De Ronde van Lombardije voorbije zondag luidde het einde in van het wegseizoen. Philippe Gilbert kon zijn slag daar niet meer slaan. De Belgisch kampioen sluit het jaar echter wel af als nummer één in de World Tour. Het is zeker dat hij veel trofeeën in de wacht zal slepen, dat was dit weekend al het geval met de Flandrien. Voor de Belgen was het in het algemeen een sterk seizoen, we wonnen bijna alle voorjaarsklassiekers en in het najaar kaapte Greg Van Avermaet nog Parijs-Tours weg. We speelden dit jaar ook mee in het gebergte. Er is echter een groot verdriet dat dit wielerjaar voor ons Belgen overschaduwt: het overlijden van Wouter Weylandt.
Hoewel het een wervelend wegseizoen is geworden waarbij de Belgen heel vaak de hoofdvogel afschoten, maakten we een aarzelende start in het openingsweekend. De Nederlander Sebastian Langeveld (Rabobank) was de beste in een druilerige Omloop Het Nieuwsblad. Daags nadien sprintte de Australiër Christopher Sutton (Sky) naar de zege in Kuurne-Brussel-Kuurne. Bij aanvang van dit wielerjaar was er veel te doen omtrent het afschaffen van de oortjes - de communicatieapparatuur - in de wedstrijden die niet behoren tot de World Tour. Het zou meer spektakel opleveren zeiden de voorstanders, het zou gevaarlijke situaties opleveren zeiden de tegenstanders. Het overgrote deel van de renners was tegen dergelijk verbod en ze zouden de Ronde van Peking boycotten op het einde van het jaar. Deze koers is een stokpaardje van de UCI. Die loste het euvel echter op door de wedstrijd in handen van ASO te geven. Jawel, de organisator van de Tour. Geen enkele ploeg die het nu nog in het hoofd zou halen om deze wedstrijd als inzet te gebruiken. Het debat is echter nog niet ten einde. In plaats van het oortjesverbod volgend jaar te veralgemenen, zal de huidige situatie voorlopig gehandhaafd blijven.
Belgen aan het feest in voorjaarsklassiekers
De eerste klassieker is uiteraard Milaan-Sanremo ofwel La Primavera. Daar boekte de Australiër Matthew Goss (HTC) de mooiste overwinning uit zijn carrière. Later op het jaar zou hij die bijna overtreffen in Kopenhagen. Na de exploten in Italië en Frankrijk, met onder meer de rittenwedstrijden Tirreno-Adriatico en Parijs-Nice, verschoof het centrum van de wielerwereld zich naar de Vlaamse wegen. In de aanloop naar de Ronde van Vlaanderen toonde Fabian Cancellara (Leopard) zijn supervorm in de E3 Harelbeke. Zou hij zijn kunstje van vorig jaar kunnen overdoen? Toen won hij de E3, de Ronde en Parijs-Roubaix. Tom Boonen (QuickStep) schreef dan weer Gent-Wevelgem op zijn naam. De derde april was het zover: de Ronde van Vlaanderen, een hoogdag voor alle wielerliefhebbers. Toen was niemand er zich van bewust dat de Muur van Geraardsbergen er volgend jaar niet meer bij zal zijn. Meerbeke fungeerde voorlopig voor het laatst als aankomstplaats. Geraardsbergen was dit jaar nog het toneel van de totale omwenteling in de koers. Fabian Cancellara reed samen met Sylvain Chavanel (QuickStep) op kop. Bij het binnenrijden van de stad van de mattentaarten hadden de twee vijftig seconden voorsprong, dat was op de Grote Markt al met tien seconden geminderd. Op de Vesten was het verval spectaculair en bij de aanvang van de Muur hadden Cancellara en Chavanel nog een handvol seconden over. Gilbert demarreerde daar, maar raakte niet weg. Op de Bosberg, volgend jaar evenmin op het parcours, slaagde hij daar wel in. Met nog twaalf kilometer tot de finish was zijn verschil echter te klein oordeelde hij en liet zich inlopen. In de slotkilometers plaatste Cancellara een demarrage. Chavanel en Nick Nuyens (Saxo Bank) pikten aan. Nuyens bleek de sterkste in de sprint. Tien dagen eerder was hij overigens ook al de beste in Dwars door Vlaanderen. Volgend jaar wordt de Ronde van Vlaanderen dus volledig omgetoverd. De aankomst ligt vanaf 2012 in Oudenaarde. De Muur en de Bosberg verdwijnen en in de plaats daarvan worden zowel de Oude Kwaremont als de Paterberg drie maal beklommen. Of dit nieuwe parcours een waardige opvolger is zal nog moeten blijken. De wijziging laat alvast niemand onberoerd. Is het een positieve evolutie voor renners, alle volgers en kijkers of toch enkel voor de VIP's zoals nu vaak geopperd wordt?
Met Nick Nuyens kende Ronde een outsider als winnaar. Iemand die door sommigen al was afgeschreven en vaak kritiek te verwerken krijgt omwille van zijn manier van koersen. Hij zou teveel volgen en te weinig aanvallend zijn. Een week na de Ronde was er ook in Parijs-Roubaix een onverwachte winnaar, namelijk Johan Vansummeren (Garmin-Cervélo). Op de kasseien van Arenberg trok Vansummeren mee in een vlucht die zich bij de kop van de koers aansloot. Summie plaatste een demarrage op Carrefour de l'Arbre en trok van daaruit solo naar de vélodrome van Roubaix. Daar kende de Limburger zijn moment van glorie. Een meesterknecht als Vansummeren, verdient het bekroond te worden. Het is een man die het waard is de kassei boven zijn hoofd te steken. Alsof zijn overwinning in de Helleklassieker nog niet voldoende emoties teweeg bracht, vroeg hij zijn vriendin Jasmine nog ten huwelijk naast het podium.
Het Waalse goudhaantje
Vooraleer koers te zetten richting Wallonië was er een niet zo belangrijke omweg langs Nederlands Limburg voor de Amstel Gold Race. Op de Cauberg was niemand opgewassen tegen Philippe Gilbert. Dat belooft voor het WK dat daar volgend jaar gereden wordt. Het hoofddoel van Gilbert dit jaar was het winnen van Luik-Bastenaken-Luik. Dat hij in opperste conditie verkeerde om zijn droom waar te maken bewees hij in de Amstel. En ja, ook de Brabantse Pijl had Phil al op zijn naam geschreven, waar hij won van Björn Leukemans. Vooraleer op zondag Luik te rijden, staat op woensdag traditioneel de Waalse Pijl op het programma. Van het drieluik Amstel-Waalse Pijl-Luik was dit volgens Gilbert de moeilijkst haalbare kaart. De Muur van Huy was niet echt zijn ding zei hij. Maar dit jaar rekende hij af met zijn zwarte beest. Het leek nu zo goed als zeker dat Gilbert op 'zijn' wegen zou winnen. Met zijn superconditie zou hij in La Doyenne inderdaad iedereen aftroeven. De gebroeders Schleck (Leopard) beenden Gilbert bij tot de laatste meters, maar ze waren kansloos. Gilbert slaagde er in zijn grote droom waar te maken.
In de aanloop naar de Tour, waar Gilbert absoluut de openingsrit wilde winnen, werd hij eerst nog Belgisch kampioen. Hoewel op voorhand werd gezegd dat het parcours wellicht niet selectief genoeg zou zijn. De driekleur stond het Waalse goudhaantje goed. De nieuwe haarkleur die hij zich erbij liet aanmeten was minder geslaagd. In augustus zou hij ook nog de titel van Belgisch kampioen in het tijdrijden op zijn palmares bijschrijven. Gilbert bereikte zijn doel in de Tour. Hij won inderdaad de openingsetappe met aankomst op de Mont des Alouettes en reed zich zo voor even in het geel. Phil streed lange tijd mee voor het groen, maar dat was te hoog gegrepen.
Verdriet om Wouter
De vreugde in het voorjaar voor ons Belgen staat in schril contrast met de klappen die de wielerwereld te verwerken kreeg in de maanden mei-juni. Op 9 mei liet Wouter Weylandt het leven in de derde etappe van de Giro. Hij viel in de afdaling van de Passo del Bocco en overleed ter plaatse. Weylandt werd amper 26 jaar. Bij het begin van dit jaar leek alles WW Special nog voor de wind te gaan. De flamboyante Gentenaar maakte de overstap van QuickStep naar het nieuwe Leopard. Maar vooral, hij zou voor het eerst vader worden. Op 1 september beviel zijn vriendin An-Sophie van hun dochtertje Alizée, Wouter heeft de naam nog mee gekozen. De dag na zijn overlijden werd de etappe in de Giro geneutraliseerd. Elke ploeg reed tien kilometer aan kop. Als laatste was zijn ploeg Leopard aan de beurt. Samen met Tyler Farrar, zijn boezemvriend, overschreden ze de meet waarbij de tranen over hun wangen rolden. Leopard en Farrar verlieten na deze etappe de Giro. De hele tocht door Italië was de herdenking aan Wouter Weylandt alomtegenwoordig. Het parcours was bezaaid met spandoeken met daarop zijn naam en rugnummer 108. Het contrast met een jaar eerder kon niet groter zijn. Toen was er nog grote vreugde op 10 mei, want Weylandt won de sprint in het Nederlandse Middelburg.
Het noodlot bleef toeslaan. Exact een week na het overlijden van Weylandt bereikte ons het nieuws van de tragische dood van Xavier Tondo (Movistar). Op stage in de Sierra Nevada, waar de Spanjaard zich voorbereidde op de Tour, kwam hij vast te zitten tussen zijn wagen en een garagepoort. Ook hij was op slag dood. De onfortuinlijke Tondo werd 32 jaar. In de Ronde van Zwitserland, in juni, werd Movistar alweer getroffen. Juan Mauricio Soler liep bij een val een schedelbreuk en een bloeduitstorting in de hersenen op. Soler werd drie weken in coma gehouden. In juli mocht de Colombiaan overgeplaatst worden van een Zwitsers ziekenhuis naar Pamplona. Momenteel gaat het al veel beter met hem. Hij kan zich zelf scheren en zijn tanden poetsen. Het duurde heel lang voor hij weer kon spreken, maar ook dat lukt nu. Op eigen kracht stappen gaat nog niet door duizeligheid, maar met hulp kan dat wel al een halfuur.
Belgen in de bergen
In Parijs-Nice, voorbereidingswedstrijd op Milaan-Sanremo, maakte het grote publiek voor het eerst kennis met Thomas De Gendt (Vacansoleil). Hij won er een rit en droeg enkele dagen de leiderstrui. Hij zou opnieuw demonstreren in de Ronde van Zwitserland. De Gendt won er een bergrit. Niemand minder dan Andy Schleck (Leopard), een Tourfavoriet, beet zijn tanden stuk in de achtervolging. Dat de Belgen weer meedoen in het hooggebergte zou in de Tour pas echt duidelijk worden.
De Tour, één van de hoogtepunten van het jaar. Jurgen Van den Broeck (Omega Pharma-Lotto) boekte in de Dauphiné Libéré zijn allereerste profzege. En of hij klaar was voor een goede Tour. Vorig jaar werd hij vijfde, zou hij beter kunnen doen? Cadel Evans (BMC) leek ook klaar, hij werd tweede in het eindklassement van de Dauphiné, na Bradley Wiggins (Sky). Over Andy Schleck rezen enkele twijfels in de aanloop naar La Grande Boucle. Alberto Contador (Saxo Bank), drievoudig Tourwinnaar, stond ook aan de start. Bij zijn staat van paraatheid werden vraagtekens geplaatst aangezien hij in mei nog de loodzware Giro had gewonnen. Bij de ploegvoorstelling werd El Pistolero uitgefloten. Het Franse publiek was het er blijkbaar niet mee eens dat de Spanjaard aan de start stond terwijl zijn clenbuterolzaak nog niet was afgehandeld. In de Tour van 2010 werd Contador betrapt op een teveel aan clenbuterol in het lichaam (herinner u de cero cero cero ...).
De eerste week van de Tour werd geteisterd door tal van valpartijen waarbij heel wat klassementsrijders betrokken raakten waaronder Robert Gesink (Rabobank) en Bradley Wiggins. Van den Broeck maakte in die eerste dagen een vlotte indruk en was steeds recht kunnen blijven. Maar op zondag ineens het beeld van een pijn lijdende Van den Broeck die op het asfalt zit. Game over. Medisch bulletin: breuk van het schouderblad, een klaplong en gebroken ribben. Ook Alexander Vinokourov (Astana) hoorde die dag bij de slachtoffers. De Kazach brak een dijbeen. De miserie was nog niet gedaan die dag. Een wagen van de Franse televisie reed Juan Antonio Flecha (Sky) en Johnny Hoogerland (Vacansoleil) aan. De Zeeuw belandde in de prikkeldraad en moest maar liefst 33 hechtingen krijgen. Flecha hield er vooral een pijnlijke nek aan over. Enkele dagen eerder was Nicki Sorensen (Saxo Bank) al aangereden door een motor. De organisatie zal tegen volgende editie best eens goed nadenken over het beperken van het aantal volgers in de koers.
Wij Belgen leken met Jurgen Van den Broeck gebeiteld te zitten voor een rol in de strijd om de top vijf en wie weet zelfs het podium. Hij viel dus weg na één week. Dat maakte het mogelijk dat zijn ploegmaat Jelle Vanendert de rol van meester-helper kon overstijgen en voluit zijn eigen kans gaan. En wat een succes was dat! In de twaalfde etappe met aankomst boven op Luz Ardiden werd hij nog tweede na Olympisch kampioen Samuel Sanchez (Euskaltel). Twee ritten later echter was het wel prijs voor onze landgenoot. Hij won met glans de etappe naar Plateau de Beille. Dit keer moest Sanchez het onderspit delven. Vanendert zou eveneens de bolletjestrui in zijn bezit krijgen. Hij kon die behouden tot de laatste vrijdag, waar hij de trui verloor op weg naar Alpe d'Huez. In het eindklassement werd Vanendert 20ste. Kevin De Weert (QuickStep) stond in Parijs op een 13de plaats. In 2010 werd hij 18de, hij realiseerde dus zijn doel: beter doen dan vorige editie. Ook Thomas De Gendt maakte indruk. In de eerste twee weken kwam hij niet in het stuk voor, door de naweeën van een val. Op Alpe d'Huez kwam hij boven water en werd knap zesde. In de afsluitende tijdrit op zaterdag legde hij beslag op plaats vier. De Tour zal volgend jaar niet op zijn programma staan, want hij trouwt op de eerste dag. Hij kan uiteraard wel zijn kansen gaan in Giro of Vuelta. We kijken uit naar de verdere ontbolstering van deze 25-jarige landgenoot.
Voor de eindzege deden de Belgen niet meer mee na de opgave van Van den Broeck. De strijd om de Tourzege brak pas echt los in de slotweek. Andy Schleck boekte er een indrukwekkende ritzege met z'n raid in de etappe met aankomst op de Galibier. Daar maakte hij heel wat tijd goed op zijn concurrenten. Dat was nodig aangezien hij in een overgangsetappe meer dan een minuut verloren was op Alberto Contador en Cadel Evans. De jongste Schleck kreeg die dag heel wat hulp van ploegmaat Maxime Monfort. Cadel Evans knapte in de achtervolging het meeste werk op. Schleck kon iets meer dan twee minuten uitlopen op hem die dag. Contador zakte door het ijs en zou dit jaar niet zijn vierde Tour winnen. Opeens stond Andy het best geplaatst van de favorieten. Enkel Thomas Voeckler (Europcar) ging hem nog voor. In de rit naar Alpe d'Huez zou de Franse chouchou het geel dan toch kwijtraken. Andy Schleck startte in het geel aan de afsluitende tijdrit met 53" voorsprong op zijn broer en 57" op Cadel Evans. Evans is de betere tijdrijder en over 42 km moest hij die tijd kunnen goedmaken tegen de Luxemburgse broers. En dat deed hij ook. Evans kon als eerste Australiër de Tour op zijn naam schrijven. Andy werd tweede op 1'34" en Fränk derde op 2'30". Voor het eerst stonden twee broers op het podium van de Tour. Volgend jaar zullen er 96 km tijdritkilometers opgenomen zijn in de Tour, dat belooft dus niet veel goeds voor de Schlecks.
Najaar
De Vuelta startte al in augustus. Maxime Monfort eindigde in de top tien. Hij werd zesde. De eindzege ging naar Juan José Cobo van Geox. Zo reed dat nieuwe team zich in extremis nog in de kijker. Twee mannen van Sky stonden mee op het podium. Chris Froome, een nieuwe ontdekking, werd tweede op slechts 13" en Bradley Wiggins derde. De vraag is waar Froome was geëindigd als bij de ploeg vroeger zijn kaart was getrokken. Na de Vuelta volgden nog drie grote afspraken: het WK, Parijs-Tours en de Ronde van Lombardije.
Het WK was één grote demonstratie van Britse team spirit. De ploeg met onder meer Froome, Wiggins en David Millar loodste hun kopman Mark Cavendish naar de overwinning. In de slotkilometer werden ze wat overspoeld, maar Cav koos het juiste wiel, namelijk dat van de Australiër Matthew Goss en mag nu voor één jaar de regenboogtrui omgorden. In juli sleepte hij al die andere fel begeerde trui in de wacht: het groen in de Tour. Cavendish kon zijn wereldkampioenentrui misschien al showen in Parijs-Tours. Het werd echter geen massasprint. Robbie McEwen (RadioShack) zal dat ook wel jammer gevonden hebben aangezien hij in goede doen was. Zo won hij twee etappes en het eindklassement in de Ronde van Wallonie Picarde, de vroegere Franco Belge. De zege in Parijs-Tours was echter voor een Belg. Greg Van Avermaet (BMC) won het duel met Marco Marcato (Vacansoleil). Volgend jaar krijgt Van Avermaet opnieuw Gilbert bij hem in de ploeg. Met deze zege maakt Greg duidelijk dat ook hij zijn kansen moet krijgen. En dat Gilbert toch niet alles wint wat hij wil, bleek in Lombardije. Op de laatste klim moest eerst Van Avermaet lossen en daarna ook Phil. Oliver Zaugg (Leopard) werd de onverwachte winnaar.
Het wegseizoen zit er op. Nu is het tijd voor de sportprijzen. Dit weekend kreeg Philippe Gilbert al de Flandrien. Zeker is dat nog vele trofeeën zullen volgen. De Belgen streden dit jaar op alle fronten mee: de klassiekers en de grote ronden. De wielerwereld kreeg dit jaar ook enkele klappen te verwerken. Hopelijk openen die de weg naar maatregelen die meer veiligheid garanderen voor de renners. Zo moet worden nagedacht over het beperken van de volgers in wielerwedstrijden. Dat is nodig voor het veilige verloop van deze sport.
GiGiVéLo
