Er was een grijze en natte Ronde voorspelt, maar aan de start in Brugge bleef het alvast droog. In de loop van de dag zou de zon er zelfs doorkomen en heerste er een aangename temperatuur. Om kwart voor tien deze ochtend gaf burgemeester Patrick Moenaert het startschot op de Brugse Grote Markt. Fabian Cancellara (Leopard) vertrok er als topfavoriet na zijn exploten in de E3 Harelbeke van vorige zaterdag. Wie zou hem kunnen volgen? Tom Boonen (QuickStep) en Philippe Gilbert (Omega Pharma-Lotto) werden bestempeld als de grote uitdagers van de Zwitser.
In Oostkamp lag het officiële begin van de wedstrijd. Vanaf dan regende het aanvalspogingen waarbij ook enkele landgenoten hun kans waagden zoals Koen Barbé (Landbouwkrediet), Steven Caethoven (Veranda's Willems) en Dominique Cornu (Topsport Vlaanderen). Meer dan 49 kilometer werden in het eerste wedstrijduur afgelegd. Even later slaagden vijf renners er in om definitief van het peloton weg te rijden: Mitchell Docker (Skil), Roger Hammond (Garmin-Cervélo), Jeremy Hunt (Team Sky), Sébastien Turgot (Europcar) en Stefan Van Dijk (Veranda's Willems). De Belgen hadden de vlucht gemist. Behalve Flecha (Team Sky) en het trio Farrar-Haussler-Hushovd (Garmi-Cervélo) waren er ook geen ploegmaats mee van kanshebbers op de eindzege.
Na de kasseien van de Paddenstraat ontstond er een groep van 19. Mark Cavendish (HTC-Highroad) was mee, net als zijn ploegmaat Bernhard Eisel, Gert Steegmans (QuickStep) en Edvald Boasson Hagen (Team Sky). Andriy Grivko (Astana) zou het gat dichtrijden en in zijn zog het peloton meebrengen. Daar reden de mannen van Leopard op kop. Naast Wouter Weylandt moest ook Stuart O'Grady, belangrijkste luitenant van Cancellara, zijn krachtenarsenaal al aanspreken halfweg koers. De leiders lagen op dat moment meer dan drie minuten voorop.
In de aanloop naar de zone van de waarheid reden enkele renners lek waaronder belangrijke mannen als Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en wereldkampioen Thor Huhovd (Garmin-Cervélo). Nervositeit voor de Oude Kwaremont zorgde voor een valpartij waardoor het peloton in twee brak. Belgisch kampioen Stijn Devolder (Vacansoleil) sprong in zijn eentje naar het eerste deel. De voorsprong van de vijf leiders bedroeg bij aanvang van de Oude Kwaremont nog 1'22". Hammond was de sterkste van het kwintet en reed alleen door. Sep Vanmarcke (Garmin-Cervélo) en Greg Van Avermaet (BMC) vertoefden dan weer in de voorste gelederen van het peloton. Maar het was Sylvain Chavanel (QuickStep) die met enkele meters voorgift op het Kwaremontplein aankwam. In de achtergrond zaten zijn ploegmaats Steegmans en Boonen op de eerste rij. Simon Clarke (Astana) en Tom Veelers (Skil) sloten bij Chavanel aan.
De volgende helling op het parcours was de Paterberg. Daar plaatste Philippe Gilbert zich op kop, een demarrage volgde echter niet. Boonen en Cancellara volgden in zijn zog. Na deze helling ontstond verbrokkeling. Belangrijkste afwezigen in de groep Gilbert waren Stijn Devolder en Nick Nuyens (Saxo Bank). Voorin was de koerssituatie gewijzigd. Turgot en Docker waren nadat ze op de Kwaremont gelost waren opnieuw aangesloten bij Hammond. Veelers had Clarke en Chavanel dan weer moeten laten gaan. Vlak voor de Koppenberg smolten de twee groepjes samen. Op de Bult van Melden zouden Chavanel en Clarke echter van de anderen wegrijden. Devolder schoof op die Koppenberg langzaamaan naar het groepje Gilbert toe. Ook Nuyens maakte terrein goed. Vlak voor de Steenbeekdries zou een pak renners met daarbij Devolder en Nuyens dan ook kunnen terugkeren bij Cancellara en co.
Vlak voor de Taaienberg trokken vier renners in de achtervolging op het leidersduo. Het ging om Sebastian Langeveld (Rabobank), Juan Antonio Flecha (Team Sky), Greg Van Avermaet en Tom Boonen. Chavanel en Clarke hadden op dat moment slechts 17 seconden voorsprong. Het groepje van Boonen zou de kloof nooit dichten, want Thor Hushovd trok fors door op de Taaienberg dichtte de kloof. Boasson Hagen demarreerde vervolgens. Lars Boom (Rabobank) zou na een versnelling op de Eikenberg naar de Noor toe rijden. Op de kasseien van de Holleweg sloten ze aan bij Chavanel en Clarke.
De Molenberg was de volgende helling op het parcours. Chavanel liet daar zijn medevluchters achter zich. Hij had een halve minuut voorsprong op het trio Van Avermaet, Tom Leezer (Rabobank) en Mathew Hayman (Team Sky). Na de Molenberg kwamen daar nog Björn Leukemans (Vacansoleil) en Baden Cooke (Saxo Bank) bij. Tussen Chavanel en de vijf reden nog steeds Boom en Boasson Hagen in.
Lekke band voor Gilbert vlak voor de Haaghoek. Daardoor zat hij te ver toen Boonen demarreerde op deze kasseistrook, met Cancellara en Filippo Pozzato (Katusha) in zijn wiel. De Haaghoek werd onmiddellijk gevolgd door de Leberg. En daar was het tijd voor de Beer van Bern. Cancellara zette de achtervolging in op Chavanel die 25 seconden voor hem uitreed. Niemand kon hem volgen. Het duurde dan nog een achttal kilometer, tot de Valkenberg, vooraleer hij Chavanel zou bijhalen. De Fransman koerste nochtans niet voluit en nam de tijd om wat te eten en te drinken. Wat dat drinken betreft had Cancellara dan weer een probleem. Hij had geen bidon meer bij zich en vroeg aan de verzorgers van andere teams om een drinkbus, maar kreeg er geen. Zichtbaar nerveus nam hij er dan één aan van de neutrale wagen. Chavanel werkte niet mee met Cancellara. Omdat hij Boonen in de ploeg heeft en omdat Cancellara te sterk is liet ploegleider Wilfried Peeters aan de volgwagen van Leopard weten. Dit jaar was voor het eerst een camera en microfoon geplaatst in enkele volgwagens, waaronder die van QuickStep, zo hoorden we Peeters het volgende meedelen aan zijn collega van Leopard: "He's too strong".
Achterin had zich ondertussen een omvangrijke groep gevormd. Gilbert was goed voorin te vinden na zijn inhaalrace. In dit pelotonnetje waren de mannen van BMC het best vertegenwoordigd met maar liefst zeven van hun acht renners. Enkel Karsten Kroon was er niet bij, hij was na een val afgevoerd naar het ziekenhuis. Een gretige Greg Van Avermaet bepaalde het strakke tempo op Tenbosse. Ook Vacansoleil stelde alles in het werk om Cancellara en Chavanel bij te benen. Stijn Devolder en Thomas De Gendt namen een deel van het kopwerk voor hun rekening. Toch bleef de achterstand lange tijd hangen op een volle minuut. Ineens ging het echter snel bergaf.
Bij het binnenrijden van Geraardsbergen had het kopduo nog een voorgift van 50 seconden op de Markt waren dat er nog 40. Op de Vesten verminderde het verschil zienderogen. Aan de voet van de Muur bleven nog een luttele vijf seconden over. Philippe Gilbert plaatste dan snel een demarrage. Hij zou echter niet alleen wegraken. Samen met vier anderen kwam hij wel afgescheiden boven. Het ging om Cancellara, Chavanel, Leukemans en Alessandro Ballan (BMC). Hoewel Cancellara dus leek weg te zakken op de Muur sloot hij na de top toch nog aan bij Gilbert. Na de aankomst verklaarde de Zwitser dat hij krampen had door te weinig te drinken.
Op de strook tussen de Muur en de Bosberg kwamen nog zeven renners aansluiten: Boonen, Flecha, Langeveld, Nuyens, Staf Scheirlinckx (Veranda's Willems), George Hincapie (BMC) en Gerraint Thomas (Team Sky). Philippe Gilbert demarreerde op de Bosberg. Zou hij een Van Hooydonckske doen? Neen. Na de top volgden nog twaalf kilometer naar de aankomst in Meerbeke en dat bleek te ver voor een solo voor Gilbert met de nipte voorsprong die hij maar had, zo'n tien seconden. Hij zette zich daarom recht en hoopte nog goed te zijn in een eindsprint. We kregen dus opnieuw een kopgroep van twaalf. Er volgden demarrages van Ballan, Nuyens, Flecha, Langeveld en Thomas. Niemand leek weg te kunnen rijden tot op vier kilometer. Toen versnelde Cancellara. Chavanel kon aanpikken en ook Nuyens, zij het met heel wat moeite. Deze drie sprintten in Meerbeke voor de zege. Nick Nuyens was de sterkste. Chavanel, die wat gehinderd werd door Cancelara, finishte als tweede. Topfavoriet Cancellara werd uiteindelijk derde. Tom Boonen glipte in de laatste lijn bijna naar de drie toe en zou zo vierde worden.
Daags na de E3 Harelbeke stond Gent - Wevelgem op het programma. Deze wedstrijd maakt deel uit van de World Tour en daarom had Patrick Lefèvre er op gehamerd dat Tom Boonen voor QuickStep kostbare punten zou pakken, want tot nu toe stonden zijn mannen diep onderin het klassement. De ranking van de individuele renners is van belang voor de positie van de volgwagen in de karavaan in races van de World Tour. Cruciaal dus met het oog op de Ronde van Vlaanderen volgende zondag. Boonen kwam gisteren dan ook niet aan de start van zijn geliefde E3 die hij al vier keer won. Fabian Cancellara (Leopard - Trek), die de E3 op indrukwekkende wijze won, reed dan weer niet mee in Gent - Wevelgem. Zo ontlopen twee topfavorieten elkaar op één week van de Ronde. Aan grote namen echter geen gebrek aan de start in Deinze. Zo waren Philippe Gilbert, Thor Hushovd, Tyler Farrar, Mark Cavendish en Filippo Pozzato wel van de partij.
Net als in de E3 werd er vanaf de start fel van leer getrokken. Na één uur was er al meer dan 50 kilometer afgelegd. Frans kampioen Thomas Voeckler (Europcar) oordeelde dat het ideale moment voor het opzetten van een vlucht was aangebroken en demarreerde. Hij zou het gezelschap krijgen van vier man waarbij twee Belgen, namelijk Steven Van Vooren (Topsport Vlaanderen) en Romain Zingle (Cofidis). De Nederlanders Albert Timmer (Skil - Shimano) en Bram Schmitz (Veranda's Willems) maakten het vijftal compleet. Hun maximale voorsprong liep op tot iets meer dan vijf minuten.
Na 130 km wedstrijd begonnen de renners aan de heuvelzone. Ze maakten in het Heuvelland een lus, waardoor ze onder meer de Kemmelberg twee keer zouden moeten beklimmen. De eerste helling, de Catsberg, lag op Frans grondgebied. Voeckler voelde zich duidelijk geïnspireerd en onderhield een sterk tempo. Schmitz en Timmer kraakten. Problemen voor Tom Boonen in het peloton. Aan de voet van de Catsberg zette de ex-wereldkampioen voet aan de grond door materiaalpech. Hij zette zich neer en wachtte rustig op de volgwagen. Doordat QuickStep zoals gezegd weinig punten had in de World Tour, hadden ze slecht volgwagen nummer 22. Op de smalle weg was er geen enkele mogelijkheid om andere wagens voor bij te steken en de snelheid lag laag. Een alerte mecanicien stapte uit de volgwagen en liep naar Boonen toe, toch had de Balenaar anderhalve minuut stilgestaan. Net als voor Cancellara in de E3 het geval was, moest Boonen aan een inhaalrace beginnen tussen de heuvels.
Aan de voet van de Kemmelberg had het koptrio Voeckler, Van Vooren en Zingle nog 2'30" voorsprong op het peloton. Voeckler was duidelijk de beste, maar hield in om niet alleen verder te moeten rijden. De finish lag immers pas 60 km verderop. In het peloton reed spurtbom Mark Cavendish (HTC - Highroad) lek. De Manx Express reed een goeie beklimming van de Kemmel en kreeg in de afdaling hulp van enkele ploegmaats waardoor hij terug kon keren in het peloton. Op de Kemmel had Philippe Gilbert (Omega Pharma - Lotto) een goede indruk gegeven. Boonen was ook in de voorste gelederen te vinden. Enkele renners trokken in de achtervolging op de koplopers in de afzink van de Kemmel: Mathew Hayman (Sky), George Hincapie (BMC) en Baden Cooke (Saxo Bank). Onder meer Thor Hushovd (Garmin - Cervélo), Gert Steegmans (QuickStep) en Philippe Gilbert kwamen hen vervoegen. Ver zou deze ontsnapping echter niet dragen. Gilbert en Hushovd demonstreerden zo toch even hun schitterende conditie met het oog op de Ronde.
Op de tweede passage van de Kemmel trok Titi Voeckler voluit door en begon aan een solo. Zijn voorgift op het peloton bedroeg boven nog een halve minuut. Nog zo'n 40 km scheidden hem van de streep in Wevelgem. Nick Nuyens (Saxo Bank), winnaar van Dwars door Vlaanderen, maakte de achterstand op Voeckler aanzienlijk kleiner in de strook na de Kemmel. Ook Greg Van Avermaet (BMC) gaf zich in de achtervolging. Nog twee mannen die toonden in goede vorm te zijn voor zondag. Mede dankzij deze twee Belgen werd Voeckler op 35 km van de meet gegrepen.
Vier renners zorgden voor de aflossing van de wacht vooraan in de koers: Sylvain Chavanel (QuickStep), Ian Stannard (Sky) en ploegmaats Peter Sagan en Maciek Bodnar (Liquigas). In het peloton werkten de ploegmaats van de sprinters. Bernard Eisel (HTC - Highroad) zette zich in voor Cavendish en Marcel Sieberg (Omega Pharma - Lotto) voor André Greipel. Zouden we een duel krijgen tussen deze twee rivalen die tot vorig jaar nog in hetzelfde team reden? Neen, want op 20 km van Wevelgem vielen enkele renners tegen de grond. Cav kreeg een tik tegen zijn achterwiel van Francisco Ventoso (Movistar) en stond even aan de kant. Pech voor HTC - Highroad, want ook hun andere sprinters Matthew Goss en Mark Renshaw lagen al uit de wedstrijd.
Na deze val was het peloton in twee gebroken. Sprinter Tyler Farrar (Garmin - Cervélo) was als enige van zijn team mee. Niemand die voor hem kon werken dus. Gelukkig was er nog volk van andere sprintersploegen. Gilbert deed er alles aan om het gat dicht te rijden opdat Greipel voor de overwinning zou kunnen sprinten. Op 10 km van de meet hadden de vluchters nog 22" voorsprong, 5 km verder was die geslonken tot 12". Het zou spannend worden. Bodnar was de eerste die vooraan afhaakte. Ondertussen liepen de seconden weer wat op. Gilbert zette alles op alles om het gat te dichten. Voorbij de boog van de twee kilometer plaatste Stannard een demarrage. Doordat Chavanel nu niet meer in koppositie lag, kon ook QuickStep voluit voor een sprint gaan. In de laatste hectometers werd Stannard toch nog gevat. Tom Boonen was de rapste van het pak. Daniele Bennati (Leopard - Trek) en Tyler Farrar mochten mee op het podium. Greipel eindigde als vierde. Winnaar Boonen bedankte na de aankomst zijn ploegmaats voor het knappe werk. Na de finish was er nog een val van Leonardo Duque (Cofidis) en Yoann Offredo (FDJ). De schade leek mee te vallen.
Dat Boonen de E3 aan zich voorbij moest laten gaan, heeft geloond. Door de overwinning van Boonen pakt QuickStep belangrijke punten in de World Tour. Volgens Patrick Lefèvre werd de hele affaire opgeklopt door de media en ging er geen zware discussie met Boonen aan vooraf. Zelf zegt de Balenaar dan ook dat ploegbelang boven het eigenbelang moet staan. In elk geval: opdracht volbracht voor QuickStep.
Vanaf dit jaar spreken we niet langer van de E3 'Prijs' Harelbeke, maar van de E3 Harelbeke. Aangezien de E3 niet tot de World Tour behoort, kozen verschillende grote namen voor Gent-Wevelgem van morgen waar wel punten te pakken zijn. Het puntenaantal van de ploegen in dat klassement bepaalt immers de plaats van de volgwagens in andere races uit de World Tour, zoals de Ronde van Vlaanderen. QuickStep bijvoorbeeld heeft nog geen punten en daarom werd Tom Boonen door Patrick Lefèvre gesommeerd om de E3 te laten vallen en alles op Gent-Wevelgem te zetten. Die andere grote Belgische coureur, Philippe Gilbert (Omega Pharma - Lotto) liet Harelbeke ook aan zich voorbijgaan. Dat de E3 niet tot de World Tour behoort heeft ook nog andere gevolgen. De renners moeten dan immers zonder oortjes rijden. Normaal zou er een protestactie hebben plaatsgevonden, men zou toch mét oortjes starten. Doordat UCI-voorzitter Pat McQuaid deze week echter stelde bereid te zijn tot nieuwe gesprekken zagen de renners af van hun wilde plannen. Om twaalf uur startten de renners in Harelbeke zonder problemen voor een tocht van 203 km met 12 hellingen onderweg. De aankomst lag eveneens in Harelbeke.
En er werd met een razend tempo aan deze wedstrijd begonnen. De eerste twee uren verplaatste het peloton zich tegen een gemiddelde van om en bij de 47 kilometer per uur. Daardoor raakte geen enkele aanvaller weg. Ook ouwe rot in het vak Niko Eeckhout (An Post -Sean Kelly) slaagde er in de beginfase niet in weg te rijden. Na twee uur koersen konden acht renners dan toch een kloof slaan met het peloton. Sep Vanmarcke (Garmin-Cervélo) en Jurgen Van De Walle (Omega Pharma - Lotto) waren er bij. Dit zijn de namen van hun kompanen: Stuart O'Grady (Leopard - Trek), Aleksandr Kuschynski (Katusha), Michael Morkov (Saxo Bank), Benjamin King (Team Type 1), Sébastien Hinault (AG2R) en William Bonnet (FDJ). Een groep van vijf trok in de achtervolging, met daarbij Eeckhout, maar zij zouden nooit naar de kop toe kunnen rijden.
In het peloton kende Fabian Cancellara (Leopard - Trek) enkele moeilijke momenten. Niets mis met zijn conditie, wel met zijn materiaal. De Zwitser reed twee keer lek en moest één keer van fiets wisselen. Dat gebeurde vlak voor de Taaienberg, geen wonder dat Spartacus zijn fiets gefrustreerd aan de kant smeet. Hij zou echter zonder probleem in het peloton kunnen terugkeren en daarna de wedstrijd kleuren.
De Taaienberg dus. Bij aanvang van deze beklimming had de kopgroep 2'30" voorsprong op het peloton. Daar maakte vooral Garmin-Cervélo tempo, ook al hadden ze met Vanmarcke een mannetje mee voorin. Diezelfde Vanmarcke maakte ondanks een lekke voorband toch een goede indruk op de Taaienberg. Hij zou na de beklimming een nieuw wiel krijgen van de neutrale wagen. Na de Taaienberg bestond de kopgroep nog uit zes man. King en Kuschynski hadden de andere jongens moeten lossen. In het peloton trok wereldkampioen Thor Hushovd (Garmin-Cervélo) de kar op de Taaienberg. Het hele speelveld werd uiteen geslagen. Er ontstond een groepje met daarin Heinrich Haussler, ploegmaat van Hushovd die zelf uiteindelijk de boot zou missen. In dit groepje dat de koplopers het dichtst op de hielen zat waren ook Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en Nederlands kampioen Niki Terpstra (QuickStep) aanwezig. Vanuit de achtergrond kwam Cancellara opzetten. Het begin van een spectaculaire remonte.
Op de Paterberg wederom een sterke Sep Vanmarcke. Hij liet zijn medevluchters makkelijk achter zich en ging er alleen vandoor. De volgende helling op het traject was de Oude Kwaremont. Cancellara zette op indrukwekkende wijze zijn tocht verder en pikte aan bij een groepje met onder meer Bram Tankink (Rabobank). O'Grady liet zich uitzakken om zijn Zwitserse kopman te kunnen bijstaan. Zonder instructies uit de oortjes, gewoon op eigen initiatief. "Door ervaring" zei de Australiër achteraf.
Vanmarcke werd op 25 km van de streep ingelopen door het groepje Roelandts-Haussler. Even later kwamen Cancellara en co aansluiten. Bram Tankink demarreerde op 17 km van Harelbeke. Cancellara sprong naar de Nederlander toe en trok meteen door. Tankink kon zelfs niet proberen zijn wagonnetje aan te haken, want hij kreeg krampen. Maar laten we eerlijk wezen, meegaan met een losgeslagen Cancellara zou er toch niet hebben ingezeten. Solo triomfeerde Spartacus na 200 km wedstrijd en volgt zichzelf op. Wat hij vandaag liet zien belooft voor de Ronde van Vlaanderen. Vorig jaar was Cancellara de sterkste in zowel de E3, de Ronde als Parijs-Roubaix. Zoals het er nu naar uitziet lijkt hij in staat dat kunstje nog een over te doen. Zijn dichtste achtervolgers strandden op 1 minuut vandaag. Het spurtje voor de tweede plaats werd gewonnen door Jürgen Roelandts voor Vladimir Gusev (Katusha). Vanmarcke viel na een knappe race, net naast het podium.
Goss pakt de bloemen in atypische Milaan - Sanremo
Onder een stralend lentezonnetje presenteerden 198 renners zich even voor tien uur in Milaan voor de start van de Italiaanse klassieker Milaan - Sanremo ofwel La Primavera. Voor de start werd een minuut stilte gehouden ter nagedachtenis van de slachtoffers van de aardbeving en tsunami die Japan vorige week teisterde. De Japanse kampioen Takashi Miyazawa kon zijn tranen niet bedwingen. Na de blijk van medeleven trok het peloton zich op gang voor een tocht van 298km met onderweg zeven hellingen.
Al na 10km vormde zich een kopgroep van vier man. Daarbij één Belg: Nico Sijmens (Cofidis). Zijn metgezellen waren hardrijder Mikhail Ignatiev (Katusha), Alessandro De Marchi (Androni Giocattoli) en jawel de Japanse kampioen Miyazawa (Farnese Vini). Ze reden een voorsprong bijeen van 14 minuten. Vanaf dan begon die stelselmatig te slinken. Tijdens de beklimming van Le Manie, de tweede helling van de dag, haakten Sijmens en zijn Japanse collega af. Op de top hielden koplopers Ignatiev en De Marchi net iets minder dan twee minuten over op het peloton.
Hoewel het weer er bij de start prachtig uitzag, hadden de wolken zich toch bijeengepakt en door regenval lag de afdaling van Le Manie er glad bij. En dat eiste zijn tol. Vooraan verloor De Marchi het wiel van Ignatiev. De Rus zou hem op het vlakke stuk nadien opwachten. Ook in het peloton verliep het dalen moeizaam. Oscar Freire (Rabobank), winnaar van vorig jaar, ging uit de bocht in de afdaling. Het kostte de Spanjaard enige tijd om zich met een nieuwe fiets weer op gang te trekken. De afdaling van Le Manie zorgde voor grote verbrokkeling en een omvangrijke groep van maar liefst 42 renners kon zich afscheiden. Enkele grote namen hadden de boot gemist: de gevallen Oscar Freire, Mark Cavendish en de ploegmaats Tyler Farrar en Thor Hushovd (Garmin-Cervélo). Ignatiev en De Marchi wachtten de achtervolgers op en zo kregen we een kopgroep van 44 man. Daarbij zaten onder andere volgende renners: Alessandro Ballan (BMC), Tom Boonen (QuickStep), Fabian Cancellara (Team Leopard), Philippe Gilbert (Omega Pharma - Lotto), Matthew Goss (HTC-Highroad), André Greipel (Omega Pharma - Lotto), Heinrich Haussler (Garmin-Cervélo), Leif Hoste (Katusha), Vincenzo Nibali (Liquigas), Alessandro Petacchi (Lampre), Filippo Pozzato (Katusha), Jürgen Roelandts (Omega Pharma - Lotto), Peter Sagan (Liquigas) en Greg Van Avermaet (BMC).
De vraag was wie er in het peloton nog zou rijden. Farrar en Hushovd hadden Haussler voorin. HTC had net al een inspanning moeten leveren om Cavendish na oponthoud terug te brengen én Goss zat in de kopgroep. De wat kleinere ploegen trokken dan maar aan de kar en uiteindelijk ook Rabobank. Freire zou zijn vierde Primavera kunnen winnen. De achterstand bleef lange tijd hangen op twee minuten.
Op de Cipressa stak Valerio Agnoli (Liquigas) vooraan het vuur aan de lont. Ver reikte zijn uitval niet. Dan volgde een prik van Yoann Offredo (FDJ). De poging van Yaroslav Popovich (Radio Shack) was de meest succesvolle. Van Avermaet deed de aanval van de Oekraïner teniet en bracht het gros van de groep terug. Vanuit het peloton waagde Michele Scarponi (Lampre) de sprong naar voor. De Italiaan zou een kloof van één minuut moeten overbruggen. Zou dat lukken?
In het tussenstuk tussen de Cipressa en de Poggio reden vier renners weg: Greg Van Avermaet, Stuart O'Grady (Team Leopard), Steve Chainel en Yoann Offredo (beiden van FDJ). Hoewel Roelandts en Greipel zich afbeulden voor Gilbert konden ze het viertal niet bijbenen. Scarponi daarentegen slaagde wel in zijn opzet. Enkele kilometers voor het oprijden van de Poggio kon hij zijn wagonnetje aanhaken bij de groep Boonen-Gilbert. Bij het aanvatten van die Poggio bedroeg de voorsprong van de koplopers een halve minuut. Al snel viel het stil en Van Avermaet plaatste een demarrage. Solo bereikte hij de top. Maar zijn voorsprong bedroeg slechts zo'n 10 seconden. O'Grady gaf in de afdaling alles om zijn kopman Cancellara terug te brengen. Ook Nibali smeet zich naar beneden. De onfortuinlijke Van Avermaet werd dan ook vlak na de afdaling van de Poggio gevat.
De Poggio had slachtoffers geëist, waaronder Boonen. Nog een achttal renners zou strijden voor de overwinning. In de straten van Sanremo moesten nog iets meer dan drie kilometer worden afgelegd. Philippe Gilbert besloot te demarreren. Pozzato reed het gat dicht en zoals op het WK van vorig jaar hield Pipo ook nu de benen stil in plaats van mee te werken. Na een ultieme uitval van Offredo wachtte een spurt. Daarin was de Tasmaniër Matthew Goss de sterkste. Cancellara strandde aan het wiel. Gilbert mocht mee op het podium.
Een nieuwigheid in het wielerpeloton dit jaar: vanaf dit seizoen is het verboden met 'oortjes' te rijden in wedstrijden die niet behoren tot de World Tour. Door de oortjes zijn de renners verbonden met de volgwagen. De UCI schafte het gebruik van deze communicatieapparatuur af om te verhinderen dat het wedstrijdverloop te veel wordt bepaald vanuit de volgwagen.
Zaterdag is het Belgische wielerseizoen van start gegaan met de Omloop Het Nieuwsblad, maar het wielercircus is al enkele weken geleden in gang geschoten. Zo was er in januari al de Tour Down Under in Australië. Het seizoensbegin speelt zich sinds enkele jaren ook af in het Midden-Oosten. Mannen als Tom Boonen en Fabian Cancellara maalden al heel wat kilometers in de woestijn van Qatar en nadien volgde de Ronde van Oman. Tijdens al deze wedstrijden, behalve Tour Down Under (World Tour), moest zonder oortjes worden gereden. In Qatar en Oman hielden de renners zich aan de afspraak. Dit in tegenstelling tot hun collega's in de Challenge Mallorca die de eerste dag toch met de oortjes vertrokken. Op dag twee was daar al geen sprake meer van. Een protestactie in Qatar en Oman behoorde niet tot de opties volgens de renners, ze wilden organisator ASO (die ook de Tour organiseert) en de sjeiks niet tegen de borst stoten. Wel kondigde onder meer Boonen aan te willen praten met UCI-voorzitter Pat McQuaid toen die een dagje op bezoek kwam in Oman. Van dergelijk gesprek kwam echter niets in huis.
Wat brengt het op?
Volgens de UCI zou het afschaffen van de communicatie tussen renner en volgwagen het koersverloop ten goede komen. Met de oortjes zou er teveel inmenging zijn van de ploegleiders en zou er te berekend worden gekoerst. Daarmee wordt gedoeld op de ontsnappingen die telkens vanuit het peloton nauwgezet worden gecontroleerd en dan tegen de finale, als de toppers en favorieten in actie moeten komen, worden ingerekend. Of de massasprinten waar bijna tot op de meter wordt bepaald wanneer het peloton de vluchters zal inlopen. Met de oortjes kan men ook sneller doorgeven wie mee is in een ontsnapping. Zonder oortjes moet worden gewacht tot de wedstrijdjury namen en tijden doorgeeft.
Hoewel de UCI dus hoopte op spannendere wedstrijden was dat tot nu toe niet echt gelukt. In Qatar bijvoorbeeld konden de vluchters telkens mooi worden gegrepen en eindigden alle ritten op een massasprint. Ook in Mallorca mochten de sprinters feesten. Zo won Tyler Farrar zowel de eerste rit, met oortjes, als de tweede, zonder. Een tweet van Andy Schleck, die meereed in Mallorca, illustreert dat het oortjesverbod volgens hem niet veel opbrengt: First race 2011 done without radios well it really made a difference! Not! Bunch sprint. Tot vorige week had het afschaffen van de oortjes dus nog geen verandering gebracht in het koersverloop.
Na het openingsweekend daarentegen kan men misschien van mening veranderen. In de Omloop Het Nieuwsblad wachtte Sebastian Langeveld op achtervolger Juan Antonio Flecha. De Spanjaard was genaderd tot op 13", maar leek op dat moment te breken. Met de oortjes in zou de ploegleider dat aan zijn renner hebben kunnen melden. Nu streden Flecha en Langveld samen voor de overwinning waardoor de Omloop een spannende ontknoping kreeg.
Hoe de oortjes een leven redden
Wat zijn nu de nadelen van een oortjesverbod? Via de oortjes kunnen de renners meedelen dat ze pech hebben. Zo kan in de volgwagen worden geanticipeerd door het juiste wiel klaar te houden of weet de mecanicien al wiens reservefiets hij eventueel van het dak moet halen. Er kunnen ook richtlijnen worden gegeven over gevaarlijke passages op het parcours. En met het communicatiesysteem kunnen levens worden gered. Herinnert u zich nog de Giro van 2009? Pedro Horillo viel toen tijdens een afdaling tientallen meters diep in een ravijn. Jos Van Emden, zijn ploegmaat bij Rabobank, merkte een fiets op aan de kant van de weg en realiseerde zich dat het die van Horillo was. Doordat zowel Horillo als Van Emden ver achterin de koers reden was er niemand die het ongeval had zien gebeuren. Dankzij zijn communicatieapparatuur slaagde Van Emden er in de ploegwagen te verwittigen waarop onmiddellijk een reddingsoperatie van start kon gaan. Dat redde het leven van Horillo.
Daags na de Omloop Het Nieuwsblad stond Kuurne-Brussel-Kuurne op het programma. Acht hellingen lagen de renners te wachten en twee plaatselijke ronden in Kuurne. Gelukkig waren de weersomstandigheden veel beter dan het hondenweer van vorig jaar.
Er was een verrassende wending van het koersverloop in deze Kuurne-Brussel-Kuurne. Vijf renners slaagden er in weg te rijden van het peloton: Edwig Cammaerts (Landbouwkrediet), Arnaud Coyot (Saur-Sojasun), Ramunas Navardauskas (Garmin-Cervélo), Andrew Fenn (An Post-Sean Kelly) en Arnoud Van Groen (Veranda's Willems). Fenn kon het tempo van zijn medevluchters niet aan en moest lossen. Dat kwam de Brit nog goed uit. De vier koplopers reden aan een overweg immers door het rode licht en werden onmiddellijk uit de wedstrijd gezet. Gevolg: Fenn fietste ineens aan de leiding. Hij zou het gezelschap krijgen van Sander Armee (Topsport Vlaanderen) en Mathieu Ladagnous (La Française des Jeux). De Fransman ging gisteren ook al mee in een ontsnapping.
Op de Kruisberg was Fenn er aan voor de moeite. Juan Antonio Flecha (Team Sky) daarentegen reed heel wat vinniger over deze helling. Blijkbaar was hij goed gerecupereerd van de Omloop. In de aanloop naar de Oude Kwaremont ging Belgisch kampioen Stijn Devolder (Vacansoleil) tegen de vlakte. Hij zou dus niet mee kunnen strijden in het peloton. Flecha was op de Kwaremont weer in de voorste gelederen te vinden. Samen met Tom Boonen (QuickStep) kon hij een kloofje slaan. Twee man sloten bij hen aan: Mirko Selvaggi (Vacansoleil) en Ian Stannard, een ploegmaat van Flecha. Het kopduo Ladagnous en Armee hadden op dat moment nog anderhalve minuut voorsprong. Het viertal met Boonen en Flecha zou hen niet inlopen, na enkele kilometers werden ze immers gegrepen door het peloton. Frans kampioen Thomas Voeckler (Europcar) waagde zijn kans op de Côte de Trieu. Maxime Vantomme (Katusha) pikte zijn wagonnetje aan. Vijf renners zouden na de Trieu naar de twee toe rijden: Sergei Lagutin (Vacansoleil), Sébastien Minard (AG2R), Mathew Hayman (Team Sky), Martin Velits (HTC-Highroad) en de Belg Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) die ook in de Omloop ten strijde trok. Deze zeven haalden Ladagnous en Armee bij op zestig kilometer van de meet.
Het eerste pelotonnetjes volgde op anderhalve minuut. Daarin organiseerde vooral QuickStep de achtervolging. Een tweede groep met daarbij Stijn Devolder, Greg Van Avermaet (BMC) en Tyler Farrar (Garmin-Cervélo) kon op Nokereberg de aansluiting maken. De leiders werden gegrepen op iets meer dan dertig kilometer van de aankomst.
Lars Bak (HTC-Highroad) waagde zijn kans. De Deen ging alleen de eerste van twee plaatselijke ronden in. In die ronde zou hij echter worden bijgehaald door drie man: Jimmy Engoulvent (Saur-Sojasun), Sébastien Hinault (AG2R) en Alessandro Proni (Acqua e Sapone). Engoulvent plaatste een demarrage op zes kilometer van de meet. Het peloton zat toen al op de hielen van de koplopers. Boonen maakte de sprong vanuit het peloton naar Engoulvent. De twee hielden het uit tot op twee kilometer voor de streep. Het zou een sprint worden.
De mannen van Sky bereidden de sprint voor. Edvald Boasson Hagen loste Juan Antonio Flecha af op 300 meter. Te vroeg om zelf voor de overwinning te gaan. Het was ploegmaat Christopher Sutton die het afmaakte voor het Britse team. Yauheni Hutarovich (La Française des Jeux) finishte op de tweede plaats, voor André Greipel (Omega Pharma-Lotto). Jonas Vangenechten (Wallonie Bruxelles) was eerste Belg. Hij eindigde op de vijfde plaats.
Het Belgische openingsweekend zit er op zonder Belgische winnaar. Gisteren trok de Nederlander Sebastian Langeveld (Rabobank) aan het langste eind en vandaag de Australiër Christopher Sutton. In elk geval waren het mooie wedstrijden. Dankzij het oortjesverbod?
Langeveld wint Omloop met enkele centimeters voorsprong
Omstreeks half twaalf deze middag werd op het Gentse Sint-Pietersplein het Belgische wielerseizoen op gang geschoten. Het peloton vertrok voor een tocht 203 km, met negen hellingen en drie passages langs de Haaghoek. Alle renners verschenen aan de start zonder oortjes.
Al gauw ontstond een kopgroep van acht man met daarbij drie Belgen: Steven Caethoven (Veranda's Willems), Sébastien Delfosse (Landbouwkrediet) en Steven Van Vooren (Topsport Vlaanderen). De vijf anderen waren: Sébastien Chavanel (Europcar), Mathieu Ladagnous (La Française des Jeux), Aleksejs Saramontis (Cofidis), Bram Schmitz (Veranda's Willems) en Ronan Van Zandbeek (Skil-Shimano). Deze acht reden een maximale voorsprong van acht minuten bij elkaar.
Op de kasseien van de Donderij was het peloton genaderd tot op één minuut. Tom Boonen (QuickStep) testte er even de benen en gaf een goede indruk. Hij toonde zich eveneens op de Taaienberg door lange tijd het tempo te bepalen, maar een aanval kwam er niet. Verbrokkeling was er des te meer. Onder de gelosten Belgisch kampioen Stijn Devolder (Vacansoleil), Bernhard Eisel (HTC-Highroad) en Edvald Boasson Hagen (Team Sky). Vooraan hadden de hellingen en kasseistroken eveneens hun tol geëist. Er bleven nog drie renners over: Schmitz, Saramontis en Ladagnous. Op de Eikenberg kwam er echter een einde aan hun verhaal.
De Nederlander Sebastian Langeveld (Rabobank) reed weg op diezelfde Eikenberg. Dit was de zesde helling van de dag en lag op iets meer dan 50 km van de finish. Niemand ging mee met Langeveld, hij begon dus aan een lange solotocht. In het kleine pelotonnetje achter hem zaten favorieten als Tom Boonen, Philippe Gilbert (Omega Pharma-Lotto) en wereldkampioen Thor Hushovd (Garmin-Cervélo). Ondanks verwoede inspanningen kon Devolder niet meer uit de achtergrond terugkeren. Boasson Hagen slaagde daar wel in.
Philippe Gilbert zette zich aan kop op de kasseien van de Holleweg, maar van een demarrage was geen sprake. Yoann Offredo (La Française des Jeux) waagde wel zijn kans en zou vier man in zijn zog meekrijgen: John Degenkolb (HTC-Highroad), Mathew Hayman (Team Sky), Martijn Maaskant (Garmin-Cervélo) en Manuel Quinziato (BMC). Juan Antonio Flecha (Team Sky), de laureaat van vorig jaar, reed van Boonen en co weg tijdens de derde passage van de Haaghoek. Samen met Lars Boom (Rabobank), Luca Paolini (Katusha), Niki Terpstra (QuickStep) en de Belgen Jurgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en Frédéric Amorison (Landbouwkrediet) vond Flecha aansluiting bij de vijf. Ze hadden iets meer dan 40" achterstand op Langeveld.
In de groep van Boonen en Gilbert begon men te twijfelen. Er werd niet meer doorgereden en zo zat voor hen de wedstrijd er op. Ook in de groep van Flecha liep het niet van een leien dakje. De Spanjaard viel daarom aan op de Paddestraat, een kasseistrook van 2300 meter. Even leek het alsof Roelandts zou kunnen volgen, maar het tempo van Flecha lag te hoog. Hij bleef doorzetten en kwam langzaam dichter bij zijn ex-ploegmaat Langeveld. Na de kasseien van de Lange Munte was Flecha genaderd tot op 13". Het leek alsof hij het gat in een mum van tijd zou toerijden, maar hij bleef op dezelfde afstand hangen. Zou Flecha breken? Langeveld hield echter in. De Nederlander nam de tijd om rustig wat te eten en temporiseerde. Daardoor kon Flecha toch nog terugkomen. Dus toch een ander koersverloop door het oortjesverbod? Anders had de ploegleiding de Raborenner immers kunnen verwittigen dat Flecha op het punt stond te breken.
Maar goed. Flecha kon de aansluiting met Langeveld maken en samen reden ze Gent binnen. Op vijf kilometer van de aankomst probeerde Flecha weg te rijden van zijn medevluchter. Tevergeefs. De twee waren op weg naar een sprint op het Sint-Pietersplein. Surplacend gingen ze de slotkilometer in. Het was een bijzonder spannende spurt. Even week Langeveld af naar links waardoor Flecha niet direct naast hem kon komen. Het bleef prangend tot op de streep. Langeveld trok uiteindelijk aan het langste eind. Of Flecha vond dat de spurt van Langeveld niet fair was gelopen: "That's part of the game." Geen wrange gevoelens dus.
Hayman mocht samen met ploegmaat Flecha op het podium. Roelandts was de eerste Belg op de negende plaats. Wouter Weylandt (Team Leopard-Trek) won het sprintje van de groep met Boonen en Gilbert. Voor de verliezers van vandaag is er morgen Kuurne-Brussel-Kuurne. Kans op revanche.
Zaterdag 26 februari is het zover. Die dag gaat het Belgisch wegseizoen van start met de openingsklassieker Omloop Het Nieuwsblad. Dan mogen de laarzen de kast in, de modder en zompige weiden die het decors zijn van de cyclocross maken immers plaats voor de kronkelende wegen en heuvels van het Vlaamse landschap. Net als de voorbije jaren kan u op deze blog de verslagen lezen van de voorjaarsklassiekers. Samen met u kijk ik uit naar de exploten van onder meer Tom Boonen en Fabian Cancellara. En wat met Philippe Gilbert? Kan hij zijn eerste Ronde van Vlaanderen winnen dit jaar? Al is Vlaanderens Mooiste nog ver af, voor de toppers staat alles al in het teken van deze wedstrijd. En dankzij De Ronde, de nieuwe fictiereeks van Jan Eelen, krijgen wellicht velen onder u, net zoals ik, de smaak al te pakken. Maar goed, de Omloop bijt dus traditiegetrouw de spits af. Daags nadien volgt Kuurne-Brussel-Kuurne. Hopelijk zijn de weergoden de organisatie dit jaar wat gunstiger gezind. Door het hondenweer van vorig jaar haalden immers slechts 26 renners de finish. De Nederlander Bobbie Traksel mocht toen versteven van de kou de bloemen in ontvangst nemen. Hoe het de renners dit jaar vergaat, kan u lezen in mijn verslagen.
Het is al een grillig veldritseizoen geweest, met ups en downs voor vrijwel elke renner. De kerst- en nieuwjaarsperiode is dan ook een ideaal moment om even terug te blikken. Maar ook om vooruit te kijken naar de ontknoping in de klassementen.
In het begin van dit seizoen was het vooral wereldkampioen Zdenek Stybar die het mooie weer maakte. Het leek alsof hij klaar was dit jaar volledigte domineren. Enkele weken terug kreeg de Tsjech echter last aan zijn linkerknie. Hij volhardde echter, zo zette hij door in de modderbrij van Hamme-Zogge en deed hetzelfde in Gieten ook al zat hij in een verloren positie. Dat deed zijn knie allemaal geen goed. Op de ploegstage in het Spaanse Mojacar bleek dat Styby niet anders kon dan het rustig aan doen en voor enige tijd niet fietsen. Bye Bye, klassementen dus. Op dat moment stond Stybar aan de leiding in de GVA-trofee en de Wereldbeker. Tussen Kerst en Nieuwjaar zou de Tsjech opnieuw het veld mogen induiken.
Niels Albert kon pas met enkele weken vertraging het veldritseizoen aanvangen wegens een knieblessure. Midden oktober maakte hij zn rentree, maar de verlossende zege bleef uit tot de wereldbekercross in Koksijde. In de GVA-cross in Essen was hij op weg naar de zege, maar werd hij genekt door een lekke band in de slotronde. In de volgende wedstrijden verliep het minder vlot, zo werd hij pas 8ste in Overijse en 9de in de Scheldecross. In de WB-cross in Kalmthout maakte hij wel weer een sterke indruk totdat hij in de tweede helft in de modder vastraakte en daarna niet meer meedeed voor de hoofdprijs.
Tussen het jonge geweld is er ook nog altijd Sven Nys. De Balenaar bewijst dat hij nog lang niet heeft afgedaan. Verre van zelfs. In het begin van het seizoen liep het nochtans niet van een leien dakje. Ondertussen heeft hij echter al tien overwinningen op de teller staan.
De Grote Vier
Nys, Stybar en Albert worden bestempeld als de grote drie. Volgens Kevin Pauwels mag er echter vanaf dit seizoen worden gesproken over de grote vier. De Kempenaar rijdt alvast een heel regelmatig seizoen en kon al goed tred houden met de groten. In totaal stond hij al twaalf keer mee op het podium. Eén keer stond hij zelf op het hoogste schavotje: hij won de GVA-cross in Hasselt. In Asper-Gavere was hij er ook dicht bij, maar daar deed Nys professioneel de deur dicht. Dit seizoen heeft Kevin Pauwels alvast een grote stap vooruit gezet.
En de grote drie mogen zich aan nog meer tegenstand verwachten. Van Tom Meeusen bijvoorbeeld. Deze jongeling doet het alvast heel goed. Hij sleepte al een zege in de Superprestige in de wacht in Gieten. Daar trok hij naar de meet met Sven Nys, maar die verloor bij het uitgaan van de laatste bocht zijn pedaal en kon dus niet meestrijden voor de overwinning. Nys was er toen van overtuigd dat hij had kunnen winnen. In de Wereldbekercross in Kalmthout klopte de jonge Meeusen Sven Nys echter zuiver op de graat in de sprint. Nadat hij vorig jaar al derde was op het BK in het besneeuwde Hamme-Zogge, won hij nu dus op het sneeuwtapijt in Kalmthout. Op gladde en besneeuwde parcours voelt Meeusen zich blijkbaar in zijn sas. Een man dus om de komende weken in de gaten te blijven houden.
Pech onderweg
Wat pech betreft hebben zich al enkele opmerkelijke taferelen afgespeeld dit seizoen. Sven Nys speelde daar ongewild de hoofdrol in. In Niel reed Sven Nys de materiaalpost binnen, maar tot zijn en ieders verbazing stond er geen mecanicien klaar met een nieuwe fiets. Gelukkig schoot iemand uit het kamp van Sven Vanthourenhout hem ter hulp. Enige tijd later volgde in Gieten het pedaalincident. In de Scheldecross had Nys dan weer problemen met de ketting waardoor hij Radomir Simunek moest laten gaan. Ook Niels Albert kende zijn portie pech door, zoals gezegd,in de slotronde in Essen lek te rijden toen hij solo op weg was naar de overwinning. Bart Wellens bezeerde dan weer zijn nek op het spiegelgladde parcours in Gieten.
Klassementen
In de Superprestige staan er nog drie manches op de agenda: Diegem, Hoogstraten en Middelkerke. Op dit moment staat Sven Nys aan de leiding. Als hij de eerste positie kan vasthouden zou hij voor de 10de keer dit eindklassement winnen. Kevin Pauwels staat tweede, met twaalf punten achterstand. De jonge Kempenaar staat dan weer aan de leiding in de GVA-trofee. Pauwels kwam aan de leiding na het uitvallen van Stybar. Zijn voorsprong op Nys is echter al geslonken van 17 naar tien punten. Het wordt dus afwachten of Pauwels zijn eerste klassement zal kunnen binnenrijven dit jaar. De verschillen in punten zijn groter in de GVA dan in de Superprestige waardoor de voorsprong logischerwijs snel kleiner kan worden. Er zijn nog vier wedstrijden te gaan: Loenhout, Baal, Lille en Oostmalle.
Niels Albert staat momenteel op kop in de Wereldbeker. Ook hier is Kevin Pauwels tweede. Albert heeft echter een voorsprong van 49 punten, maar door zijn onregelmatige seizoen valt het nog maar af te wachten of hij die voorsprong kan vasthouden.
Er staat ons vast en zeker nog heel wat moois te wachten in dit tot nu toe zeer afwisselende seizoen.
