Roy Hall, geachte toehoorders, was niet zomaar de eerste de beste, au contraire!
Als je song book gevuld is met klassiekers als Blue Suede Shoes, Whole Lotta A Shakin' Goin' On (1) of See You Later Alligator mag je met recht en reden een paar dikke bladzijden opeisen in het Nieuwe Testament, Mozes kreeg die tenslotte ook van zijn PR-agent toen hij dat truukje met de Rode Zee uithaalde en Cecil B. DeMille stinkend rijk maakte.
Hall (geb. mei 1922, Virginia, overleden 1984 Nashville) niet bepaald een klassiek geschoold pianist - naar het schijnt bestond zijn opleiding in totaal uit twee pianolessen - ging al in 1949 met zijn eigen band Cohutta Mountain Boys, een vijfmans country formatie, aan de slag als begeleider, niet als zanger.
De band veranderde in de daarop volgende jaren een paar keer van naam en bezetting, hoewel het nooit tot een echte doorbraak kwam. Roy verdiende de kost als clubeigenaar van The Hideway en sessiemuzikant voor o.a. Patsy Cline en Marty Robbins.
Het verhaal gaat dat Presley, op zoek naar werk, er in 1954 al na een nacht op de club door Roy werd uitgezet wegens niet goed genoeg.
Maar het verhaal gaat ook dat Hall over een ongebreidelde fantasie beschikte, vandaar ook dat het bijzonder moeilijk was betrouwbare biografische gegevens over hem te verzamelen, temeer omdat hij vrijwel nooit interviews gaf.
Het is misschien jammer dat hij in het verdere verloop van zijn carrière dikwijls bleef steken bij "net niet", al zal zijn drankprobleem daar allicht toe bijgedragen hebben.
Grappige teksten maken kon hij echter als de beste, getuige dit Three Alley Cats uit 1956
:
(1) Roy Hall's claim dat hij medecomponist was van dit nummer is door verschillende bronnen in twijfel getrokken, blijkbaar niet ten onrechte.
Ik kan er eigenlijk nog best een epiloog aan toevoegen, een mini-tribute voor gitarist Hank Garland op bovenstaand nummer, een minder bekende tijdgenoot van Chet Atkins of een Scotty Moore. hoewel hij zeker niet voor beide heren moet onderdoen.
Zomaar een stukje van nauwelijks anderhalve minuut fabelachtige Gibson-sound en uitstekende klankkwaliteit van 's mans golden fingers (volgens de presentator) in dit clipje:
|