Naar aanleiding van een post op een ander blog vind ik het toch tijd om wat misverstanden uit de wereld te helpen, zeker als je er niet de gepaste respons op krijgt.
Als er één ding vaststaat dan is het wel dat Cliff Richard's Move It de allereerste Britse rock 'n' roll single (op 78T) was, opgenomen op 24 juli 1958 in Studio 2 van de befaamde Abbey Road studio's.
EMI, de studiobazen, hadden tot dan toe een heilige schrik opgedaan van het jonge geweld dat van over de plas kwam aanwaaien en hielden zich in hoofdzaak bezig met klassieke muziek en slaapverwekkende theemuziekjes vol strijkers en onschuldige, proper gewassen jongelingen als Tommy Steele en Marty vader van Kim Wilde (o.m. een cover van Teenager in Love).
Maar goed, daar stonden ze dan, netjes op tijd voor een 7- tot 9pm sessie: de 17-jarige Cliff Richard and The Drifters zijnde Cliff (vocals en gitaar), Ian Samwell (rhythm) en Terry Smart (drums), een bassist hadden ze niet maar veteraan producer Norrie Paramor duikelde Frank Clarke (slap bass) en sessiemuzikant Ernie Shear op als lead guitarist.
Normaal gezien zou Peter Bown aan de mixing console zitten maar die had die avond tickets voor een operavoorstelling en hij liet de klus over aan Malcolm Addey, een nieuwkomer nauwelijks ouder dan Cliff. Bown en Addey brainstormden een twintigtal minuutjes over de studiosetting en maakten er een schemaatje van.
Schoolboy Crush ging als eerste opgenomen worden en na een paar maten gehoord te hebben verdween Bown naar z'n operavoorstelling, Paramor lichtjes in paniek achterlatend.
Drie takes later was dat lichtjes onnozele teenager in love-achtige onding ingeblikt.
