Vandaag werd de afsluiter van het drieluik Amstel, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik verreden. Het was dit jaar de 96ste editie van de oudste eendagsklassieker. Het kruim van het wielerpeloton was aanwezig: wereldkampioen Cadel Evans (BMC), Alberto Contador (Astana), Spaans kampioen Alejandro Valverde (Caisse d'Epargne), de broertjes Schleck (Saxo Bank) en natuurlijk Philippe Gilbert (Omega Pharma-Lotto). Gilbert kon de eerste Belg zijn na Frank Vandenbroucke in 1999 die in Luik zou winnen.
7 renners konden al na enkele kilometers een kloof slaan. Daarbij de Belgen De Gendt (Topsport) en Devenyns (QuickStep) die nog de sporen droeg van zijn val in de Amstel vorige week. De overige vijf waren Terpstra (Milram), Veikkanen (La Française des Jeux), Bouet (AG2R), Finetto (Liquigas) en Alan Perez (Euskaltel). Na een achtervolging van liefst 45km kregen ze het gezelschap van de Nederlander Bellemakers (Landbouwkrediet). Hun maximale voorsprong bedroeg 6'50". BMC, het team van Evans, bepaalde het tempo in het peloton. Op de Côte de Wanne was Finetto de eerste van de kopgroep die moest lossen. In het peloton plaatste Jens Voigt (Saxo Bank) een demarrage. Bakelants (Omega Pharma-Lotto) probeerde tevergeefs zijn wagonnetje aan te haken.
Op de Côte de Stockeu nam Caisse d'Epargne de rol van BMC over en zette zich aan kop om te werken voor kopman Valverde. Vooraan hadden Bouet en Devenyns een gaatje moeten laten, maar ze konden terugkeren.
Enkele kilometers verder begon Mario Aerts (Omega Pharma-Lotto) kopwerk te verrichten in opdracht van Gilbert. Op dat moment had Voigt een voorgift van 1 minuut en de kopgroep reed daar nog eens anderhalve minuut voor. Opschudding in het peloton: Valverde viel en wisselde van fiets. Tijdens de volgende beklimming, die van de Col du Rosier, vroeg Valverde medische assistentie voor zijn gehavende rechterkant. De Col du Rosier werd trouwens langs een andere kant opgereden wegens een brandje in de buurt. Het was alleszins nog lastig genoeg voor Bouet en Veikkanen die de anderen moesten laten gaan.
Voigt en Bouet werden ingelopen op 62km van de meet. De zet van Voigt bleek dus nutteloos. Monfort (Team HTC-Columbia) demarreerde op de Col du Maquisard.
Ongeveer 50km van het eind kampte Fränk Schleck met materiaalproblemen en vroeg assistentie aan de neutrale wagen en de ploegwagen. Vooraan in het peloton reed Aerts nog steeds aan kop. Het peloton was genaderd tot op 50" van de koplopers.
Pech voor Jurgen Van Den Broeck (Omega-Pharma-Lotto) vlak voor de Mont-Theux, hij zou geen rol van betekenis meer kunnen spelen in de finale door het verlies aan krachten. Op die Mont-Theux reed Devenyns zijn medevluchters uit het wiel. Op Bellemakers na werden ze allen gerepen door het peloton. Ook voor Monfort was dat het geval. Caisse d'Epargne verscheen weer vooraan in het peloton met Valverde in een comfortabele tweede positie, blijkbaar ondervond hij niet te veel hinder van zijn val. Na het inlopen van Bellemakers plaatse Bert Scheirlinckx (Landbouwkrediet) een aanval. Aan de voet van La Redoute waren zowel hij als Devenyns ingelopen.
De supporters van Gilbert hadden de voorbije dagen duidelijk hun best gedaan, La Redoute was namelijk zo goed als volledig bedekt met de naam Phil. Er was heel wat beweging op de klim. Barredo (QuickStep) viel aan, ook Garzelli (Acqua e Sapone) deed dat. Niemand raakte echter weg. Er was pech voor Bert De Waele (Landbouwkrediet) die lek reed en zo zijn kansen niet kon verdedigen na eerder een mooie uitslag te hebben gereden in zowel de Amstel als de Waalse Pijl.
Bram Tankink (Rabobank) trok in de aanval op de Côte de Sprimont. Op de Roche en Faucons demarreerde Andy Schleck, Gilbert reed gezwind mee en samen reden ze tot bij Tankink. Een goepje met Contador en Valverde sloot aan.
Vinokourov (Astana) sprong weg op het tussenstuk voor de laatste beklimming van de dag, Kolobnev (Katusha) ging mee met hem. In de achtergrond waren er twee pogingen van Gilbert, bij de tweede stoomde Valverde er naartoe. Iets verder keerde ook Evans terug. Deze drie volgden op ongeveer een halve minuut van het kopduo.
Op de Saint-Nicolas probeerde Vinokourov Kolobnev te verschalken, maar dat lukte niet. Gilbert kon zijn twee kompanen er wel afknallen en halveerde zijn achterstand van 40 seconden. Vinokourov en Kolobnev bleven buiten schot en zouden samen strijden om de zege in het laatste steile stuk in Ans. Vinokourov won makkelijk van Kolobnev. Twee dagen terug was hij al eindwinnaar in de Ronde van Trentino. Vorig jaar keerde hij terug na een dopingschorsing van twee jaar na betrapt te zijn in de Tour de France van 2007 op het gebruik van bloeddoping.
Gilbert werd weer bijgehaald door Evans en Valverde. De Spanjaard won de sprint voor de derde plaats. Gilbert finishte knap vierde.
De aswolk die heel Europa in de ban houdt had ook gevolgen voor de Amstel Gold Race. Slechts zes van de 24 ploegen stonden voltallig aan de start. Cervélo en Caisse d'Epargne waren het hardst getroffen met respectievelijk vijf en drie renners aan de start. Het UCI-reglement stelt dat er een bezetting van minstens zes man moet zijn, maar wegens de uitzonderlijke omstandigheden werd de teams toch toegestaan te starten. Doordat de aswolk een groot deel van het Europese vliegverkeer al enkele dagen lamlegt zagen vele renners zich genoodzaakt met de auto te komen. Liquigas legde een busje in, Pozzato carpoolde met ploegmaats Ivanov, Kolobnev en Rodriguez vanuit Zürich. Op dat moment had Russisch kampioen Ivanov er al een omzwerving opzitten vanuit Tenerife naar Spanje, van daaruit het vliegtuig naar Italië en dan nog een vlucht naar Zürich. Vaitkus en Horner (Radio Shack) reden met een wagen vanuit Barcelona naar Nederland. Er waren ook renners die er niet zijn geraakt. Wiggins (Sky) bijvoorbeeld en ploemaats Valverde en Luis Leon Sanchez (Caisse d'Epargne). Met het oog op de Waalse Pijl woensdag en Luik-Bastenaken-Luik zondag zullen ze deze laatste twee morgen toch vanuit Murcia met de wagen naar België afzakken.
Gelukkig stonden er uiteindelijk nog meer dan genoeg toppers aan de start zoals Gilbert (Omega Pharma-Lotto), de broertjes Andy en Fränk Schleck (Saxo Bank), titelverdediger Ivanov (Katusha) en wereldkampioen Evans (BMC) om er maar enkele te noemen.
Na 16km werd een kopgroep van zeven gevormd met daarbij de Belgen Staf Scheirlinckx (Omega Pharma-Lotto), Steven Van Vooren (Topsport Vlaanderen) en Sébastien Delfosse (Landbouwkrediet). Hun medevluchters waren Van Groen (Vacansoleil), Hupond (Skil), Wrolich (Milram) en Valls (Footon-Servetto). Hun voorsprong liep op tot 6'30", op dat moment maakten Rabobank en Saxo Bank tempo en kwam het peloton terug tot op drie minuten. Op de Vrakelberg loste de Spanjaard Valls voorin. In het peloton was Boom (Rabobank) één van de gelosten, hij had al veel werk gericht voor kopman Gesink.
Drie renners trokken in de achtervolging op de zes koplopers: Bellemakers (Landbouwkrediet), Timmer (Skil) en de Belg Van Hecke (Topsport Vlaanderen). Ze zouden nooit tot bij het zestal geraken. Later volgde onder meer nog een poging van Terpstra (Milram), maar ook die draaide op niets uit.
Er waren weer heel wat valpartijen, Vandervelde (Garmin) moest uit de wedstrijd stappen met een sleutelbeenbreuk en ook Devenyns (QuickStep) raakte gekwetst.
Na de Loorberg viel Wrolich vooraan weg en niet veel later werden ook zijn kompanen ingelopen. De finale kon beginnen. Vlak voor de aanvang van de Kruisberg was er nog een zware valpartij van Mandri (AG2R). Op die Kruisberg was het Evans die het vuur aan de lont stak. Daarna probeerde Gasparotto (Astana) het, maar Andy Schleck zat al gauw in zijn wiel. Gilbert maakte een sterke indruk. Marcato (Vacansoleil) koos het hazenpad, op de Eyserbosweg reed Andy Schleck tot bij hem en ook broer Fränk was mee. Net als Cunego (Lampre), Leukemans (Vacansoleil) en Gilbert. Op de Fromberg was het alweer Andy Scleck die stevig doortrok. Uiteindelijk raakte niemand weg en zou een omvangrijk groepje beginnen aan de Keutenberg. Ivanov zette aan de voet aan en Van Den Broeck (Omega Pharma-Lotto) reed naar hem toe. Enkele meters verder sloot Evans aan. Toen besliste Ivanov nog eens het tempo te versnellen, Gilbert zou het gat kunnen dichtrijden en in zijn zog volgden de andere toppers. Evans moest lossen. Gilbert ging er toen alleen van door, maar voelde de hete adem in zijn nek van Ivanov, Cunego, Kolobnev (Katusha) en Fränk Schleck en besliste daarom te temporiseren. Op het moment dat de vier de aansluiting maken demarreerde Ivanov en daarna zijn ploemaat Kolobnev. Hij sloeg een kloof. Op vier kilometer van de finish werd hij echter ingelopen.
De finish lag op de Cauberg. Bert De Waele (Landbouwkrediet) demarreerde, maar een ijzersterke Gilbert reed er vlot over en won zo de Amstel Gold Race, de eerste zege van het seizoen voor hem én voor de ploeg. Hesjedal (Garmin) en Gasparotto vervolledigden het podium. De Waele werd knap vierde. Van Den Broeck kwam als 20ste binnen op 46 seconden en Leukemans als 24ste op 2'02". Gesink (Rabobank), Nederlands hoop in bange dagen, werd pas 23ste, 1'38" na de aankomst van Gilbert.
Vlak voor de renners begonnen aan hun Helletocht werd één minuut stilte gehouden. Dit ter nagedachtenis van de slachtoffers van de vliegtuigcrash van gisteren in Rusland en de op 7 februari overleden Franco Ballerini. Hij won Parijs-Roubaix in 1995 en 1998. Ter ere van Ballerini reed Italiaans kampioen Filippo Pozzato (Katusha) in een zwart truitje. Er werd dit jaar ook een trofee in het leven geroepen die uitgereikt wordt aan de beste Italiaan, namelijk de Trofee Ballerini.
Alle ogen waren bij deze editie gericht op Tom Boonen (QuickStep) die voor de vierde keer kon winnen en daarmee het record van Roger De Vlaeminck kon evenaren. En er was nog iemand die geschiedenis kon schrijven: Fabian Cancellara (Saxo Bank). Indien hij de Ronde Van Vlaanderen en Parijs-Roubaix zou kunnen winnen in één week tijd zou hij de tiende renner zijn die daar in slaagt. De enige niet-Belg die dit eerder al realiseerde was nota bene een landgenoot van Cancellara: de Zwitser Heinrich Suter in 1923.
De volgende 19 renners konden van het peloton wegraken: Curvers (Skil-Shimano), Docker (Skil-Shimano), Isasi (Euskaltel), Engoulvent (Saur-Sojasun), Poulhies (Saur-Sojasun), Klostergaard (Saxo Bank), Igantiev (Katusha), Lang (Omega Pharma-Lotto), Henderson (Sky), Sutton (Sky), Goss (Team Columbia), Hansen (Team Columbia), Flens (Rabobank), Leezer (Rabobank), Gené (Bbox Bouygues Télécom), Hunt (Cervélo), en de Belgen Wynants (QuickStep), Zingle (Cofidis) en Gardeyn (Vacansoleil). Hun voorsprong liep slechts op tot 4 minuten. Het voltallige team van Saxo Bank, op Klostergaard na dus, nestelde zich op kop van het peloton.
In het peloton was er heel wat commotie. Stijn Devolder (QuickStep) was twee keer betrokken bij een val en moest aan de wedstrijddokter medische assistentie vragen. Er gingen er nog tegen de grond, bijvoorbeeld de ploegmaats Vansummeren en Farrar (Garmin). Heel wat lekke banden ook, onder meer voor Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en Eisel (Team Columbia).
Na de kasseien van het bos van Wallers was de kopgroep uitgedund tot elf man. Wynants was er nog bij, Zingle ook totdat hij lek reed. Gardeyn kon terug komen aansluiten. Bij de passage van het peloton in Wallers nam Cancellara de eerste helft voor zijn rekening, Boonen de tweede.
Devolder had al met heel wat pech te maken gehad en tot overmaat van ramp had hij nog een lekke band ook. Hij kon terugkeren, maar dit had allemaal zoveel krachten gekost dat hij in volle finale toch niet met de favorieten meekon.
70 km van het einde viel de Saxo Bank ploeg helemaal weg, op Cancellara na. Voorin waren Wynants, Hunt, Sutton en Hansen de laatst overgeblevenen van de kopgroep. Op de kasseistrook nummer dertien trok Cancellara even door. Boonen volgde vlot, net als Flecha (Sky). Hushovd (Cervélo), Pozzato, Hammond (Cervélo) en Leukemans (Vacansoleil) volgden. De kopgroep werd gevat. Later sloten nog enkele renners aan, maar het was al duidelijk wie de beteren waren.
Vanaf dan begon Boonen zich te roeren. Hij sprong op alles wat bewoog en op de kasseien van Orchies trok hij zelf stevig door. Maar wegreden deed hij niet. Hinault (AG2R) deed dat wel en kreeg het gezelschap van Leukemans en Hoste (Omega Pharma-Lotto). Achter dit drietal viel het even stil en Boonen bevond zich achteraan het groepje. Op dat moment besliste Cancellara een aanval te plaatsen en weg was hij. Ze zouden hem nooit meer terugzien in de wedstrijd. De Zwitser reed bliksemsnel naar de drie koplopers toe, maar was niet van plan om samen te blijven. Dat de koers nog 46km lang was schrikte de kloeke Zwitser niet af, op de kasseistrook van Mons-en-Pévèle bleef hij tempo maken en de anderen moesten lossen. Leukemans kon het langst mee in zijn wiel, maar reed met een platte tube. Hij gaf na de aankomst wel aan dat Cancellara hem er hoe dan ook zou afgereden hebben.
Cancellara had al snel 30 seconden voorsprong en bouwde die uit tot drie minuten op het groepje achter hem waarin toch niet de minsten zaten: Boonen, Flecha, Hammond, Hinault, Hoste, Hushovd, Leukemans en Pozzato. Cancellara was echter meer dan een klasse te sterk voor hen. Voor het indraaien van de velodroom van Roubaix kreeg Cancellara felicitaties uit de volgwagen en toverde hij net als vorige zondag een engeltje uit zijn achterzak. Het rondje op de velodroom was een ruime zegetocht voor de Zwitser. Na 2006 wint hij nu voor de tweede keer Parijs-Roubaix.
Op Carrefour de l'Arbre reden Flecha en Hushovd weg. Hinault en Hoste waren dan al in de achtergrond verzeild geraakt. Pozzato kreeg het moeilijk en moest Boonen, Hammond en Leukemans laten gaan. Hushovd was de snelste op de piste en werd zo tweede en Flecha dus derde. De sprint voor de vierde plaats werd gewonnen door Hammond voor Tom Boonen. Leukemans reed iets later als zesde over de finishlijn. Hoste werd achtste, Wynants vijftiende. Pozzato ontving als beste Italiaan de Trofee Ballerini.
Onder een grauwe hemel gaf de Brugse burgemeester Patrick Moenaert deze ochtend omstreeks kwart voor tien het startschot van de 94ste Ronde van Vlaanderen. Vandaag, 4 april, was het exact 6 jaar geleden dat Briek Schotte overleed, ook al op de dag van de Ronde. Niet toevallig was Desselgem, waarvan Ijzeren Briek afkomstig was, dan ook Dorp van de Ronde. Schotte zegevierde in de Ronde van Vlaanderen van 1942 en 1948. Aan de start stond een kransje topfavorieten: Tom Boonen (QuickStep), Fabian Cancellara (Saxo Bank), Juan Antonio Flecha (Sky) en Matti Breschel (Saxo Bank). Filippo Pozzato (Katusha) behoorde ook tot dit rijtje, maar de Italiaanse kampioen zegde enkele dagen geleden af wegens buikgriep. Eisel (Team Colombia), die afgelopen zondag Gent-Wevelgem won, werd als outsider beschouwd. Groot vraagteken was Stijn Devolder (QuickStep), zou hij voor de derde keer op rij kunnen winnen en zo op gelijke hoogte komen van Achiel Buysse (1940, 1941, 1943), Fiorenzo Magni (1949,1950,1951), Eric Leman (1970, 1972, 1973) en Johan Museeuw (1993, 1995, 1998)? Ook Boonen maakte kans dit record te evenaren.
Het duurde niet lang vooraleer er zich een kopgroep afscheidde van acht man sterk: Bonnaire (La Française des Jeux), Boucher (Landbouwkrediet), Ignatiev (Katusha), Garcia Acosta (Caisse d'Epargne), Goesinnen (Skill-Shimano), Merlo (Footon-Servetto), Rousseau (AG2R) en Van Leijen (Vacansoleil). Ze liepen uit tot 12 minuten, van dan af knaagde het peloton aangevoerd door Saxo en Sky en ook Hulsmans (QuickStep) aan hun voorsprong. Cancellara en Breschel zaten de hele tijd aandachtig voorin. In de aanloop naar de heuvelzone die aanvatte op iets minder dan 100km van de aankomst in Ninove zag je duidelijk de nervositeit in het peloton, er waren gelosten en af en toe een valpartij. Onder meer Boom (Rabobank) en Ivanov (Katusha) moesten de beentjes losschudden om terug aan te sluiten bij het peloton. Ook lekrijden hoort bij de Ronde van Vlaanderen, vraag maar aan Millar (Garmin) die een lekke band kreeg op de kasseien van de Varent en Sébastien Rosseler (Radio Shack) die zelfs twee keer lek reed en nooit meer vooraan in de koers raakte.
Toen het peloton de Kluisberg aanvatte, de tweede helling van de dag na Den Ast dat maar een voorsmaakje was, hadden de koplopers nog 3 minuten. Zachtjes aan dienden er vier te lossen voorin en na de Oude Kwaremont bleven deze namen nog over: Garcia Acosta, Ignatiev, Goesinnen en Van Leijen. Op de Paterberg werd duidelijk dat Breschel door de boter trapte. Samen met Boonen, Flecha, Cancellara, Hoste (Omega Pharma-Lotto), Hushovd (Cervélo), Chainel (Bbox Bouygues), Boom en Hincapie (BMC) vormde zich zo even een elitegroepje. Devolder volgde op dat moment enkele groepjes verder, maar al snel volgde een samensmelting. Op de Koppenberg moest Devolder voet aan grond zetten, hij was echter niet de enige. Breschel maakte alweer indruk. Het kwartet vooraan was na de Koppenberg nog een trio nadat Garcia Acosta voor de bijl was gegaan. Na de beklimming van de Eikenberg waren ook Ignatiev, Goesinnen en Van Leijen er aan voor de moeite. In de afdaling kwamen Van Avermaet (Omega Pharma-Lotto) en Millar aansluiten bij de nieuwe kopgroep waarin alle grote namen aanwezig waren: Breschel, Flecha, Boonen, Cancellara, Boom, Gilbert (Omega Pharma-Lotto), Eisel, Leukemans (Vacansoleil) en Devolder. Aanvankelijk zat ook Roelandts (Omega Pharma-Lotto) daarbij maar hij reed lek.
Zwitsers kampioen Cancellara bleef ook niet gespaard van pech, door problemen met de remmen moest hij van fiets wisselen. Redelijk snel kon hij opnieuw aansluiten bij de kopgroep. Anders was het voor zijn ploegmaat en Deens kampioen Breschel. Voor hem was het een ware Griekse tragedie op Vlaamse wegen. net als Cancellara had hij te kampen met slechte remmen en wilde ie van fiets wisselen, de mecanicien gaf hem echter de verkeerde, namelijk die van Stuart O'Grady. Breschel reed op die fiets een eind door om dan wederom te wisselen , maar terug keren zat er niet meer in. Jammer, voor een renner met zo'n goede benen. Na de aankomst was hij zichtbaar ontgoocheld en kwaad op de mecaniciens. Ongetwijfeld zal ploegmanager Bjarne Riis een hartig woordje spreken met hen.
De tiende helling van de dag was de Molenberg vanwaar het nog 45km te gaan is. Toch was dat blijkbaar niet te vroeg voor Cancellara en Boonen om al in het offensief te trekken. Met z'n tweeën waren ze weg en niemand die hen kon bijbenen. Millar, Gilbert en Leukemans bundelden de krachten, maar het mocht niet baten. Op de Vesten in Geraardsbergen moest Millar lossen, Leukemans en Gilbert zouden strijden voor de derde plaats. Op de Muur bleef Cancellara plat in het zadel zitten en sloeg toch een kloof. Boonen verklaarde na de aankomst dat hij daar zijn enige zwak moment van de wedstrijd kende. Cancellara begon dan aan een zegetocht van 10km. Met ruime voorsprong reed hij Ninove binnen en nam de tijd om zijn geluksbrenger aan de camera te tonen en felicitaties van Bjarne Riis in ontvangst te nemen. Boonen werd knap tweede en Gilbert won de sprint voor de derde plaats voor Leukemans. Een gehavende Tyler Farrar (Garmin) finishte als vijfde.
