Eén dag voor de memorabele aanstelling van de eerste zwarte president van de USA, vond ik de volgende frappante vergelijking van twee voorgangers van de nieuwe president. Je staat daar toch wel even bij stil....
Toevalligheden Of samenloop van omstandigheden
Abraham Lincoln werd in het congres gekozen in 1846. John F. Kennedy werd in het congres gekozen in 1946.
Abraham Lincoln werd president in 1860. John F. Kennedy werd president in 1960.
De namen Lincoln en Kennedy bestaan
uit 7 letters.
Beiden waren zeer gehecht aan de mensenrechten
De echtgenote van beide presidenten
verloor een kind tijdens hun verblijf in het Witte Huis.
Beide presidenten werden gedood door een kogel in het hoofd. Beide presidenten stierven op een vrijdag.
De secretaresse van Lincoln heette Kennedy
De secretaresse van Kennedy heette Lincoln
Beide presidenten werden vermoord door
zuiderlingen
Beide presidenten hadden als opvolger een
zuiderling
De naam van ieder van hun opvolgers bestond uit 7 letters, Beiden heetten Johnson.
Andrew Johnson, die Lincoln opvolgde, werd geboren in 1808. Lyndon Johnson, die Kennedy opvolgde, werd geboren in 1908.
John Wilkes Booth, die Lincoln vermoordde, werd geboren in 1839. Lee Harvey Oswald, die Kennedy vermoordde, werd geboren in 1939.
Beide moordenaars waren bekend onder hun
3 namen
Het totaal aantal letters van hun respectievelijke namen bedroeg 15
Lincoln stierf in een theater met de naam Kennedy. Kennedy stierf in een limousine met de naam Lincoln.
John Wilkes Booth trachtte te ontsnappen vanuit een theater en
werd aangehouden in een flatgebouw. Lee Harvey Oswald trachtte te ontsnappen vanuit een flatgebouw en werd aangehouden in een theater.
Booth en Oswald werden vermoord voor hun proces ..
En nog verrassend ...
Eén week voor hij vermoord werd, was Lincoln met vakantie in Monroe, Maryland Eén week voor hij vermoord werd, was Kennedy met vakantie met Marilyn Monroe.
Kan het allemaal toeval zijn ?
Of is het mogelijk dat er toch
nog andere ongekende krachten
zijn ?
Waarheid en realiteit
zullen wellicht
altijd erg geheimzinnig blijven...
Bijna dagelijk teister ik mijn toetsenbord zonder erbij stil te staan of het dat wel goed vindt. Terwijl ik vandaag weer eens bezig was, dacht ik volgende verzuchtingen te horen...
Daar komt ze weer,.... haar slanke vingers bespelen mijn knoppen, haar zachte druk brengt mij tot leven. De lettertjes worden woorden, de woorden vormen zinnen, een tekstje wordt geschreven voor haar blog.
Oh, meesteres van mij, bespeel toch al mijn zinnen want ik besta alleen voor jou, waar anders dien ik voor, ik jouw nederig toetsenbord!
Heel zachtjes heb ik mijn toetsenbord gestreeld en stilletjes mijn pctje dichtgedaan.....
Telkens als er iemand vraagt waartoe die grote antenne naast ons huis dient en ik zeg: " mijn ventje is zendamateur", dan krijg ik vaak als antwoord " ah ja CBer!!". Dan ben ik steeds blij dat er geen echte amateur in de buurt staat. CBer zeggen tegen een rasechte zendamateur is zoveel als kwakzalver zeggen tegen een dokter. Dan voelen ze zich miskend en ergens kan ik hen begrijpen want ik ben zelf ook 4j heel actief geweest als zendamateur toen we in Nigeria woonden. Daarom probeer ik hier eens uit te leggen wat het verschil tussen beide is.
Ik vertelde jullie al over de passie van mijn ventje voor radio .Nochtans bestaat er bij veel mensen een misverstand over die hobby. Velen kennen het radioverkeer onder de burgers als CB dat nu echter weinig of niet meer voorkomt tenzij misschien onder truckbestuurders.
CB staat voor Citizens' band = een systeem voor korte-afstands radiocommunicatie in simplex (dwz dat je enkel om beurt kan praten en mekaar niet kan onderbreken of in de rede vallen). Vandaar dat men een gesprek vaak afsluit met " over" als men wil dat de andere kant reageert! CBers kunnen ook maar op bepaalde radiobanden uitkomen en hebben geen vergunning nodig, vandaar dat je ze niet mag verwarren met andere radioamateurs (= Hams)
Amateur radio of Ham radio is zowel een hobby als een dienst omdat "hams" verschillende vormen van radiocommunicatie toestellen bezitten om te kunnen communiceren met andere amateurs.. In oorlogsgebieden of rampgebieden of ver afgelegen gebieden is vaak enkel nog contact met een lokale zendamateur de enige communicatiemogelijkheid.. Deze eerste vorm van draadloze telegrafie stations vinden we terug in Canada en de USA.
Waarin verschilt nu een zendamateur van een CBer?
Zendamateurs gebruiken verschillende vormen van transmissie om te communiceren. De meest gebruikte is de stemcommunicatie . In het prille begin van radiotelegrafie bestond een andere vorm van transmissie nl Morse. Kennis van Morse was een eerste vereiste om een vergunnning te krijgen. Je moest daar dus een examen voor afleggen. Uit die Morse zijn afkortingen overgebleven die ook door de amateurs gebruikt vb roger = begrepen QRM = er is storing van een ander station op de band QRN = er is atmosferische storing QTH = adres ( je vraagt dus niet wat is je adres maar wat is je QTH) QRX = wacht even QRL = werk QSB = signaal dat op en neer gaat QRZ = wie roept er op QRPIETER= kinderen QSL= bevestiging XYL= echtgenote 88 = love en kisses 73 = groeten enz......
Zo kan men op een snelle manier doorgegeven wat er gevraagd of bedoeld wordt. Die afkortingen worden ook bij stemcommunicaties gebruikt. Vermits Morse nu voorbijgestreefd is, moet een zendamateur sinds 2003 geen Morse examen meer afleggen om een vergunning te krijgen. Nochtans de " oude ratten" houden nog steeds van die "manier" van werken want het signaal reikt veel verder dan de stem.. Daarom wordt morse nog gebruikt op de korte golfbanden voor experimenteel gebruik bv aarde-maan-aarde communicatie.
Zendamateurs gebruiken vandaag ook de computer gelinkt aan hun zender om op andere manieren contacten te leggen zoals bv RTTY= radioteletype, Packet radio of echolink. Met dit laatste kan je via lokale internet verbonden repeaters communiceren.
Wat zijn repeaters?
Om een groter bereik te hebben op bepaalde banden moet een zendamateur een beroep doen op repeater systemen. De bedoeling van een repeater is om het radiosignaal van de zender te versterken. Je kan ze vergelijken met de masten voor mobiele telefonie. Daarom staan ze meestal op heuvels, bergen of hoge gebouwen. Zo kan je met bv minder vermogen toch een ander station dat 100 mijlen ver ligt contacteren. Vermits er ook onder de piloten, astronauten en cosmonauten zendamateurs zitten, bestaat er soms een kans om hen op een " missie " te contacteren op vooraf afgesproken frequenties en tijden. Omdat deze contacten uitzonderlijk zijn , hebben ze een onschatbare waarde voor de echte zendamateur!!!
Nog een ander punt van verschil met CBer is dat een zendamateur over een licentie moet beschikken vooraleer hij in de "lucht" mag komen. Daarvoor moet hij examens afleggen bij BIPT ( de vroegere regie) Het eerste examen dient om te bewijzen dat je de nodige kennis hebt om zo'n station te gebruiken ( electriciteit, antennekennis, een zender kunnen afstemmen op de juiste frequente enz) en dat je ook alle wettelijke reglementen kent zodat je weet wanneer en waar je mag uitzenden om te voorkomen dat je op de frequentie komt van een andere amateur of op andere radiodiensten ( politie, luchtvaart enz..) Ben je daarin geslaagd dan moest je een examen Morse afleggen maar dat is nu geen voorwaarde meer om je vergunning te krijgen. Van zodra je geslaagd bent in je examen krijg je een roepnaam ( callsign) Dat is nu jouw radiopas. Je begint en eindigt elk gesprek met het vermelden van je callsign, zodat iedereen weet wie er op frequentie is en dat je geen " piraat" bent. Elke callsign is uniek en er bestaat er geen tweede van. Zo'n callsign wordt ook volgens een vast patroon opgesteld. De twee eerste letters staan voor het land, dan volgt een nummer en daarna je persoonlijk code. vb Elke callsign uit België begint met ON, PA staat voor Nederland , G staat voor Engeland, D en DK voor Duitsland, EA en EB voor Spanje enz
Onze callsign van Nigeria bv was 5N0ATW en 5NOWNL en werd omgeroepen als Five November Zero, alfa tango whisky en five november zero whisky nancy lima. Zoals jullie zien is Engels de voertaal onder zendamateurs.
Als een woord niet begrepen wordt dan gebruikt men een universeel alfabet om het te spellen.. a = alfa b = bravo c = charly d =delta e = ecco f = foxtrot g = golf h = hotel i = Italy j = Juliët k = kilo l = lima m = Mike n = november/nancy o = oscar p = papa q = quebec r = romeo s = sierra t = tango u = uniform v = victor w = whisky x = x-ray z = zulu dat behoort ook tot de examenstof! Het is heel handig om dit alfabet te kennen omdat het heel vaak gebruikt wordt bij het doorgeven van rapporten enz.
Het is ook een " must" dat elke zendamateur een logboek bijhoudt. Daarin staan al de contacten die hij maakt, opgeschreven zoals uur, dag, jaar, met wie( callsign) , op welke wijze ( SSB, morse...) en hoe sterk het contact was. De BIPT kan op elk moment inzage van je logboek opvragen....
Het is ook een extraatje aan de hobby om elk contact te bevestigen met een QSL kaart. Dat is een gepersonaliseerde kaart waarop alle info die in het log staan vermeld zijn. Die stuur je dan op naar je contactpersoon. Ik geef hier een voorbeeld van mijn QSL kaart uit Nigeria.
Hier de achterkant van de kaart om een contact te bevestigen
Voor sommigen is het een sport om zoveel mogelijk kaarten van zoveel mogelijk verschillende landen te verzamelen.
Uiteraard kan je pas uitzenden als je over de nodige apparatuur beschikt. Dat betreft niet enkel een transceiver (zender/ ontvanger) maar ook de nodige antennes voor de nodige banden. Daarom staan wij hier naast het huis met een mast van 23m hoog die vastgemaakt is aan een blok beton in de grond van zo'n 4 kub. Op die mast staat een 5 elements antenne van zo'n 11m breed en 11m lang... Vandaar dat we onlangs aan de BIPT moesten aantonen dat onze antenne reglementair was en geen storing veroorzaakte bij buren op radio , tv enz...
Om een vergunning te behouden moet een zendamateur aan de nodige normen voldoen en daarvoor soms bepaalde maatregelen nemen of aanpassingen doen. Je moet uiteraard elk jaar zo'n 50 euro neertellen om te mogen " zenden"
Er was een tijd dat ik ook erg door de zendmicrobe gebeten was. Omdat er in Nigeria weinig of geen " ontspanningsmogelijkheden" waren, was die hobby een uitstekende manier om je beperkte wereld te doorbreken. Vermits ik de enige vrouw was in Nigeria met een licentie en ik enkele talen spreek , was ik vaak " grof wild" op de band.!!! Wij ( mijn ventje en ik) hebben heel dikwijls tot uren in de nacht "pile ups" afgehandeld met andere amateurs over heel de wereld. Die vergunning kwam ook goed uit als mij ventje voor een week de " brousse" in moest en alle andere communicatie wegviel!!!
Hier in Belgie zijn er meerdere YLs ( zo worden vrouwelijke zendamateurs genoemd ) en is de uitdaging daarom minder groot, daarbij heb ik nog steeds mijn handen vol met de kleinkinderen, het gezin en ... nu ook de blog sinds ruim een jaar !!!! Misschien dat ik ooit eens terug de amateurswereld instap want soms kriebelt het wel als mijn ventje bezig is. Maar ik moet daarvoor terug een examen afleggen want mijn Nigeriaanse vergunning is niet compatibel hier in België.
Het was Paz die mij op de gedachte bracht om een iets over zendamateurs te schrijven . Veel mensen hebben geen idee wat dat juist inhoudt .
Alleen vrouwelijke muggen steken omdat zij de eiwitten uit het bloed nodig hebben voor de ontwikkeling van hun eitjes. Mannelijke muggen overleven met de nectar van bloemen. Het is nog niet bekend volgens welke criteria de vrouwelijke muggen hun "bloedgevers" uitzoeken. Aantrekkelijke stoffen voor de mug zijn o.a. stoffen die door het menselijke lichaam worden afgegeven bijvoorbeeld bepaalde fragmenten van eiwitten, uitwasemingen van ammoniak, melkzuren, koolstofdioxide of boterzuren. Er gaat een gerucht rond dat muggen op zweetvoeten afkomen. Verder spelen ook de luchtvochtigheid, de omgevingstemperatuur , de hoeveelheid licht en de omgevingskleur een belangrijke rol.
Wist je dat dat de meeste vrouwen het vaak kouder hebben dan mannen?
Behalve dat het heel romatisch is om te zeggen dat je het koud hebt, zodat je vriend/ventje even z'n arm om je heen kan leggen, is het ook wetenschappelijk bewezen dat vrouwen het eerder koud hebben dan mannen. Bij vrouwen vloeit er minder bloed naar de uiteinden van het lichaam dan bij mannen. Maar er zijn nog meer redenen.Zowel mannen als vrouwen hebben het moeilijk met lage temperaturen. Volgens professor menselijke fysiologie Mike Tipton van de universiteit van Portmouth komt dat doordat de mens ontstaan is in warme streken.
Later heeft hij zich moeten aanpassen aan lagere temperaturen. Maar van nature hebben we dus liever hoge temperaturen. Toch is het opvallend dat mannen minder problemen hebben met de kou dan vrouwen.
Tipton onderzocht het fenomeen en kwam tot de conclusie dat vrouwen het wel degelijk kouder hebben dan mannen. Vreemd genoeg komt dat deels doordat vrouwen efficiënter omgaan met de warmte die ze produceren.
Omdat het vet bij vrouwen beter verdeeld is over het lichaam dan bij mannen, zijn vrouwen beter in staat om het bloed naar de belangrijkste organen te laten stromen. Handig zou je denken, maar daardoor stroomt er bij vrouwen ook wel minder bloed naar de handen en voeten. En zo krijgen vrouwen het koud. Dat is niet de enige oorzaak. Ook hormonen spelen een rol. Tijdens de menstruatiecyclus verandert de temperatuur van vrouwen. In de fase na de eisprong kan dat al snel een verschil maken van 1 graad Celsius. Wist je dat de strepen van een zebra voor verkoeling zorgen?
De zebra heeft opvallende wit-zwarte strepen. De strepen zijn een soort beschermingsmechanisme voor de zebra. Door deze strepen kunnen leeuwen een zebra moeilijk onderscheiden. De leeuw ziet namelijk alles in zwart wit. Als een kudde zebra's gaat rennen kan een leeuw de afzonderlijke zebra's niet meer onderscheiden. Naast de bescherming zorgen de strepen voor verkoeling. Doordat de zwarte strepen het zonlicht absorberen en de witte strepen het licht weerkaatsen is er een temperatuursverschil van wel 10 graden celcius tussen de strepen. Door dit temperatuursverschil ontstaat er een beetje wind wat de zebra afkoelt.
Wist je dat dolfijnen en walvissen met één oog open slapen? Dolfijnen en walvissen zijn zoogdieren. Ze zijn dus warmbloedig en om goed te functioneren moeten ze slapen. Het probleem is de omgeving waarin ze leven De zoogdieren die op het land leven ademen zonder erbij na te denken. Het lichaam ademt automatisch. Dit zijn 'onbewuste' ademers. Dolfijnen en walvissen leven in het water en kunnen vrij lang onder water doorbrengen (soms 30 minuten of zelfs nog langer). Zij moeten dus naar de oppervlakte gaan om te kunnen ademen. Zij zijn dan ook 'bewuste' ademers.
Dit veroorzaakt dus een probleem wat slapen betreft. Korte periodes slapen is geen optie vanwege het risico dat ze te lang zouden slapen. De oplossing voor hen is dan ook dat ze één hersenhelft tegelijk 'uitschakelen'. Er slaapt dus maar één hersenhelft tegelijk. De ander kan dan gewoon in de gaten houden of er geademd moet worden en daar op in spelen. Dolfijnen en walvissen zijn dus altijd minimaal voor de helft wakker.
Wist je dat mensen die jongleren grotere hersens hebben?
Mensen die jongleren hebben grotere hersens. Vooral de gebieden die verantwoordelijk zijn voor de verwerking van visuele informatie groeien. In de bewegingscentra is geen wezenlijke groei te zien. ( dus allemaal aan de slag!!!!)
Wist je dat er inderdaad een ode aan de man bestaat? Wil je die ode lezen ga dan eens naar de reacties zien op mijn blog gisteren en daar lezen jullie wat Bojako erop geplaatst heeft. Bedankt Bojako!!
Toen God de vrouw schiep was Hij al 6 dagen aan het overwerken.
Er verscheen een engel en die zei: "Waarom spendeert u zoveel tijd aan dit model?" En de Heer antwoordde: "Heb je gezien aan welke voorwaarden
mijn creatie moet voldoen? Ze moet flexibel zijn, 200 beweegbare delen hebben die allemaal te vervangen zijn, ze moet functioneren op cola light en kliekjes, een schoot hebben waar 4 kinderen op kunnen zitten, een kus die alles kan genezen, van een geschaafde knie tot een gebroken hart én ze mag maar 1 paar handen hebben. De engel was overweldigd door alle voorwaarden: "1 paar handen! Niet te geloven! En dat is het standaard model? Dat is teveel werk voor 1 dag. Neem op z'n minst morgen erbij om het af te maken."
"Maar dat gaat niet," protesteerde de Heer. "Ik ben bijna zover, ik heb deze creatie die mij zo na aan het hart ligt bijna afgerond.
Ze geneest zichzelf al als ze ziek is EN werkt 18 uur op een dag. " De engel kwam dichterbij en raakte de vrouw aan. "Wat heeft U haar zacht gemaakt Heer." "Ze is zacht" zei de Heer, "maar ik heb haar ook heel hard gemaakt. Je hebt geen idee wat zij kan doormaken of voor elkaar kan krijgen." "Kunnen ze ook nadenken?" vroeg de engel. De Heer antwoordde: "Ze kan niet alleen nadenken, ze is ook in staat om zaken te beredeneren en te onderhandelen." Toen viel de engel iets op, hij raakte de wang van de vrouw aan. " Oeps, ik geloof dat deze lekt! U heeft er teveel ingestopt." "Dat is geen lekkage," corrigeerde de Heer "dat is een traan". "Waar dient een traan voor?" vroeg de engel. De Heer zei: "De traan is haar manier om uiting te geven aan haar vreugde, haar leed, haar pijn, haar teleurstellingen, haar liefde, haar eenzaamheid, haar droefheid en haar trots."
De engel was onder de indruk. "U bent geniaal, Heer. U heeft aan
alles gedacht! De Vrouw is werkelijk ongelooflijk."
En dat is ze! Vrouwen hebben krachten die mannen doen verbazen.
Zij doorstaan ontberingen en dragen lasten, maar houden vast aan geluk, liefde en vreugde.
Ze glimlachen wanneer ze willen schreeuwen.
Ze zingen wanneer ze willen huilen.
Ze huilen als ze blij zijn en lachen als ze nerveus zijn.
Ze vechten voor datgene waar ze in geloven.
Verzetten zich tegen onrechtvaardigheid.
Ze accepteren geen 'nee' als ze geloven dat er een betere oplossing is.
Ze nemen minder, opdat hun familie meer heeft.
Ze begeleiden een bange vriend(in) naar de dokter.
Hun liefde is onvoorwaardelijk.
Ze huilen wanneer hun kinderen zichzelf overtreffen en juichen als hun vrienden in de prijzen vallen.
Ze zijn blij met het nieuws van een geboorte of huwelijk.
Hun hart breekt als een vriend(in) sterft.
Ze betreuren het verlies van een familielid, maar blijven sterk wanneer ze denken dat er niet genoeg kracht over is.
Ze weten dat een knuffel en een kus kan helpen een gebroken hart te helen. Vrouwen zijn er in alle maten, kleuren en vormen.
Ze zullen rijden, vliegen, lopen, rennen of mailen om te laten zien hoeveel ze om je geven.
Het hart van de vrouw zorgt dat de aarde draait.
Zij brengen vreugde en hoop.
Zij bezitten mededogen en idealen.
Zij ondersteunen familie en vrienden.
Vrouwen hebben de essentie om dingen te zeggen en alles te geven.
Dit wilde ik even neerzetten als ode aan al de vrouwen die mij vorig jaar gesteund hebben toen ik het moeilijk had. Ik hoop dat ik ook eenzelfde ode vind aan de man want ook van hen ondervond ik veel begrijpende reacties..En als het nu nog af en toe eens moeilijk is, dan denk ik daaraan terug...
Verloren maandag of Verzworen maandag (Frans lundi perdu of lundi parjuré) is een Vlaamse traditie op de maandag na Driekoningen. Deze traditie is vooral hardnekkig in de provincie Antwerpen .
De maandag na Driekoningen is dus de uitgelezen dag om worstenbrood te eten. Alle winkels liggen vol met deze broodjes van vettig deeg en sappige worsten, een appelbolletje erbij kan ook nog. Als je langs de bakkerijen wandelt, verpreidt de oven aangename geuren.
Verloren maandag is een gebruik uit het Antwerpse en daar kennen wij (oerechte West Vlamingen) de traditie niet van. Dus werd het even aanpassen toen we hier in 1983 kwamen wonen. Maar zoals elke goede inwijkeling doet, eten we nu ook al smakelijk ons broodje en onze appelbol op die bewuste dag! Ik wilde toch wel iets meer weten over de achtergrond van die gewoonte. Dit is beknopt wat ik in
wikipedia vond over de verloren maandag:
" Vroeger kregen de arbeiders in de haven van Antwerpen s zondags hun loon. Sommige mannen gingen dan op café zich bezatten en gaven de overschot van hun geld dan aan hun vrouw. Maar op Driekoningen, een feestdag, vierde iedereen feest met het loon en was er de volgende maandag zo goed als niets over. Dus, om toch niet met een lege maag te zitten, struinden de mannen alle cafés en slagers af om toch maar iets te eten te hebben voor hun kroost. De slagers maakten dan worstenbroodjes, wat goedkoop, heel lekker en vullend was, en gaven die dan aan de arbeiders, zodat ze die dag dan toch nog iets te eten konden krijgen. Die dag werd er dan ook alleen verlies gemaakt door de slagers en het was dus een dag van verloren arbeid, een Verloren Maandag."
Uiteraard zijn er varianten te vinden op dit verhaal. Bepaalde bronnen verwijzen dan weer naar de Antwerpse haven. Traditioneel mochten de havenarbeiders op de maandag na de eerste zondag na Driekoningen op kosten van de natiebazen drinken! Daarbij werd hen iets warms te eten aangeboden, samengesteld uit onverkoopbaar vlees, en brood. Dat verloren brood zou dan aan de oorsprong liggen van de specifieke naam van die dag.
In de Zondagskrant van gisteren stond zelfs het volgende: In een Lorreinse akte van 1231 is er voor het eerst sprake van een lundi parjuré. Deze term slaat terug op het feit dat sommige ambtenaren die dag hun eed aflegden. Die eedaflegging ging gepaard met de nodige feestelijkheden. De herbergiers deden hun best om de klanten zo lang mogelijk te houden en zorgden voor een hapje. Samen met de bakkers trakteerden ze op gebraden vlees en gebakken brood. Pas rond 1880 werd dat vlees en brood gecombineerd in een worstenbrood. Wat er ook van aan is, wij zullen weer " en masse" worstenbroodjes en appelbollen eten vandaag.
Sneeuw maakt de natuur zo mooi. Komt daarboven nog eens de strenge vorst, dan sta je vol bewondering te staren naar die serene landschappen. Het lijkt wel of de wereld onder die winterse pracht even tot rust komt. Gisteren op weg naar de blogvrienden, staarde ik gefascineerd naar de muur van witte bomen die als een verfijnd kantwerk de autoweg afzoomden. Ik geraakte er maar niet op uitgekeken. In mijn fantasie kreeg elke boom een andere gedaante en toverde ik, zoals ik als kind vaak deed, het stijf bevroren landschap tot levende figuren. Voor ik vertrok , had ik nog even op de gazon rondgelopen daar waar de sneeuw nog maagdelijk wit lag te schitteren. Bij elke stap kraakte de sneeuw onder mijn zolen en liet een afdruk na waarbij je telkens een ander verhaal kon bedenken .. Ik word daar lyrisch van . Dat niet iedereen die mening deelt, daar kan ik begrip voor opbrengen.
Als je elke dag die bijna Siberische koude moet trotseren om erin te werken, dan sta je er wellicht wel anders tegenover..of koude, nare winterse herinneringen zullen je adem niet laten stokken bij die sprookjesachtige pracht. Het was in ieder geval een mooie intro voor een even mooie en gezellige namiddag. Spijtig dat twee trouwe blogvrienden er niet bij waren om te genieten van de gezellige babbel ( bijna moeten we nummertjes trekken om aan het woord te komen!).
Gewoon even samen zijn bij een natje en een droogje meer is het niet maar toch het is zoveel meer.. het is hartverwarmend! Het was mijn eerste solotrip naar de bijeenkomst maar ik ben weer eens met mijn gatteke in de boter gevallen. Het ventje heeft mijn gevoerd en onze schat van een Ludovikus en zijn vrouwtje hebben mij afgezet aan een bushalte die al stukken dichter bij thuis lag .Het was even wachten op de bus en intussen stampte ik met mijn voetekes op de grond om ze warm te houden. Mijn armen sloeg ik als vleugels om mijn lijf alsof ik de hele wereld wilde omarmen of boven het winterlandschap wou vliegen. Laat ze maar kijken...ik keerde naar huis met een goed gevoel!
Even een paar prachtige winterbeelden om de sfeer op te snuiven .. hoewel ..kijk eens naar buiten en het is nog 1000 maal schoner!
BINNENLANDS JAAROVERZICHT 2008
EN NIEUWJAARSWENSEN VOOR 2009
Tweeduizendenacht was een schrikkeljaar, het was verschrikkelijk, dat is waar,
voor de heren Lippens en Davignon
en voor menig andere "nobiljon",
maar ook voor de gewone Vlaamse man, die dacht dat men bij Fortis sparen kan. In Hasselt herbergier en gouverneur, in Limburg is hij een geacht seigneur, maar van bankieren heeft hij geen verstand, daardoor is Ethias op de buik geland. Voor de Progressieven werd het een ramp,
Bertje speelt nu scout in een ander kamp. Geert Lambert verloor veel van zijn gewicht,
maar ook zijn partij weegt nu wat te licht. Voor de sp.a viel het jaar niet mee,
ondanks Genez haar sexy decolleté. VLD werd geplaagd door schandalen
die de titels van de kranten halen.
Karel met zijn vrouw die toch niet luistert
als hij zorgzaam 'niet verkopen' fluistert.
Patrick De Wael met zijn politietop die 'koekelt' en scharrelt, de chef op kop.
Slangen pakte veel poen en de biezen
na een paar betwistbare adviezen. Maar Keulen verdient een bosje bloemen omdat hij de drie niet wil benoemen.
Open VLD staat zo wijd open
dat veel liberalen buiten lopen, maar ook het Vlaams Belang is nogal bang
voor Dedecker en zijn sirenenzang. En wie gelooft die man, Leterme nog, na zijn finaal electoraal bedrog? Yves was eerlijk en zuiver op de graat! "Vooraf de hervorming van deze staat
en onverwijld splitsing van BHV,
anders (zo zei hij) speelde hij niet mee!" Wat nu rest is alleen het naakte feit: zijn ploeg heeft zelfs een Franse meerderheid!
In een nooit geziene kakofonie, pleegde hij schriftelijk euthanasie.
Neelie Kroes noemde de premier zowaar,
heel cool en onverbloemd, een leugenaar. Zijn ministers draaien elkaar een loer en rollen dan ruziënd over de vloer.
Frankrijk kreeg bijna al onze banken
en ook Duitsland moeten we bedanken, want het kocht voor een appel en een ei onze Belgische luchtvaartmaatschappij. Het gat in de begroting is vandaag nog groter dan dat in de ozonlaag. Peeters' communautaire dialoog is nu geëindigd aan de herbergtoog. Bart en Jo waren ooit een aardig stel,
en toch kwam er een breuk in het kartel. Geert Bourgeois, die is nu minister af, daardoor scheidt men het koren van het kaf. Maar wat is het kaf en wat is koren? We zullen 't op 7 juni horen!
Groen! kan maar geen nieuwe kiezers lokken,
men schept niet veel jobs met wollen sokken. Omdat veel mensen in armoe leven heeft men aan Albert opslag gegeven. Voor de illegalen en 'sans papiers': 'adressez-vous: Belgique, U.L.B !' Pieter De Crem verdedigde ons land,
in New-York, met de whisky in de hand. Hollands sperma werd hier massaal aanvaard,
en bij moe in Lovendegem bewaard.
Tia, onz' laatste hoop, stopt met springen,
want ze moet straks wiegeliedjes zingen. Hugo Claus en Wannes Van de Velde namen beiden afscheid van de Schelde. Wannes overleed zonder veel omhaal,
maar Hugo stierf zoals geleefd: theatraal!
Ik ben bijna aan 't eind van mijn Latijn,
maar voor jou moet er nog een slotwoord zijn: geluk in alle omstandigheden,
blijf gezond van hart en lijf en leden en zinkt de 'Belgica' weg uit de vloot,
neem dan de 'Flandria', de reddingsboot !
Veel meer kunnen we hierover niet schrijven, want in 't parlement blijven die mannen maar kijven! En al hebben we dan niet veel te zeggen niets houdt ons tegen om 't toch eens uit te leggen!
Het is de bedoeling om te kijken of je zo oud bent als je je voelt ???? Soms is het resultaat heel grappig, onthullend of misschien ben je zo oud als Methusalem!!! Waag je kans.. Ik heb het ook gedaan ....het resultaat???? Ik laat het in het midden als dat volstaat!!! (smile)...
Vandaag was het weer zover.. mijn 5 wekelijks bezoekje aan de " podologe" (schoon woord he! ) stond op mijn kalender aangeduid. Vroeger en dan spreek ik voor de tijd dat T oogproblemen had, liet ik mijn " ventje" af en toe met mijn voeten "spelen".. maar sinds zijn dieptezicht op het ene oog verdwenen is... liever niet, , mocht hij dat " jobke" missen dan kan hij het nog altijd " figuurlijk" proberen!!!!!!!! Nu heb ik enkel een probleem met de nagelbedden rond mijn grote tenen, maar als ik hem erop los laat dan zou het eens veel erger kunnen zijn!! De dame in kwestie kent niet alleen goed haar vak, ze is ook nog eens " goed van de tongriem gesneden"!!! Moest ze kunnen ze praat je tenen eraf! Ikzelf trek ook wel behoorlijk mijn plan als het er op aan komt (!!) daarom is dat ook meestal een kletsuurtje erbovenop. Mijn " podologe" is een 5tal jaren ouder dan ik maar we hebben wel dezelfde herinneringen aan vroeger. Van het éen kwam het ander en opeens waren we bezig over het naaien en breien in onze lagere school tijd. We hadden beiden nog van die kleine , schattige kindersokjes gebreid en ook echte wollen kousen. We hadden het er nog over hoe kundig we waren met ons breiwerk met 4 naalden en hoe we op de wanten die we maakten ook nog eens figuurtjes of diertjes "maasden". kennen jullie dan ook nog?
We hebben gelachen met de japons die we moesten maken. De nonnekes indertijd zorgden er angstvallig voor dat die niet teveel de " contouren " accentueerden want je kon er een half dorp in kwijt... Een half schooljaar deden we aan 1 japon en .. daarna werd die zo diep mogelijk in de kast gestopt!!!! Naaien en breien waren nooit echt aan mij besteed, maar doekjes met de" kruiskessteek" of " smyrnakussens" maken .. daar kon ik mij wel mee bezig houden! Ik heb in Nigeria zelfs bedspreien gehaakt om de tijd te doden als ik weer eens alleen was en T voor een week in het binnenland zat!! We noemen dat " crocheteren"....of is dat een echt West Vlaams woord??? We vroegen ons ook af of er nu nog geweven werd met zo'n lange platte naald en papieren reepjes.??
Zij vertelde dat er op haar school tijdens de naai/breilessen voorgelezen werd uit een boek. Bij mij was het veel toffer,... wij dreunden dan de 12 artikelen van het geloof af , de akte van Geloof, Hoop , Liefde en Berouw, de 10 geboden van God en de 5 geboden van de H.Kerk en eindigden steevast met het paternoster.....Zou iemand van de jonge mensen dat nog allemaal kennen???? Ze denken steevast dat je van een andere planeet kom als je dat nu nog afdreunt..... Als de " non" een heel goeie dag had mochten we ook religieuze liederen zingen... Herinneringen die mij nu enkel aan het lachen brengen en zeggen dat we het vroeger zo echt meenden!!!!!!!
Als ik bedenk dat er maar éen generatie verlopen is en dit nu allemaal als achterhaald bekeken wordt dan is het bijna niet te geloven . Wij zijn toch wandelende antiquiteiten aan het worden of niet??.. (Dat niemand het waagt om dat tegen mij te zeggen, ik alleen heb de toestemming!!!!)
Het werd een gezellige babbel en intussen vergat ik dat het gewroet aan mijn tenen soms wel pijnlijk was... Nog nakeuvelend en lachend gingen we naar de kassa en toen ik wilde betalen, kreeg ik laconiek te horen : " er is éen euro bijgekomen"... Een euro, niet zo erg misschien maar ik zat met mijn gedachten nog in het jaar " stillekes" en dan was éen euro 40 bfr...40 FR , ik wist direct dat die "goede oude tijd" " vorbei, verweht , nie wieder " was .. en dat we nu anno 2009 zijn waar alles langzaam maar zeker duurder en duurder wordt!!!!
Soms maakt onze geest bokkensprongen en die van mij kent er bij momenten wat van dus probeer die niet te volgen , ik heb het er al moeilijk mee (!!!!! Toen ik deze morgen opstond en dat prachtig, helderwitte tapijt zag , dacht ik ineens aan het sterke contrast met zwart en flitste zomaar het lied Swing low, sweet Chariot door mijn geest en zo zat ik in de wereld van Afro Amerikanen. Vraag mij niet waarom!!! Meteen dacht ik terug aan mijn favoriete songs toen ik zon 21 was en voor het eerst voor de klas stond. Ik heb toen mijn leerlingen (17j) proberen mee te slepen in wat voor mij the rhythm and the blues waren op dat moment!!! Negro Spirituals!!! Ik heb geprobeerd om hen te passioneren met de verhalen over de slavernij tijdens de burgeroorlog in Amerika, stukken voorgelezen uit het boek De hut van oom Tom, de achtergrond van de Negro Spirituals uitgelegd en mijn zware, houten bandopnemer die T. voor mij in elkaar gestoken had ( en toen waren dat nog banden!!) meegesleurd en samen hebben we genoten en bewogen op het ritme van de muziek .
Als ik het nu neerschrijf, lijkt het wel of ik opnieuw tussen dat jonge volkje sta en kan ik die passie van toen weer terug oproepen!! Op de éen of andere manier voelde ik mij verbonden met die zwarten. Ik had het boek De hut van oom Tom al zeker 2x verslonden en mijn ballingschap bij de nonnen (8j internaat) was "pea nuts" in vergelijking met de slavernij van toen. Wij werden weggehouden van rock en roll en beat en swing, dat stond synoniem voor zonde en verderf Religieuze liederen daarentegen waren dagelijkse kost. Maar de drang naar ritme, beweging en dans die diep in mij borrelde en als een lontje aan een buskruitvat om vuur vroeg , vond een uitlaatklep in de blues, de passie en het
meeslepende van Negro Spirituals.
Negro spirituals waren liederen ontstaan bij de Afro Amerikanen in de slavernij. Afrikanen gebruikten liederen om hun geschiedenis, hun gevoelens en alles wat met het leven te maken had, uit te drukken. Meestal was het een enkeling die een song maakte maar die werd dan door de groep overgenomen. Negro Spirituals waren christelijke liederen en vanuit hun geloof verwoordden ze het verlangen en de hoop dat ze ooit eens vrij zouden zijn. Ze baseerden zich vaak op verhalen uit het oud testament waar het volk ook uit de verdrukking opstond. Daar vonden ze hun intens geloof dat ze ook ooit de vrijheid zouden kennen. Omdat de slaven geen controle hadden over hun leven sprak ook de zorg en de angst uit hun liederen. Maar ze hadden geen vrees voor de dood want ze geloofden in een beter leven na de dood, daar zou het einde liggen van hun lijden. Vandaar dat het niet te verwonderen was dat ze graag het lied Swing low, Sweet chariot zongen dat de dood verwelkomde.
In hun liederen verwerkten ze soms ook codes die verwezen naar ontsnapping en het gaan naar een vrij land. Als ze spraken over home dan was dat een veilige plek waar iedereen kon leven in vrijheid .. en dat was als de hemel voor de zwarten. Vandaar dat ze reden in a chariot en een trein Dat verwees indirect naar de underground railroad een informele organisatie die slaven hielp te vluchten. " Swing Low Sweet chariot " verwees naar een station van de ondergrondse waar vluchteling- slaven welkom waren. Het lag in een dorp op een berg bij de Ohio rivier die niet gemakkelijk kon overgestoken worden. Dus om dat station te bereiken moesten de slaven wachten op hulp uit de bergen. Vandaar de woorden: I looked over Jordan en what did I see/ coming for to carry me home/ a band of angels coming after me/ coming for to carry me home!!!... en zo probeerde ik mijn passie over te brengen...
Waarom ik daar uitgerekend nu aan dacht?? Misschien het contrast zwart/ wit of de reinheid en het licht van de sneeuw tegen het wrange , zwarte van de verdrukking...Ik weet het niet maar ik wilde het even kwijt want heel even voelde ik in mij dat ritme en die passie van zoveel jaren terug. Daarom een paar " Negro songs" op mijn blog om jullie heel even " mee te sleuren"... Ik in ieder geval kan er niet bij stil zitten ( nog steeds niet !!!!!!). Het is alleen spijtig dat ik de originele versies die ik vroeger liet horen niet terug vind bij mijn muziekprovider want dat was stukken beter!!!!
en intussen even genieten van de mooie natuurbeelden van vandaag
" Indien je de kans zou hebben om terug te keren naar een bepaald moment in je verleden wetende wat je nu weet, zou je het dan doen indien de prijs hiervan vijf levensjaren zou zijn?"
Ik geloof niet dat ik zou willen terugkeren zelfs al zou ik er geld voor krijgen. Ik mag er niet aan denken om die lange weg opnieuw af te leggen!
Het verleden maakt van je de mens die je tegenwoordig bent. Alles wat zich in het verleden heeft afgespeeld, heeft een impact op het heden. En ook al zouden we graag de tijd terugdraaien, dit lukt niet
In feite heb je twee mogelijkheden:
- Ten eerste: je kwelt jezelf met de dingen die gebeurd zijn. Je denkt in termen als " had ik maar...".... " wat als.." Je leeft in het verleden en maakt jezelf verwijten of je houdt je krampachtig vast aan de heerlijke momenten. Energieverspilling noem ik het... maar ook een verwerkingsproces, zolang je er maar niet te lang bij stil staat.
- Tweede mogelijkheid: Je gaat verder met je leven. Vergeten hoef je het niet. Integendeel, want dan komt je verleden terug als een boemerang, op een moment waarop je het niet verwacht. Nee, je denkt terug aan wat voorbij is en probeert er uit te leren of dankbaar te zijn voor wat je kreeg.
Is het leven mij dan altijd zo goed gezind geweest?
Als je bedenkt dat het leven eigenlijk een kaartspel is, dan mag ik zeggen ja! Als ik het vergelijk met 90% van de wereldbevolking en kijk en hoor wat er nu allemaal gebeurt dan mag ik zeggen dat ik schitterende kaarten heb gekregen. Het leven is een rollercoaster. Omhoog, omlaag, snel, te snel en voor jet weet zit je in een looping en ga je overkop. Ondersteboven, omhoog, opzij, door elkaar geschud. Massa's adrenalinestoten. Weer omlaag voor je nog maar de tijd gekregen hebt om te beseffen dat je pijlsnel omhoog aan het gaan was. En plots kom je tot stilstand met een schok, besef je maar half wat je meegemaakt hebt en twijfel je of je het nog eens wilt doen of toch maar liever niet. Weer een dol ritje op de rollercoaster van het leven of toch maar stabiel met beide voeten op de grond blijven staan deze keer?
Leren uit dat verleden is zo ongelooflijk belangrijk en het verder gaan met wat je nu hebt en met waar je voor gekozen hebt, blijft uiteindelijk het belangrijkste. Trouwens een perfecte mens is waarschijnlijk saai, zonder uitdagingen en verrassingen. Mijn credo is altijd blijven kijken naar de dag van morgen en van de mindere dagen of tegenslagen toch het goede te onthouden want het leven is zo relatief.... Het leven is een evolutie die je doormaakt en zolang je ervaring opdoet, ben je goed bezig. Niet?
Bij het begin van dit nieuwe jaar sta ik even stil bij wat voorbij is en misschien komen kan. Dan bedenk ik dat zelfs met al de dingen die minder goed gegaan zijn ik toch blij ben met mijn leven. Niettegenstaande foute of goede beslissingen uit het verleden, goede of foute ontmoetingen, foute of goede gebeurtenissen ze waren allemaal nodig om te zijn wie ik nu ben en te begrijpen hoe goed ik het nu eigenlijk wel heb.
Zou mijn leven anders verlopen zijn had ik eens " stop" gezegd in plaats van "ja " of " ik geef het op " in plaats van " ik ga door "? Dat is de enige " What if "... die nog eens voorbij durft flitsen. Maar omdat al mijn beslissingen zoveel andere zaken in gang gezet hebben, wil ik het alternatief niet kennen.
Toen we op oudejaarsavond naar het WW reden, viel mij een enorm heldere ster op die ons vanaf de afrit van de E40 naar onze bestemming "leidde"!! Ik had nog half lachend gedacht:" Ons ma denkt dat we de weg niet meer weten en leidt ons zoals de ster met de Drie Koningen deed indertijd"!!!
Ik was het voorval vergeten tot ik op de scheurkalender het sterrenbeeld van de maand zag. Dan ben ik beginnen zoeken en kwam tot de vaststelling dat éen van de helderste sterren aan de hemel Sirius is. Mijn ventje beaamde dat direct want hij was in zijn " jeugd" een echte sterrenkijker. Eén van zijn vrienden had een koepel met een sterrenkijker erin gebouwd en samen hebben ze " uren" naar de sterren gekeken, tot T " zijn ster" tegenkwam!!!!
Al vóór het begin van de geschreven geschiedenis volgden mensen de zon, de maan, de planeten en andere hemellichamen in hun bewegingen aan de hemel. Dat deden ze ook nadat het schrift was uitgevonden en ze schreven hun waarnemingen op. Dat waarnemen gebeurde altijd met het blote oog. Alles leek rond de aarde te draaien en de aarde leek het middelpunt van het heelal te zijn. Nadat de telescoop was uitgevonden en Galilei als eerste een telescoop gebruikte om de hemel te bestuderen, kwam vast te staan dat de aarde níet het middelpunt van alles is. De telescoop hielp wetenschappers het heelal steeds beter te begrijpen. Ze verleggen op hun manier telkens de grenzen. Ik ben geen wetenschapper maar toch soms geboeid door wat er aan de hemel te zien valt dus ging ik op zoek naar meer info over Sirius .
Sirius staat in de buurt van Orion en voor wie er interesse voor heeft , een korte beschrijving.
ORION
In januari beheerst Orion de winterhemel. Het trapeziumvormige sterrenbeeld prijkt rond middernacht boven de zuiderlijke horizon en is bij dit helder vorstweer goed te zien! Opvallend zijn de drie gordelsterren ( in het midden). Daaronder is de beroemde Orionnevel duidelijk zichtbaar door de roze stip. Hier worden uit nevels van gas en stof nieuwe sterren geboren. De meeste sterren van Orion zijn niet meer dan enkele miljoenen jaren oud, wat nog heel " jong" is voor een ster! De linkerbovenhoek van het trapezium wordt gevormd door Betelgeuse, een rode superreus, die 800 keer groter is dan de zon en op een afstand van 430 lichtjaar staat. Rechtsonder staat Rigel, een blauwwitte reuzenster. Het kleurverschil met Betelgeuse is opvallend. Rigel geeft 50.000 keer meer licht dan de zon. Gelukkig bevindt ze zich op een veilige afstand van ons nl 770 lichtjaar. Heel veel dichter bij ons staat dan Sirius. Op de afbeelding valt die ster juist af maar ze bevindt zich in de linker onderhoek. Sirius is de helderste ster aan de hemel. Die bevindt zich op iets minder dan 9 lichtjaar van hier. Vanuit ons land zien we Sirius alleen laag boven de horizon.
Als afsluiter mijn mijmering bij al dat sterrenkijken:
Ik zag vanavond voor het eerst haar ster. Ze stond alleen, ze trilde niet. Ik was ineens van haar doordrongen, ik zag de ster, zij stond alleen Ze was van licht , ze scheen zo jong en van voor verdriet.
Het jaar 2008 fluisterde voorbij Zijn onze dromen uitgekomen? Onze onzekerheden vervaagd?
Zijn jouw dromen uitgekomen? Jouw onzekerheden vervaagd? Keek je en zag je dat het goed was? Met het rotsvaste vertrouwen dat we soms niet vinden en af en toe in mekaars ogen komen zoeken?
En we blijven kijken en glimlachen en weten het nieuwe jaar lonkt om de hoek.
Maatschappelijk stond 2008 in het teken van de crisis. Allereerst waren er de hoge olieprijzen gevolgd door de stijgende voedselprijzen. En naar het einde toe de grote bankellende. Verschillende banken werden door overheden uitgekocht om de economie te stabiliseren.
Op politiek gebied waren er enkele verrassende verschuivingen in Zimbabwe, Nepal en de VS, terwijl onze Belgische regering echter maar niet op het juiste spoor geraakte.
In het Midden Oosten blijven de problemen tussen Israël en Palestina ons raken.We keken met afkeer naar het bloedvergieten in Gaza, ontsteld over hoe de crisis verder ontaardde in een spiraal van geweld met steeds meer mensenleed en een escalatie van het conflict.
Oostenrijk en Duitsland stonden op hun kop na enkele ongelooflijke onthullingen over opsluitingen en vergrijpen. Maar ook ons land ontsnapte niet aan zinloos geweld en mishandelingen.
Maar 2008 was ook het jaar van het Europese kampioenschap en de zomerspelen in Beijing met onze Belgische atleten die ons heel even terug de nationale fierheid lieten herontdekken.
En . wat dit blog betreft. Pas vorig jaar ermee begonnen en toen twijfelde ik nog of het wel zou lukken. Maar blijkbaar had ik meer te vertellen dan ik dacht en ontstond er een band met zoveel lieve, hartelijke bezoekers waarvan er zelfs een paar echte blogvrienden zijn geworden . Mijn gedachten en een heel warm gevoel gaan vooral naar die blogvrienden en de vele anderen die mij door een moeilijke periode gevolgd en getroost hebben. Een ding is zeker, 2008 is omgevlogen niettegenstaande zijn ups en downs.
Wat 2009 zal brengen , weet ik niet maar samen met mijn lieve vechtgenoot , kinderen en schatten van kleinkinderen en al die lieve mensen die hopelijk ook in het nieuwe jaar mijn pad kruisen, vliegen we er terug in. Hier dan mijn nieuwjaarswens voor jullie:
Ik wens Dat de zon het hele jaar voor je mag schijnen
Je oog bevestigt wat je hart ziet. Dat er altijd een vriend dicht bij jou zal zijn En dat je gul je liefde geeft.
Ik wens Dat je glimlach de kortste afstand is tot je naaste En dat je na het lachen het geluk behoudt. Dat je steeds dezelfde mens mag blijven
Want voor mij ben je heel uniek!
Ik wens je tijd om van kleine dingen te genieten Sterkte om tegenslagen te over winnen en humor om wat somber is te kleuren vrede, vriendschap, en alle goeds voor 2009!!
We zijn een beetje aan het uitbollen na Kerstmis. Het familiefeestje van Kerstavond was reuze gezellig met de kinderen en kleinkinderen rondom ons.Het begon met de dochter in de bloemetjes te zetten voor haar verjaardag en dat was het startsein voor de allerjongsten!!! De schoonzoon had er zelfs voor gezorgd dat ons ma er even op een speciale manier ook bij was. Bedankt Stefan, een onverwachte maar warme attentie! Later op de avond zorgde mijn ventje met een speciaal cadeau om ma er nog eens even bij te brengen. Het was intens en goed! De enige valse noot was dat uitgerekend de 24ste mijn ventje opstond met een aanval van Crohnen. Het was al lang geleden dat hij daar zon last van had. Op hem heb ik dus niet moeten rekenen en het werd stressen om op tijd alles rond te krijgen Hij is niet de ganse avond bij ons kunnen blijven want zijn buik speelde teveel op. Nu gaat het al iets beter maar het blijft uitkijken.
Gisteren aten we de laatste restjes op van de Kerstmaaltijd. Zoals ieder jaar had ik van alles teveel.
Het is een beetje stil nu, een anticlimax na een paar drukke dagen. We kunnen ons rustig houden tot maandag want dan komt de tweeling een paar dagen logeren. Daarna wuiven we bij vrienden 2008 uit en zullen er op de gepaste manier 2009 inzetten. We zullen weer 3 zoenen geven en mekaar het allerbeste toewensen en natuurlijk met een heleboel goede voornemens het nieuwe jaar starten.
Kerstmis vieren is nu zo totaal anders geworden dan vroeger.
Als klein meisje keek ik altijd uit naar Kerstavond. We hadden toen nog geen TV maar brachten de lange winteravond door met een gezellig etentje. Dan aten we tomatensoep met heeeel veel balletjes. Ik mocht op de vooravond van Kerst altijd balletjes rollen en "kroketjes" helpen draaien om te eten bij konijn of een grote kip ( pas later deed de kalkoen zijn intrede) en daarbij smulden we van die zelfingelegde peertjes!! Daarna speelden we soms met het ganzenbord of het paardjesspel en was er muziek op de achtergrond.( Strauss: het land van de glimlach, de mooie blauwe Donau, Stille nacht Heilige nacht... kwamen steevast uit die grote houten bak die we radio noemden en die stond te prijken op de buffetkast!)
Pure Kerstnostalgie..
Nu behoren we tot de sandwichgeneratie met onze kinderen die we het beste ter wereld willen geven aan de ene kant en vaak met onze ouders of éen ervan aan de andere kant. En op Kerstmis en Nieuwjaar komen we dan meestal samen want we willen mekaar een Zalige Kerst wensen en een week later een gelukkig Nieuwjaar. Daarbij moeten we allemaal eten en drinken en moeten we geschenkjes geven en willen we persé weten wat de kinderen op school gedaan hebben en hoe het op het werk is .. Kortom teveel verplichte nummertjes omdat het al jaren zo is. En zo komt het dat je op éen week tijd een paar kilootjes bijkomt omdat je de kans niet hebt om veel te bewegen. Daarom bij deze mijn wens aan alle sandwich-lotgenoten een goede gezondheid , weinig eten en veel bewegen de komende weken en laten we genieten van onze eigen ,broze cocon!!!
En tot slot het Kerstverhaal en de kribbe. Ik had het stalletje dat we vanuit Afrika meegebracht hadden weer eens boven gehaald en opgesteld.Toen kleinzoon 2 op Kerstavond aankwam, zag hij het staan en vertelde mij dat alle deurtjes open waren waren en het kindje nu in het stalletje lag. Gelukkig kon oma vlug de link leggen en herinnerde ik mij iets van een adventskalender bij de dochter... Op mijn reactie ivm het "kindje", wist de schoondochter te vertellen dat bij hen het " kerstverhaal" wel heel live beleefd werd de voorbije dagen. De tweeling had er niets beter op gevonden om Maria en het kindje Jezus te spelen... Gelukkig was kleinzoon 1 er om hen erop te wijzen dat het kindje nog niet in de stal mocht.....Ik had die 2 schatjes willen bezig zien..... Hoe lang zal het " Kerstverhaal " hen blijven boeien en... wat had ik graag eens, op dat moment, in het hoofd van de zoon gekeken!!!
Kerst Is... samen zijn Is ...overal lichtjes aan Is...weer intens bij elkaar horen Is ...einde en daarna een nieuw begin Is...een warme handdruk en een hartelijke groet Is...houden van elkaar en dan kan het niet meer stuk Is gezelligheid geborgenheid dankbaarheid
Het druilerige weer is niet erg bevorderlijk voor het humeur maar we doen ons best hoor. De kinderen en kleinkinderen ( 6 in totaal Ludovikus!!) zijn er ook nog en dat scheelt een slok op de borrel... of hoe zeggen de Antwerpenaren het " een neutje"? Zaterdagavond waren we uitgenodigd door dochter en schoonzoon samen met de andere ouders op een verrassingsetentje voor een speciale gelegenheid in de Troubadour ergens in Antwerpen. Het was een heerlijke, lekkere, gezellige verrassing maar uiteindelijk weer niet goed voor de "lijn" en er volgen nog zo'n paar dagen....Waarom moeten wij vrouwen daar altijd mee rekening houden!!! De ma van de schoonzoon en mijn ventje speelden Bob. Mijn vechtgenoot deed het prima maar te horen aan de verhalen van de schoonzoon was de andere Bob eerder " Bobette!!!! en was het maar best dat zij niet heeft moeten blazen. ( enkel de schoonzoon was de uitverkorene en zonder problemen!!!). Gisteren hadden we een gezellig dag samen met vrienden die hier op bezoek waren en dat heeft ook deugd gedaan want we konden weer volop bijpraten. Gisterenavond rond 9.30u kreeg ik dan een telefoontje van de zoon. Ons oudste kleindochtertje was ziek en ze moest oma hebben....We wonen nu niet zo dicht bij elkaar en even binnenwippen zit er dus niet in maar ik heb haar langs de telefoon getroost en tussen de traantjes door hebben we mekaar een dikke " telefoonknuffel en -kus " gegeven. Toen ik haar vanmorgen terug opbelde, klonk ze al stukken beter!!! En zo gaan we naar Kerstavond toe en..meteen ook het verjaardagsfeestje voor de dochter die uitgerekend op 24 dec jarig is!!! ( vindt ze helemaal niet zo plezant....maar sorry zus, al kan ik niet beweren dat we er voor niets tussen zaten : :
Ik was vandaag op Thea 's blog en ze vertelde dat ze nog niet in de Kerstmood is. Hier is het ook van dattem alleen denk ik de reden te kennen. De boom staat versierd in huis en de pakjes liggen klaar. Buiten straalt onze ster ook hoog in de mast, ik zorgde zelfs voor Kerstmuziek op mijn blog en toch... ik geraak maar niet in de mood erger ik zie er zelfs een beetje tegenop!! Ik vrees dat het alles te maken heeft met die eerste Kerst zonder ma. Die jaarlijkse gewoonte om op bezoek te gaan op Kerstdag zelf en gezellig bij haar te zijn... jongens wat zal ik dat missen en dan komt die nieuwjaarsdag.... het mag voor mij dit jaar snel voorbij zijn. Ik weet nog niet hoe ik die dagen moet aanpakken zonder hier als een " lopende kraan " rond te lopen. Ik ben kwaad op mezelf dat het maar niet lukt om de knop om te draaien want ik wil die dagen voor mijn omgeving niet verbrodden maar de " waterlanders" zoals ons ma ze zo mooi beschreef, zijn altijd dicht in de buurt, ik heb echt niet veel nodig om te grienen!!! Ik hoop nu maar dat de kleinkinderen mij helpen om de avond " normaal" door te komen. T doet zijn best maar ja uiteindelijk moet ik er zelf uit geraken en het gaat zo moeilijk en dat maakt mij soms doodongelukkig temeer omdat ik weet dat het uiteindelijk voor ma allemaal beter is zo. Waarom is het zo moeilijk die gedachte te laten primeren? !!! Niet een echt Kerstgevoel hé.. Maar het zal wel komen zeker???
)
:
){kind=link}
