Bloemen verwelken en scheepjes patati patata... mogen de goden, schikgodinnen, trollen en kobolden, duivels en duivelinnen ons tot het einde der tijden en het eeuwige der eeuwen blijven verwennen met het onvolprezen YouTube.
Het is een ongelooflijke schatkamer van verloren gewaand erfgoed, onvindbare films of muziek die met een paar muisklikken seconden later in volle eer en glorie op je scherm tevoorschijn getoverd worden, kamerbreed, in stereo of high definition. Een teletijdmachine waarvan de inhoud ruimschoots het aanbod van andere media overtreft, zeker in vergelijking met het huidige dagelijkse aanbod op de treurbuis.
Voor dit filmpje heb ik alleszins niet hard moeten zoeken, het is ondertussen meer dan 27 miljoen keer (!) bekeken.
Over de hoofdfiguur is alles al gezegd, honderden, duizenden keren, indertijd kalkten ze in London een drieletterwoord op de muren dat menige relifanaat deed huiveren en bij zijn toenmalige pleisterplek zei er eentje dat hij een slome hand had..
Maar anyway, deze versie springt er toch een stuk bovenuit al was het maar door de bandbezetting. Nathan East die zich na de intro een hoedje schrikt als Clapton's volumeknop open gaat en even vertwijfeling bij Andy (Fairweather-Low) of dit wel zo op de playlist stond, drummer Stevie Gadd zat blijkbaar mee in het "complot". Het tweede deel van deze klassieker is ronduit verbluffend. http://www.youtube.com/watch?v=fX5USg8_1gA
PS: is dat de über verrukkelukke (Campert) Katie Kissoon in de background vocals en Billy Preston aan de piano?
PS2: wil diegene die (anoniem) vond dat mijn blog nog veel te leren had mij eens zeggen wat ik verkeerd doe, ik ben tenslotte maar een neofiet, newbie, amateur in deze materie.
|
