.
Toen begon voor mij het avontuur, het zandpad was geen probleem en ook het landweggetje niet, maar toen bleek dat ik door water moest. Ik durfde eerst niet, dus wilde keren, maar dat ging helaas niet ivm met smalte. Dus met angst en beven door een stukje water gereden, zie foto 3. Ik dacht nu heb ik het avontuur wel gehad, maar het bleek dat ik ook nog 2 smalle bruggetjes over moest, eentje zonder leuning en eentje met maar één leuning en ongeveer zo breed als scooty was. Dus toen ik dat pad eenmaal gehad had en op bredere hardere grond stond, heb ik eerst maar pauze gehouden om even op adem te komen. Het kan dus wel, maar het is echt voor avonturiers gedacht.
Wil je dat niet, wat ik zeker zou doen, dan kun je bij punt 22 in het boekje, dus bij het kruispunt na de camping linksaf slaan, de Schaapsweg op. Je ziet dan aan het einde ook hoe mooi mijn lagere school erbij ligt. Hier heb ik hele mooie herinneringen aan, maar dat terzijde. Bij de T splitsting ga je rechtsaf de Waliënseweg op. daarna de 1e weg weer rechts de Gribbroekweg, die volg je tot de grote weg Vredenseweg.
Je kunt ook het zandpad opgaan en doorrijden, maar ik weet niet zeker hoe dat pad verloopt, vandaar dat ik voor het verharde alternatief kies. Het zandpad komt in elk geval ook op de Gribbroekweg uit.
Bij de grote weg ga je rechts het fietspad op, over de beek en dan ga je verder met punt 34 wijngoed van Hesselink. Daar rij je dan langs de wijnakkers, zie foto 4.
Dan ga je richting landgoed Gossink, bij punt 37 staat derde weg links, maar volgens mij was het de 2e weg of ik moet er eentje gemist hebben, dus kijk even goed uit daar.
Landgoed Gossink is een mooi landgoed dat hoort bij de Scholteboer Gossink, wat een Scholte is hoop ik later dit seizoen te vertellen als ik het Scholtenpad wil rijden. Maar in het kort, dat waren de rijke boeren, die pachters onder zich hadden, zeg maar de heerboeren uit het Noorden maar dan in het Oosten.
Je komt uit bij de Achterweg, een goed begaanbaar zandpad en dan ga je langzaam weer richting Winterswijk. Je komt nog even langs molen de Bataaf, zie foto 5.
Daarna ga je dan echt het dorp weer in en was dit avontuur weer ten einde, om te wandelen is Dottinkrade echt een aanrader, maar voor de scootmobiel zou ik dus mijn alternatieve route nemen, zoals ik hierboven vermelde.

Nu neem ik even een anderhalve week pauze, omdat ik een drukke week heb, dus even geduld hebben voor het volgende blogje

11-07-2021 om 11:32 geschreven door lientje  

Wandeling Dottinkrade en Gossinkbos 14 km

Vandaag doe ik weer een wandeling uit het boekje 5 wandelingen tussen 10 en 15 km uitgegeven door 100% Winterswijk.

Het was echt een avontuur, die ik de medescootmobielrijders echt afraadt. Althans het gedeelte van de Dottinkrade, ik zal een alternatieve route beschrijven als ik bij dat gedeelte ben aan beland in dit blog.

Het begint weer bij de VVV, maar ik ben hem bij punt 13 Bloemstraat begonnen, was voor mij fijner, omdat het erg druk was ivm marktdag.
De Bloemstraat is een mooi oud straatje met allemaal huizen met luiken, heeft echt een mooi gezicht, vond ik. Helaas vergeten een foto te maken.
Daarna gaat de route naar het Oostervoortpark, dit kende ik totaal niet, vroeger was dit gewoon wei, maar nu een echt mooi park met vijver en goed begaanbare paden en deze mooi eenden, die voor niets en niemand bang waren, zie foto 1 en 2.
Daarna ga je via mooi paadjes verder en kom je langs het asielzoekerscentrum. Ik wist dat Winterswijk er eentje had, maar heb nooit geweten waar, nu dus wel. Zo zie je maar dat wandel- en fietsroutes in je eigen omgeving ook erg leuk is.
Daarna ga je langzaam maar zeker de kom van Winterswijk uit en kom je oa langs camping het Wieskamp. Hier ligt voor mij jeugdsentiment, omdat toen ik op de lagere school een vriendinnetje had, wier ouders de eigenaren waren van deze camping. Nu ken ik het niet meer terug, maar ja ik spreek ook over 45 jaar geleden.
Toen begon voor mij het avontuur, het zandpad was geen probleem en ook het landweggetje niet, maar toen bleek dat ik door water moest. Ik durfde eerst niet, dus wilde keren, maar dat ging helaas niet ivm met smalte. Dus met angst en beven door een stukje water gereden, zie foto 3. Ik dacht nu heb ik het avontuur wel gehad, maar het bleek dat ik ook nog 2 smalle bruggetjes over moest, eentje zonder leuning en eentje met maar één leuning en ongeveer zo breed als scooty was. Dus toen ik dat pad eenmaal gehad had en op bredere hardere grond stond, heb ik eerst maar pauze gehouden om even op adem te komen. Het kan dus wel, maar het is echt voor avonturiers gedacht.
Wil je dat niet, wat ik zeker zou doen, dan kun je bij punt 22 in het boekje, dus bij het kruispunt na de camping linksaf slaan, de Schaapsweg op. Je ziet dan aan het einde ook hoe mooi mijn lagere school erbij ligt. Hier heb ik hele mooie herinneringen aan, maar dat terzijde. Bij de T splitsting ga je rechtsaf de Waliënseweg op. daarna de 1e weg weer rechts de Gribbroekweg, die volg je tot de grote weg Vredenseweg.
Je kunt ook het zandpad opgaan en doorrijden, maar ik weet niet zeker hoe dat pad verloopt, vandaar dat ik voor het verharde alternatief kies. Het zandpad komt in elk geval ook op de Gribbroekweg uit.
Bij de grote weg ga je rechts het fietspad op, over de beek en dan ga je verder met punt 34 wijngoed van Hesselink. Daar rij je dan langs de wijnakkers, zie foto 4.
Dan ga je richting landgoed Gossink, bij punt 37 staat derde weg links, maar volgens mij was het de 2e weg of ik moet er eentje gemist hebben, dus kijk even goed uit daar.
Landgoed Gossink is een mooi landgoed dat hoort bij de Scholteboer Gossink, wat een Scholte is hoop ik later dit seizoen te vertellen als ik het Scholtenpad wil rijden. Maar in het kort, dat waren de rijke boeren, die pachters onder zich hadden, zeg maar de heerboeren uit het Noorden maar dan in het Oosten.
Je komt uit bij de Achterweg, een goed begaanbaar zandpad en dan ga je langzaam weer richting Winterswijk. Je komt nog even langs molen de Bataaf, zie foto 5.
Daarna ga je dan echt het dorp weer in en was dit avontuur weer ten einde, om te wandelen is Dottinkrade echt een aanrader, maar voor de scootmobiel zou ik dus mijn alternatieve route nemen, zoals ik hierboven vermelde.

Nu neem ik even een anderhalve week pauze, omdat ik een drukke week heb, dus even geduld hebben voor het volgende blogje

11-07-2021 om 11:32 geschreven door lientje  

Wandeling Hilgelo en Beurzerbeek 12 km

Vandaag heb ik uit het boekje 5 wandelroutes tussen 10 en 15 km, uitgegeven door 100% Winterswijk, de route Beurzerbeek gereden, ik noem het Beurzerbeek en Hilgelo, omdat je eigenlijk rond het Hilgelo "loopt" en een klein uitstapje maakt langs de Beurzerbeek.

De route begint zoals elke route in dit boekje, bij de VVV, maar net als de vorige keer heb ik een beetje gesmokkeld en ben begonnen bij de Nieuwbeusinkweg, waar je vrijwel meteen rechtsaf de Bonninkweg in gaat. Dit is een mooi en goed begaanbaar zandpad en aan het einde kom je over een brug en zie je oa een mooi stukje natuur, zie foto 1.
Uiteindelijk kom je bij het Hilgelo uit. Zoals ik vorige keer al melde is het begonnen als zandafgraving en is het nu een recreatieplas, met een heus strand en zoals je op foto 2 kunt zien, zijn er vandaag durfals die het water in gingen. Ik denk dat het water nog niet zo denderend warm is, vanwege het natte en vrij koele zomerweer.
Hier heb ik overigens mijn 1e pauze gehouden. Ik rij nl stapvoets, dus ongeveer 5 km per uur.
Aan het einde van dit pad kom je bij een hek, daar kun je met een fiets wel door, maar ik met mijn scooty niet, dus ben ik rechts af gegaan naar de grote weg, daarna linksaf en kon ik de route weer oppakken bij de Zimmelinksdiek. Eerst is dit een goed begaanbare zandweg, maar daarna wordt het een mooi smal fietspad en zie je een mooi bospad, zie foto 3.
Bij punt 31 moet je officieel langs de Beurzerbeek wandelen, maar dat was een graspad en dat durfde ik met scooty toch niet aan. Dus ben ik iets verder doorgereden en de 1e weg rechtsaf gegaan, je komt dan langs een camping en als je die rechtdoor rijdt, kom je op een pad langs het Hilgelo, maar nu zie je hem van de andere kant. Ik ben toen rechts gegaan, immers ik wilde weer bij de beek uitkomen. Je hebt nu weer een fantastisch mooi stukje natuurgebied. Aan het einde kom je bij een knooppunt met bord met landkaart. Hier kom je weer bij de route uit, nl punt 37, je gaat nu links het Karkpad in Richting Winterswijk zie wegwijzer. Dan kom je uiteindelijk bij de Manege waar ik de vorige keer gestopt ben. Deze keer reed ik een stukje door..
Bij punt 40 moet je officieel weer langs de beek lopen, hier dus weer afgeweken. Ik heb de weg gevolgd, Ravenhorsterweg. Hier vond ik mijn laatste pauzeplek, zie foto 8.
Dit rij je door tot de grote weg, die overigens ook Ravenhorsterweg heet. Je steekt het fietspad over en gaat links af, langs de school, dus de weg volgen en niet rechtdoor. Dit rij je tot aan de beek en dan volg je verder weer punt 41.
Ik ben echter weer rechtstreeks naar huis gegaan.
Het was een mooie tocht en ook nu kwam ik weer op paadjes , die ik echt niet kende.
Binnenkort hoop ik er weer eentje te rijden, dan eentje van 14 km, telkens een stapje verder tot ik aan de 20 ben.....

07-07-2021 om 18:04 geschreven door lientje  

Wandeling Rommelgebergte en Ravenhorst Winterswijk 12 km

Vandaag ben ik weer de natuur ingegaan en wel richting het Rommelgebergte. Deze route staat in het boekje: 5 wandelroutes tussen 10 en 15 km van 100% Winterswijk.
Beginpunt is de plaatselijke VVV, maar ik hem hem opgepakt vanaf de Morgenzonweg, a ken ik de route er naar toe en b was het dichterbij mij en ik ben aan het oefenen, dus moet ik niet teveel tegelijk willen.

Vanaf de Morgenzonweg steek je de spoorbaan over en kom je in het Rommelgebergte, helaas kon ik niet achterhalen waar de naam vandaan komt, want bergen heeft Winterswijk niet, zelfs geen heuvels. Vroeger had je op de trimbaan een leeuwenkuil, maar of die nog bestaat weet ik niet, was er 30 jaar geleden voor het laatst, de trimbaan is er overigens nog wel. Maar die kom je met deze route niet tegen.
Het is een wandelroute, dus helaas kun je niet alles met de scooty rijden, maar als je het bospad negeert op nr 10 in het boekje en gewoon rechtdoor rijdt, dan kom je weer uit op knooppunt H 43, punt 11 in het boekje.
Daar heb ik ook mijn eerste pauze gehouden, foto 1. 
Onderweg kwam ik ook nog een minibieb tegen en ik heb daar een boekje gratis meegenomen, dat mocht daar nl, en thuis bleek dat het jeugdsentiment was van mijn moeder.
Even later kom je bij het Korenburgerveen. Dit is een heel oud natuurgebied waar je vele bijzondere planten en diersoorten kunt vinden. Ik ben er uiteraard niet in geweest, dat kun je alleen lopend doen en dan heb je ook nog laarzen nodig. Maar aan de rand is een picknickplaats en daar heb ik pauze gehouden, zie foto 4
Op een gegeven moment moest ik rechtsaf, maar daar bleken 2 paadjes te lopen, ik zag een bordje met een pijl, dus dacht ik dat het de goede was. Bleek het een atb route te zijn voor mountainbikers, dat houdt dus in, smal en schuine kanten. Helaas kon ik niet draaien, omdat het te smal was, dus moest ik dat hele pad afrijden, dat was me het avontuur wel, ik kan echt scooty en mezelf een grote pluim geven. Ik moest dan ook eerst even weer op adem komen, toen ik eenmaal weer op het goede pad zat. Dus als je een bordje tegen komt met een driehoek en 2 stippen, ga daar niet in met je scootmobiel, is echt gevaarlijk!
Dan steek je de grote weg van Groenlo naar Winterswijk over, uitkijken dus en ga ja langzaam richting het Hilgelo. Het Hilgelo is van oorsprong een zandafgraving, tegenwoordig is het een recreatieplas. Ik zat aan de achterkant van de plas, hier was het lekker rustig en ik zag later wat paddelaars, heet dat geloof ik. Mensen die staan op een surfplank en met een stok zich voortduwen. Ik heb hier de laatste pauze gehouden,
Iets verderop kwam ik moeder en kind tegen, zie foto.
Via de Ravenhorst ga je weer richting Winterswijk. De Ravenhorst bestaat al sinds de middeleeuwen en er gaat een sage rond dat daar de schat van de Ravenhorst begraven ligt, maar er is nooit iets gevonden, volgens mij, daarom is het ook een mooi verhaal. Helaas kun je door de bomen niet veel zien op de foto.
Via de brug naast de ravenhorst ga je via een mooie weg naar Winterswijk terug.
Ik vond het een mooie route, sommige delen kende ik, maar ik was ook weer verrast door nieuwe paadjes.

Volgende keer hoop ik de route van het Hilgelo en Beurzerbeek te rijden, hou dus mijn blogej in de gaten.

Ps, helaas kan ik geen video toeveogen, maar op mijn twitteraccount, zoek naar jacqueline Annevelink, daar vind je 2 video's, eentje van het Kornburgerveen, even geluid aan zetten, mooi kikkerconcert en eentje van het Hilgelo

04-07-2021 om 11:33 geschreven door lientje  

Monumentenwandeling Winterswijk

Vandaag was een heuse uitdaging, ik heb afgelopen 3 weken een forse terugslag gehad en vandaag heb ik de sprong in het diepe gewaagd en de Monumentenroute van Winterswijk gereden. 5 kilometer, je moet weer klein beginnen nietwaar....?

De tocht begint bij de Jacobskerk op de Markt, van oorsprong een katholieke kerk, maar sinds de reformatie een Nederlands Hervormde kerk en nu aangesloten bij de PKN Kerken. De 1e kerk stond hier al sinds begin 13e eeuw.
Tegenover de Jacobskerk, zo heet de kerk, staat Hotel Stad Munster. Volgens het boekje Monumentenwandeling Winterswijk stond op deze plek al voor de Vrede van Munster (1648) een herberg. Dit is dus al een heel oud hotel en de Jugendstil gevel dateert van 1911. Zie foto.
Gaan we nu richting de kruising dan vinden we op de hoek het Doopsgezinde kerkje. Vroeger was het een verscholen kerkje, want op de kruising stond een groot huis. In de volksmond heet het "de kerk van vermaning", dit omdat na de preek altijd de 10 geboden werd gebezigd.

Lopen we verder dan zien we in de verte al het oude Raadshuis, nu zit er de VVV in en sinds afgelopen week meen ik ook een hogere school of althans de sleutel is overhandigd, is dus vrij aktueel. Tegenover het oude Raadhuis staat een oorlogsmonument. de vrouw herdenkt de 16 Winterswijkers die in de oorlog omgekomen zijn en de zwarte panelen daarachter alle joden met hun namen erop gegrafeerd. Dat is dus erg veel, voor zo'n klein plaatsje, later in de route kom je ook langs de Joodse kerk en begraafplaats.

Lopen we weer verder rechtdoor dan kom je bij het nieuwe vrijheidspark, dit is vorige maand of zo opgeleverd. Het heet waarschijnlijk zo, omdat het standbeeld van tante Riek hier staat. Voor wie de dodenherdenking op de Dam heeft gezien, dit jaar, weet nu dat ze een belangrijke rol heeft gespeeld in het landelijke verzet..
Als we Tante Riek gepasseerd zijn lopen we recht tegen het oude postkantoor aan, het heeft aan de voorkant kolommen met beeldhouwwerken, die de sterren, hemel en aarde voor moeten stellen. De architect wilde hiermee te kennen geven dat de post over de hele wereld bezorgd wordt. Zie foto. Overigens zit hier nu het maatschappelijk werk met de toepasselijke naam de Post.

Voor het postkantoor, maken we even een klein ommetje door linksaf te gaan, daar zie je de jeugdkerk, dit is een kruiskerk uit 1932, tegenwoordig is het een uitvaartcentrum.

De route gaat weer richting het postkantoor en nu lopen we rechtdoor en komen uiteindelijk in de Wilhelminastraat. Een voor mij zeer bekende straat, op nr 9 staat het huis waarop staat "Help U Zelven, een cooperatiewinkel waar de textielarbeiders goedkoop hun waar konden kopen. In dit huis heb ik bijna mijn gehele kindheid doorgebracht. In de Wilhelmiastraat staat ook de tricotfabriek. Winterswijk kenden verschillende textielfabrieken, dit was er eentje van. De directeur woonde in de Peperbus, zie foto wit huis. Rechts is het origineel, links is in mijn jeugjaren afgebrand en is sinds een paar jaar weer in dezelfde stijl opgebouwd.

We gaan weer via de tricottuin naar de Wilhelmiastraat, overigens in de tuin kun je goed pauze houden. De Wilhelmiastraat bestaat grotendeels uit Monumenten en de meesten hebben ook namen, meestal godinnen. Hier woonden vroeger leidinggevenden van de fabriek en leraren van de HBS. Aan het einde van deze straat gaat de route rechtsaf de Prins Hendrikstraat in en dat is zo'n zelfde straat met veel Jugendstil huizen.

Na een paar andere straten kom je uiteindelijk in het Willinkplantsoen, geschonken aan de Winterswijkse bevolking. Hier mogen geen huizen gebouwd worden en is het ook heerlijk om pauze te houden. Ik weet nog dat we als kind veel speelden daar, zeker toen de weg er nog niet doorheen ging, toen was het weggedeelte een verwuilderde tuin, echt een must voor opgroeiende kinderen. Een beetje jeugdsentiment dus vandaag.

We steken de weg over en komen langs de oude begraafplaats met het baarhuisje, hier liggen dus graven van begin 19e eeuw, het is nl geopend in 1829. Als je het fietspad verder loopt, dan zie je weer de schilderijlijst, waar ik de vorige keer over sprak van Pieter Mondriaan, je komt uiteraard langs meerdere monumenten van hem maar omdat ik die vorige keer al besproken heb, doe ik dat vandaag dus niet.

Aan het einde van de weg, kijken we even rechts, dan zie je het monumentale pand in Jugendstil van de firma Kortschot. In de glas in loodramen zitten uilen verwerkt, maar helaas dat kon ik er niet uit herkennen, zie foto, misschien u wel. De route echter gaat linksaf en dan zien we links het kleinste husje en rechts het gebouw van de vergadering van gelovigen.
Aan het einde van deze winkelstraat gaan we rechts en komen dan langs het huis van Mondriaan en de voormalige HBS en we lopen richting de gereformeerde kerk. Dit is ook een kruiskerk en is gebouwd in 1906. Iets verder gaan we rechts en zie je een paar Witte huizen staan, in één daarvan heeft Tante Riek gewoond, u weet wel de verzetsheldin, waar ik eerder over sprak. Aan het eind gaan we rechts en meteen weer links de spoorstraat in. Ongeveer halverwege vinden we joodse kerk ofwel de synagoge, die dateert van 1889.

De spoorstraat eindigd, hoe kan het ook anders bij het station, die is al gebwoud in 1878. Winterswijk was vroeger een doorvoerstation naar Duitsland, het had zelfs 2 verschillende spoorlijnen, eentje naar Borken en eentje naar Bocholt. De Borkense baan is nog een deel in tact en wordt aan de natuur terug gegeven en de Bocholtse baan is grotendeels fietspad geworden. Beide zijn een aanrader om eens te bekijken. Nu gaat er nog steeds een trein naar Arnhem en eentje naar Zutphen.

De route gaat verder langs het station en als we het nieuwe gemeentehuis gehad hebben, kunnen we rechts de Goudvinkenstraat in. Had ik het vorige keer over het oudste straatje, nu dit straatje is ook een hele oude.In deze straat hebben veel Joden gewoond, maar ook mijn oudoom kunstschilder Piet te Lintum. Helaas had ik het verkeerde huis in herinnering, dus geen goede foto. Jammer vind ik dat er geen aandacht aan besteed is, tuurlijk hij is geen Piet Mondriaan, maar toch in de Achterhoek een bekende verschijning geweest.

De route gaat verder via de Misterstraat, winkelstraat, maar omdat het koopzondag was en de Duitsers vandaag weer naar ons land mochten komen, was het er erg druk, dus ik ben er omheen gereden. Maar aan het einde van de winkelstraat, kun je voor de bakker, een klein straatje in en in dat straatje vind je het oudste huisje van Winterswijk, een echt vakwerkhuisje en dateert uit de 17e eeuw.

Via de Wooldstraat kom je op de Markt en loop of rij je achter de kerk langs en komt dan aan de andere kant van de Markt, ook hier staan een paar markante huizen, geen foto's van gemaakt ivm de drukte. Dan gaat de route weer het oudste straatje in, zie vorige blog en via de Meddosestraat kom je dan weer op de Markt bij de voorkant van de kerk.

De route is verkrijgbaar bij de VVV voor €2.50, dus dat is een koopje, er zitten ook qr punten bij, maar helaas bij mij werkte dat niet, waarom geen idee, maar misschien bij u wel , mocht u ook deze route willen rijden of lopen. Ik heb in elk geval veel geleerd en ik ben toch een echte Winterswijkse.

Hopelijk zondag weer een nieuwe route, we zullen zien, hou de site van mij in de gaten......

27-06-2021 om 19:28 geschreven door lientje  

Mondriaanroute Winterswijk

Vanmorgen heb ik de wandeltocht van de Mondriaanroute in Winterswijk gereden. Deze begint bij Villa Mondriaan.

Dit was het woonhuis van Piet Mondriaan, de kunstschilder van oa Victor Boogie Woogie en Compositie 2, in Rood, Blauw en Geel. Piet Mondriaan was 8 toen hij in Winterswijk kwam en hij woonde er van1880 tot 1892, dan vertrekt hij naar Amsterdam om zijn opleiding verder te volgen. In deze jaren in Winterswijk is hij zijn schilderscarriere begonnen.

Naast de Villa staat nog een gebouw, dat is de vroegere school, waar Piet zijn vader hoofdonderwijzer was. Nu zijn beide gebouwen met elkaar verbonden via een glazen doorgang en is het een museum geworden, uiteraard over Piet Mondriaan, zijn vader Piet Mondriaan sr en zijn oom Frits Mondriaan. Maar ze hebben ook wisselende exposities. Via de glazen doorgang, kun je de tuin zien, zoals Mondriaan hem ook zag met Appelboom en kerktoren. Al zag ik die niet goed, omdat ik op scooty. zat. Wil je meer weten over het museum kijk dan op www.villamondriaan.nl .
Via het centrum kom je in het oudste straatje van Winterswijk, nl de Lappenbrink met de Nieuwstraat. Hier heeft echt de tijd stil gestaan, als je er doorheen rijdt of loopt, dan kun je je voorstellen hoe Piet Mondriaan het gezien en geschilderd heeft. zie foto.
Via een winkelstraat kom je uiteindelijk terecht bij het oude raadhuis, hier staat een kunstwerk waar de richtingen aangegeven worden waar Mondriaan gewoond heeft.
De volgende stop is een groot kunstwerk, aan de achterkant zie je een relieftekening en aan de voorkant zit Piet Mondriaan op een stoel, zie foto's.
Dan ga je weer via de winkelstraat en een mooi Park naar het uitzicht, althans zo noem ik het maar even. Hier hebben ze een raam neergezet, als je zit op een speciaal Mondsriaanbankje en er doorheen kijkt, dan zie je ongeveer wat Mondriaan ook gezien heeft. Je kijkt nl op de achterkant van de Lappenbrink en zoals ik al zei, de tijd heeft hier stil gestaan en wonder boven wonder is er ook nooit iets voor gebouwd.
De volgende stop is het Wevershuis, nu ja het is nu een nieuw gebouw en daar zit een slager in, maar ten tijde van Piet Mondriaan was dit het Wevershuis en daar woonden personeelsleden in van de textielfabriek, vandaar de naam Wevershuis. Mondriaan zag dit vanuit zijn huis, dat is nl tegenover zijn huis. Dus u begrijpt de tocht is hiermee ten einde.
Ik vond het een heerlijke tocht, heb, ondanks dat dit mijn woonplaats is, toch weer veel geleerd en ook als je hem wandelt is het een mooie tocht, oude straatjes en veel groen is gezien.
De informatie heb ik uit het boekje "Een wandeling in de voetsporen van Mondriaan", te koop bij de plaatselijke VVV, in het oude gemeentehuis.
Voor meer foto's kunt u terecht bij mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/?

30-05-2021 om 17:55 geschreven door lientje  

Wandeltocht lokaal ommetje

Gisteren, met Hemelvaartsdag, heb ik het lokaal ommetje gereden. Normaal is dat een wandeltocht, maar met de scootmobiel ging het op 2 plaatsen na, erg goed.  Ik hou altijd het principe aan, als je ergens niet in kunt, ga dan 2 keer links en je komt meestal weer aan het einde van dat pad uit en dat was gisteren ook zo. Misschien een tip voor andere mensen op een scootmobiel.

Het was gisteren én mooi weer én een vrije zondag en dat was te merken. Er waren veel mensen op de been, niet zozeer wandelaars, maar wel veel fietsers en mountainbikers. Dat was voor mij niet echt prettig, maar het ging goed.

Ik ben momenteel weer aan het oefenen, want ik hoop in september het Jabikspaad een stuk te rijden, maar dat hangt natuurlijk allemaal af van Corona en mijn gezondheid.

Ik begon de tocht bij de Venemans molen. deze molen is een korenmolen en is gebouwd in 1898, dus een mooie oude heer, kun je wel zeggen. Een aantal jaren geleden is hij weer mooi gerestaureerd en je kunt, als corona, er niet is, hem bezoeken. Kijk voor meer info op https://venemansmolen.nl. De molen ligt overigens net buiten het dorp Winterswijk.

De tocht ging eigenlijk meteen richting bosgebied, de pech voor mij was dat er ook een atb route liep, dus veel mountainbikers op de weg, maar die zullen op een doodgewone dag er niet zijn. Op een gegeven moment kwam ik langs, wat volgens mij, vroeger een vuilnisbelt was, maar dat ze nu omgetoverd hebben tot een mountainbike pad, met lichte glooiingen en smalle paadjes, zie foto.

Daarna ging de tocht richting de tweede molen en wel de Berenschotmolen in buurtschap het Woold, bekende om de Bekendelle, het bos dat er loopt en de Slinge beek waar de molen dus aan staat. Het is dan ook een watermolen. Deze molen is nog veel ouder dan de vorige nl uit het jaar 1652 en wat ik niet wist, ook een korenmolen. Zo zie je maar weer dat je nooit bent uitgeleerd. In 1984 is hij mooi gerestaureerd. Nu kun je er genieten van een hapje en een drankje en is er ook een toeristisch informatiepunt met allerlei foldertjes en routes. Voor meer info kijk op https://www.berenschotswatermolen.nl

Verder ging de tocht weer door een stukje van het Woold en op weg naar de derde molen, de Olliemölle, bij de Winterswijker beter bekend als Den Helder. De oorspronkelijke bouw is uit 1300 of dergelijke, volgens de site, maar ik lees dat de molen herbouwd is in 2016. Zoals de naam al zegt is het een oliemolen, maar ook een koren en pelmolen. Er is een restaurant bij en vroeger kon je er in een roeibootje varen, maar of dat nog kan weet ik niet, ik heb er ook niet op gelet, want ik kwam er niet langs, de tocht ging nl over de brug verder. Meer info over deze molen vind je op https://www.molendatabase.nl/nederland/molen.php?nummer=1348

Over de brug reed je een mooi stukje bos in en uiteindelijk kwam je op de Bocholtse baan. Dis was vroeger het spoortraject van de trein van station Winterswijk naar, zoals je al vermoed, het Duitse Bocholt. Helaas kun je hem niet helemaal tot aan Bocholt fietsen, maar wel een heel eind tot vlakbij de Duitse grens.

Als je bij de brug, gezien vanuit de kant waar je vandaan komt, rechts het bospad ingaat, dan kom je bij de Borkense Baan. Deze is nog een deel helemaal in tact, de spoorrails liggen er nog, maar men heeft het terug gegeven aan de natuur en daar zijn diverse plantjes en beestjes te vinden. Voor de echte natuurliefhebber een aanrader, om even af te stappen. Met scooty kon ik daar helaas niet bij, maar ik weet uit mijn kinderjaren dat het een uniek stukje Winterswijk is.

Iets verder op kom je bij de Puls, dat is een visvijver, waar gisteren ook goed gevist werd. Ik heb daar op het fietsknooppunt op een bankje pauze gehouden en zoals het hoort met Hemelvaartsdag mezelf getrakteerd op 2 broodjes met worst.

Wat wel weer leuk is bij drukte, je ontmoet ook diverse mensen en bijna iedereen groet elkaar ook.

De tocht ging verder naar Winterswijk, door het tunneltje en als je daarna even naar rechts kijkt, dan zie je de Borkense baan liggen. Via de Wooldseweg kwam ik Winterswijk weer binnen en kon ik terug kijken op een mooie scootyrit. Ik vind het een aanrader, je ziet en mooie natuur en maar liefst drie molens. Overigens wordt de route gemarkeerd door blauwgroene bordjes met een voetstap en pijl erin, die dan de route aangeeft. Nadeel vond ik, dat je soms goed moet opletten, want ze staan overal, dus links/rechts, hoog en laag.

Ik hoop dat ik binnenkort weer meer mooie routes mag rijden, want zoals gezegd ik moet weer een beetje oefenen voor de vakantie. Dus hou mijn site in de gaten, als u mijn verhaaltjes leuk vindt.

Verzonden vanuit Mail voor Windows 10

l

14-05-2021 om 15:13 geschreven door lientje