“A plant that grows out in the woods and the fields.” ziedaar de beknopte beschrijving van een legendarische plant uit de swamps, ook bekend als polk salad.

In de begindagen van zijn carrière kreeg Tony Joe White heelder zakken gras backstage aangeleverd omdat zijn toehoorders dachten dat dit tot zijn geliefkoosde culinaire dagelijkse kost behoorde, al was er geen Sandra Bacardi – of hoe dat mens ook mag heten – in de buurt.

In wezen is TJW's signature song een nummer over de armoede – hij was de jongste uit een gezin van zeven kinderen – in het diepe zuiden van Louisiana waar hij, net als ontelbare andere blanken en zwarten, mee te maken kreeg in zijn jeugd en de mensen vanwege geldgebrek wilde planten gingen eten. Polk salad was echter giftig, zeker de bessen, vandaar dat je de stengels minstens drie keer moest koken vooraleer ze gefrituurd werden.

Maar goed, back to the music, TJW kreeg de smaak om zelf songs te schrijven voorgoed te pakken nadat hij onder de indruk geraakte van Bobby Gentry's Ode to Billy Joe, een song waarvan ik zelf algauw besefte dat dit nummer zo veel meer was dan een onnozel hitparadetrekpleister van dertien in een dozijn, zelfs in volle hippietijd en die blommenkinders mij meer irritatie dan muzikaal genot bezorgden. Pfw, fuck San Francisco!

Ongetwijfeld is er al tonnen inkt gevloeid over versregels als :

That nice young preacher, Brother Taylor, dropped by today

Said he'd be pleased to have dinner on Sunday, oh, by the way

He said he saw a girl that looked a lot like you up on Choctaw Ridge

And she and Billy Joe was throwing somethin' off the Tallahatchie Bridge

Over die verschrikkelijke periode in de geschiedenis van de VS is nog ontzettend veel te vertellen – de lynchpartijen, de Klan, rednecks u.s.w. Maar da's voor een andere keer.

Met nummers als Rainy Night in Georgia, ontelbare keren gecovered, of Steamy Windows kon zijn reputatie al gauw niet meer stuk terwijl er nog enkele dozijnen uitstekende songs in de loop van zijn carrière het levenslicht zagen. Ik was eerst van plan om Polk Salad Annie, vanwege overbekend, toch maar niet bij te sluiten tot ik deze geweldige live versie vond uit 1980, TJW ten voeten uit: minimale bezetting (bass en drums) en een staaltje van 's mans geweldige gitaarlicks: