Omstreeks tien uur op een zonovergoten paaszondag stonden de renners vertrekkensklaar in Luik voor een mogelijk memorabele editie van La Doyenne. Topfavoriet Philippe Gilbert kon de eerste Belg zijn sinds de betreurde Frank Vandenbroucke in '99, die de Waalse topklassieker op zijn naam kon schrijven. En Phil kon een unicum realiseren. Gilbert zou vier op vier kunnen scoren in de klimklassiekers na winst in de Brabanste Pijl, Amstel Gold Race en Waalse Pijl. En dat allemaal op anderhalve week tijd. Alhoewel Phil duidelijk maakte in de aanloop naar Luik dat hij de drie voorgaande zeges maar al te graag wilde inruilen voor zijn droomkoers. De voorbije drie koersen had Gilbert op indrukwekkende en schijnbaar makkelijke wijze gewonnen. Zou hem dat nu weer lukken? Aan uitdagers echter geen gebrek. De Luxemburgse broertjes Schleck stonden klaar om Phil het vuur aan de schenen te leggen, net als de winnaar van vorig jaar Alexander Vinokourov. Elf hellingen lagen tussen Gilbert en zijn mogelijke moment de gloire in, met als sluitstuk het drieluik La Redoute, La Roche-aux-Faucons en Saint-Nicolas.
Ondanks het mooie weer maakten de renners er geen toeristentocht van. Van bij aanvang werd er hevig doorgetrokken. In verschillende schijfjes ontstond dan de vlucht van de dag. Eerst raakte een drietal voorop dat bestond uit Jesus Herrada (Movistar), David Le Lay (AG2R) en de Belg Sébastien Delfosse (Landbouwkrediet). Eerst maakten zes renners de aansluiting, daarbij zat nog een landgenoot, namelijk Thomas De Gendt (Vacansoleil), ritwinnaar in Parijs-Nice. Mickaël Delage (FDJ), Tony Gallopin (Cofidis), Fredrik Kessiakoff (Astana), Yannick Talabardon (Saur-Sojasun) en Eduard Vorganov (Katuska) waren de andere namen. Ten slotte voegde ook Mathias Frank (BMC) zich bij de kopgroep. Geen mannetje mee van Omega Pharma-Lotto, dus moesten zij het heft in handen nemen. De voorsprong liep uit tot vier minuten, maar dan zette Lotto Jurgen Van De Walle in, die er in zijn eentje voor zorgde dat de tien niet verder wegreden en dat het peloton zelfs naderde tot op drie minuten. Na de wedstrijd riep Björn Leukemans (Vancansoleil) Van De Walle uit tot beste man in koers. Ook van zijn team zou hij schouderklopjes krijgen.
Op de Stockeu, de vierde helling van het parcours, losten Delage, Le Lay en Talabardon. Zo bleven er nog zeven koplopers over. Ter hoogte van de Haute-Levée had Jelle Vanendert (Omega Pharma-Lotto) materiaalpech, maar hij zou kunnen terugkeren in het peloton om zijn kopman bij te staan. Leopard, het team van de gebroeders Schleck zette zich op kop van het peloton op die Haute-Levée. Ze dreven het tempo niet te hoog op, want een groep van negen man slaagde er in weg te rijden. Daarbij zaten enkele interessante namen, niet in het minst Greg Van Avermaet (BMC). Maar ook Enrico Gasparotto (Astana) en Juan Manuel Garate (Rabobank) hadden hun wagonnetje aangepikt. Zij probeerden de sprong te wagen naar de kopgroep op het moment dat de kloof één minuut bedroeg en het nog meer dan 80 km ver was tot de finish.
In het peloton bleven Leopard en Lotto de handen in elkaar slaan, ze zetten respectievelijk Jens Voigt en Francis De Greef in die op de Haute-Levée waren gelost. Maar voor kopmannen als de Schlecks en Gilbert kan men altijd nog een tandje bijsteken. Zeker ouwe rot in het vak Jens Voigt is gekend om zijn doorzettingsvermogen. Omdat het nog ver was tot de aankomst, lieten ze de voorgift van de vluchters weer wat vergroten, tot anderhalve minuut op de Rosier. Op die Rosier moesten Delfosse en Kessiakoff vooraan de rol lossen, waardoor de kopgroep nog uit vijf man bestond: De Gendt, Frank, Gallopin, Herrada en Vorganov. In het peloton namen de mannen van Gilbert het werk weer over van Leopard. Phil kreeg ook steun van Delage, de man uit de kopgroep die ondertussen was ingelopen. Delage en Gilbert zijn immers vrienden en ex-ploegmaats.
Ondertussen sloot de groep met Van Avermaet vooraan aan bij de Gendt en co. Herrada was er wel van tussen gevallen, waardoor er dertien koplopers waren: negen man die de sprong hadden gewaagd uit de achtergrond en vier oorspronkelijke vluchters. In het peloton moest Omega Pharma-Lotto Jurgen Vandenbroeck al opsouperen op 50 km van de streep. Op de Mont-Theux viel het dan stil en Gilbert praatte met de mannen van Leopard en vroeg steun, die kwam er echter al van Jens Voigt. Gilbert zou het vanaf La Redoute in elk geval zonder Vandenbroeck moeten stellen die met krampen moest lossen.
De leiders reden bij het begin van La Redoute anderhalve minuut voor het peloton uit. Voor De Gendt was dit de helling te veel. Onze landgenoot zou echter wel de bergprijs meekapen. In het peloton reden de Schlecks en hun ploegmaat Jacob Fuglsang samen met het duo Gilbert-Vanendert op de eerste rij. De kopmannen hadden dus nog hulp bij zich en hielden zich gedeisd. Het zou moeten gebeuren op de laatste twee hellingen. Op de top van La Redoute was het peloton genaderd tot op 50" van de kopgroep die nog uit zeven man bestond, waaronder Van Avermaet, Gasparotto, Jérôme Pineau (QuickStep) en Rabomannen Garate en Laurens Ten Dam. Eens de favorieten aan de boom zouden schudden, konden de vluchters makkelijk worden bijgehaald.
36" hadden de zeven koplopers nog over bij het begin van de Roche-aux-Faucons. Gasparotto en Van Avermaet waren de sterksten en gingen met z'n tweeën alleen door. Pineau zou zijn tweede adem vinden en naar de twee toe rijden. In het peloton versnelde Andy Schleck als eerste. Slechts twee mannen konden hem volgen: zijn broer Fränk en topfavoriet Philippe Gilbert. Niemand anders kon meespringen. Bij de winnaar van vorig jaar was er wel pech mee gemoeid. Net op het moment van de waarheid moest Vinokourov van fiets wisselen. Het koningstrio reed met gemak naar de drie leiders toe. In de uitloper van de Roche-aux-Faucons buigden en barstten Gasparotto en Pineau definitief.
De laatste officiële helling van de dag was de Saint-Nicolas. Zou Gilbert zijn medevluchters hier vaarwel zeggen, net als Vandenbroucke er in '99 komaf maakte met Michael Boogerd? Fränk Schleck was wel diegene die de debatten opende. Dat betekende het genadeschot voor Van Avermaet. De oudste van de broertjes Schleck reed echter niet weg. Vervolgens demarreerde Gilbert waardoor Andy moest lossen, maar Fränk zat nog aan het wiel van Phil. De twee zetten niet vol door en Andy kon na de top weer aansluiten. Er restten nog vijf kilometer waarvan de laatste in Ans bergop liep. Fränk Schleck nam in de slotkilometers niet meer over en liet het werk aan zijn broer en aan Gilbert. Die zat in de tang bij het broederpaar, maar sterk als hij is, mocht hij zich daar niets van aantrekken. Voor het ingaan van de laatste kilometer besliste Phil niet meer over te nemen. Gilbert was op papier de sterkste in de spurt, dus zou Fränk Schleck nog een ultieme aanval moeten wagen. Dat deed de Luxemburger echter niet. In de laatste hectometers zette Gilbert als eerste aan en spurtte de Schlecks los uit het wiel. Philippe Gilbert maakte daarmee zijn droom waar en schrijft Luik-Bastenaken-Luik bij op zijn onderhand al indrukwekkend palmares. Tijdens de podiumceremonie nam Fränk Schleck, die op zijn waarde was geklopt, dan ook letterlijk zijn petje af voor Gilbert en maakte hij er nog een mooie buiging bij. Philippe Gilbert is gewoon de beste renner van het moment!
Tot slot nog het volgende meegeven. Het podium bestond uit de onbetwiste nummer één Philippe Gilbert, Fränk Schleck op twee en Andy Schleck op drie. Wij Belgen hadden naast Gilbert nog twee mannen in de top tien, namelijk Greg Van Avermaet (7de) en Björn Leukemans (9de).
De laatste van de kasseiklassiekers, Parijs-Roubaix, ligt al een week achter ons. Tijd voor het drieluik Amstel - Waalse Pijl - Luik-Bastenaken-Luik en het openen van een blik nieuwe renners zoals de Schlecks (Leopard), Alexander Vinokourov (Astana), Damiano Cunego (Lampre) en Sergei Ivanov (Katusha). De topfavoriet voor de Amstel Gold Race was echter Philippe Gilbert winnaar van de Brabantse Pijl afgelopen woensdag. De Amstel staat garant voor draaien en keren in Nederlands Limburg, onderweg 32 hellingen en aankomst na 260 km op de Cauberg in Valkenburg.
Na 60 km wedstrijd kon een kopgroep van vier renners zich afscheiden. Daarin zat er één Belg, namelijk Thomas Degand (Veranda's Willems). Dit zijn de namen van zijn metgezellen: Albert Timmer (Skil), Simone Ponzi (Liquigas) en Pierpaolo De Negri (Farnese Vini). Het peloton gunde hen een maximale voorsprong van 11'40". Tegen de laatste 100 km was het peloton al genaderd tot minder dan vier minuten. Rabobank nam het grootste deel van het werk voor zijn rekening. Veruit de hele ploeg stelde alles in het werk om kopman Robert Gesink dichter naar de leiders te brengen. En dat lukte, met nog 80 km te gaan was de voorgift van de kopgroep al gedaald tot onder de minuut. Ondertussen moest Johan Vansummeren (Garmin-Cervélo) achterin het peloton lossen. De winnaar van Parijs-Roubaix stapte daarop uit de wedstrijd.
Tijdens de beklimming van de Sibbergubbe viel Timmer vooraan weg. Rabobank stuurde dan weer een mannetje in de vuurlinie. Luis Leon Sanchez zou echter niet ver geraken. Tijdens de tweede passage op de Cauberg trok Stijn Devolder (Vacansoleil) door. Aan de aankomststreep bedroeg de achterstand op de koplopers slechts 18 seconden. Omdat het Sanchez niet was gelukt, deed Carlos Barredo (Rabobank) dan maar een poging om kopman Gesink in een zetel te brengen. De Spanjaard slaagde er wel in de kloof met het vluchtersduo te dichten. Jawel een duo, want op de Cauberg had Ponzi Degand en De Negri moeten laten rijden. En er kwam op de Bemelerberg nog een mannetje aansluiten vooraan: Jan Ghyselinck (HTC-Highroad). Zo zaten er twee Belgen op kop. En hun voorsprong liep weer uit tot één minuut. Stelselmatig zakte die tot ze op de Loorberg, op 35 km van de meet, werden overspoeld. Alles was weer mogelijk.
Ook Fabian Cancellara (Leopard) maakte nog kans op de overwinning tot hij in volle finale ten val kwam samen met zijn ploegmaat Fränk Schleck. De Luxemburger zat het eerst weer op de fiets. Spartacus volgde even later en zette een spectaculaire achtervolging in. Onderweg raapte hij zijn ploegmaat op. Schleck zette zich in het wiel, maar moest dan van fiets wisselen. Cancellara kon wel aansluiten bij het peloton op de Eyserbosweg, maar net op dat moment brak de koers open. Bram Tankink (Rabobank) die zijn kans had gewaagd in de afdaling van de Kruisberg werd bij het begin van de Eyserbosweg gegrepen. Er volgde vervolgens een prik van Russisch kampioen Alexandr Kolobnev (Katusha). Björn Leukemans (Vacansoleil) en Philippe Gilbert (Omega Pharma-Lotto) volgden gezwind. Er ontstond een kopgroep van twintig man sterk. Daarbij zaten heel wat grote namen en favorieten zoals Andy Schleck (Leopard), Robert Gesink, Oscar Freire (Rabobank), Sylvain Chavanel (QuickStep), Joaquim Rodriguez (Katusha), Damiano Cunego (Lampre) en Alexander Vinokourov (Astana). Ben Hermans (Radio Shack) was ook van de partije. Gilbert werd gesteund door zijn ploegmaats Jelle Vanendert en Jurgen Vandenbroeck. Leukemans had ook nog een mannetje bij zich, de Nederlander Johnny Hoogerland.
Rodriguez besloot te demarreren op de Keutenberg, maar dat was tevergeefs. Daarna probeerde zijn ploegmaat Kolobnev het. Hem was hetzelfde lot beschoren. Vanuit het midden van het groepje versnelde Andy Schleck. Hij kon wel een kloof slaan. De vraag was of die groot genoeg zou zijn om op de Cauberg uit de greep te blijven van Gilbert en co. In de achtervolging viel het in elk geval niet stil. Vanendert moest even passen, maar zijn kopman kon hem oppeppen om toch nog even door te zetten. Phil zelf zette zich ook op kop. En Hoogerland droeg eveneens zijn steentje bij in functie van Leukemans. Schleck liep nooit verder uit dan 10 seconden. Te weinig om te kunnen winnen. Vanendert bracht Gilbert tot aan de voet van de Cauberg. Rodriguez opende de debatten en sprong voorbij een geparkeerde Andy Schleck. Hoe snel Rodriguez echter ook ging, Philippe Gilbert was enkele maten te sterk. Moeiteloos knalde hij iedereen uit het wiel en volgde zichzelf op als winnaar van de Amstel Gold Race. Rodriguez zal mogelijks spijt hebben dat hij zijn kruit verschoten heeft op de Keutenberg. De vraag is echter of hij Gilbert zelfs dan had kunnen kloppen, want de Waal verkeert echt in de vorm van zijn leven. Zijn grote droom, Luik-Bastenaken-Luik winnen, zou wel eens snel werkelijkheid kunnen worden.
v.l.n.r.: Simon Gerrans (3de), Alan Gilbert, Philippe Gilbert (1ste) en Joaquin Rodriguez (2de)
Omstreeks tien over tien vertrok in Compiègne de 109de Parijs-Roubaix, goed voor 258 km waarvan meer dan 50 over kasseien verdeeld over 27 stroken. Die zijn genummerd van 27 naar 1 en er wordt telkens een aantal sterren toegekend van 1 tot 5. Met het mooie lenteweer van de voorbije dagen lag de Hel er droog bij. De vraag was wie in het stof zou bijten? Tom Boonen (QuickStep) kon voor de vierde keer winnen en het record evenaren van Roger De Vlaeminck. Fabian Cancellara (Leopard) kon zichzelf dan weer opvolgen als laureaat. Er werd ook uitgekeken naar de prestatie van wereldkampioen Thor Hushovd (Garmin-Cervélo). De Noor had immers al onmiddellijk na zijn verovering van de regenboogtrui laten verstaan dat hij alles op alles zou zetten om de beroemde kassei mee naar huis te mogen nemen.
De aanvang van de wedstrijd verliep alvast snel en ging gepaard met veel nervositeit. Het duurde dan ook enige tijd vooraleer een vlucht werkelijk kon wegrijden. In die ontsnapping zaten de volgende acht renners: David Boucher (Omega Pharma-Lotto), Mitchell Docker (Skil), Martin Elmiger (AG2R), Jimmy Engoulvent (Saur-Sojasun), Nelson Oliveira (Radio Shack), Timon Seubert (Net App), Maarten Tjallingii (Rabobank) en David Veilleux (Europcar). Boucher viel vooraan weg na een lekke band, maar dat kwam niet slecht uit. De Fransman kwam namelijk bij een trio terecht met daarbij zijn ploegmaat André Greipel. Samen met Koen De Kort (Skil) en Gorazd Stangelj (Astana) zouden de mannen van Lotto bij de koplopers kunnen aansluiten.
In het peloton waren het de gebruikelijke taferelen van de Helleklassieker: lekke banden en valpartijen. De hele tijd werd er nerveus gekoerst, de favorieten wilden immers allen goed geplaatst zijn voor de cruciale stroken. Die kwamen er aan voorbij halfweg. Strook 21 was een nieuwe sector van vijf sterren, daar werden echter nog geen potten gebroken. Op de Trouée d'Arenberg daarentegen, eveneens vijf sterren waard, gebeurden cruciale dingen. Lars Boom (Rabobank) dokkerde op indrukwekkende wijze door het bos. In zijn zog volgden slechts een handvol renners met daarbij Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en Johan Vansummeren (Garmin-Cervélo). Dit groepje kon afgescheiden beginnen aan de fase na het bos van Wallers. Boom zou echter achteruitgeslagen worden door een lekke band. Naast de twee Belgen waren de achtervolgers op de kopgroep Lars Bak (HTC-Highroad), Baden Cooke (Saxo Bank), Mathew Hayman (Sky), Manuel Quinziato (BMC) en Frédéric Guesdon (FDJ). Die laatste won de Helleklassieker al in 1997!
Een ander belangrijk wedstrijdmoment in Wallers was de materiaalpech van Tom Boonen. Anderhalve minuut stond hij stil om te wachten op een nieuwe fiets. Zou hij zijn achterstand kunnen goedmaken? Aanvankelijk kreeg hij steun van zijn ploegmakkers Gert Steegmans en Kevin Van Impe, maar bij hen ging het licht echter snel uit. Boonen leek op zichzelf aangewezen om het gat te dichten naar het peloton met de favorieten. Hij kwam vervolgens echter Sylvain Chavanel (QuickStep) tegen die na een lekke band was teruggeslagen. Net op het moment dat ze aansluiting vonden bij het peloton, sprong de drinkbus van Boonen uit zijn houder en ging hij tegen de grond, zijn ploegmaat Chavanel bleef gespaard. Björn Leukemans (Vacansoleil) daarentegen ging ook tegen de vlakte, niet voor de eerste keer die dag en het zou ook niet de laatste zijn. Maar goed, Leukemans zette dus door, Boonen daarentegen gaf er de brui aan. De andere kopman van QuickStep, Chavanel, was hier dan wel aan de valpartij ontsnapt, maar zou enkele kilometers later toch tegen het asfalt plakken. Game over voor de ploeg van Patrick Lefèvre.
De koplopers, waarbij Oliveira was weggevallen, hadden 1'45" op het peloton toen ze aan sector 14 begonnen. Tjalingii trok daar even door, maar hield daarna in. Roubaix lag immers pas 70 km verderop. Op de volgende strook zou het groepje met Vansummeren en Roelandts komen aansluiten. En het volk uit de achtergrond bleef maar komen. Zo vervoegde ook Gabriel Rasch de kopgroep, een extra man van Garmin-Cervélo voorin dus. Hushovd zat in een zetel. De wereldkampioen zette zich aan kop bij de passage van Mons-en-Pévèle, een strook van vijf sterren. Cancellara pakte over en kreeg naast Hushovd ook Juan Antonio Flecha (Sky) en Alessandro Ballan (BMC) mee. Door de versnellingen van Hushovd en vooral Cancellara was de voorsprong van de kopgroep ongeveer 20 seconden geslonken. Ze reden nog iets meer dan een minuut vooruit. In het tussenstuk naar de volgende strook keerden enkele renners terug waaronder Sep Vanmarcke. Alweer iemand van Garmin-Cervélo. Dat team kwam goed voor de dag, wat niet gezegd kan worden van Leopard, de ploeg van Cancellara. Hij zat geïsoleerd. De Zwitser trok wel nog eens door in sector 8. Enkel Hushovd en Ballan volgden zijn spoor. Beiden beslisten echter niet mee te werken. Hushovd wijtte dat aan Vansummeren die mee was in de kopgroep. Op zijn eentje knabbelde Cancellara wat van de voorsprong af, maar ineens had hij er genoeg van en maakte zich kwaad. Ballan en Hushovd wilden echter van geen wijken weten en alweer kwamen er mannen van achteruit terug. Daarbij de Belgen Leukemans en Vanmarcke.
Voorin werd een schifting gemaakt op 25 km van de meet. Bak, Rast, Tjallingii en Vansummeren raakten met zijn vieren voorop. De eerstvolgende strook was de fameuze Carrefour de l'Arbre (5 sterren). De vier leiders begonnen er aan met een voorgift van 50" op de groep met Cancellara en Hushovd. Vansummeren dreef van bij het begin het tempo op. Tjallingii leek te kunnen volgen, maar de Fries zou toch moeten afhaken. Met een gaatje van 12" kon Vansummeren beginnen aan de laatste 15 km waar nog drie kleine kasseistroken lagen. Zou Summie zijn droom kunnen waarmaken?
Het mogelijke gevaar kwam niet alleen van naaste achtervolger Tjallingii maar ook van Cancellara en Hushovd. Op Carrefour de l'Arbre leek Spartacus te beginnen aan een raid naar voor. Hushovd kroop in het wiel en even werden ze gehinderd door een motor. Cancellara zou een tweede keer proberen weg te springen, maar ook dat was tevergeefs. Wel zouden ze enkele vluchters oprapen waaronder Roelandts.
Voor Vansummeren was het in elk geval goed dat niemand van de favorieten op de Carrefour was losgebroken. En ook Tjallingii verloor terrein. Maar op minder dan vier kilometer deed Spartacus een ultieme sprong. Zou hij in die tijd één minuut kunnen dichtrijden? Het antwoord is neen. Ondanks een leegloper kon Vansummeren uit de greep blijven van Tjallingii en Cancellara. Summie draaide solo de velodrôme binnen en kon beginnen aan een ereronde. 19" na de Limburger won Cancellara de sprint voor de tweede plaats van Tjallingii. Toch indrukwekkend wat de Zwitserse tijdritspecialist in de slotkilometers uit de benen heeft geperst en nog zo veel tijd goedmaakte.
De kassei die gaat echter meer dan verdiend richting Lommel, de thuishaven van Johan Vansummeren. Het is de sympathieke Summie gegund. Vansummeren, die het grootste deel van het seizoen als helper fungeert, boekte de grootste zege van zijn carrière en meteen ook degene waar hij het meest van droomde. Hij was aanvankelijk sprakeloos, maar vond nadien toch de woorden om zijn vriendin Jasmien Vangrieken ten huwelijk te vragen. En zij zei ja.
Er was een grijze en natte Ronde voorspelt, maar aan de start in Brugge bleef het alvast droog. In de loop van de dag zou de zon er zelfs doorkomen en heerste er een aangename temperatuur. Om kwart voor tien deze ochtend gaf burgemeester Patrick Moenaert het startschot op de Brugse Grote Markt. Fabian Cancellara (Leopard) vertrok er als topfavoriet na zijn exploten in de E3 Harelbeke van vorige zaterdag. Wie zou hem kunnen volgen? Tom Boonen (QuickStep) en Philippe Gilbert (Omega Pharma-Lotto) werden bestempeld als de grote uitdagers van de Zwitser.
In Oostkamp lag het officiële begin van de wedstrijd. Vanaf dan regende het aanvalspogingen waarbij ook enkele landgenoten hun kans waagden zoals Koen Barbé (Landbouwkrediet), Steven Caethoven (Veranda's Willems) en Dominique Cornu (Topsport Vlaanderen). Meer dan 49 kilometer werden in het eerste wedstrijduur afgelegd. Even later slaagden vijf renners er in om definitief van het peloton weg te rijden: Mitchell Docker (Skil), Roger Hammond (Garmin-Cervélo), Jeremy Hunt (Team Sky), Sébastien Turgot (Europcar) en Stefan Van Dijk (Veranda's Willems). De Belgen hadden de vlucht gemist. Behalve Flecha (Team Sky) en het trio Farrar-Haussler-Hushovd (Garmi-Cervélo) waren er ook geen ploegmaats mee van kanshebbers op de eindzege.
Na de kasseien van de Paddenstraat ontstond er een groep van 19. Mark Cavendish (HTC-Highroad) was mee, net als zijn ploegmaat Bernhard Eisel, Gert Steegmans (QuickStep) en Edvald Boasson Hagen (Team Sky). Andriy Grivko (Astana) zou het gat dichtrijden en in zijn zog het peloton meebrengen. Daar reden de mannen van Leopard op kop. Naast Wouter Weylandt moest ook Stuart O'Grady, belangrijkste luitenant van Cancellara, zijn krachtenarsenaal al aanspreken halfweg koers. De leiders lagen op dat moment meer dan drie minuten voorop.
In de aanloop naar de zone van de waarheid reden enkele renners lek waaronder belangrijke mannen als Jürgen Roelandts (Omega Pharma-Lotto) en wereldkampioen Thor Huhovd (Garmin-Cervélo). Nervositeit voor de Oude Kwaremont zorgde voor een valpartij waardoor het peloton in twee brak. Belgisch kampioen Stijn Devolder (Vacansoleil) sprong in zijn eentje naar het eerste deel. De voorsprong van de vijf leiders bedroeg bij aanvang van de Oude Kwaremont nog 1'22". Hammond was de sterkste van het kwintet en reed alleen door. Sep Vanmarcke (Garmin-Cervélo) en Greg Van Avermaet (BMC) vertoefden dan weer in de voorste gelederen van het peloton. Maar het was Sylvain Chavanel (QuickStep) die met enkele meters voorgift op het Kwaremontplein aankwam. In de achtergrond zaten zijn ploegmaats Steegmans en Boonen op de eerste rij. Simon Clarke (Astana) en Tom Veelers (Skil) sloten bij Chavanel aan.
De volgende helling op het parcours was de Paterberg. Daar plaatste Philippe Gilbert zich op kop, een demarrage volgde echter niet. Boonen en Cancellara volgden in zijn zog. Na deze helling ontstond verbrokkeling. Belangrijkste afwezigen in de groep Gilbert waren Stijn Devolder en Nick Nuyens (Saxo Bank). Voorin was de koerssituatie gewijzigd. Turgot en Docker waren nadat ze op de Kwaremont gelost waren opnieuw aangesloten bij Hammond. Veelers had Clarke en Chavanel dan weer moeten laten gaan. Vlak voor de Koppenberg smolten de twee groepjes samen. Op de Bult van Melden zouden Chavanel en Clarke echter van de anderen wegrijden. Devolder schoof op die Koppenberg langzaamaan naar het groepje Gilbert toe. Ook Nuyens maakte terrein goed. Vlak voor de Steenbeekdries zou een pak renners met daarbij Devolder en Nuyens dan ook kunnen terugkeren bij Cancellara en co.
Vlak voor de Taaienberg trokken vier renners in de achtervolging op het leidersduo. Het ging om Sebastian Langeveld (Rabobank), Juan Antonio Flecha (Team Sky), Greg Van Avermaet en Tom Boonen. Chavanel en Clarke hadden op dat moment slechts 17 seconden voorsprong. Het groepje van Boonen zou de kloof nooit dichten, want Thor Hushovd trok fors door op de Taaienberg dichtte de kloof. Boasson Hagen demarreerde vervolgens. Lars Boom (Rabobank) zou na een versnelling op de Eikenberg naar de Noor toe rijden. Op de kasseien van de Holleweg sloten ze aan bij Chavanel en Clarke.
De Molenberg was de volgende helling op het parcours. Chavanel liet daar zijn medevluchters achter zich. Hij had een halve minuut voorsprong op het trio Van Avermaet, Tom Leezer (Rabobank) en Mathew Hayman (Team Sky). Na de Molenberg kwamen daar nog Björn Leukemans (Vacansoleil) en Baden Cooke (Saxo Bank) bij. Tussen Chavanel en de vijf reden nog steeds Boom en Boasson Hagen in.
Lekke band voor Gilbert vlak voor de Haaghoek. Daardoor zat hij te ver toen Boonen demarreerde op deze kasseistrook, met Cancellara en Filippo Pozzato (Katusha) in zijn wiel. De Haaghoek werd onmiddellijk gevolgd door de Leberg. En daar was het tijd voor de Beer van Bern. Cancellara zette de achtervolging in op Chavanel die 25 seconden voor hem uitreed. Niemand kon hem volgen. Het duurde dan nog een achttal kilometer, tot de Valkenberg, vooraleer hij Chavanel zou bijhalen. De Fransman koerste nochtans niet voluit en nam de tijd om wat te eten en te drinken. Wat dat drinken betreft had Cancellara dan weer een probleem. Hij had geen bidon meer bij zich en vroeg aan de verzorgers van andere teams om een drinkbus, maar kreeg er geen. Zichtbaar nerveus nam hij er dan één aan van de neutrale wagen. Chavanel werkte niet mee met Cancellara. Omdat hij Boonen in de ploeg heeft en omdat Cancellara te sterk is liet ploegleider Wilfried Peeters aan de volgwagen van Leopard weten. Dit jaar was voor het eerst een camera en microfoon geplaatst in enkele volgwagens, waaronder die van QuickStep, zo hoorden we Peeters het volgende meedelen aan zijn collega van Leopard: "He's too strong".
Achterin had zich ondertussen een omvangrijke groep gevormd. Gilbert was goed voorin te vinden na zijn inhaalrace. In dit pelotonnetje waren de mannen van BMC het best vertegenwoordigd met maar liefst zeven van hun acht renners. Enkel Karsten Kroon was er niet bij, hij was na een val afgevoerd naar het ziekenhuis. Een gretige Greg Van Avermaet bepaalde het strakke tempo op Tenbosse. Ook Vacansoleil stelde alles in het werk om Cancellara en Chavanel bij te benen. Stijn Devolder en Thomas De Gendt namen een deel van het kopwerk voor hun rekening. Toch bleef de achterstand lange tijd hangen op een volle minuut. Ineens ging het echter snel bergaf.
Bij het binnenrijden van Geraardsbergen had het kopduo nog een voorgift van 50 seconden op de Markt waren dat er nog 40. Op de Vesten verminderde het verschil zienderogen. Aan de voet van de Muur bleven nog een luttele vijf seconden over. Philippe Gilbert plaatste dan snel een demarrage. Hij zou echter niet alleen wegraken. Samen met vier anderen kwam hij wel afgescheiden boven. Het ging om Cancellara, Chavanel, Leukemans en Alessandro Ballan (BMC). Hoewel Cancellara dus leek weg te zakken op de Muur sloot hij na de top toch nog aan bij Gilbert. Na de aankomst verklaarde de Zwitser dat hij krampen had door te weinig te drinken.
Op de strook tussen de Muur en de Bosberg kwamen nog zeven renners aansluiten: Boonen, Flecha, Langeveld, Nuyens, Staf Scheirlinckx (Veranda's Willems), George Hincapie (BMC) en Gerraint Thomas (Team Sky). Philippe Gilbert demarreerde op de Bosberg. Zou hij een Van Hooydonckske doen? Neen. Na de top volgden nog twaalf kilometer naar de aankomst in Meerbeke en dat bleek te ver voor een solo voor Gilbert met de nipte voorsprong die hij maar had, zo'n tien seconden. Hij zette zich daarom recht en hoopte nog goed te zijn in een eindsprint. We kregen dus opnieuw een kopgroep van twaalf. Er volgden demarrages van Ballan, Nuyens, Flecha, Langeveld en Thomas. Niemand leek weg te kunnen rijden tot op vier kilometer. Toen versnelde Cancellara. Chavanel kon aanpikken en ook Nuyens, zij het met heel wat moeite. Deze drie sprintten in Meerbeke voor de zege. Nick Nuyens was de sterkste. Chavanel, die wat gehinderd werd door Cancelara, finishte als tweede. Topfavoriet Cancellara werd uiteindelijk derde. Tom Boonen glipte in de laatste lijn bijna naar de drie toe en zou zo vierde worden.
