Op je negentigste de pijp uitgaan in de wetenschap dat je tot de founding fathers, beter gezegd DE founding father - van het populairste muziekgenre ooit behoort heeft wellicht iets magisch: al wat erna kwam is je schatplichtig geweest. Als eerbetoon een stukje van mij uit 2015:
Maar goed, over tot de orde van de dag. Er zijn zo van die figuren in de muziekwereld - daarbuiten ook, natuurlijk - waarop het epitheton "levende legende" zelden meer van toepassing is geweest dan deze Chuck Berry. Het aantal artiesten van de huidige en vorige generaties in het pop- en rockwereldje dat door hem is beïnvloed is zelfs bij benadering niet meer te schatten.
Per toeval vond ik - met dank aan Willy Donni*, één van onze meest onderschatte jazzmusici - dit RTBF-filmpje uit 1965 met een live optreden van Mister Rock 'n Roll, inclusief de legendarische duck walk en zijn bekendste signature songs. Begeleiders zijn Willy Donni (gitaar), Willy Albimoor (piano, ook al een legende en al een jaar of tien geleden overleden) en bassist Ed Rodgers. Jammer genoeg bestaat het studiopubliek voor het merendeel uit een stel apathische zombies en buslading weduwen en wezen.
