Laat je niet om de tuin leiden door het catchy subject, dit gaat helemaal niet over opgeschilderde troela's vol botox en PIP-implantaten, nip- en andere slips, kortom het soort volkje waarmee Britse tabloids dagelijks zes miljoen - het kunnen er veel meer zijn - lezers opgeilen. Ook niet over de dertig ton elektronika en dertig gram inspiratie, videowalls, verkleedpartijen na ieder nummer en dertig dansers op de scene. Zo kwam ik uit bij het Ierse elfje Lisa Hannigan, in 2008 of zo al eens vreemde eend in de bijt geweest bij Jools Holland's Later. Ze vormde ooit een duo met Damien Rice maar da's ancient history.
Wat is er simpeler dan gewoon met je vrienden naar de pub trekken, een pintje drinken en een liedje zingen dat uitblinkt door geniale eenvoud, een aardige melodie en een minimumbezetting aan instrumentarium, het futuristische drumstel niet te na gesproken:
|