Hoe idyllisch het plaatje van de eerste sneeuw ook is, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Dat heeft Bojako gisteren bij haar trip naar de Ardennen ondervonden en wijzelf vanavond. We wilden de tweeling naar huis brengen maar geraakten gewoonweg niet op de autostrade. Reeds van in het dorp stond het verkeer vast. We hebben dan maar besloten terug te keren en hen morgen naar huis te brengen want je moet nu ook geen risico's nemen als het niet hoeft . Die ene nacht zullen we ook wel overleven zeker?
Toen ik deze morgen opstond, wist ik niet goed of het aan een gehoorstoornis lag of niet, maar ik hoorde alles dubbel. - oma, pipi doen;...- oma pipi doen. - oma slabbertje aan,.. - oma slabbertje aan. - kijk oma sneeuwt; - kijk oma sneeuwt.
Maar ik had het nogal snel door dat bij mij alles ok is alleen ... de tweeling is hier voor het weekend! Ik kan er maar beter aan wennen dat het een weekend in stereo wordt met heldere en valse klanken al naar gelang er een goed of slecht " samenspel" is, maar met zo'n vertederend timbre....
Alleen werkt het blijkbaar inspirerend!
Vanavond aan tafel.: - ik: -Lina eerst je bordje uit eten... en daarop opa: - Lina eerst je bordje uit eten. Ik vind het prima dat we mekaar goed verstaan maar die nagalm hoeft nu niet persé
de morgenstond geeft ....kleuren in de mond!
Het was niet altijd zo'n harmonieus plaatje..!!
En mochten jullie het nog niet weten: Hij komt, hij komt.. Maar voor mij mag hij weer naar Spanje vertrekken want ik heb zijn boodschap wel 20 keer gehoord vandaag...en mijn hart klopt navenant maar niet ' vol verwachting!!
ps. Weet iemand wat er aan de hand is met imageshack? Ik krijg geen slideshow meer gemaakt; er verschijnt steeds : no Thumbnail available. Gewoon foto's afzonderlijk opladen gaat wel?
Bij het opruimen kom je altijd "schatten" tegen. We spreken meestal van :" schatten op zolder" maar bij het opruimen van ma's huis waren het schatten in de kast!! Oude foto's!!!!! Ik had bij mijn grootouders hun trouwfoto ooit wel gezien maar bij ons thuis niet meer. Toen mijn broer ergens onderaan de kast de trouwfoto van " meter en peter" én van mijn ouders vond, was ik er onmiddellijk weg van. Ze zijn op een groot formaat ( 62x42cm) gemaakt zodat we er een kader moeten voor laten maken maar voor mij hebben ze zo'n grote emotionele waarde dat ik het ervoor over heb! Pure nostalgie, onbetaalbaar, als ik die foto's kan houden, heb ik niets meer nodig van thuis!!! Zo zijn ze meeverhuisd naar hier en ik wil ze zeker ergens ophangen! Zeg nu zelf eens ... lonen ze niet de moeite??? Voor mij zijn ze onvervangbaar!!!!
Mijn grootouders (1918 )
Ons ma en pa (1939)
Blijkbaar mocht men in die tijd niet lachen op een foto want de twee koppels staan er zo bloedernstig bij !!
Ik ben van plan om ook nog een kader te maken met de foto ( in kleiner formaat uiteraard) van mijn grootouder en mijn ouders en daaronder een trouwfoto van ons en daar nog eens onder een trouwfoto van ons 2 kinderen.... Vier generaties op een mijlpaal in hun leven...... Dat wordt een heel dierbare herinnering.....Meer moet het voor mij niet zijn!!! (Ik word er jandorie melancholisch bij )
Toen ik vanmorgen opstond, haastte ik mij naar mijn PC want mijn "metekind" had haar eerste grote test aan de hogeschool. Zij is de dochter van mijn broer en ons ma toen vond dat " het kindje" beter een jonge meter had en gaf het meterschap aan mij door!... Omdat ik weet dat zo'n eerste test heel belangrijk is, dacht ik : " Waarom zou ik haar geen aanmoedigingsmailtje sturen"? Die jonge mensen hebben de eerste maanden aan een hoge school nog geen idee of ze goed en juist bezig zijn. Tot mijn grote ontgoocheling stelde ik vast dat er geen connectie was met internet. De aansluiting werd getest , ik zette de modem op en af voor het geval er ergens een slecht contact was .... maar niets. De telefoonlijn was ok alleen ADSL lag op zijn g..!! Verdorie dat dit juist nu moest gebeuren en ik had haar gisteren nog beloofd te mailen. Na een paar telefoontjes en de nodige doorschakelingen wist ik het: Belgacom had technische storingen in de buurt en die zouden tegen 12u opgelost zijn! Ik realiseerde mij nog maar eens hoe afhankelijk we geworden zijn van de moderne technologie. Op zo'n momenten ga ik meestal nog wat dieper graven en vraag ik mij af wat er zou gebeuren moesten plots telefoon, GSM en internet wegvallen??? Waar zouden we staan met onze communicatie en welk een impact zou het hebben op onze economie? Hoe redden onze voorouders het en de generaties voor hen? Wat mogen wij ons gelukkig prijzen dat mannen als Morse, Bell en Marconie ons voor zijn geweest en dat we nu verder evolueren vanuit hun kennis. Maar dan moet die technologie wel werken!. Is dat niet zo, dan staan we er machteloos bij. Het valt niet op te lossen door even een zekering te vervangen of een kabeltje te verleggen. Elke persoonlijke ingreep is vaak zinloos!! Ik had het erover met mijn slaapgenoot en kreeg als antwoord: " Dan zouden we terug bij de radiozenders en telex " komen want die contacten waren er al heel lang en zijn er in uiterste situaties nog altijd"!! Hij herinnerde mij eraan dat tijdens ons verblijf in Nigeria op het hoofdeiland van Lagos een Duitse zakenman woonde die enkel via radio en RTTY ( radio telex type) contact had met zijn moederland. Met alle respect voor radioamateurs maar persoonlijk vind ik dat wel een hele stap terug. Terwijl ik verder aan het opruimen was, bedacht ik dat ons leven drastisch zou veranderen als we al ons vanzelfsprekend comfort zouden wegnemen en dan denk ik aan water, gas en elektriciteit!. Nochtans weten we heel goed wat het is te leven zonder elektriciteit of zonder water ( zie eventuele latere verhalen over Nigeria), maar luxe en comfort wennen zo snel en ...we vinden het de gewoonste zaak van de wereld. Daarom mijn titel: " Wat zouden we zijn zonder onze moderne technologie"? Mijn antwoord : " Grote sukkelaars"
Onlangs spuwde Bojako haar gal uit over een foto in Humo. Vandaag hoorde ik op het nieuws dat Knack het ook al nodig vindt om op dezelfde trein te springen .In "De relatie die Vlaams Belang fataal werd" publiceert Knack enkele e-mails waaruit zou blijken dat Vanhecke en Morel een relatie hebben. Knack publiceert gestolen private e-mails zonder enige controle op de echtheid ervan. Geen enkel medium verlaagde zich om deze documenten te publiceren, maar vandaag dan toch in Knack de expert inzake pinguïns en hondjes, Dirk Draulans..... Of die mails al dan niet bestaan, laat ik in het midden, noch ben ik een fan van beide personen, maar is het nu zo'n " komkommertijd" dat men zich overal gaat gooien op wel of niet bestaande "schandalen"? Maar ja, zo neemt men de aandacht af van meer prangende problemen zoals Fortis, Dexia, een slabbakkende economie, een regering die er maar niet uitgeraakt ....... Alleen spijtig dat die zogezegde betere weekbladen zo nodig ook die toer opgaan maar .. de burger moet objectieve info krijgen zeker???
Dit boek is een bestseller geschreven door een vrouw, over vrouwen en voor vrouwen maar dat betekent niet dat mannelijke lezers meteen moeten afhaken.
Françoise Chandernagor heeft al meerder historische romans geschreven maar met "De dochters van Olga" leverde ze een pareltje af. In deze roman staan personages van vlees en bloed centraal, ieder lezer kan er een stukje van zichzelf in terugvinden.
Waarover gaat het? Olga, een levenslustige, geliefde maar soms ook gehate moeder is uitgestreden. Na 3 jaar van ziekte en thuiszorg, wordt ze opgenomen op de palliatieve afdeling van een Parijs' ziekenhuis. Ze sluit letterlijk de ogen voor de buitenwereld want ze wacht op haar dood. Haar 4 dochters en haar 8 kleinzonen houden de wacht. Haar echtgenoot, een zeeman, was er nooit en is er nu ook niet.
Het boek is feitelijk éen grote flashback, verteld door de oudste dochter. Het verhaal wordt afgewisseld door het relaas van de andere dochters. De zussen zijn totaal verschillend. Hun levens lopen ver uit elkaar, maar rond het ziekbed van hun moeder ontmoeten ze elkaar. De 4 vrouwen zijn geen papieren figuren. Françoise Chandernagor maakt echte , levende, herkenbare mensen van hen met hun kleine en grote kanten hoewel ze allemaal een tweeslachtige houding tegenover hun moeder en hun opvoeding hebben. Daarnaast kampen ze ook alle vier met veel vragen en worstelen ze met hun eenzaamheid.
Bij het lezen van het boek wordt ook duidelijk dat elk kind een ander beeld heeft van éen en dezelfde moeder; het lijkt alsof 4 moeders beschreven worden in éen en dezelfde vrouw.
Dit verhaal laat niemand onberoerd. Hoe verder je het boek leest, hoe vertrouwder de personages worden. Je voelt je een deel van de familie worden.. Hoewel de draad doorheen het verhaal een stervensproces is, bleef ik doorlezen. Misschien hielp het om zelf uit mijn vragen, gevoelens en emoties te geraken? Misschien zocht ik hier onbewust een weg om met mijn eigen gevoelens in het reine te komen? Was het misschien het verkeerde boek op het verkeerde moment ? Ik denk het niet, de lange ritten naar ma werden zo nog zinvol ingevuld!
We hadden onlangs dominoday opgenomen en vandaag hebben we dat bij dit druilerig weer bekeken! Ja wadde, er is meer dan "engelengeduld" nodig om al die blokjes op te stellen. Je kan best geen niesbui krijgen als je daar mee bezig bent! Er waren heel prachtige taferelen bij. Je moet ze maar bedenken!
Vandaag is het twee weken dat ons ma gestorven is. Sommigen zeggen: - Is dat al 2 weken"? Ik zeg: " Is dat nog maar twee weken"? Het voelt alsof ik haar al veel langer mis. Er zijn hier zoveel kleinigheden die ons aan haar herinneren... de kleine versgemaakte potjes confituur die ik voor haar had gemaakt en die daar nu zinloos staan , haar foto die vanaf nu op de kast staat, een gezegde, een lied een voetbalmatch met club Brugge waar ze zo kon in op gaan....zoveel dat mij aan haar doet denken... Telkens als de telefoon gaat ,op onze vertrouwde momenten, dan denk ik aan haar en dan mis ik onze babbel. Ja, het gaat nog steeds met ups en downs. Ik red het wel maar heb tijd nodig om alles terug op de rails te krijgen... De laatste maanden waren ook zo ingrijpend !!
Ik las bij WirWar; een mooi stukje, een droom ... Dat moesten we inderdaad kunnen, nog éenmaal reageren op het ultieme afscheidsmoment.!! Maar ik denk dat elke stervende ook wel weet wie hem/haar echt genegen is voor dat definitieve afscheid er is.
Ik heb vandaag niet veel te beweren daarom sta ik even stil bij wat op de uitstrooiing gezegd werd:
Een oude moeder is de tederste van alle tederheden, en in haar tederheid is ieder werkwoord zacht. Zij is ons dorp, ons huis, ons toevluchtsoord, zij is genade zonder reden.
Een oude moeder is de breekbaarste van alle breekbaarheden. Zij lijkt van porselein, zij lijkt doorschijnend als van glas te zijn waaruit zij van haar oude dagen drinkt met korte, zwakke teugen.
Een oude moeder is een grote schat. Een oude moeder is de kostbaarste van alle kostbaarheden. Een oude moeder is de wortel van ons hart....
Ma, Als ik je naam in het zand had geschreven, hadden de golven hem na korte tijd uitgewist. Als ik je naam in een boom had gegrift, was de schors met de tijd vergaan. Als ik je naam in marmer had gekapt, was de steen na veel tijd gebroken. Maar ik heb je naam in mijn hart geborgen en daar wordt hij voor eeuwig goed bewaard......
Gisteren hebben we samen met de kinderen en kleinkinderen een fijne dag gehad. 4 van de 6 kleinkinderen zijn jarig in november. Om het feesten wat te beperken, had de dochter een namiddag in Molenheide Helchteren geboekt. Daar hebben klein en groot gezwommen, in de binnenspeeltuin gespeeld en als afsluiter gegeten. Een heel aangename namiddag waar iedereen van genoten heeft , de kleintjes waren " pompaf " en de groten zagen er ook niet veel beter uit ! Het was een welgekomen afleiding om eens totaal met iets anders bezig te zijn...
Heb nog niet zo lang geleden de film Brokeback mountain gezien. Ik had hierop een reactie klaargemaakt voor mijn blog maar door omstandigheden is die er nooit opgekomen. Waarom dat nu niet even doen?
De film is erg aangrijpend, maar dat wil zeker niet zeggen dat we hier hebben te maken met een op de traanklieren mikkend Amerikaans melodrama. Regisseur Ang Lee , die de wonderlijke gave bezit om zichzelf volledig in tune te brengen met elk onderwerp dat hij aanpakt, heeft de tragedie van Jack Twist en Ennis Del Mar op een uitermate sobere, ingetogen en spaarzame manier verfilmd. De twee mannen werden in het begin van de jaren zestig op mekaar verliefd terwijl ze schapen staan te hoeden op Brokeback Mountain. Ze keren samen twintig jaar lang naar die plek terug omdat ze in het dagelijkse leven zichzelf niet kunnen zijn. Lee bereikte een verrassend effect door zijn camera op een rustig-poëtische manier langs de ruwe berglandschappen en de onmetelijke wolkenkolommen te laten glijden. Die natuurbeelden hangen als stille getuigen boven de twee gedoemde hoofdfiguren. De tragiek van 'Brokeback Mountain' wordt het meest voelbaar gemaakt door Heath Ledger , die als de stugge Ennis voortdurend met strak opeengeklemde kaken rondloopt en zijn kin meestal op zijn borst laat rusten, alsof hij de hem omringende wrede wereld niet tot zich wil laten doordringen. Een hartverscheurend mooie vertolking. De prachtige acteurs, de fraaie beelden, en het aangrijpende verhaal tillen 'Brokeback Mountain' majestueus boven elke seksuele geaardheid uit, maar dat neemt niet weg dat de film wel degelijk een soort mijlpaal vormt. 'Brokeback Mountain' is niet alleen de eerste voor een breed publiek bedoelde Hollywoodfilm waarin de hoofdpersonages "queer" zijn, het is ook de eerste grote Hollywoodfilm die je doet vergeten dat ze queer zijn.Op geen enkel moment werken de scenes shockerend . Integendeel, wie had kunnen vermoeden dat je ooit je eigen "liefdespassies " gereflecteerd zou zien in twee homoseksuele cowboys? Maar hey , dát is nou eenmaal de magie van de film "Brokeback Mountain" .. Het lijkt soms wel of Brokeback Mountain voor homos doet wat Children of a Lesser God deed voor doven of My Left Foot voor gehandicapten. Ik kan best begrijpen dat niet iedereen laaiend enthousiast reageert op de film, wellicht reageren mannen totaal anders dan vrouwen, maar op mezelf heeft de film indruk gemaakt.Op een heel sublieme en intense manier word je meegetrokken in de passie tussen die twee mannen en kan je er toch respect voor opbrengen. Natuurlijk spelen de acteurs hier een heel belangrijke rol vooral met de manier waarop ze dit delicate thema vertolken. Geen shockerende of overdreven passionele scenes, neen het geheel getuigt van een fijne benadering van een gegeven dat nog steeds met de grootste tact moet aangepakt worden in onze maatschappij! In mijn ogen een geslaagde film!
Of ik intussen nog bezig ben met het leren van Antwaarps?? Ik doe mijn best en ik heb er nog een paar gezegden bijgekregen, ik geef ze wel eens door!!!! Maar inderdaad Amor Fati niet simpel voor een rasechte Westvlaamse ....
Ik dacht zo, ik zal mijn blogvrienden de volgende blogbijeenkomst eens verrassen met een paar typische Antwerpse uitdrukkingen ( in de veronderstelling dat ik er deze keer bij ben!!) Ik ging dus op zoek naar een snelcursus op internet maar " Godjumenas" hoe moet ik daar aan beginnen?.. 't Is veel erger dan indertijd Spaans leren!! Oeps, nu krijg ik gans Antwerpen op mijn nek!!
Antwerpenaren zeggen hetzelfde maar met minder woorden
ZE ZEGGEN HET GEWOON ZO :
* Het is nu jullie beurt - Tizonnolle * Ik heb je er nog voor gewaarschuwd - Kemmetoenogzoegezei * Hij kon er niets aan doen - Akosterniondoeng * Ze heeft het niet goed verwerkt - Zissernichoefan * Hij zei het immers ook -Azeigetoemmesoek * Dat had je niet gedacht he? - Dadoddenichedochtei * Ze hebben u in de maling genomen - Zemmenoeligge * Ze was het moe - Zewieretbeu * Hij neemt alles mee - Aschaardallesmej * Het is er echt aan te zien - Geziegeterbegoton * Hij praat nonsens -Azeiwerriswa * Hij kon er niet opkomen -Akwammerniejoep * Dat is zeer goedkoop - Dasbekaanstverneet * Hij heeft het in de gaten - Ajeigetuir * Een klaploper - Nenapsjaar * Je moest eens weten - Gemoestetbegotisweite * Het is haar dagje niet - Zeigetnogalissitte * Een ruitjeshemd - Eukarouwennem
IETS VRAGEN ? * Kan ik u ergens mee van dienst zijn? - Kannekoewellepe ? * Heb je het door? - Eddetindemot? * Wat had je zoal graag gehad ? - Wamoetemme ? * Wat heeft hij gezegd ? - Wasseitem ? * Wat doet hij nu weer? - Watoetemnaawer ? * Wat sta je daar nu te kijken? - Oostodderna ? * Wat is dat nu weer? - Wasdafeuriet ?
Vorig jaar besloten we om over te schakelen op gas ipv aardolie. Omdat meerdere mensen zo dachten, zorgde de gemeente voor een " goedkopere" oplossing om van die tank af te geraken. We kregen de kans om het werk uit te besteden bij een gemeenschappelijke contractor en dat tegen een voordeliger prijs! Begin maart kwamen wij aan de beurt om onze tank van 5000l te laten verwijderen. Er was echter een klein probleem, onze tank was nog niet leeg!! Buren kwamen wel aan de beurt maar wij maakten een afspraak dat we een seintje zouden geven zodra de tank leeg was en dan zouden de werken hier uitgevoerd worden. So far geen probleem!. Ergens begin mei was het dan zover.Tank leeg, gasinstallatie ok dus kon die tank eruit! Na een paar telefoontjes, vermoedden we al dat het niet voor direct zou zijn. De werken werden verplaatst naar "uiterlijk" eind juni. De strook tuin op en rond de tank bleef onaangeroerd liggen want alles zou er toch uit moeten. Spijtig dat die " wildgroei" juist naast de oprit lag maar het kon niet anders, dus deed ik mijn ogen toe ( allé op een spleetje) !! Eind juni naderde maar nog steeds geen telefoon om een dag af te spreken. Dan maar zelf even telefoneren, dacht ik zo. -" Ja madammeke, we hebben meer aanvragen dan voorzien, en we zitten nu niet meer in de streek, het zal voor augustus zijn na het bouwverlof". Ik was er wel niet gelukkig mee want het onkruid groeide hier sneller dan al de rest. Maar veel was er niet tegen in te brengen , het was wel een beetje onze schuld! Augustus kwam en ging... geen kat te zien. Dan nog maar eens bellen om te horen wat er mis liep. - " Ja , madammeke, ik kan echt niet zeggen wanneer we komen want we zitten nu in een andere gemeente en het is hier ook een groter succes dan verwacht". Na wat aandringen, kreeg ik uiteindelijk te horen dat ze begin oktober weer in onze gemeente aan de tweede ronde zouden beginnen en dat we er zeker bij waren. -" Madammeke, jullie komen als eersten aan de beurt, we bellen een week voordien wel op "! Omdat we rond die periode meer weg dan thuis waren met de bezoekjes aan ma, belde ik begin oktober nog eens op . Ze waren nog niet langsgeweest maar we maakten toch een afspraak om de tank te kuisen. Joepie, er kwam schot in. Intussen kon je al lang niet meer zien wat bloem of struik of onkruid was op die bewuste plek. Maar mijn oogskes stonden nog steeds op een spleetje en we hadden intussen wel andere zorgen. De afspraak liep deze keer niet in het honderd en twee weken later zou men de tank eruit halen; er moest enkel nog gekeken worden hoe bereikbaar de plaats was. Tot daar nog steeds alles ok. We waren er wel niet toen men hier de werken kwam inschatten want we waren bij ma maar er stak een briefje in de bus dat de expert langsgeweest was. We wachtten een week, en besloten dan zelf contact op te nemen. -" Ja, madammeke ( als die kerel nog éen keer zo start dan wordt dat madammeke hier zeker een madam want ik weet stilaan wat er dan volgt!!), we hebben een probleem. Wij krijgen die tank er niet uit want die coniferen staan in de weg en wij riskeren het huis te beschadigen." - " Ok mijnheer, wat stelt u dan voor?" - Ja ,madammeke,( ) wij moeten eerst de milieu-expert langssturen en als die het goedkeurt dat de tank kan blijven zitten dan komen we nog dezelfde week". - "Prima mijnheer, maar hopelijk duurt het niet te lang want de tank is blootgelegd zoals jullie gevraagd hebben en er ligt nu langs het voetpad een enorm gat en met de kleinkinderen die hier af en toe rondlopen is dat heel gevaarlijk". - " Ja , madammeke ik begrijp het, we doen ons best" Intussen waren we al we eind oktober!!
Vandaag was ik het beu, zat, het hing mijn voeten uit!!! Dat gat ligt er nog, het stukje tuin is niet meer aan te zien, maar de laatste weken heb ik de tuin helemaal verwaarloosd dus dat kan er ook nog bij, maar de winter staat voor de deur dus... nog maar eens bellen. Ik werd drie maal doorgeschakeld telkens na hetzelfde stukje muziek. Ik wist meteen dat de derde keer de goede keer was.. - " Ja, madammeke en waar ligt die tank? Is hij al gekuist? Hoezo ja en hij is er nog niet uit? Dat moet ik eens nazien" - "Kijk, madammeke ik zie hier dat de milieu deskundige volgende maandag "zou" komen en als hij het werk goedkeurt dan komen we dinsdag de tank volspuiten".... - "Volspuiten mijnheer, wat bedoelt u? We hadden toch gevraagd om hem met zand te vullen dat is toch veel beter voor het milieu!." - " Madam, je moet je geen zorgen maken , het is wettelijk wat wij doen, we hebben er een vergunning voor". -" Daar gaat het hem niet om mijnheer, wij willen hier niet met een prop schuim van zo'n 5000l in de grond zitten, dat was de afspraak niet!." - "Ja, dan moet ik terugbellen want dan weet ik niet wanneer we kunnen komen". Lap , die was uit zijn humeur , dat wist ik al van zodra zijn madammeke veranderde in madam en nu opeens zelfs dat niet meer!!!!! - " En nog iets, als je zand wil dan is dat een meerkost van 50 euro!!!" Dat doet voor mij de deur dicht!!
Iedereen is maar bezig dat we moeten zorgen voor ons milieu, we moeten recycleren , uitkijken dat we de bodem niet bevuilen en dat met de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen in het achterhoofd. Precies daarom kiezen wij voor een ecologische oplossing voor onze tank en daarom worden we " beloond" met een meerprijs van 50euro. - " Wat zal het zijn madam"? - "Zand mijnheer en geen schuim, trouwens jullie hebben dat hier in de straat ook al zo opgelost". - Zoals je wil, maar dan zal dat niet voor dinsdag zijn ,wij bellen u wel terug". En zover staan we dus.... 9 maanden verder en nog niets opgelost...tenzij dat wij nu al weten dat we 50 euro meer zullen betalen omdat we 5000l zand in onze grond willen ipv schuim.!!
Een nieuwe drug wordt op de speelplaats in de scholen aangeboden en
circuleert onder de naam «Strawberry Met» of «Strawberry Quick». Het is een type van
«Crystal Meth», het ziet eruit en ruikt als een aardbei van harde kristallen
(het bruist in de mond), maar kan ook in de vorm van chocolade, pindaboter,
cola, kers, druif en sinaas aangeboden worden. Kinderen die het als een snoepje
zien worden in een meelijwekkende toestand naar het hospitaal overgebracht.
Ik heb onze kinderen er altijd op gewezen nooit mee te gaan met vreemden maar nu moeten we onze kleinkinderen er ook op wijzen geen snoepjes van anderen, zelfs niet van
vriendjes, (want die hebben het weer van anderen gekregen) aan te nemen.!.
En dat is nog niet alles.
Maandag las ik in de krant: De zichtbare prostitutie van minderjarigen is de laatste jaren praktisch helemaal uit het straatbeeld verdwenen. Hoe kwam dat? Uit een onderzoek kwam snel naar voren dat er een nieuwe vorm van prostitutie is. Child Focus waarschuwt voor die nieuwe vorm van prostitutie: de virtuele prostitutie, vooral populair bij jongeren. Ze laten zich door volwassenen betalen voor seksuele gedragingen op het internet met belwaarde voor hun GSM of kleine cadeaus!! Het internet maakt deel uit van hun leefwerelden en het blijkt dat de slachtoffers over het algemeen meisjes zijn tussen 13 en 17 jaar. Vanaf dertien krijgen ze al wat meer vrijheid. Ze worden taalvaardiger, kunnen beter typen en ze zijn ook nieuwsgierig naar seksualiteit De daders zijn over het algemeen " klassieke" pedofielen die uit diverse milieus komen en die goed weten wat er onder de jongeren leeft.
Child Focus vraagt dan ook om niet blind te zijn voor de risico's en vraagt aan de ouders om de tijd te nemen om op te volgen wat een kind doet op internet en met wie het er omgaat. De evolutie van de technologie en de communicatie zorgen nu voor bijkomende problemen voor de ouders en iedereen die met een kind begaan is.. Maar wat met de ouders van wie de kinderen verder staan in het gebruik van een computer dan zijzelf?? Opvoeden is nooit simpel geweest en wordt er niet eenvoudiger op.
PS. Bojako wees er in haar reactie op dat het wel weer een hoax zal zijn, maar toch is het goed om alert te blijven ...maar ik twijfel er niet aan dat al die " lieve oma's " het beste voorhebben met hun kleinkinderen....
Iedereen zal het wel al eens ondervonden hebben hoe moeilijk het soms is om jezelf te zijn?
Wanneer we buiten gaan, zetten we zo vaak een masker op. Zo durven we de wereld aan en tonen ons zelfstandig en eigengereid. We heffen trots ons hoofd in de lucht en doen alsof niets ons kan deren. We babbelen en lachen, werken, leven en niemand ziet wie er achter dat masker schuilt.
Of soms toch....
Een bijzonder iemand, die ons kent zoals we zijn. Iemand, die met ons lacht en weent, die ons steunt, ondanks alles, die ons lief blijft hebben, ondanks alles. Zo iemand is kostbaarder dan al het geld ter wereld, want zo iemand is je enige toeverlaat Zo makkelijk, comfortabel en veilig als het is om jezelf te verstoppen achter een façade, zo moeilijk is het jezelf te tonen zoals je bent, want dan moet je eerst zelf weten wie je bent.
Ben ik die ijdele vrouw, die 's morgens opstaat en bezorgd in de spiegel kijk naar een nieuw rimpeltje of een grijs haartje? Ben ik dat jaloers kreng, dat grimmig kijkt naar die slanke, jonge vrouw die de aandacht van mijn man trekt? Ben ik die onderhoudende vrouw, die altijd haar woordje weet te plaatsen? Ben ik die lieverd, die zo empathisch weet te luisteren? Ben ik die driftkop, die soms moeilijk haar temperament kan beheersen? Wie ben ik?
Het duurt een hele tijd eer je dat weet en wanneer je dat weet, durf je dan jezelf te zijn? Dat is juist het moeilijke want jezelf zijn, is je kwetsbaar opstellen, en ga je dat wel riskeren? Maar dat is het leven met zijn wisselvalligheden.
Zo denk je als je jong bent en je vindt dat iedereen je maar moet nemen zoals je bent. Maar inderdaad
Mus,( zie reactie vandaar mijn aanpassing) de " wereld" kan je soms hard aanpakken en daar leer je dat masker te gebruiken want niemand wil steeds gekwetst worden. Toch heb ik het gevoel dat er in de herfst van je leven een moment komt dat je veel minder belang hecht aan dat masker..Je hebt uiteindelijk een groot deel van je leven achter de rug en je weet dat diegenen die belangrijk zijn uiteindelijk je echte ik kennen. Je hoeft hen niets meer te bewijzen en aan hen kan je je tonen zoals je bent en het werkt bevrijdend jezelf te zijn! Niet doen alsof, maar open en natuurlijk zijn wie je bent. En wat de buitenwereld betreft...daar heb je toch zelf al een selectie gemaakt in de loop der jaren, zover heb je jezelf toch al ontdekt en weet je waar je staat? Voor de schone schijn zal je wellicht in de omgang af en toe dat masker gebruiken maar als het op de essentie aankomt nl datgene waarvoor je staat, dan hoeft nu toch dat masker niet meer? Je wordt nu toch niet meer omvergeblazen zoals in je jonge jaren? Naief?? Ik denk het niet, eerder realistisch want je hebt toch stilaan ontdekt dat zelfs met dat masker je nooit voor iedereen ok bent, dus waarom niet jezelf zijn? Het leven is soms al vermoeiend genoeg en dan wil je wel eens de last van dat masker afgooien en hopen dat wat er achter zit toch ook de moeite loont! Ik heb mijn vorige versie wat aangepast na de reactie van Mus want ik begrijp wat zij bedoelt en ik bedoelde meer dan wat ik eerst schreef!! Volge wie volgen kan!!
ps. Ja dat komt ervan als je toegeeft aan die " avondnostalgie " dan wil je zoveel meer zeggen dan wat je neergeschreven krijgt .... Toch een stukje masker??
Vandaag herdenkt de wereld het einde van de Eerste Wereldoorlog. Op diverse plaatsen in de wereld wordt vandaag stilgestaan bij het einde van de Eerste Wereldoorlog. Negentig jaar geleden, op 11 november 1918 om 11 uur, tekenden Duitsland en de Geallieerden de wapenstilstand in een treinwagon in het Noord-Franse Compiègne, waarmee een einde kwam aan vier jaar oorlog op een schaal die nooit eerder was vertoond. Miljoenen soldaten lieten het leven.Vooral in de Westhoek leeft de grote oorlog voort want 4 jaar lang kronkelden de frontlinies zich doorheen dit gebied.
11 november is ook de vrouwendag rond het thema : " Over mijn lijf ". Wat wilde je altijd al weten, maar durfde je nooit te vragen?
Welke vragen heb je over je lichaam en/of seksualiteitsbeleving? Stuur ze naar vrouwendag@amazone.be. Ze worden anoniem voorgelegd aan het panel experten in de workshop "mythes en taboes" op de Vrouwendag. De antwoorden op al je vragen hoor je dan op 11 november. Tussen 11.30 en 13.00 uur in het auditorium van de Lamot in Mechelen.
We verloren gisteren en vandaag ook twee grote muziekkunstenaars Wannes van de Velde
(muziek boven afzetten)
De Antwerpse volkszanger, kunstenaar en schrijver Wannes Van de Velde is op 71-jarige leeftijd overleden. De zanger kampte al jaren met een wankele gezondheid. 'Ik wil deze nacht in de straten verdwalen' en 'De brug van Willebroek' zijn de bekendste nummers uit zijn carrière, die meer dan 40 jaar omvatte.
Hij was een groot musicus (samen met Willem Vermandere) bij wiens teksten ik soms stil werd. Een rasechte, oeroude Vlaming die in 20 regels liedjestekst meer kon zeggen dat menig ander in 20 pagina's ...
Miriam Makeba ( muziek boven afzetten)
Behalve als zangeres was Makeba, wiens bijnaam 'Mama Afrika' luidde, ook bekend door haar strijd tegen de apartheid en voor mensenrechten in het algemeen.
In 1959 ontvluchtte ze het blanke minderheidsbewind in haar vaderland. Toen ze een jaar later wilde terugkeren voor de begrafenis van haar moeder werd haar de toegang tot het land geweigerd. De zangeres, werd vooral bekend door de wereldhit 'Pata, Pata'.
Om te weten waarover ik het heb, moeten jullie eerst bijBojako 08-11-2008 haar stukje ".ouderwerts en gênant ....of niet "? gaan lezen.
Dan gaan we terug naar 1974 ergens in Lima ( Peru). Ik was voor de tweede keer zwanger en had mijn " preutsheid" dus al een beetje achter mij liggen wat gynaecologen betreft. Mijn gynaecoloog in Caracas was een moderne man die jaren in de States had gewerkt en zijn manier van " werken " nam veel van mijn schaamte weg. Ik verwachtte in Lima dan ook niets anders!! Ons eerste bezoekje daar werd echter een complete afgang van mijn kant. Als naar gewoonte kwamen T en ik samen op consultatie. Ik was 3m zwanger en na de nodige info en brieven vanuit Venezuela mocht ik in een onderzoekskamertje. T ging mee want hij was ook wel benieuwd wat we zouden te horen krijgen. Tot daar geen probleem. Ik mocht mijn broekje uitdoen maar voor de rest bleef alles aan!! Dat was nieuw!! Daarna ging ik naar de stoel met de beugels met nog steeds T in mijn buurt . Daar begon het!!. T. mocht niet in de kamer blijven terwijl ik daar in volle glorie lag. Tot verbazing van ons beiden vloog hij dus buiten.!! Mijn fantasie begon te werken ( waarom toch altijd op de verkeerde momenten?) en ik vroeg mij stiekem af of de dokter misschien dacht dat die kleine met een afstandsbediening verwekt was!! Alleen al bij die gedachte voelde ik een kleine kriebel opkomen maar ik concentreerde mij dus maar op wat komen moest tot de brave man met een enorme doek afkwam en die over mijn benen drapeerde. Ik kan jullie verzekeren dat het vanuit ligpositie een komisch zicht is zeker als je weet wat er moet volgen.( Kopje boven, kopje onder...!!.) Mijn ervaring met gyneacologen ging niet veel verder dan mijn arts in Venezuela en daar gebeurde alles open en bloot en zonder veel omhaal. De verpleegster die assisteerde en de lamp aanbracht om beter te zien(!!), had per ongeluk een blik geworpen op mijn exposée en werd bruusk weggetrokken. Nu had ik echt niet veel meer nodig!!. Ik probeerde mijn verstand op nul te zetten en mij te concentreren op wat hij zou vertellen. Maar het gemompel van onder dat doek was niet bevorderlijk om die toenemende kriebel tegen te houden!! Toen uiteindelijk de dappere man van onder het doek herrees en ik daar al liggend zijn streng gezicht met die vlaai van een bril op boven het doek zag verschijnen, werd het mij allemaal teveel. Wellicht speelden zenuwen en spanning ook wel een rol maar mijn kriebeltje was een kriebel geworden en ik heb daar liggen gieren op de onderzoekstafel!!!. De verbazing op het gezicht van de man hielpen zeker niet om terug ernstig te worden. Waardig en zonder omzien heeft hij de kamer verlaten en mij alleen achter gelaten met een monkelende verpleegster. Dat was pas een gênante vertoning en ik moest nu nog napraten met die brave man..... T begreep er niets van maar ik negeerde zijn vragende blik. Ik heb nog geprobeerd een plausibele uitleg te geven aan die man. Gelukkig was T erbij om zijn uitleg over het onderzoek te horen want anders had ik er niets van onthouden. Ik kon niet snel genoeg buiten zijn! Terug op de gang heb ik in geuren en kleuren mijn verhaal gedaan en als twee pubers hebben we daar lachend door de gang gelopen!! Uiteindelijk is het toch nog goed gekomen tussen "mijn gynaecoloog" en mij want na de bevalling kreeg ik zelfs een kus van hem omdat ik het zo goed gedaan had. ( T mocht er weer niet bij zijn dus nam die man de honneurs waar!!!) Sindsdien vind ik een bezoekje aan een vrouwenarts geen probleem meer want het kan nooit nog gênanter zijn dan toen!! ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- En nu ik toch aan het reageren ben, ga eens bij lezen Ludovikus en dan heb ik een mogelijke oplossing voor diegenen die heimwee hebben naar de jarretel
Omdat de meeste avondjurken geen zakken hebben en de gemiddelde handtas die bij zo'n jurk gedragen wordt niet veel groter is dan een poederdoos en lipstick kan een jarretel GSM houder misschien uitkomst bieden. Die is gemaakt van zwart fluweel en in vier verschillende maten leverbaar, van small tot en met extra large. Die maat heeft natuurlijk betrekking op de omvang van de benen en niet die van de mobiele telefoon.!!! De houder zelf is groot genoeg voor de meeste Ladyphones en iPods. Nu kunnen de heren maar hopen dat dit ding vaak aan het bellen gaat... misschien minder boeiend dan de "expeditie" ergens op de laatste rij in de cinemazaal Ludovikus maar toch... .....
Het jaar loopt naar zijn einde en dan wordt een mens al eens filosofisch...
In de lente ontluikt de natuur. De bloemen steken dan schuchter hun kopje boven, de dieren krijgen "jongskes" en alles koester zich in een prille lentezon en voelt het leven ontwaken. Je voelt de lente kriebelen, de drang om buiten te zijn en de frisse geur van het jonge groen te ruiken. Lente is onze geboorte en onze jeugd.
In de zomer komt het leven tot volle bloei. Alles is weelderig en ontplooit zich en draagt vruchten. Zo gaat het ook met een klein, onhandig mensenkind, onzeker en twijfelend, dat uitgroeit tot een volwassen man of vrouw die met een groeiende zekerheid en vertrouwen het volle leven verwelkomt.. De zomer is onze volwassenheid.
Daarna komt de herfst die langzaam de zomerzon uitblaast. De natuur verkleurt in een prachtig palet van groen, bruin en goud. In de spiegel bespeuren we de eerste rimpels en het " zilver" dat zich in ons haren nestelt en stilaan ontdekken we de kwaaltjes en ongemakjes waarmee we moeten leren leven. De herfst is het moment waarin we onze sterfelijkheid beginnen te voelen
Uiteindelijk komt de winter met zijn koude en de sneeuw die de aarde bedekt. Het leven in de natuur valt stil. Ook ons lichaam geeft signalen dat het stilaan de horizon bereikt... De winter is ouderdom en dood.
En dan is de cirkel rond. De natuur die eerst ontlook, dan tot volle bloei kwam, vergaat uiteindelijk en sterft om dan opnieuw in een nieuwe lente te ontluiken.
Zo is het ook met ons leven. We worden geboren, groeien op, leven ons leven om het uiteindelijk terug af te staan. Niets of niemand leeft dus voor eeuwig. Geen bloem blijft bloeien, geen mens blijft leven, geen ster schittert voor eeuwig... Alles is een voortdurend bewegen van komen en gaan, van bloei en verval, een perpetuum mobile.
Vandaag hebben we op een heel intieme en intense manier afscheid genomen van ons ma. Via deze weg wil ik ook iedereen heel hartelijk bedanken voor het meevoelen en de troostende woorden. Een fijne en hartverwarmende attentie die zoveel voor ons betekent! Ik hou dat gevoel voor altijd vast beste blogvrienden!!
Wilskracht. Twee woorden, wil en kracht aan het einde restte nog de wil, weg was de kracht. Rust nu maar uit, jouw leven is volbracht!
De muziek staat op mijn Dizzler ( Everybody hurts van REM) ; de lyrics kan je volgen op de display. Als het te snel gaat dan kan je met het rechterpijltje de tekst vasthouden of terugdraaien. Als je op de tekst staat stopt die.Zo kan je ook perfect volgen.
Hoe lang kunnen/ moeten we dat nog aanzien?? Ik weet het, ik zou er niet meer op terugkomen maar we worden zo " geleefd " door die situatie van ma dat het onze dagen, denken en slapen momenteel zo beheerst dat ik het dan toch weer even moet verwoorden om gewoon verder te kunnen. Iemand mailde mij dat het mijn blog is en ik er gerust mijn gevoelens op kwijt kan en mag. Ik probeer via een lach en een grol alles wat te relativeren maar toch achter elke lach loert een traan.... Eergisteren had ma een heel slechte dag met nog eens koorts erboven op..Ze kregen de koorts maar niet naar beneden tot uiteindelijk een " suppo" verlichting bracht. De " bronchite"(?) die ze erbij heeft, zorgt nu nog eens voor ademhalingsproblemen zodat ze 4 keer per dag aan de aerosol ligt....PURE ELLENDE. Onlangs zei ze nog " Nu is het toch wel stilaan genoeg zeker, ze mogen mij elk moment komen halen, ik lig hier toch maar te wachten om dood te gaan.." Dat is juist het ergste aan de situatie dat ma perfect helder blijft denken. Ze vroeg mij een tijdje geleden nog: " Heb je niet gezegd tegen de dokter dat ik een papier heb voor euthanasie? Ik had altijd gedacht dat ik dan niet zo zou moeten liggen zoals nu .."?? Ik krijg het haar maar niet uitgelegd dat ik alles gedaan heb wat ik kon en het knaagt zo dat ma denkt dat ik haar in de steek gelaten heb temeer omdat ze er met de rest van de familie niet over praat want ik heb indertijd voor die papieren gezorgd.. Mams toch, je moest eens weten welke discussies ik hier al uitgelokt heb, ik heb echt alles geprobeerd!! Wat zeg je dan? Hoe troost je haar dan nog als je het zelf allemaal niet meer weet??. Gisteren had ma nog eens een zeer slechte dag. Communicatie was er niet, ze lag maar te staren of gewoon met de ogen dicht. We hadden er evengoed niet kunnen zijn want kregen maar geen reactie.. nochtans ligt ze niet in en coma. Vandaag zat ze dan weer op maar voor de rest is de situatie eender, geen communicatie, niet eten , staren of slapen en wachten... Ma is amper nog een afspiegeling van wat ze ooit was, ze wordt gevoed als een klein kind ( voor zover ze nog eet) en je ziet dat ze het er moeilijk mee heeft. Ze wil het nog allemaal zelf doen maar dat lukt niet meer en het is met tranen in de ogen dat ze die ellende ondergaat. Kan het nog erger dan dat je naast de pijn ook nog je laatste restje fierheid en zelfstandigheid moet afstaan?? En die pijn neemt maar steeds toe, zeker nu de kanker ook in haar botten terecht gekomen is en het pompje, de klevers en de pillen soms niet meer voldoende zijn!! Eén van mijn zussen zou van vrijdag tot dinsdag voor haar werk vertrekken maar ... de arts adviseerde haar ( nog maar eens) om in de buurt te blijven. Op de opmerking dat hij nu al twee maal gezegd heeft ( verleden week nog) dat we ons moeten voorbereiden op het einde antwoordde hij: " Maar je ziet nu toch zelf dat het heel kritisch wordt..!!" Ofwel heeft hij eindelijk zijn kristallen bol gevonden ofwel is hij een pure sadist. Het enige wat wij nu nog zien is éen hoopje ellende en miserie van een moeder van 88j die uit het leven wil stappen en niet mag of kan en van wie we elke dag opnieuw afscheid nemen. Het beeld van ma staat nu op ons netvlies gegrift en we geraken het nooit meer kwijt. Ik wens zo'n einde aan niemand toe. Soms zou ik eens heel hard willen roepen om die machteloosheid van mij af te gooien.. Maar het lukt gewoon niet , het wordt ( neen is) stilaan voor iedereen teveel aan het worden.... Vandaag dachten wij ook dat het einde nu wel eens vlug kan komen. Ma heeft amper iets gezegd en reageerde op niets. Ze had al gans de dag een heel hoge hartslag en niet omdat ze koorts heeft. Ze at haast niets en heeft last van de hoest die haar erg hindert. Toen we 's avonds vertrokken , zei de verpleegster dat ze de dokter zou vragen om iets te mogen geven om het hartslag weer onder controle te krijgen... en zo blijven ze haar ellende rekken....Je wordt er radeloos bij zeker na een namiddag als vandaag... Ik heb er al zo vaak over nagedacht maar vind de " zin" van het lijden van ma niet want op zichzelf heeft het geen zin en is het absurd. Elke dag als we terugkeren van een bezoek probeer ik nog zin te geven aan haar leven ondanks de " on-zin" die het lijden bij haar veroorzaakt. Kan iemand mij een aanvaardbare verklaring geven op de levensvraag: " Waartoe dient dit nog en waarom" ?? Wij weten het al lang niet meer..... Ik weet dat jullie allemaal meevoelen en bedank langs deze weg voor de vele hartelijke woorden op mijn blog; ook heel erg bedankt aan diegenen die mij via e-mail steunen. Blijf aub allemaal nog even mijn klankbord, soms heb ik dat echt nodig om een stuk van die opgekropte gevoelens kwijt te geraken.....niemand wil op die manier afscheid nemen van zijn/ haar ma..
Mijn blog vandaag vertelt niets nieuws maar ik heb een rotdag na onze bezoeken aan ma deze week en straks terug.... dus even algemene ( gekende) info voor wat het waard is!!!.
Allerheiligen is een christelijke feestdag waarop alle heiligen van de Rooms-katholieke kerk gezamenlijk worden vereerd en herdacht.
Het feest wordt sinds de achtste eeuw gevierd. Op Allerzielen (2 november) worden alle gestorven herdacht. Allerheiligen en Allerzielen zijn de dagen waarop in de rooms-katholieke kerk de onderwerpen dood en leven na de dood aan de orde komen.
De Byzantijnse kerk kende in de vierde eeuw al een gedenkdag op 13 mei voor alle heilige martelaren. Deze dag werd waarschijnlijk in de zevende eeuw in de rooms-katholieke kerk overgenomen. In de achtste eeuw werd de dag uitgebreid tot feestdag voor alle heiligen. Paus Gregorius IV riep deze dag in 837 uit als algemene en officiële rooms-katholieke gedenkdag voor alle heiligen en stelde de datum vast op 1 november. De voorbereidingen voor beide feesten vinden vaak plaats op Allerheiligenavond. Allerheiligenavond wordt in het Engels Halloween genoemd.
Rooms-katholiek feest
Bij de kerkelijke viering van Allerheiligen wordt het thema van het einde der tijden behandeld. Er worden missen opgedragen aan alle heiligen en kerkhoven bezocht. Het leven van de heiligen die in de hemel verblijven wordt herdacht en als voorbeeld gesteld voor een goed christelijk leven. Op de avond vóór en de middag en avond ván Allerheiligen worden voorbereidingen getroffen voor het feest van Allerzielen op 2 november. In alle rooms-katholieke streken worden de kerkhoven schoongemaakt en met bloemen versierd.
In Engeland heeft Halloween zich sinds de Reformatie in zestiende eeuw als wereldlijk feest verder ontwikkeld en nadat het door (Ierse) kolonisten naar Amerika was overgebracht, heeft het zich de laatste decennia van daaruit weer over Europa verspreid. Met de kerkelijke feesten heeft het huidige Halloween niets meer te maken.
In de Protestantse kerk wordt Allerheiligen niet gevierd, omdat ze heiligenverering afwijst. Dit gebeurde dus na de Reformatie, de periode waarin mensen als Luther en Calvijn en grote groepen rond hen zich afscheiden van de traditionele katholieke kerk (de Beeldenstorm!).
Wereldlijke feestelijkheden en gebruiken rond 1 november
1 november is tot in de twintigste eeuw ook een belangrijke kalenderdag geweest in het dagelijks leven, vooral van boeren en kooplieden. In de agrarische wereld was 1 november het begin van het winterseizoen en van de werkzaamheden binnenshuis (november is slachtmaand), de datum waarop de kachel en de winterkleren weer van zolder werden gehaald.
Verder was 1 november de dag waarop lonen werden uitbetaald, nieuwe pachttermijnen ingingen en knechten en meiden in dienst traden. Ook de najaarsmarkten werden vaak op 1 november gehouden. Behalve voor het doen winterinkopen was een bezoek aan de najaarsmarkt ook een gelegenheid om uit te gaan. In Winschoten wordt nog altijd Allerheiligenmarkt (Aldrillenmarkt) gehouden.
Weerspreuken Allerheiligen
"Houden de kraaien voor Allerheiligen school, zorg dan voor hout en kool." "Als het met Allerheiligen sneeuwt, leg dan uw pels gereed."
"Met Allerheiligen vochtig weer, sneeuwbuien volgen keer op keer." "Brengt Allerheiligen de winter aan, dan doet Martinus (11 nov.) de zomer staan." "Geeft Allerheiligen zonneschijn, dan zal het spoedig winter zijn." "Na het zomertje van Allerheiligen, kan u voor de winter niet beveiligen."
)
) 
) wij moeten eerst de milieu-expert langssturen en als die het goedkeurt dat de tank kan blijven zitten dan komen we nog dezelfde week".
