Zondag 29 januari 2012: Het wereldkampioenschap veldrijden voor profs in Koksijde. Al het hele veldritseizoen werd naar deze hoogdag toegeleefd. Na achttien jaar zou Paul Herygers een opvolger krijgen. En voor het gros van de maar liefst 61.000 toeschouwers moest en zou dat wederom een Belg worden. De buitenlandse concurrentie leek enkel van de Tsjech Zdenek Stybar te kunnen komen. Een sfeerverslag van uw reporter ter plaatse. Met een terugblik op dag één.
Zilver bij juniores en beloften
Zondagmiddag om 15 uur startte het sluitstuk van de feestelijke tweedaagse in de Koksijdse duinen. Op zaterdag hadden de Belgen echter al mogen vieren. Bij de juniores behaalde Wout Van Aert zilver. Van bij de aanvang was hij er als een pijl vandoor gegaan. Topfavoriet Mathieu van der Poel had het in de eerste helft moeilijk, maar de zoon van Adrie en kleinzoon van Raymond Poulidor zou zich herpakken. Zoals verwacht mocht onze noorderbuur de felbegeerde trui aantrekken. In de spurt klopte de Fransman Quentin Jauregie onze landgenoten Quinten Hermans en Daan Soete. Alle vijf Belgen finishten overigens in de top tien. Yorgen Van Tichelt legde beslag op plaats zes, Daan Hoeyberghs werd achtste. Bij de beloften was alweer een Nederlander favoriet: Lars van der Haar. Hij kon zichzelf opvolgen. In ronde één kon van der Haar al een kloof slaan op de Herygersduin. Belgisch kampioen Wietse Bosmans maakte de aansluiting met de titelverdediger. Onze landgenoot gaf de hele wedstrijd een sterke indruk. Jammer voor ons Belgen kreeg het kopduo het gezelschap van een tweede Nederlander, namelijk Michiel van der Heijden. Bij de laatste passage op de Herygersduin zetten ze Bosmans letterlijk in de tang. Van der Haar dook in een gat dat er niet was en Bosmans moest voet aan grond zetten. Daarna haakte hij aan van der Heijden, wat deels zijn eigen fout was. Bosmans kon het gat op van der Haar toch nog dichten en op de X-duin dook hij als eerste in de afdaling. Dat was echter niet voldoende om van der Haar af te houden. Die behaalde zijn tweede wereldtitel op rij. Bosmans kaapte na een knappe race het zilver mee, maar was zichtbaar ontgoocheld. Van der Heijden stond met een bronzen medaille op het podium. Na een dominant seizoen en de kroon op het werk in Koksijde is het zo goed als zeker dat van der Haar een elitecontract krijgt bij Rabobank. Wat de Belgen betreft, zette ook Laurens Sweeck een puike prestatie neer. Vanuit een verloren positie behaalde hij uiteindelijk toch de vijfde plaats. Gianni Vermeersch werd tiende, vlak voor Vinnie Braet. Michael Vanthourenhout werd pas 26ste. Hij had echter een tijdje aan de kant moeten blijven staan met krampen. Knap dat hij de wedstrijd uitreed.
Goud voor Marianne, brons voor Sanne
Op de tweede dag was ondergetekende zelf aanwezig op het parcours. Om tien uur postgevat in de afdaling van de X-duin. Na de koers van de profs zou deze duin de naam krijgen van de wereldkampioen bij de mannen. 's Ochtends hadden we daar dus nog het raden naar. Om elf uur gingen de dames van start. De grote favoriet was de Nederlandse Marianne Vos. Zij kon haar vijfde WK in het veld winnen en de vierde regenboogtrui op rij behalen. Het zou een mooie toevoeging zijn aan het reeds indrukwekkend lijstje van wereldtitels dat de 24-jarige Vos al bij elkaar reed. Op de baan behaalde ze al twee wereldtitels en werd ze olympisch kampioene. Ze werd wereldkampioen op de weg bij de juniores en één keer bij de profs. Dat laatste dateert al van 2006. Sindsdien werd ze telkens tweede. In de eerste ronde van het WK in Koksijde had Vos al een kloof geslagen en ze zou haar voorsprong nooit meer afstaan. Die groeide zienderogen. Aan de streep had ze een voorgift van 38". Na de aankomst gaf ze toe dat ze het technisch niet zo goed had gedaan in het zand. Toch was het best indrukwekkend om haar te zien rondrijden. Voor de overige twee medailles bleef het spannend tot aan de meet. De Nederlandse Daphny van den Brand was in het begin weggereden van de tegenstand, maar een aantal rensters kon terugkeren, waaronder onze Sanne Cant. Op de X-duin reed Cant aan de leiding. Ze zou met van den Brand strijden voor zilver. In de sprint werd Cant geklopt door de dame met de vlechtjes. Toen door de speakers weergalmde dat Cant brons had gepakt volgde gedurende één seconde even een glimp van ontgoocheling, maar daarna barstte het applaus los. Ze is de allereerste Belgisch die een medaille wint op het WK veldrijden. De tweede landgenote die meereed was Joyce Vanderbeken. Zij werd pas 24ste na een slechte start en valpartij.
Groot volksfeest
Na de honger te hebben gestild, moest er nog een plaatsje worden gezocht om de cross van de mannen te volgen. Toen we terug op het parcours wilden geraken via de Herygersduin en we de mededeling kregen dat de duin verzadigd was, vreesde uw reporter even niets van de wedstrijd te kunnen zien. Gelukkig konden we ons posteren aan de materiaalpost, aan de zijde waar de renners voor het eerst passeren. Het was dan nog twee uur aftellen tot de start. Ondertussen was het genieten van de sfeer en rondkijken. De mensenmassa was echt indrukwekkend. Het zag zwart van het volk zoals men dat zegt. Al zaten daar wel heel wat tinten geel en rood tussen. Mensen posteerden zich zelfs in bomen en bovenop containers om niets van het spektakel te moeten missen. In de materiaalzone kwam er langzaamaan meer beweging. Eén van de eersten die zich daar vertoonde was Marc Herremans, die zijn poulain Kevin Pauwels van daaruit wilde aanmoedigen. Onder andere Mario De Clercq, Danny de Bie, Jurgen Mettepenningen, Wilfried Peeters en Paul Van Den Bosch bekeken daar de wedstrijd. Opvallend waren de roze reservefietsen van Stybar.
België mocht zeven renners afvaardigen voor het WK. Daarbij hoorden drie van de vier topfavorieten, namelijk Niels Albert, Sven Nys en Kevin Pauwels. De vierde getipte winnaar was de Tsjech Zdenek Stybar. Met Klaas Vantornout was er voor Pauwels een ploegmaat van Sunweb-Revor bij. Ook Telenet-Fidea had met Rob Peeters en Tom Meeusen twee ijzers in het vuur. De zevende man die de eer van België mocht verdedigen was Bart Aernouts. Nys had graag maatje Sven Vanthourenhout in de selectie gezien, maar net als neef Dieter werd hij door bondscoach Rudy De Bie niet opgenomen in de selectie. Zeven Belgen mochten dus ons land vertegenwoordigen op de belangrijkste cross van het jaar. En dit voor het oog van maar liefst 61.000 enthousiaste toeschouwers.
Onemanshow van Albert
Een groot applaus volgde nadat op de grote schermen de start te zien was. In de materiaalzone hielden de renners er een razendsnel tempo op na. Al in de eerste ronde sprong Niels Albert weg als een duivel uit een doosje en begon hij aan zijn solo. Stybar kon het langst in zijn wiel blijven hangen. Kevin Pauwels probeerde nadien om de kloof met Albert te dichten en kwam zelfs redelijk dichtbij, maar na een tijd brak de veer. Nys maakte de aansluiting met de winnaar van de Wereldbeker, maar ook hij slaagde er niet in naar Albert toe te rijden. Hij zou de moed verliezen en uiteindelijk pas zevende worden. Stybar zakte ook door het ijs. Hij moest zijn landgenoot Radomir Simunek laten voorgaan en nog vier anderen. Styby bekleedde slechts de dertiende plaats op 3'17". Dat de Belgen de eerste zeven plaatsen zouden bezetten werd gauw duidelijk. Nog voor halfweg was de spanning voor plaats één al helemaal verdwenen. De voorsprong van Albert was zo groot dat hij zich een foutje kon permitteren. En in de materiaalpost had hij de luxe even te lonken naar het tv-scherm. Maar wie zouden de twee andere medaillewinnaars worden? Het leek er op dat dat Pauwels en Meeusen zouden zijn, maar in het slot demonstreerde Rob Peeters een knap staaltje veldritkunst. Dat was goed voor de zilveren plak. Meeusen en Pauwels zouden moeten sprinten voor brons, maar buiten beeld was Meeusen over kop gegaan. Brons dus voor Pauwels. Aernouts vervolledigde de top vijf. Vantornout finishte als zesde, Nys volgde een paar secondjes verder op 1'11" van Albert. Na de aankomst liet Nys vallen dat hij misschien geen WK's meer moet rijden. Ongetwijfeld waren dat de emoties van het moment.
Niels Albert zette een prachtprestatie neer in het Koksijdse zand. Hij maakt zo zijn seizoen meer dan goed. Door een breuk van de pols was hij enkele weken buiten strijd en mocht hij de klassementen vergeten. Nu reed hij zich alvast de geschiedenis in door wereldkampioen te worden in eigen land. Hij was al eens de beste in het Nederlandse Hoogerheide in 2009. De X-duin heette vanaf even over vier zondagmiddag de Albertduin.
(Foto: www.sporza.be)
|
Top 10
|
|
| 01.N.Albert |
in 1u06'07" |
| 02.R.Peeters |
op 24" |
| 03.K.Pauwels |
30" |
| 04.T.Meeusen |
34" |
| 05.B.Aernouts |
35" |
| 06.K.Vantornout |
1'09" |
| 07.S.Nys |
1'11" |
| 08.R.Simunek |
2'15" |
| 09.P.Walsleben |
2'24" |
| 10.S.Zahner |
2'31" |
