Omdat dat vermaledijde gedoe met de editor en het posten bij sennet blijkbaar maar niet opgelost geraakt – sorry zunne mannekes, ik weet heus wel hoe een forum of een nieuwsgroep werkt, ik kocht mijn eerste pc in 1988 (Foxbase, Lotus, Wp enz...) – een welgemeende: stelletje amateurs!
Over tot de orde van de dag.
Wie dacht hier nog een nakomertje van Martha Reeves (78, dezer dagen) and The Vandellas of Bowie/Jagger te vinden is eraan voor de moeite. Mijn jongste uitstapje – figuurlijk dan – is bestemd voor het Ierse stadje Galway, volgend jaar culturele hoofdstad van Europa als het god, Klein Pierke en Boris Johnson belieft. Dat Ieren kunnen feesten als de be(e)sten is genoegzaam bekend, zeker als de kalender rond 17 maart aanwijst.
Vergeet dat idiote ice bucket challenge – of hoe dat stompzinnige internetgedoe ook moge heten – en maak plaats voor echt straatamusement in het voornoemde stadje in gezelschap van Lisa Mc Hugh.
Hoeft het nog gezegd dat ik, voor mijn doen, helemaal vrolijk wordt van dit soort perfomances? Ik denk van niet, er is al genoeg ellende iedere dag.
Dat ik nog nooit van Lisa McHugh gehoord had is bij deze uit de wereld geholpen, Schotse van geboorte uit Ierse ouders en sinds 2010 definitief ingezetene van de groene parel waar ze sedertdien het mooie weer maakt in de Country&Western charts, zelfs tot in het Mekka van de Grand Ole Opre in Nashville toe.
Als toemaatje deze nog:
Pretentieloze C&W met alle nodige ingrediënten: een frisse snoet en voor de rest alles op zijn plaats (als ik nu maar geen ambras krijg met de eventuele feministen hier) lekker gitaartje in de background, pedal steel en fiddle, meer moet dat niet zijn.
