Niet dat ik daarvoor zelf nog zou in aanmerking voor komen, in het beste geval wordt dat spoedgevallen in het dichtstbijzijnde UZ voor mijn eventuele partner. Nu ja, je hebt dat of je hebt dat niet, bij mij is dat double negative.
In mijn apenjaren kon je nu eenmaal niet anders of je geraakte niet aan een lief, mijn dance moves indachtig kwam het erop aan geduldig te wachten tot het (meestal) lokale bandje een trage inzette en de zaallichten gelukkig doofden. Bij alles wat zich sneller aanmeldde dan een tango - of wat daar moest voor doorgaan - was dat het signaal om linea recta een spurtje richting tapkast in te zetten. Eigenaardig genoeg verdween een groot pak van de gène naarmate de hoeveelheid pilsjes toenam en ik mij zelfs geroepen voelde mij tussen de joelende bende te begeven bij godsamme The Hucklebuck of The Hippy Hippy Shake. Nog een geluk dat er toen nog geen smartphones bestonden want het schaamrood zou mij heden ten dage nog parten spelen.
Tweede probleem, hoe moest je bij zo'n slow in vredesnaam bij een wildvreemd meisje - hoewel, in een dorp kende iedereen iedereen - enige indruk maken in de hoop ooit nog eens een afspraakje te versieren? Mmm, afspraakje, veel verder dan komde gij volgende week naar de kermis in M. ging dat niet. Om het ijs te breken probeerde ik het met "en wa peisde van de internationale betrekkingen?" leverde doorgaans niet meer op dan een rare blik in haar ogen en een bedankje voor de volgende dans. Tja, vrouwen...
Maar goed, over tot de orde van de dag: The Lennerockers! Je houdt het niet voor mogelijk maar het zijn wis en waarachtig Teutonen, toch een volkje waarvan je niet direct zou verwachten dat ze van rockabilly een levensdoel zouden maken. Boogie Woogie Queen als decor voor een stukje onvervalste jive. Waarschijnlijk zijn het allemaal doorwinterde amateurs of professionals in dit filmpje waar enkele fantastische acts het beste van zichzelf geven. Wie hierbij blijft stilzitten is rijp voor een WZC.
